Τα ζώα δεν έχουν επιλογή.
Αν δεν είναι ευτυχισμένα με τη θέση τους στον κόσμο… πολύ κρίμα.
Θα πρέπει να ζήσουν τη ζωή που τους δόθηκε.
Οι άνθρωποι, όμως από την άλλη, δεν είναι αναγκασμένοι.
Εμείς έχουμε επιλογή.
Αν δεν σου αρέσει η θέση σου στον κόσμο, μπορείς να φύγεις όποτε θες.
Αυτοκτονία. Καλά άκουσες…
Δεν σου αρέσει ο τρόπος που κυλάει η ζωή σου, δεν σου αρέσει έτσι όπως είσαι στον κόσμο, ή οτιδήποτε γύρω σου, μπορείς να αποχωρήσεις όποτε γουστάρεις.
Τα ζώα δεν έχουν το δικαίωμα να σκέφτονται έτσι και πιστέψτε με, αν μπορούσαν, θα το έκαναν.
Πάρα πολλοί σκύλοι και γάτες, που ανήκουν σε μαλακισμένα αφεντικά και ζουν σε πολυόροφα κτίρια, θα βουτούσαν στο κενό.
Οι ζέβρες… αν μπορούσαν να σκεφτούν έστω και λίγο λογικά, θα διερωτώνταν: “Τι σκατά; Άσπρο και μαύρο σε έναν πράσινο και καφέ κόσμο; Απλά ελεεινό…
Δεν βουτάω σε κανένα ποτάμι να πνιγώ καλύτερα, αφού δεν έχω τη δυνατότητα να κρατήσω όπλο ή μαχαίρι ή να ανοίξω το βαζάκι με τα χάπια, θα πέσω στο στόμα κανενός λιονταριού… Γιατί να σκοτίζομαι;”
Υπάρχουν, βέβαια, και οι μαϊμούδες πού έχουν αυτή τη δυνατότητα και έτσι μπορούν να το κάνουν ακριβώς όπως το κάνουμε κι εμείς.

Τώρα, υπάρχουν μερικοί που λένε ότι είναι ενάντια στο νόμο.
Ε, λοιπόν, είναι ενάντια στο νόμο, μόνο όταν τα σκατώσεις και σε πιάσουν.
Κάποιοι άλλοι λένε: “Α, πρέπει να τους σώσουμε”.
Ναι, αλλά ξέρεις κάτι…
Δε θέλουν όλοι να σωθούν.
Δεν πρέπει όλοι να σωθούν.
Και ποιοι είμαστε εμείς που θα τους πιέσουμε;
Αυτό δεν είναι ένα από τα μεγαλύτερα δικαιώματα που έχουμε οι άνθρωποι, η ελεύθερη βούληση;

Πάντως, αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι όλα άσχημα, όσον αφορά την αυτοκτονία.
Φυσικά, δε λέω να αυτοκτονήσετε. Αλλά αν είσαι τόσο ήλίθιος και θες να το κάνεις έτσι κι αλλιώς, εγώ δε δίνω δεκάρα.
Υπάρχουν πολλά θετικά που μπορούν να βγουν από αυτό.

Μερικά από αυτά:

