QUOTE(suspect @ Oct 19 2007, 20:21 )

Εκανα λαθος.
Παρασυρθηκα από τον αντιαμερικανισμο μου, από τη νικη της Εθνικης μας στο μουντομπασκετ, από τις αποτυχιες των αμερικανων στις τελευταιες μεγαλες διοργανωσεις και ξενυχτησα για να παρακολουθησω τους αγωνες του Παναθηναϊκου προσβλεποντας σε κατατροπωτικες νικες εντος αμερικανικου εδαφους.
Ας προσεχα.
Πιστευω παντως πως δεν χρειαζεται οι Αμερικανς να προσπαθουν να κατεβασουν στις ολυμπιαδες και τα παγκοσμια κατι σαν την Ντριμ τιμ. Σε οποιαδηποτε διοργανωση, μπορουν να παιξουν όπως είναι οι Σπερς. Θα παρουν χαλαρα την πρωτη θεση.
Ναι, οι ανθρωποι εξακολουθουν να είναι μπροστα. Δεν ξερω τι εγινε στην Ισπανια και εχασαν οι ομαδες από το ΝΒΑ αλλα τα δυο παιχνιδια του Παναθηναϊκου πιστευω ότι είναι αντιπροσωπευτικα της διαφορας μεταξυ των δυο ηπειρων.
Όταν τρως σε δυο αγωνες συνολικη διαφορα 60 ποντους στο κεφαλι δεν μπορεις να επικαλεισαι κανονισμους. Αυτά είναι χαζες εσωστρεφειες για εσωτερικη καταναλωση.
Δεν είναι τυχαιο πως και με τους Ροκετς και με τους Σπερς, ο Παναθηναικος στο πρωτο ημιχρονο ηταν αξιοπρεπως κοντα στο σκορ. Μετα, τους εψαχνε.
Η πρωτη μεγαλη διαφορα εχει να κανει με τη φυσικη κατασταση των παικτων και με τα σωματικα προσοντα που κανουν τους Αμερικανους να μοιαζουν με θωρηκτα που πιανουν ταχυτητες Φεραρι.
Η δευτερη και σημαντικοτερη είναι ότι ατομικα οι Αμερικανοι είναι περισσοτερο καταρτισμενοι. Ο ευρωπαιος παικτης μονος του από μεση αποσταση μπορει να αστοχησει. Ο Αμερικανος ποτε. Να σημειωσω δε, πως αντιπαλος ηταν ο Παναθηναϊκος, που θεωρητικα είναι ότι καλυτερο εχει να παρουσιασει το ευρωπαϊκο μπασκετ. Και όμως οι κατά τεκμηριο καλυτεροι δεν μπορεσαν να παρακολουθησουν τους αντιπαλους τους.
Ετσι εξηγειται και γιατι πολλες φορες οι αμερικανοι κατηγορουνται για αναρχο παιχνιδι και σοου. Είναι φυσιολογικο. Όταν κατεχεις το σπορ παιρνεις πρωτοβουλιες. Όταν το ημιξερεις τοτε καταφευγεις σε τρικ, σε τακτικες, σε πλανα, σε διαταξεις και σε σχηματισμους.
Στα παιχνιδια αυτά φανηκε και η γυμνια του Διαμαντιδη. Μπορει ο Δημητρακης να είναι σπουδαιος παικτης για οποιαδηποτε ομαδα, όμως εδώ που χρειαστηκαν οι πρωτοβουλιες και ζορισαν τα πραγματα, τα λαθη του Διαμαντιδη ηταν περισσοτερα από τους ποντους του. Όταν δεν εχεις συνηθισει να παιρνεις την κατασταση στα χερια σου και να εισαι ουσιαστικα μπλαζε τυπου «παιξτε εσεις και εγω θα σουταρω όταν πλησιαζει το τελευταιο δευτερολεπτο και δεν εχετε ακομα εκδηλωσει επιθεση» ή «φτανω στο καλαθι αλλα νταξ, τη δινω τη μπαλα και νταξ, βαλε και εσυ ένα καλαθι» τοτε σε ματς που πρεπει να δειξεις το αναστημα σου και την αξια σου βραχυκυκλωνεις και χανεσαι στη διαδρομη. Για αυτό και στα κρισιμα ματς της εθνικης, αυτος που ειχε τη μαγκια να τελειωνει τα ντραϊβ ηταν ο Παπαλουκας ενώ ο Διαμαντιδης σουταρε απ’εξω.
Οι Ροκετς εριξαν 37 στον ΠΑΟ χωρις τον Τ-Μακ και οι Σπερς που σταματησαν στο 22 δεν ειχαν τον Παρκερ, τον Ντανκαν τον εβαλαν για 20’ και περιπου άλλο τοσο τον Τζινομπιλι. Που να επαιζαν κανονικα...
Ειμαστε μακρια ακομα. Κυριως στο κομματι που λεγεται ατομικη τεχνικη και ατομικη καταρτιση. Το να μη χανεις ελευθερο σουτ είναι στοιχειο που οι ευρωπαιοι παικτες θα πρεπει να προσπαθησουν πολύ για να το πετυχουν.
Από την άλλη όμως σιγουρα η αποσταση εχει μικρυνει. Ο ΠΑΟ ειχε μικρα μπλακαουτ τα οποια οι Αμερικανοι ( επισης μια σημαντικη διαφορα ) δεν αστειευθηκαν και κοπαναγαν από οπου εβρισκαν. Οι ευρωπαικες ομαδες αντι για διαφορες 30-40 ποντων αρχιζουν να χαλαρωνουν ή κανουν ένα ανιαρο φερ πλεϊ και τα ματς τελειωνουν με αξιοπρεπεις ηττες για τους αδυνατους.
Όταν ο ΠΑΟ ανεκαμπτε, η διαφορα ειχε ηδη ξεφυγει και τα come back τυπου εθνικης είναι δυσκολα πραγματα για να γινονται κάθε μερα.
Στην άλλη οχθη του Ατλαντικου δεν εχει τετοιους ρομαντισμους.
Life is life and business is business.
Θα σε κοπανανε χωρις ελεος.
Παρα τις αρχικες γκρινιες του Ομπραντοβιτς, ηταν χρησιμη η ανταλλαγη μπασκετικων κοσμων. Χρησιμη και για τους θεατες αλλα και για τους παικτες.
Ο ΠΑΟ είναι τρομακτικη ομαδα που θα πρεπει να αυτοκτονησει ή να εχει τη γκαντεμια του Μητσοτακη για να μην ξανακανει το τριπλ κραουν.
Όμως αυτά είναι για τη δικη μας ηπειρο…
Για το δικο μας μεγαλο και ουσιαστικα μεσογειακο χωριο…
Δεν θα πω αν συμφωνώ ή όχι με το παραπάνω ποστ. Αυτό το κρατάω για μένα. Θα μείνω μόνο σε αυτό :
"Παρασυρθηκα από τον αντιαμερικανισμο μου, από τη νικη της Εθνικης μας στο μουντομπασκετ". Αντιαμερικανοί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Αυτό που σκέφτομαι είναι πόσες από αυτές τις υπερβολές (γιατί υπερβολές είναι) που έχουν γραφτεί στο φόρουμ (και έχω ακούσει εκτός φόρουμ) θα λεγόντουσαν αν το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν διαφορετικό και δεν ίσχυε αυτό : "Παρασυρθηκα απο τη νικη της Εθνικης μας στο μουντομπασκετ".