Συζητουσαμε με φιλους σχετικα με το κυνηγι και το ψαρεμα και η αποψη μου είναι η εξης: Το κυνηγι το καταλαβαινω μονο οταν γινεται για λογους βιοπορισμου. Αν καποιος δεν εχει τα προς το ζην και πρεπει να κυνηγησει, εκει μαλιστα.

Απο και περα, να κρεμαω την καραμπινα στον ωμο και να σηκωνομαι τα χαραματα για να σκοτωνω τα πουλακια και τα λοιπα ζωακια του θεου για λογους ψυχαγωγιας, δεν το αντεχω ουτε ως σκεψη..
Δεν υποκρινομαι και δεν το παιζω χορτοφαγος.
Τρωω το κρεας οπως ολοι μας αλλα να παω βολτα - εκδρομη για να σκοτωσω ζωακια, δεν με ενθουσιαζει. Ουτε μπορω να δεχθω αυτά τα χαρωπα που λενε οι κυνηγοι ότι προστατευουν το περιβαλλον επειδη φτιαχνουν ένα κιοσκι ( για να αποθετουν τα νεκρα ζωα και τα οπλα τους ) ή όταν τοποθετουν έναν καδο σκουπιδιων για να πετανε τους καφεδες και τις μπυρες τους.
Δεν βρισκω καμια ωφελεια στο να σημαδευσω με την καραμπινα το πουλακι που κελαηδαει ή το λαγουδακι που κανει βολτα μεσα στο δασος και μετα να επαιρομαι στην παρεα «κοιταξτε με, μπραβο μου, το σκοτωσα».
Καλα μου ειπε μια μερα χαριτολογωντας ενας φιλος: Λενε ότι το κυνηγι είναι αθλητισμος. Τον λαγο ή την περδικα τον ρωτησε κανεις αν θελει να αθληθει;
Το ψαρεμα από την άλλη, το βαριεμαι αφορητα. Να κατσω σε μια παραλια με τις ωρες κοιταζοντας το πελαγος και να περιμενω αν, μπας και μηπως τσιμπησει καποιο ψαρι το δολωμα, καλυτερα να παω 40 συνεχομενα βραδια σε σκυλαδικο.
Εκτιμω οσους ψαρευουν αλλα στην παραλια προτιμω να κανω μπανιο, να βγω, να διαβασω, να ξαναμπω στη θαλασσα, να βγαλω φωτογραφιες, να γυμναστω ή να χαλαρωσω μεσα στο νερο, αν προκυψει βολεϊ ή ρακετες πολύ ευχαριστως αλλα να μεινω ακινητος, να μην κανω θορυβο και να περιμενω με τις ωρες, αυτό μου μοιαζει περισσοτερο με δυσβασταχτο ρολο σε ταινια του Αγγελοπουλου παρα με χομπι.

Να σου πω την αληθεια παντα ειχα απορια πως μπορει να θεωρειται χομπι το κυνηγι και το ψαρεμα...Και τα 2 θελουν ξυπνημα απο τα χαραματα και απαιτουν μεγαλη ταλαιπωρια...
Με το κυνηγι δεν εχω καμια σχεση,αλλα εχοντας πατερα που ειναι αρκετα του ψαρεματος(παλιοτερα δηλαδη...)και εχω μια μικρη επαφη μπορω να πω οτι το βαριεμαι αφανταστα...το μονο που με ενθουσιαζε μικροτερο ειναι η βολτα με την βαρκα μεχρι να φτασουμε στο σημειο που θα ριξουμε την πετονια...
Αυτη ακριβως η αναμονη για να τσιμπησει καποιο ψαρι μπορει να παρει πολλες ωρες..Χαρακτηριστικα θυμαμαι τους γονεις μου τα καλοκαιρια που κατασκηνωναμε καμια βδομαδα για να ψαρεψουν,να φευγουν νωρις το πρωι και να γυρνανε αργα το βραδυ...Ειναι αυτο διασκεδαση???

