QUOTE(rankin @ Jan 15 2009, 10:12 )
Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι "ξεπερασμένος". Το ακριβώς αντίθετο! Είναι ένας πανέξυπνος κόουτς, που ξέρει να ελίσσεται και να αναπροσαρμόζει τα σχέδια του, ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν και αυτό ακριβώς είναι που τον έχει κάνει πετυχημένο σε τέτοιο βάθος χρόνου. Ας μην ξεχνάμε ότι είχε κερδίσει ευρωπαϊκό από την εποχή που ο Ντανίλοβιτς (=παιχτούρα) είχε την ηλικία που έχει σήμερα ο Τεόντοσιτς! Απλά, όπως κάθε προπονητής, έτσι και αυτός, έχει κάνει τα λάθη του και τις χοντράδες του. Δεν παύει όμως να είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην ευρώπη και αυτός με την μεγαλύτερη διάρκεια..
Δεν παύει όμως να είναι και ο κόουτς με το διαχρονικά μεγαλύτερο μπάτζετ, τους καλύτερους παίκτες και τις ιδανικότερες συνθήκες εργασίας. Δεν θέλω να μειώσω την αξία των όσων κατάφερε στο παρελθόν (και με το σπαθί του τα κέρδισε τα παραπάνω) αλλά εν μέρει να τα αποσυνδέσω με την τον τελευταίο 1,5 χρόνο πορεία του η οποία είναι πτωτική, παρά το ακόμα μεγαλύτερο μπάτζετ και προσδοκίες. Η εξυπνάδα και η ευστροφία είναι κοινώς αποδεκτό ότι μειώνονται με την ηλικία όπου και αντικαθίστανται από την πείρα και τη σοφία. Πάντως συγκεντρώνει πολύ λιγότερη κριτική από ότι ο Γιαννάκης ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο αν αναλογιστούμε και τη πορεία και το ρόστερ των 2 ομάδων (και αφήσουμε στην άκρη το μεταξύ μας παιχνίδι).
Και λέω και ρόστερ γιατί πολλοί πιστεύουν ότι ένας Μπουρούσης κι ένας Βούισιτς κάνουν ενάμιση Μπατίστ άλλα κάτι τέτοιο στη πράξη δεν ισχύει. Μόνο στο 3 λόγο Τσιλντρες υπερτερεί ο Ολυμπιακός.
QUOTE
Ο Γιαννάκης από την άλλη, δεν νομίζω ότι πάει να κοπιάρει κανέναν προπονητή. Έχει το δικό του στυλ και τη δική του φιλοσοφία. Αυτό που σήμερα χλευάζουμε, όταν μιλάει για υπομονή και ηρεμία, είναι αυτό που αποθεώναμε όταν κάναμε ανατροπές με την εθνική ομάδα. Τότε, έπαιρνε τάιμ-άουτ στα 30" και με το σκορ στο -5 και έλεγε "Υπομονή. Έχουμε χρόνο" και όταν μετά γυρίζαμε το παιχνίδι και βγαίναμε νικητές, αποθεώναμε τον Γιαννάκη.. Τα ξεχάσαμε αυτά;;
Για τη φιλοσοφία θα συμφωνήσω για το στυλ και δει το αγωνιστικό θα διαφωνήσω. Ειδικά φέτος πικ εν ρολ και άγιος ο Θεος κι οι 2, απελπισμένη επιδίωξη του inside game κι οι 2, άντε και κάνα χάι λόου παραπάνω για να εκμεταλευτούμε το μέγα πασέρ Βούισιτς και τη δύναμη του Πρίντεζη εξτρα από το Γιαννάκη και κάνα σπλιτ άουτ (τώρα που μας μάθαν ανεπιτυχές συνήθως) και πάσα στη weak-side των ΔΔ-Σπαν για να βγάλουμε ελεύθερο σουτ έξτρα από Ομπρα και το πάντα προσφιλές σύστημα "σταυρός" στα δύσκολα κι από τους 2... Αυτό που η μπάλα πάει σε Γκρίρ ή Σάρας κι οι υπόλοιποι κάνουν το σταυρό τους...
Η τριγωνική επίθεση μάλλον μας ψόφησε στη πορεία...
Στην δε άμυνα ο ρυθμός που δέχονται κι οι 2 (αμαρκάριστα) 3ποντα όποτε παίζουν με σοβαρό αντίπαλο τα λέει όλα...
QUOTE
Το θέμα λοιπόν και το ζητούμενο, δεν έχει να κάνει με "ζεν" και δηλώσεις περί υπομονής. το ζητούμενο είναι η προσαρμοστικότητα στις ανάγκες της κάθε εποχής. Ένα θέμα στο οποίο ο Ομπράντοβιτς, αν μη τι άλλο, έχει δείξει τις ικανότητες του, ενώ ο Γιαννάκης τώρα, καλείτε για πρώτη φορά να δείξει ότι δεν θα κρατήσει το μυαλό του κολλημένο στο μπάσκετ του 2000, αλλά θα περάσει στην επόμενη δεκαετία.. Αυτό είναι το κλειδί ..
Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ, ότι και οι 2 στην προσαρμοστικότητα και τις επιταγές του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ ίσα που πιάνουν τη βάση... Έχουν ίσως τα ισχυρότερα οπλοστάσια στην Ευρώπη και αδυνατούν να τα χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά (ως τώρα τουλάχιστον. Να κρατήσω και μια πισινή
).
Ακόμα και στις μεταγραφές θα έλεγα ότι είχαν αντίστοιχη αποτυχία... Από ένας παίκτης βγήκε στο κάθε ένα (Τσίλι και Πέκο). Βούισιτς, Ερτσέγκ, Πελεκάνος από τη μία Νίκολας, Φώτσης, Κέτσμαν, Σάκοτα από την άλλη δεν έχουν προσφέρει τα αναμενόμενα ενώ ο Παπαλουκάς είναι ειδική περίπτωση της παραπάνω κατηγορίας πάντως κατά τη γνώμη μου underachieving κι αυτός...
Τονίζω ότι δε συγκρίνω τους 2 κόουτς για να βγάλω τον καλύτερο ή χειρότερο άλλα μέσα από τις ομοιότητες και τις διαφορές τους εντοπίζω το πρόβλημα και των 2 ομάδων στο προπονητικό τους επιτελείο και την έλλειψη προσαρμοστικότητας κι ευστροφίας εντός παιχνιδιού. Για τον Ομπρα ειδικά υπάρχει κι ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα που δε σηκώνει γιατρειά και ονομάζεται κορεσμός (τόσο του ίδιου όσο και των παικτών) και αυτό πλέον είναι πασιφανές...
Ένα τελευταίο και άσχετο σχετικά με τη χρησιμοποίηση του Χαλπερίν στη θέση 1 που έχει αναφερθεί, θεωρώ ότι δεν αποτελεί ενδεδειγμένη ή έστω καλή λύση εν αντιθέση με αυτή του Γκρίρ που δεν έχει αναφερθεί καθόλου. Κατά διαστήματα θα μπορούσε να προσφέρει ανάσες στο Τεό αλλάζοντας και τελείως τη φυσιογνωμία της ομάδας όποτε αυτό επιτάσσουν οι συνθήκες.