Δυο παικτες,δυο διαφορετικες εποχες.Ποιον θεωρειται top ηγετη εντος του αγωνιστικου παρκε κ' ινδαλμα προς την μπασκετικη νεολαια κ' οχι μονο?Οσον το δυνατοτερο αναλογικοτερα,συγκρινοντας 2 διαφορετικες εποχες..

o γκαλης ειναι ενας και μοναδικος.ομοιος του δεν θα ξαναβγει στο μπασκετικο στερεωμα.τοτε ηταν μια ομαδα μονος του διοτι δεν υπηρχαν αλλες λυσεις απ το παγκο,και τα εκανε ολα ο γκαλης.το μονο μειον που ειχε ο νικ ηταν στην αμυνα οπου επαιζε με τα ματια..λογικο ειναι διοτι αν επαιζε αμυνα θα κουταζοταν πιο πολυ και δεν θα ειχε τις αντοχες για την επιθεση.οποτε ο γιαννακης ειχε διπλο ρολο στην αμυνα καλυπτοντας τα κενα του νικ.
απ την αλλη ο διαμαντιδης και αυτος ειναι πολυ καλος παικτης.απο αμυνα κανει τα παντα σχεδον.εχει βελτιωσει σε μεγαλοβαθμο το τριποντο του το οποιο στην αρχη της καριερας του ηταν το μειον του.κανει καλες διεισδησεις αλλα θελω να τελειωνει κιολας τις φασεις αφου μπορει το παλικαρι και να μην βγαζει μονο ασιστι για τους αμαρκαριστους συμπαικτες του.

δυσκολο να επιλεξω εναν απ αυτους.αλλα θα ηθελα να τους ειχα και τους 2 στην ομαδα

O Διαμαντίδης (όπως και ο Παπαλουκάς) είναι εκπληκτικός παίκτης αλλά για να φανεί πρέπει να έχει και τους ανάλογους συμπαίκτες.
Ο Γκάλης ήταν ένα φαινόμενο. Μπορούσε να διαλύσει οποιαδήποτε ομάδα μόνος του, μπορούσε να σκοράρει στην μούρη οποιουδήποτε αντιπάλου, ενώ ήταν και εκπληκτικός πασέρ. Εδώ στα 37 του, στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα του 94, είχε κατανικήσει την καλύτερη άμυνα της Ευρώπης (Λιμόζ). Δεν υπάρχουν λέξεις ώστε να περιγράψει κανείς το μεγαλείο του τεράστιου Γκάλη. Απλά one of a kind.

Αν το δεδομένο είναι η προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό και η αναγνωρισιμότητα, it's no contest.

Αν το δεδομένο είναι η κυριαρχία έναντι των συγχρόνων σου, ο Γκάλης έχει πάλι σχετικά σαφές προβάδισμα (ο Διαμαντίδης είτε έχει είτε θα αποκτήσει το προβάδισμα σε ατομικά/ομαδικά βραβεία και διακρίσεις, αλλά παίζοντας σε εθνικές άλλων δυνατοτήτων). Θα λέγαμε ότι η διαφορά θα μειωνόταν αν λαμβάναμε υπόψη τον αριθμό των σοβαρών ανταγωνιστών τη σημερινή εποχή, αλλά από τη στιγμή που το ΝΒΑ αρπάζει το 60-70% των καλύτερων Ευρωπαίων, δύσκολο να υποθέσει κανείς κάτι τέτοιο, τουλάχιστον σε επίπεδο συλλόγων.
Η κυριαρχία του Γκάλη στην Ευρώπη σαν επιθετικός είναι τουλάχιστον εφάμιλλη του Διαμαντίδη αμυντικά. Από την άλλη, ο Διαμαντίδης επιθετικά βρίσκεται σε ανώτερη κλίμακα απ'τον Γκάλη σαν αμυντικό, αλλά το βάρος που δίνεται στην κυριαρχία στην επίθεση είναι όπως και να το κάνουμε μεγαλύτερο. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι...--->