Μια θέση εργασίας θα είναι διαθέσιμη.
Ένα διαμέρισμα θα μείνει ελεύθερο.
Θα υπάρχει περισσότερο οξυγόνο για μένα.
Λένε ότι σε κάθε άντρα αντιστοιχούν 2 γυναίκες, αν είσαι άντρας, τότε θα υπάρχουν 4 γκόμενες για μένα.
Θα υπάρχει περισσότερη μπύρα για μένα.
Θα υπάρχει ένας λιγότερο ηλίθιος να στέκεται στην ουρά στην τράπεζα και να φτάνει στο ταμείο χωρίς τις γαμημένες τις αιτήσεις συμπληρωμένες.
Δε θα κολλήσεις ποτέ AIDS.
Δε θα χρειαστεί να ανησυχήσεις ποτέ ξανά για θερμίδες… Τέρμα τα “Ε, αυτό με παχαίνει;”
Θα υπάρχει ένας άνθρωπος λιγότερο που θα μολύνει.
Δε θα χρειάζεται να κάνεις ανακύκλωση.
Ένα αυτοκίνητο λιγότερο θα διευκολύνει την κίνηση στους δρόμους.
Τουλάχιστον σε 50 κοτόπουλα θα χαριστούν οι ζωές.
Δε θα σε αναγκάσουν να επισκεφτείς τον παππού και τη γιαγιά σου ξανά.
Τέρμα η εκκλησία.
Θα είσαι στη θέση να πεις: “Ρε δε πα να γαμηθείτε όλοι!”
Τέρμα οι ονειρώξεις με φωτομοντέλα.
Τέρμα η Άτζελα Δημητρίου.
Τέρμα οι απορίες του τύπου: “Είμαι αποτυχημένος;”
Πείτε αντίο στα γελοία χριστουγεννιάτικα δώρα από θείους και θείες.
Δεν θα ακούσετε ποτέ ξανά για επανένωση των Πυξ Λαξ.
Δεν θα ξαναχάσετε τον ύπνο σας σκεφτόμενοι το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης.
Τέρμα οι ανησυχίες για το αν ταιριάζεις σε μια παρέα ή όχι.
Τέρμα για πάντα τα διαβάσματα.
Δε θα χρειαστεί να δείτε ποτέ ξανά κάποια ταινία από τους δημιουργούς του “Safe Sex”.
Τέρμα και τα σχολεία. Διακοπές για πάντα!
Τέρμα και οι εκνευριστικοί λογαριασμοί.
Δε θα ξανακάνετε φασίνα.

Θα σου λείψουν, όμως τα σουβλάκια.
Ο Μπαγκς Μπάνυ και ο Μίκι Μάους.
Το απίστευτο, μαγικό συναίσθημα που σε κάνει να ανατριχιάζεις όταν φιλάς κάποιον για πρώτη φορά.
Οι σοκολάτες.
Θα σου λείψει η βιασύνη να αγοράσεις το δικό σου σπίτι.
Το να έρθει η στιγμή να γυρίσεις να πεις στους γονείς σου: “Άντε γαμηθείτε! Θα κάνω τα δικά μου λάθη, που κάνατε κι εσείς.”
Θα σου λείψει το σεξ.
Να σκέφτεσαι το σεξ, να ψάχνεις να κάνεις σεξ, να κάνεις σεξ με τον εαυτό σου, να κάνεις σεξ με τον σύντροφό σου, να κάνεις σεξ με πολλούς συντρόφους.
Τα καλοκαιρινά βράδια που έμοιαζαν να μη τέλειωναν ποτέ.
Τα λούνα παρκ. 4g, 5g και 6g ταχύτητες.
Το να δώσεις στο παιδί σου το όνομα που ήθελες πάντα.
Το να κάνεις τη διαφορά στον κόσμο.
Το να παίρνεις “μάτι″ την όμορφη γειτόνισσά σου να γδύνεται με τις κουρτίνες ανοιχτές.
Μια ολόκληρη ζωή να αυνανίζεσαι.
Την αγαπημένη σου ομάδα να παίρνει τα πρωταθλήματα.
Τη μουσική. Αυτό και αν σου λείψει…
Να προσπαθείς να μπεις κρυφά στο σπίτι σου, ενώ είσαι λιώμα τελείως στο μεθύσι.
Θα σου λείψουν τα πυροτεχνήματα.
Η εθνική περηφάνια που νιώθεις την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου.
Η γεύση της πίτσας.
Αν είσαι αγόρι θα σου λείψει το συναίσθημα της πρώτης φοράς που θα αγγίξεις γυναικείο στήθος.
Αν είσαι κορίτσι, το συναίσθημα της πρώτης φοράς που θα βάλεις το χέρι σου μέσα από το παντελόνι ενός αγοριού.
Θα σου λείψει η αγαπημένη σου μπλούζα από την πενταήμερη.
Οι βάφλες με γεύσεις φερέρο ροσέ, τσουρέκι, μερέντα και σαντυγί.
Να χορεύεις με τους φίλους και τις φίλες σου “μπόμπα”, τσιφτετέλια και ζεϊμπέκικα.
Να νικάς τους κολλητούς σου στο προ.
Θα σου λείψει το συναίσθημα που νιώθεις όταν αναπολείς τόν πρώτο σου μεγάλο έρωτα, 30 χρόνια μετά το συμβάν.
Τη χαρά του να δίνεις και να παίρνεις τα χριστούγεννα.
Να μαστουρώνεις.
Να παίζεις ξύλο για χάρη της κοπέλας σου.
Να τρώς σαν βόδι.
Να δεις για ακόμη μία φορά το Pulp Fiction.
Το συναίσθημα όταν βλέπεις το νεογέννητο μωρό σου για πρώτη φορά μετά τον τοκετό.
Τα ιπτάμενα αυτοκίνητα.

