QUOTE
«Ευχόμουν να παίζω στον Παναθηναϊκό!»
- Για μία ακόμη φορά, φεύγεις νικητής από το Φάληρο...
«Σε όλο το πρώτο μέρος ήταν σαν να είμαι παίκτης του Ολυμπιακού και αυτό επειδή έψαχνα να βρω που καθόταν η γυναίκα μου και δεν την έβρισκα! Ήμουν νευρικός και είχα άγχος μην της συμβεί τίποτε... Ίσως γι’ αυτό να μην μπορούσα να παίξω καλά... Στο δεύτερο ημίχρονο, την εντόπισα κάποια στιγμή από τον πάγκο όπου καθόμουν και ησύχασα! Όταν επέστρεψα στο παρκέ, είπα στον εαυτό μου “έ, μεγάλε, κάτι πρέπει να κάνεις και για την Φενέρμπαχτσέ” και μετά από λίγο πέτυχα εκείνο το κρίσιμο τρίποντο!»
- Να υποθέσουμε ότι δεν περιμένατε πιο ιδανικό ξεκίνημα στο Top-16...
«Αυτό ξαναπές το! Ήταν μία πολύ σπουδαία νίκη που αποδεικνύει ότι η ομάδα μας έχει τις δυνατότητες να φτάσει στα προημιτελικά. Τώρα, πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα και να κάνουμε το επόμενο βήμα, διορθώνοντας κάποιες μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και ουσιαστικά “χαρακτηρίζουν” τις μεγάλες ομάδες! Αλλά, από τη στιγμή που κοιτάξαμε στα μάτια και τελικά κερδίσαμε καθαρά μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που θεωρείται από τα φαβορί για το φάϊναλ-φορ, σημαίνει ότι έχουμε μεγάλες δυνατότητες.»
- Πόσο μεγάλη σημασία θεωρείς ότι θα παίξει στις τελικές ισοβαθμίες, η διαφορά των 14 πόντων; Δεν κερδίζει κάθε μέρα κανείς στο Στάδιο “Ειρήνης και Φιλίας” με διψήφιο νούμερο...
«Πολύ σημαντικό ρόλο πιστεύω, γιατί - από πλευράς ποιότητας και υλικού - εμείς και ο Ολυμπιακός, θεωρητικά έχουμε τις περισσότερες πιθανότητες για τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου. Αλλά ακόμη είναι νωρίς... Θα δούμε φιλαράκι (σ.σ.: στα ελληνικά)... Αυτό που μας απασχολεί περισσότερο τώρα, είναι το επόμενο παιχνίδι με τη Βαλένθια, που για την ώρα παίζει απίστευτα...»
- Πως αισθάνθηκες επιστρέφοντας σε ένα γνώριμο, πλην όμως, εχθρικό περιβάλλον;
«Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο... Δεν επέστρεψα σε ένα γήπεδο στο οποίο αγάπησα και αγαπήθηκα όπως είναι το “Γιαντ Ελιάου”, το “Παλάου Μπλαουγκράνα” ή το ΟΑΚΑ. Απόψε (σ.σ.: χθες), ήταν σαν να έπαιζα με έναν οποιοδήποτε αντίπαλο... Δεν έχω τίποτε εναντίον του Ολυμπιακού... Αλλά, ρε γαμώτο (σ.σ.: στα ελληνικά), αν έβρισκα νωρίτερα τη θέση της γυναίκας μου στην κερκίδα, ίσως να μην είχα κάνει 27 λάθη (γέλια)!!»
- Οι οπαδοί της προηγούμενης ομάδας σου, πάντως, σίγουρα θα χάρηκαν που σε είδαν να φεύγεις νικητής από το Φάληρο...
«Τι να το κάνω; Το θέμα είναι ότι έπαιξα χάλια, γι‘ αυτό και δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου...»
- Αν της είχες πει να φορέσει «πράσινα», τότε σίγουρα θα την ξεχώριζες... (Σ.Τ Βalomazoxtra : Πιο μαλακία ερώτηση δεν μπορούσες να βρεις ρε δημοσιογράφε? )
«Ναι, αλλά θα κινδύνευε η σωματική της ακεραιότητα...»
- Εντάξει δεν έγινε και τίποτε... Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, ήταν κάτι παραπάνω από ιδανική...