--->...αν κανείς έπιανε ένα μαθηματικό τύπο που βαθμολογεί υψηλά όλες τις αρετές ενός παίκτη, μπορεί ο Διαμαντίδης να νικούσε οποιονδήποτε Έλληνα μπασκετμπολίστα, γιατί ανήκει στην κατηγορία των παικτών που κάνουν πολλά πράγματα καλά και δεν έχουν εμφανή αδυναμία-για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Με αυτή τη λογική βέβαια, του πλήρους, ισορροπημένου παίκτη, μπορεί κι άλλοι αθλητές να τοποθετηθούν πάνω απ'τον Γκάλη (Γιαννάκης, Χριστοδούλου, Παπαλουκάς). Με τα σημερινά δεδομένα, αν εμφανίζονταν όλοι αυτοί μαζί, μια τωρινή μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα μάλλον δε θα επέλεγε πρώτη τον Γκάλη. Ωστόσο, τόσο μια παλαιότερη ευρωπαϊκή όσο και οι περισσότερες ομάδες ΝΒΑ από οποιοανδήποτε σχεδόν εποχή που θα είχαν γνώση των ικανοτήτων των παικτών (οπότε δε μιλάμε για την περίπτωση που το ύψος του Γκάλη επηρέαζε αρνητικά την κρίση τους), θα επέλεγαν τον Γκάλη.

Η σύγκριση που έκανα βέβαια αφορά βασικά σε όλη την καριέρα τους-γιατί τώρα πρόσεξα ότι το τόπικ ανήκει στην κατηγορία "Εθνικές Ομάδες".

σχετικά με το αρχικό ερώτημα για το ινδαλμα προς την μπασκετικη νεολαια,
έχοντας ζήσει και τις δύο εποχές θεωρώ ότι δεν χωρά σύγκριση ως προς αυτό, ο Γκάλης ανήκει στο επίπεδο ηγετών τύπου Νοβίτσκι, Όσκαρ Σμιντ, Πέτροβιτς, Σαμπόνις ή και παλιότερα Μενεγκίν, Τσόσιτς, Μπέλοφ επηρεάζοντας γενιές και γενιές ξεφεύγοντας από τα στενά όρια του αθλήματός του όντας αναγνωρίσιμος σχεδόν από τους πάντες
Ο Διαμαντίδης ούτε ήταν ούτε φαντάζομαι θα φτάσει ποτέ σε τέτοιο επίπεδο, από τους έλληνες μόνο ο Γιαννάκης μπορεί να συγκριθεί με τον Νικ και αυτό κυρίως χάρη στην προσωπικότητά και την διάρκεια της καριέρας του
τώρα όσον αφορά το αγωνιστικό, εντελώς άλλες εποχές, πολύ διαφορετικό το παιχνίδι αν και νομίζω αναλογικά η απόδοση του Γκάλη ήταν πιο καθοριστική από αυτή του Μήτσου για την τύχη των ομάδων τους. σήμερα και να μην πάει καλά κάποιος συνήθως υπάρχει κάποιος να τον αντικαταστήσει τότε δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα, πόσο μάλλον για παίκτη με τις επιθετικές ικανότητες του Νικ.
πάντως καλύτερη ανάλυση ως προς την αγωνιστική σύγκριση από αυτήν που έγινε παραπάνω δεν γίνεται

