Ελληνες, οι πιο ξενόφοβοι στην Ευρώπη
Το 87,5% διάκειται αρνητικά απέναντι στη μετανάστευση, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου
ης Μαριας Δεληθαναση - Καθημερινή
Ενα ακόμη ρεκόρ έχει καταρριφθεί από τους Ελληνες. Είμαστε οι πλέον ξενόφοβοι στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για την Ξενοφοβία και το Ρατσισμό, το 87,5% των Ελλήνων τοποθετούνται αρνητικά απέναντι στο φαινόμενο της μετανάστευσης. Ομως, αυτός ο ρατσιστικός φόβος, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να αντανακλά περισσότερο το φόβο μας για το μέλλον, που το βιώνουμε αβέβαιο και απειλητικό.
Εξαρση ξενοφοβίας και ρατσισμού γνωρίζει όλη η Ευρώπη. Δύο σημαντικά γεγονότα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη τον Μάρτιο 2004 και η δολοφονία του ορκισμένου εχθρού του Ισλάμ, Τέο Βαν Γκογκ, στην Ολλανδία τον Νοέμβριο 2004 διέγειραν τα ρατσιστικά και αντι-μουσουλμανικά αισθήματα. Ομως, οι ταραχές του περασμένου Νοέμβρη στη Γαλλία -πέρα από τον φόβο που καλλιέργησαν στους «γηγενείς»- έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στους ιθύνοντες των Βρυξελλών. Αποδέχθηκαν σιωπηρά την αποτυχία τους και παραδέχθηκαν ότι, ύστερα από 50 χρόνια μεταναστευτικής πολιτικής, η ένταξη ή η ενσωμάτωση των μεταναστών παραμένει ακόμα αιτούμενο. Ο αρμόδιος επίτροπος για θέματα Πολιτικών Ελευθεριών, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης, κ. Φ. Φρατίνι, και ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Σταύρος Λαμπρινίδης (ΠΑΣΟΚ) μιλούν στην «Καθημερινή» για τις νέες κατευθυντήριες γραμμές της μεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε.
Δείχνει τον φόβο μας για το μέλλον
Την πλέον αρνητική στάση απέναντι στο φαινόμενο της μετανάστευσης στην Ευρώπη έχουν οι Ελληνες (με ποσοστό 87,5%). Συγχρόνως θεωρούν, περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους, ότι οι ξένοι συνιστούν εθνική απειλή (84,7%). Το ίδιο συμβαίνει και με τη στάση τους απέναντι σε αλλοεθνείς και αλλόθρησκους, εν γένει στο «διαφορετικό» (77%). Την αρνητική πρωτιά κατέχει η χώρα μας και σε ό,τι αφορά την αντίδραση των πολιτών της στην πολυπολιτισμική κοινωνία (59%).
Κάπως διαλλακτικότεροι εμφανίζονται οι Ελληνες όσον αφορά τα πολιτικά και αστικά δικαιώματα των νόμιμων μεταναστών. Η αντίθεση σε αυτά ανέρχεται σε 32% και μόνο αυτή είναι συγκριτικά σε χαμηλά επίπεδα, σημειώνει ο κ. Νάσος Θεοδωρίδης, νομικός και διευθυντής στην Ελλάδα του Κέντρου «ΑΝΤΙΓΟΝΗ». Το Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για τον Ρατσισμό «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» είναι ο Εθνικός Φορέας Συνεργασίας (ΕΦΣ) στην Ελλάδα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία.
Ανησυχητικά μηνύματα
«Ακόμα και για τον πιο νηφάλιο παρατηρητή, τα μηνύματα είναι αρνητικά και άκρως ανησυχητικά», σημειώνει η κοινωνιολόγος / εγκληματολόγος κ. Αγγελική Χαλκιά. «Ας θυμηθούμε τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου για τους ομοφυλόφιλους ή για τους “ξένους”, τις βιαιοπραγίες εναντίον των Αλβανών μετά τον αγώνα των εθνικών ομάδων Ελλάδας - Αλβανίας, τις προσπάθειες του δημάρχου Ασπροπύργου να βάλει τα παιδιά των τσιγγάνων σε ειδικό σχολείο ή ακόμα την πολλαπλή απόρριψη που αντιμετωπίζουν, σε κάθε τους βήμα, πολλοί από τους οικονομικούς μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Οσο για τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουν τις παραβατικές συμπεριφορές αλλοδαπών σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στο αξίωμα της “ίσης μεταχείρισης” με τους ημεδαπούς πολίτες. Οι εξηγήσεις υπάρχουν και είναι όλες αποδεκτές. Η ελληνική κοινωνία από σχετικά απομονωμένη γίνεται, de facto, πολυπολιτισμική μετά το μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του 1990. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας δεν ευνοεί ιδιαίτερα τις χώρες του περιφερειακού καπιταλισμού όπως η δική μας, εντείνοντας τα φαινόμενα οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού. Το νομοθετικό και πολιτικό πλαίσιο διαχείρισης του ρατσισμού είναι ανεπαρκές».
Απουσιάζει η διαπαιδαγώγηση
Και καταλήγει η κ. Χαλκιά: «Στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν και αρκετά “αντισώματα”. Εκείνο που λείπει είναι η ουσιαστική, και όχι ευκαιριακή και δημαγωγική, διαπαιδαγώγηση των πολιτών (μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, των ΜΜΕ, των ΜΚΟ, των πολιτικών φορέων) για την αποδοχή και τον σεβασμό του “δικαιώματος στη διαφορά”. Επιστημονικά και πολιτικά η απάντηση στο “υπάρχει ρατσισμός” δεν είναι μονοσήμαντη, ναι ή όχι. Το πιο σωστό θα ήταν να πούμε ότι σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους είμαστε λιγότεροι ανεκτικοί στη διαφορά και ότι ο ρατσιστικός φόβος αντανακλά περισσότερο τον φόβο για το μέλλον μας, που το βιώνουμε ως αβέβαιο και απειλητικό.
Για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, οι Ελληνες είναι οι πιο απαισιόδοξοι Ευρωπαίοι. Το 25% πιστεύουν ότι η προσωπική τους κατάσταση θα χειροτερεύσει στα πέντε επόμενα χρόνια και 63% δηλώνουν ανήσυχοι για την εργασιακή τους κατάσταση. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι τα φαινόμενα “πολιτιστικού ρατσισμού” βρίσκουν ακόμα πιο γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν. Αντί, όμως, να τα θεωρήσουμε ως το “απροσπέλαστο τροπικό δάσος” που πρέπει να το αποφύγουμε, καλύτερα θα ήταν να τα δούμε ως ένα “δένδρο” που μας δείχνει ένα σταυροδρόμι: από τη μια ο Κόσμος που αλλάζει και η Ελλάδα μαζί. Από την άλλη ο δρόμος που μένει για την ανάληψη θετικών πρωτοβουλιών... Η προσωπική και συλλογική μας επιλογή θα καθορίσει και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας».
http://www.antigone.gr/news/2005/051218.htmlΟλοκληρη η ερευνα σε μορφη pdf
http://eumc.europa.eu/eumc/material/pub/eu...005-summary.pdf
που ειναι πιο πολυ για να δειξεις αντιθεση..