Στις 8 Σεπτεμβρίου,ο Ντον Χάσκινς έσβησε στα 78 του χρόνια έχοντας αφήσει πίσω του μια βαριά κληρονομιά. Πίσω από τις εκατοντάδες νίκες και τον τίτλο του 1966 στον τελικό που άλλαξε την ιστορία του μπάσκετ, ο προπονητής του UTEP έχει περάσει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που νίκησε τον ρατσισμό!

Ο Χάσκινς -η ιστορία του οποίου γυρίστηκε προσφάτως ταινία με τίτλο "Glory Road- ξεκίνησε στον τελικό του κολεγιακού πρωταθλήματος κόντρα στο Κεντάκι πέντε Αφροαμερικανούς και μάλιστα σε μια ομάδα του Τέξας, μια από τις πιο συντηρητικές πολιτείες των ΗΠΑ.

Απέναντι του ο Άντολφ Ραπ, ο Πατ Ράιλι (ως αστέρι των "Αγριόγατων") και μια... λευκή δωδεκάδα. Απέναντι τους ο Χάσκινς παρέταξε μόνο τους έγχρωμους παίκτες που είχε στην διάθεση του και πέτυχε κάτι μοναδικό.

Η καριέρα του

Το 1999 αποχώρησε από την ενεργό δράση μετά από 38 σεζόν. Είχε ρεκόρ 719-353 και οδήγησε την ομάδα σε 7 πρωταθλήματα περιφέρειας και σε 14 τουρνουά NCAA.

Έπαιξε μπάσκετ στο Οκλαχόμα Στέιτ, βρίσκεται στο Νο19 της λίστας των προπονητών με τις περισσότερες νίκες στο κολεγιακό μπάσκετ, ενώ από τα χέρια του πέρασαν παίκτες όπως ο Νέιτ "Τάινι" Άρτσιμπαλντ, ο Τιμ Χάρνταγουεϊ κι ο Αντόνιο Ντέιβις.

Νάιτ: "Ο προπονητής που σέβομαι περισσότερο"

"Είχε τρομερή προσφορά στο κολεγιακό μπάσκετ. Όποιος βρισκόταν εκείνη την εποχή στο χώρο, διαπίστωσε πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τότε που το UTEP κατέκτησε το πρωτάθλημα" θυμάται ο Έντι Σάτον.

"Πιστεύω ότι αυτή ήταν μια από τις πιο αληθινής κληρονομιές που έχει αφήσει κάποιος. Δεν ήταν θέμα πολιτικό. Εκείνη την εποχή οι έγχρωμοι παίκτες δεν έπαιζαν στα άλλα σχολεία, αλλά εκείνος ξεκίνησε πέντε στη βασική πεντάδα και κατάφερε να κερδίσει με αυτούς, χωρίς να λογαριάζει το χρώμα τους" θυμάται ο Νόλαν Ρίτσαρντσον, μέλος εκείνης της ομάδας, που στη συνέχεια έγινε προπονητής κατακτώντας μάλιστα τον τίτλο με το Αρκάνσας.

Πέρα από αυτό ο Χάσκινς λάνσαρε τη δική του φιλοσοφία. Αυτή της σκληρής προπόνησης. "Γυμναζόμασταν τόσο σκληρά, που έπρεπε να ξεκουραστούμε πριν τα παιχνίδια κι όχι μετά από αυτά. Όταν δουλεύεις πολύ και κυνηγάς κάθε μπάλα, τότε βλέπεις τέτοια πράγματα -όπως το πρωτάθλημα- να γίνονται πράξη" εξηγεί ο Χάρι Φλάουρι που αγωνίστηκε στην ομάδα του 1966.



Πέρα από την κληρονομιά του 1966 και του Τέξας Ελ Πάσο ο Ντον Χάσκινς κουβαλούσε κι άλλη μια την οποία διατύπωσε με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Μπόμπι Νάιτ: <ΕΜ>"Ο Ντον έβγαλε περισσότερα από τις ομάδες και τους παίκτες του από οποιονδήποτε προπονητή κολεγιακού μπάσκετ. Η λέξη μοναδικός δεν μπορεί να τον περιγράψει ούτε στο ελάχιστο. Δεν υπήρξε κανείς προπονητής που να σέβομαι περισσότερο από τον Ντον Χάσκινς. Δεν είχα ποτέ έναν φίλο που να απόλαυσα περισσότερο από τον Ντον Χάσκινς

Πηγή www.sports24.gr

Επειδή δεν είδα να υπάρχει κάπου αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα,είπα να το βάλω εδώ.Αν υπάρχει αναφορά αλλού,παρακαλώ να σβηστεί το μήνυμα

Πολυ εκανες κ το εγραψες.Τωρα το προσεξα.Κυριαρχη προπονητικη φυσιογνωμια κ μεγας ''επαναστατης'' για την εποχη του.

η ταινια που βγηκε το glory road απλα τα σπαει...
rip...

Aυτος και ο Ντιν Σμιθ ειναι τουλαχιστον το 1/3 της ιστοριας του κολλεγιακου μπασκετ.Μαζι με τον Ρεντ Αουερμπακ οι μεγαλυτεροι Θρυλοι που εβγαλε συνολικα το αμερκανικο μπασκετ.Α και η αδυναμια μου ο Ταρκανιαν

Στο Κολλεγιακο μπασκετ θα πρεπει να αναφερθουν κ οι Αντολφ Ραπ,Τζον Γουντεν,Μπομπι Ναιτ κ δευτερευοντως οι Μαικ Σιζεφσκι,Ρικ Πιτινο,Τζερι Ταρκανιαν,Τζον Τομπσον,Λαρι Μπραουν.Για τον Ταρκανιαν,θα πω οτι ημουν μεγαλος φαν του UNLV,την διετια 89'-91'...