Υπηρχε μια ατακα ενος εκλιποντος πολιτικου αρχηγου που ελεγε:''Τα τιμημενα νιατα κ' το δοξασμενα γηρατεια..''.Με αφορμη αυτο ειπα να ανοιξω ενα τοπικ,προκειμενου να δω αποψεις.Το εθεσα σε επιπεδο Εθνικης ομαδας αν κ' σε συλλογικο επιπεδο παλι θα παρουσιαζε ενδιαφερον.Στο προκειμενο τωρα θα ελεγα τα εξης:Οι διακρισεις κ' των 2 τους παρουσιαζει μια ισορροπια.Χρυσο στο Ευρω του 87',κ' αργυρο στο Ευρω του 89' ο Γκαλης,χρυσο στο Ευρω του 05',κ' αργυρο στο παγκοσμιο του 06' ο Διαμαντιδης.Εδω πρεπει να πω κατι.Η εποχη που αγωνιζεται ο Διαμαντιδης(Και γενικα ολοι μετα το 87'),ειναι μια εποχη με την Ελλαδα να ειναι ηδη ανεπτυγμενη κ' καταξιωμενη μπασκετικα,τοσο σε συλλογικο επιπεδο οσο κ στην Εθνικη.Ο τροπος που μας αντιμετωπιζουν ολες οι δυναμεις του μπασκετ καταδεικνυει ποσο πολυ μας σεβονται κ' μας υπολογιζουν σαν αντιπαλους.Ολα αυτα χτιστηκαν στα ''Γερα θεμελια'' που μπηκαν στα 80',οταν το μπασκετ ηταν ''Αναπτυσομενο'' ακομα,οι ''Κραταιες'' δυναμεις ηταν αλλες κ' μεις ημασταν καποια ''Κλικ'' πισω σ'ολα.Παρολα αυτα η παρουσια του Νικ,συνεπικουρουμενου κ' απο τους αλλους ''Σωματοφυλακες'' Γιαννακη,Φανη,Φασουλα κ των υπολοιπων παιδιων,αλλαξε τα πραγματα με την κορυφωση αυτων,το 87' το οποιο αποτελει μια απο τις μεγαλυτερες αθλητικες εκπληξεις-ανατροπες που εχουν συμβει ποτε.Καποιοι ειπαν(Γκομελσκι),οτι κ η Μαυριτανια να διοργανωνε Ευρω,θα το επαιρνε.Ηρθε κ' το ασημενιο το 89',για να δειξει οτι δεν επροκειτο για συγκυρια.Θελω να πω με ολα αυτα οτι,υπηρξε μεγαλος ανηφορος μεχρι η Εθνικη Ελλαδος να καθιερωθει στις συνειδησεις των Ευρωπαιων,ως μια,εκ των κορυφαιων ομαδων.Και σε ολα αυτα ο Νικ μεγαλουργησε.4 φορες πρωτος σκορερ σε Ευρωμπασκετ,2 MVP σε Ευρωμπασκετ,1 φορα 1ος σκορερ σε παγκοσμιο,επιλεκτο μελος της μικτης Ευρωπης,σπαζοντας το φραγμα των 5000π με την Εθνικη κανοντας τον τον μοναδικο αθλητη που το εχει καταφερει,κ' με μεσο ορο κατι παραπανω απο 30π!Οσον αφορα τις αμυντικες του ''Αδυναμιες'' θα ελεγα οτι οποτε χρειαστηκε να παιξει αμυνα το επραξε.Ηταν ο πιο γυμνασμενος αθλητης ομαδικου σπορ στα χρονια του.Πιστευω οτι κ ο Ιωαννιδης στον Αρη,κ οι Πολιτης,Κιουμουρτζογλου στην Εθνικη τον ''Διαχειριστηκαν'' με τετοιον τροπο,ωστε να ζητανε απο αυτον το μεγιστο σε επιθετικες επιδοσεις, κ' δεν ισχυε αυτο οτι οι υπολοιποι κυριως ο Γιαννακης καλυπταν την αμυντικη του ''Αμελεια''.Απλα ο Νικ ηταν machine gun στην επιθεση.Εκτος αυτου του ''Χαρισματος'',διεθετε φοβερη αντιληψη στη πασα.Οι no look πασες του Νικ,εχουν μεινει στην ιστορια.Οι μεσοι του οροι στις ασιστ ηταν παντα ψηλοι,με την 1η χρονια στον ΠΑΟ,να αγγιζει τις 6 ασσιστ ανα παιχνιδι!Στην απορια που εχουν εκφρασει πολλοι κατα καιρους,αν ο Νικ θα μπορουσε να ανταποκριθει με παρομοιο τροπο(Να κυριαρχησει δηλαδη),κ' στο συγχρονο μπασκετ η προσωπικη μου απαντηση ειναι ΑΝΕΤΑ!!Για ποιο λογο?Επιθετικα,τα κυριαρχα στοιχεια ειναι το isolation game κ' η ικανοτητα στο 1 vs 1,η extra πασα,το pick n' roll k' split out game.Αν ο Σπανουλης θεωρειται ως ενας εκ των κορυφαιων στη Ευρωπη σ'αυτα τα στοιχεια,τοτε θα μου επιτρεψετε να πω οτι ο Γκαλης θα εκανε θραυση!Συν το γεγονος οτι οι συγχρονοι ψηλοι ειναι πιο οξυδερκεις κ ταλαντουχοι απο αυτους που ειχε ο Νικ κατα καιρους για συμπαικτες,για να αξιοποιουν τις laser πασες του,κ περισσοτεροι καλοι σουτερ υπαρχουν,για να τους τις στελνει ''Συστημενες''!Ειτε με pick n' roll,ειτε με 1 vs 1,ειτε ετσι ,ειτε αλλιως,ο Νικ θα περναγε τον προσωπικο του αντιπαλο κ' η' θα το εβαζε η' θα αξιοποιουσε τον ελευθερο συμπαικτη του.Αν καποιος ισχυριστει οτι οι συγχρονοι αμυντικοι ειναι ικανοτεροι κ' θα μπορουσαν να τον περιορισουν(Μεσα σ'αυτους κ' ο Διαμαντιδης),εγω θα ελεγα, οτι σιγουρα δεν εχουν δει,ακουσει η' διαβασει για Σιγαλα,Ντακουρι,Ζντοβτς,Φανη,Μαρτσουλιονις κ πολλους αλλους που ειχε αντιμετωπισει σε Ελλαδα κ' Ευρωπη..Σαν ινδαλμα της νεολαιας,ο Γκαλης ηταν ο super man των παιδικων μας χρονων τοτε.Ειχε φοβερο αντικτυπο.Δεν υπηρχε ανοικτο γηπεδο που να μην ηταν γεματο,οι παντες επαιζαν προσπαθωντας να μιμηθουν τον Νικ.Εγινε τραγουδι στα γηπεδικα συνθηματα κ εμεινε στα χρονικα η θεικη ατακα''Ποιος εισαι ο Γκαλης?''η' ''Πως την εχεις δει Γκαλης?''!!Η αναγνωριση απο τον κοσμο κ την νεολαια,ηταν τοτε πολυ μεγαλη σε εκταση,καθολικη θα ελεγα.Simple the BEST!