Γεννήθηκες. Τέλειωσε ότι ξεκίνησες.

ΥΓ 1. Η ζωή είναι πολύ γαμημένα όμορφη.
ΥΓ 2. Το κείμενο είναι βασισμένο στο εκπληκτικό τραγούδι Suicide του Bobby Gaylor.

η ζωη ειναι ωραια !!!

Μου άρεσε η προσαρμογή που έκανες στους στίχους Καζ'.

Παιδιά, πρέπει να το ακούσετε αυτό το τραγούδι (Bobby Gaylor-Suicide).

Αν θέλετε ψάξτε το, νόμιμα, από εδώ.

δεν εχω να πω τιποτα παραπανω απο τον καζ. για μενα η αυτοκτονια ειναι μια πραξη δειλιας καθως δηλωνει την αρνηση και τον φοβο να αντιμετωπισεις τις δυσκολιες που συναντας στη ζωη. το ποτηρι μισογεματο παιδια ποτε μισοαδειο

Καταπληκτικό τόπικ....Όντως η αυτοκτονία είναι μια πράξη δειλίας αλλά για σκεφτείτε κάποιον που του έχουν πάει όλα στραβά στην ζωή του,τα αγαπημένα του πρόσωπα δεν υπάρχουν πια,δεν έχει κάπου να μείνει και γενικά πρέπει να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας...Που βρίσκεις το κουράγιο???Λίγοι είναι αυτοί που λένε θα τα αντιμετωπίσω όλα μόνος μου.Η αυτοκτονία είναι η εύκολη λύση.Φυσικά και δεν την εγκρίνω αλλά ως ένα σημείο μπορεί να γίνει κατανοητή σαν πράξη...

Aυτοί που αυτοκτονονούν δεν είναι απαραίτητα δειλοί ή ηλίθιοι. Δεν ξέρετε σε τι αδιέξοδο έχει φτάσει ο καθένας. Οι λόγοι που ανέφερε ο Keyser_Soze είναι μερικά από τα διλλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι καθημερινά και κανένα από αυτά δεν αποτελεί κύρια αιτία αυτοκτονίας.
Δεν παινεύω τα άτομα που δίνουν τέλος στη ζωή τους αλλά δεν είμαι καλύτερος από αυτούς. Δεν είμαι εγώ ο έξυπνος και αυτοί οι χάζοι.

BTW το "η ζωή είναι ωραία" να πάτε να το πείτε σε αυτό το συνομίλικο μας παιδί, που ενώ εμείς "νικάμε τον κολλητό μας στο pro", αυτός αναγκάζεται να δουλέψει όχι για να πάει διακοπες το καλοκαίρι αλλά για να επιβιώσει η οικογενειά του. Δεν είμαι ένας από αυτούς, αλλά γνωρίζω κανα-δυό και έχω δεί την απογοήτευση στο προσωπό τους.