«Συμφωνώ και αυτό έλεγα μόλις τώρα στους συμπαίκτες μου στα αποδυτήρια... Σε σχέση με το τι έχω περάσει εδώ σαν παίκτης του Παναθηναϊκού, απόψε (σ.σ.: χθες), ήταν σαν να παίζαμε μέσα σε... “εκκλησία”! Το έζησα κι αυτό, από την “κόλαση” του ελληνικού πρωταθλήματος στην... “εκκλησία” της Ευρωλίγκα... Αλλά, αν η γυναίκα μου καθόταν σε καλύτερη θέση, ίσως να έπαιζα και καλύτερα... Στο λέω στη συνέχεια για να μην ξεχάσεις να το γράψεις... Μην νομίζεις ότι τρελάθηκα...»
- Για τέτοιες στιγμές και μεγάλες νίκες σαν την αποψινή, άλλαξες ομάδα και έφυγες από την Λιέτουβος Ρίτας;
«Όχι, από την αρχή ήθελα κάτι καλύτερο... Πέρασα καλές στιγμές στο Βίλνιους και την ομάδα, όμως είχα τους λόγους μου να κοιτάξω κάτι διαφορετικό... Όταν παρουσιάστηκε η πρόταση της Φενέρμπαχτσέ, σκέφτηκα ότι ήταν καλή επιλογή και δεν χρειάστηκε να τη ζυγίσω πολύ...»
- Πόσο μεγάλη είναι η πρόκληση να φτάσεις σε 5ο φάϊναλ-φορ και να διεκδικήσεις τον ευρωπαϊκό τίτλο με 4η διαφορετική ομάδα;
«Δεν το σκέφτομαι καν... Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για κάτι τόσο σπουδαίο και τόσο μεγάλο για μία ομάδα που δεν είχε στο παρελθόν ανάλογες παραστάσεις... Σου ξαναλέω, επόμενη πρόκληση είναι η Βαλένθια...»
- Αισθάνεσαι ότι, αγωνιστικά, έχεις προσαρμοστεί στην νέα σου ομάδα;
«Όχι ακόμη... Χρειάζομαι λίγο χρόνο και απόψε (σ.σ.: χθες), αυτό ήταν προφανές αφού πέταγα τις μπάλες έξω από το γήπεδο... Ίσως γιατί έψαχνα τη γυναίκα μου (γέλια)...»
- Πέτυχες, όμως, το κρίσιμο τρίποντο που διαμόρφωσε το 65-73, τρία λεπτά πριν από το τέλος...
Εντάξει, δεν γίνόταν να είμαι και ανύπαρκτος... Ένα σουτάκι το ‘βαλα! (ακούς ρε τέπιτς γαμώ τη τρέλα μου?) Σε γενικές γραμμές, πάντως, ήταν μία πολύ θετική εμπειρία για τον χαρακτήρα της ομάδας μας... Είμαι πολύ ικανοποιημένος που υπέγραψα στην Φενερμπαχτσέ, η οποία - αν δεν είσαι στην Κωνσταντινούπολη - δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλος σύλλογος είναι...»
- Με δεδομένο ότι ήσουν εδώ χθες (σ.σ.: προχθές) το βράδυ και δεν κάνατε προπόνηση, είδες καθόλου στην τηλεόραση τον αγώνα Λιέτουβος-Παναθηναικού;
«Ήμουν στο σπίτι με τη γυναίκα και την κόρη μου και παρ‘ότι είχα ανοιχτή την τηλεόραση, δεν είδα σχεδόν καθόλου... Προσπαθούσα να μάθω στην μικρή λίγα λιθουανικά... Γιατί ως τώρα, μόνο ελληνικές λέξεις ακούει...»
- Μάθαμε ότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού που ακολούθησαν την ομάδα στο Βίλνιους, γύρισαν με τη φανέλα σου από τη Λιέτουβος ως σουβενίρ...
«Κοίτα, ξέρω που το πας... Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να νιώθεις αγαπητός και ειδικότερα αυτά τα τρία χρόνια μου στον Παναθηναϊκό ήταν γεμάτα από αγάπη! Από την πρώτη μέρα μου στην Αθήνα στο αεροδρόμιο, έως την τελευταία φιέστα τον περασμένο Ιούνιο... Αυτή η λατρεία που μου έδειξε και ο σεβασμός με τον οποίο με αντιμετώπισε ο κόσμος του Παναθηναϊκού, θα μου μείνει αξέχαστος! Από το περασμένο καλοκαίρι, το εισπράττω όλο και περισσότερο... Μέσω των φίλων μου στην Αθήνα, μέσω των παλιών μου συμπαικτών με τους οποίους κρατάω ακόμη επαφή, μέσω των απλών φιλάθλων που με έβλεπαν και με βλέπουν στον δρόμο... Τους στέλνω ένα εκατομμύριο ευχαριστώ! Όλοι ξέρουν ότι ευχόμουν να παίζω ακόμη στην ομάδα, αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να τους πω... Αλλά, έτσι είναι η ζωή...»