Ποιος Διαμαντίδης? Δε συγκρίνονται ρε παιδιά... Ο Γκάλης ήταν ΠΟΛΥ καλύτερος παίκτης και πραγματικός ηγέτης. Και δεν έχει να κάνει ούτε με εποχές ούτε με τίποτα. Απλά ήταν καλύτερος και σήμερα να έπαιζε πάλι καλύτερος θα ήταν.

Ετσι,ετσι....

Θυμάμαι ένα από τα λίγα ματς που ο Γκάλης είχε βάλει κάτω από 10 πόντους (χωρίς να είναι τραυματίας). Είχαν βάλει έναν Ρώσο 2.08 που ήταν γρήγορος να τον κυνηγάει παντού και του είχε κρύψει το καλάθι. Περισσότερες λεπτομέρειες δεν θυμάμαι γιατί έχουν περάσει κάπου 20 χρόνια...

Και ο Κουκοτς τον περιοριζε, δεν εχει σημασια και δεν περιοριζει την αξια του σαν παικτη. Λιγο ιεροσυλια μου φαινεται ακομη και η αποπειρα συγκρισης. Ο Γκαλης ειχε το ενστικτο του νικητη και στη συγχρονη εποχη θσ ηταν τερας, γιατι θα ειχε επιλεξει να μαθει αλλα πραγματα.

Έβλεπα το ματς με τη Κίνα σήμερα, και σκεφτόμουν πάλι για τον Διαμαντίδη κάτι που μου έχει περάσει από το μυαλό και άλλες φορές.