ΥΓ Και στην τελική μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε. Κανείς δεν χάρηκε που γεννηθήκαμε και κανείς δεν θα κλάψει που θα πεθάνουμε.

ο καθενας εδω μεσα μορφη θα εχει να εξιστορησει την δικια του ιστορια πονου και πως εχει ελθει σε διαφορα αδιεξοδα και τις ατυχιες που του εχει φερει η ζωη . Κανεις δεν μας χαριζεται και κανενος ο δρομος δεν ειναι στρωμενος με ροδοπεταλα(για την πλειοψηφια μιλαω παντα) ομως η αυτοκτονια δεν δινει καμια λυση σε κανενα προβλημα. Την ζωη εγω την βλεπω ως Θειο δωρο και δεν θεωρω τον εαυτο μου ''αξιο'' να αποφασισει ποτε θα επιστραφει αυτο το δωρο στον ''Κατοχο'' Του....

οσο για το ΥΓ διαφωνω οσο δεν παει

Παντως να παρεις την αποφαση δεν ειναι τιποτα δυσκολο.

Απλα πρωτα βλεπεις αυτο: http://www.imdb.com/title/tt0080196/
(939 min/15,5h)

Keyser την αποφαση να γραψεις αυτο το κειμενο την πηρες πριν ή αφου ο τεραστιος πελεκανος που μπηκε απο το παραθυρο εχεσε πανω σου την ωρα που κοιμοσουν;;

btw τα σπας!!!

Καλα αυτο το θεωρω περα για περα λαθος..Αν ειναι δυνατον να μην εισαι αξιος να ορισεις το δικο σου ατομο.

Επισης το ΥΓ του Μορφη το θεωρω 100% λαθος.

Τωρα για το γενικοτερο θεμα της αυτοκτονιας για να ειμαι ειλικρινης δεν ειμαι απαραιτητα κατα.Κυριως οταν αναφερομαστε σε ειδικες περιπτωσεις.Μια τετοια περιπτωση μπορει να ειναι μια παραλυση η ακρωτηριασμος των ακρων η ακομα και πιο απλα πραγματα οπως ενας ανθρωπος μεγαλης ηλικιας που απλως δεν νιωθει οτι εχει να προσφερει κατι παραπανω στον ιδιο του τον εαυτο η στην κοινωνια.Αν καποιος ανθρωπος γενικα φτανει σε μια τετοια φαση δηλαδη να ζει "παρασιτικα"(το λεω με την καλη εννοια.Μην παρεξηγηθει) και το αντιλαμβανεται δεν νομιζω οτι θα επρεπε να ειναι κατακριτεα η αυτοκτονια.

Aπο την δικη μου οπτικη γωνια πιστευω πως δεν μπορω(μονο για το συγκεκριμενο θεμα του θανατου και της ζωης) να παρω τετοια αποφαση.

Όχι. Την πήρα όταν ένας τεράστιος κορμοράνος με 3 πόδια, που έφτυνε πράσινες φωτιές, μπήκε στο σπίτι και μου έφαγε το ένα ρουθούνι.

Καταπληκτικό topic!! Πρώτη φορά διάβασα τόσο μεγάλο topic και δεν βαρέθηκα! Συμφωνώ απόλυτα με τον pierce21 για το ότι η αυτοκτονία έχει να κάνει με τη δειλία...

Aυτο παλι ποτε εγινε;; Καλα ρε γιατι δεν με πηρες ενα τηλεφωνο να με ενημερωσεις;; Και το αλλο με το κολιμπρι απο αλλον το εμαθα.... ευχαριστω ρε, ωραιος φιλος εισαι...

Go Kas.


Τρομερη η ελληνικη διασκευη.

Τοπ tunes:




Aντε μωρη Λιβερπουλ,σηκωσε το επιτελους.



Χαμενα Κορμια για παντα.





Πρωτος ερωτας και παντοτινος.



Γενικα το να παιζεις ξυλο.