QUOTE (roko @ Sep 13 2014, 20:51 )
Ο Μπατιμ ειναι για μενα ο ορισμος του αταλαντου που δουλεψε τοσο πολυ ωστε να φτασει σε επιπεδο σουπερ σταρ.Πλεον ναι δεν ειναι αμπαλος.Δεν γεννηθηκε με το ταλεντο αλλων αυτο ειναι γεγονος.Αλλα η προσπαθεια του ξεπερασε την αμπαλοσυνη του και εφτασε εκει που εφτασε.Οποτε 2 φορες RESPECT σε αυτον τον ανθρωπο.
Προσπερνώ το γεγονός ότι ο Batum ήταν μέλος της εθνικής ομάδας U-16 του 2004 που κατέκτησαν το χρυσό στο αντίστοιχο Euro, διότι δεν συνδυάστηκε με κάποια προσωπική επιτυχία. Υπήρξε όμως MVP στο Eurobasket U-18 του 2006.
Η προσαρμογή του δε στο ΝΒΑ,
σε ηλικία μόλις 20 ετών, ήταν άμεση καθώς μόλις στο τέταρτο παιχνίδι έγινε βασικός και δεν έχασε ποτέ από τότε την θέση του, παρά μόνο την περίοδο 2009-2010 που ήταν τραυματίας. Και φυσικά όταν επέστρεψε πήρε αμέσως θέση βασικού.
Η πορεία του τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει συνεχή βελτίωση και φέτος ήταν μαζί με Lillard και Aldridge οι βασικοί συντελεστές της εκπληκτικής πορείας του Πόρτλαντ.
Συνεπώς, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα μεγάλο ταλέντο το οποίο δουλεύει σκληρά και σωστά. Οπότε 3 φορές RESPECT.
Προς Colonel (μιας και δεν ξέρω πως γίνεται πολλαπλή παράθεση)
Δεν αρκεί κάποιος παίχτης να παίξει 3-4 καλά παιχνίδια σε ένα τουρνουά ανά δυο χρόνια, ούτε το potential (το οποίο είναι αυστηρά υποκειμενικό και δεν είναι καν μετρήσιμο) για να θεωρηθεί ότι είναι παίχτης επιπέδου. Ο παίχτης κρίνεται σε κάθε αγώνα, όλη την χρονιά. Ούτε ο Τεόντοσιτς και πόσο μάλλον ο Μπιέλιτσα δεν έχουν δείξει προς το παρόν κάτι τέτοιο. Δεν έχουν αγγίξει ούτε το 1/10 της καριέρας του Γιασικεβίτσιους και του Πέτροβιτς οι οποίοι υπήρξαν από τους πλέον ανταγωνιστικούς σε τοπ επίπεδο τόσο διασυλλογικά όσο και με τις εθνικές τους ομάδες. Απλά έτυχε να ταιριάξουν στην χημεία της ομάδας της Σερβίας. Και μόνο οι περιπτώσεις των Κέσελ (παλαιότερα) και Ραντούλιτσα (προσφάτως) αρκεί να διαπιστώσουμε την εξαιρετική ομαδική χημεία, που έχει σαν συνέπεια να νομίζουμε οτι κάποιοι παίχτες ανεβαίνουν επίπεδο.