Είναι σχεδόν 2 μέτρα άνθρωπος, με πολύ καλό άλμα, καλή κίνηση, ενώ έχει καλή σταυρωτή τρίπλα και μπορεί να περάσει το πρώτο αντίπαλό του. Ώρες ώρες, το παρακάνει με τις 'σέντρες' έξω, άσχετα αν αρκετές φορές βγάζει μόνο του συμπαίκτη για τρίποντο. Ειδικά στον αγώνα με την αμερική, το είχαν καταλάβει και σχεδόν τον άφηναν - αφού ο Καρμέλο Άντονι δέχτηκε σχετική ερώτηση και είπε ότι του φάνηκε περίεργο 'γιατί δεν τελείώνει το καλάθι'..


Bottom line, φανταστείτε να είχε καλό τελείωμα ο διαμαντίδης, γιατί όχι και καρφώματα στο τέλος αφού έχει και το ύψος, και το άλμα και παίζει και με τα δυο χέρια. Γενικώς αν μπορούσε να βελτιώσει το τελείωμά του, θα ήταν ένα επίπεδο πάνω - αν δε είχε χάρισμα σε διείσδυση (σε στυλ σπανούλη, ή για τους παλιότερους μπακατσιά, εκπληκτικός στο τέλος) θα ήταν εφάμιλλος του γκάλη, ένας έλληνας τζινόμπιλι ...


Είναι παικταράς και όπως έχει βέβαια, εγώ τον πάω με τα 1000

Δύσκολο να διαλέξει κανείς κάποιον απο τους 2.

Άλλες εποχές και άλλο στυλ παιχνιδιού.

Αλλά εγώ θα επέλεγα τον Νικ, γιατί αν δεν υπήρχε αυτός, δεν θα υπήρχε ούτε ο 3D!

Συμφωνω μαζι σου. Γκαλης ενας και μοναδικος. Αν δεν ειχε εμφανισθει αυτος στο Ελληνικο μπασκετ , ισως να ειμασταν ακομη στο επιπεδο της Σουηδιας και της Ελβετιας. Καλο ειναι να του αναβουν ενα κερακι που και που ολα τα παιδακια που κονομανε τα προς το ζην απο το παιχνιδι. Πριν απο αυτον ηταν το χαος. Και να του αναβει και ενα κερακι και ο εκαστοτε προεδρος της ΕΟΚ γιατι χαριν αυτου το μπασκετ εγινε πανελληνιο αθλημα.

Συμφωνω για τα κερακια.Θα θελα ενα γηπεδο η' ενας θεσμος(το κυπελλο ας πουμε)να παρουν το ονομα του,τιμης ενεκεν γι'αυτον τον μεγαλο παικτη

Παιδιά, ο Διαμαντίδης είναι σούπερ παίκτης. Αυτό που με λυπεί είναι ότι υποτιμά τον εαυτό του. Πιστεύω ότι είναι σε επίπεδο προσόντων και τεχνικής ο κορυφαίος στην Ευρώπη. Φανταστείτε να είχε το "θράσος" του Σπανούλη τι μαγικά θα έκανε. Ο Γκάλης όμως είναι άλλο ανέκδοτο. Δεν παίζεται το φαινόμενο Γκάλης για την εποχή του. Ένα πράγμα μόνο. Στεκόμαστε συνήθως στα σπασίματα της μέσης και στα θεαματικά καλάθια με ψηλότερους αντιπάλους. Εγώ θέλω να τονίσω τη σιγουριά που νοιώθαμε όταν σηκωνόταν για ένα ξεμαρκάριστο σουτ μετά από σκριν ή δική του προσπάθεια. ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι θα μπει!! Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι είχε ποσοστά στα δίποντα περί το 65%(!!!), φοβερό νούμερο για περιφερειακό παίκτη που παίρνει και πολλές προσπάθειες. Κατ' αναλογία βέβαια, δείτε τα ποσοστά των Κόμπι και Μάικλ πέρα απ' τον Ατλαντικό.