Εγω προσωπικα ασχολουμε με το "κυνηγι" απο μικρος!!Δν σκοτωνω πουλια περισσοτερο το κανω γτ μου αρεσουν τα οπλα και σαν στοχοβολη αρα δν πρεπει να θεωρω τν εαυτο μου κυνηγο!!!Απλως εχω παει 2-3 φορες για κυνηγι λαγου και πραγματικα αξιζει αμα δν το ζησεις δν μπορεις να καταλαβεις!

Πραγματικά όταν ακούω ότι κάποιος είναι κυνηγός, θέλω να κάνω εμμετό, όσο κι αν τον συμπαθώ τον άνθρωπο.

Ότι είπε ο suspect. Είναι τραγικό να ψυχαγωγείσαι σκοτώνοντας αμέριμνα ζώα μέσα στο δάσος.

Για το ψάρεμα, απλώς θα πω ότι "βίτσια είναι αυτά". Βαριέμαι ακόμα κι όταν περνάω και βλέπω κάποιον να ψαρεύει. Να κάθεται δηλαδή στην άκρη μιας προβλήτας και να περιμένει μηπως στραβωθεί κάνα ψάρι και πιαστει στο αγκίστρι του.

Για το κυνηγι συμφωνω kef μαζι σου.Μαλιστα αρκετες φορες εχω ανοιξει εντονο διαλογο
με κυνηγους για να δω πως πραγματικα σκεφτονται και αυτοι.
Για το ψαρεμα διαφωνω.
Αν πας με παρεα,ειναι αλλο πραγμα.
Σκεψου να εισαι με τα φιλαρακια σου,να ψαρευεις,να πινεις τις μπυριτσες σου και να βλεπεις το ξημερωμα..
Και αν δεν ψαρεψεις και τιποτα,δεν υπαρχει προβλημα..
Συνεχιζεις να "ψαρευεις" πιο ομορφα "ψαρακια" που κυκλοφορουν εκει γυρω..

Εγω βασικα κανω πολλα χρονια ψαροντουφεκο .. μπορω να πω οτι με χαλαρωνει παρα πολυ το να πεσω στην θαλασσα στις 7 το πρωι μεσα στην απολυτη ησυχια και το κρυο καθαρο νερο.. εξερευνωντας τον βυθο και εχοντας παραλληλα την αδρεναλινη του ''ωχχ αυτος ο Ροφος κατω απο τον βραχο ειναι πανω απο 3 κιλα''.. δηλ πολλες φορες παιζει απλα να εχω το ψαροντουφεκο σαν αξεσουαρ.. περιμενοντας μπας και πετυχω κατι μεγαλο στα 10-12 μετρα (πιο βαθια δεν κατεβαινω) και τελικα να γυρισω με αδεια χερια .. δεν ειναι δηλ ο αυτοσκοπος μου να πεσω στην θαλασσα και να βγαλω κατι .. το λεω αυτο γιατι πολλοι πανιβλακες εχουν την νοοτροπια οτι απο τη στιγμη που βουτηξαμε τοτε θα την μπουμπουνησουμε ακομα και στην ακινητη περκα των 200 γραμμαριων !!

Εχω συναντησει πολλους τετοιους.
Μπορει να καθονται με τις ωρες,να βλεπουν οτι δεν πιανουν κατι μεγαλο
αλλα για το γαμωτο να αδειαζουν την θαλασσα απο ολα τα μικρα τα ψαρακια.
Τα βλεπεις και τα λυπαται η ψυχη σου.Θες να τα ξαναριξεις μεσα.

Απλα ντρεπονται να βγουν μετα απο τοση ωρα που ειναι στη θαλασσα χωρις να εχουν πιασει ουτε ενα ψαρακι....

Εγω περισσοτερο δουλεμα ριχνω σε καποιον που πιανει τετοια μικρα ψαρακια
παρα σε αυτον που δεν θα πιασει τιποτα.