Λιγο ατοπη συγκρηση γιατι εχει αλλαξει οπως εχω ξαναπει το ευρωπαικο μπασκετ.Απλα στο "τωρα" ο Διαμαντιδης ειναι ο καλυτερος στο "τοτε" ο Γκαλης.Ο Διαμαντιδης ειναι πληρεστερος σε ολους τους τομεις εκτος βεβαιως στο σκοραρησμα που ο "Νικ" ηταν καθηγητης.Τα παραπονα σας στους Ομπραντοβιτς,Μεσινα,Μαλκοβιτς και σεα που δεν θελουν παιχτες σταρ αλλα ομαδες σταρ.Τι να κανουμε......Παλι καλα που δεν εχει αλλαξει αυτο και στο ΝΒΑ.

Όλως τυχαίως,οι μεγαλύτεροι παικταράδες τα τελευταία 15 χρόνια έχουν περάσει από τα χέρια αυτών των προπονητών+τον Γκέρσον.
Ποιοι δεν θέλουν σταρ στην ομάδα τους? Ο Μεσίνα??? Με σταθερά το υψηλότερο μπάτζετ στις ομάδες του? Ο Ντανίλοβιτς,ο Ρικοντό,ο Σάβιτς τι ήταν??? Ο Τζινόμπιλι τι ήταν??? Ο Σμόντις?? Ο Σίσκα? Μέχρι και τον Ολοβοκάντι είχε φέρει κάποτε...το #1 των ντραφτ....

Ο δε Ομπράντοβιτς??? Ο Σαμπόνις τι ήταν??? μήπως κανάς ρολίστας-εργαλείο??? Ο Ρέμπρατσα?? ο Ουίλιαμς?? ο Μποντιρόγκα??? ο Γιασικεβίτσιους??? ο Κάτας? ο Σίσκα....

Όσο για τον Μάλκοβιτς,ότι επιτυχία είχε ποτέ(με εξαίρεση την Λιμοζ),την κατάφερε με τους παίκτες της Γιουγκοπλάστικα ...και τον Ντομινικ..... Αλλά ο Μάλκοβιτς είναι ιδιαίτερη περίπτωση,πρόκειται για τον Μετρ της συντηρητικής φιλοσοφίας....
Ομπράντοβιτς και Μεσίνα όμως,έχουν προσφέρει τους 2 θεαματικότερους τελικούς της Ευρωλίγκα.....2002,2007.....

Σιγα σιγα φιλε πηρες φορα και τα ισοπεδωσες ολα.Το μπασκετ το ευρωπαικο το καταντησαν αυτοι ετσι.Οταν εννοω σταρ εννοω σκορερ.Το εχω πει σε αλλο τοπικ.Δεν θελουν οι παιχτες τους να παιρνουν 20 και 30 σουτ οπως εκανε παλια ο Γκαλης,ο Πετροβιτς,ο Σαμπονις.Βλεπεις εσυ τωρα να γινεται αυτο?Το μπασκετ το εχουν αλλαξει οι προπονητες.Δεν ειπα εγω οτι παλια δεν περασαν σταρ-σκορερ απο τα χερια τους αλλα πλεον στο συγχρονο μπασκετ δεν θελουν κατι τετοιο.Ο δε Μαλκοβιτς με την αχωνευτη φατσα εβγαζε σπυρια με τον Ντομινικ.Η Γιουκοπλαστηκα ειναι αλλη ιστορια μηλαμε για 20 χρονια πισω.Μεγαλη διαφοτα το τοτε μπασκετ με το σημερινο.Δεν σημαινει οτι επειδη περασαν απο αυτους παιχταραδες οτι δεν ευθυνονται.
Αλλη η πυγμη του "Σαμπας" το 95 αλλο το μπασκετ και αλλος ο Ομπραντοβιτς.Δεν ξερω αν ησουν μικρος τοτε αλλα το ευρωπαικο μπασκετ τοτε για μενα ηταν πολυ καλυτερο.Προτημουσα να βλεπω τον Γκαλη να βαζει 40αρες παρα τωρα που αν σουταρεις ενα σουτ με πιεση ο Ομπραντοβιτς γινετε "μωβ".Πιστευω να καταλαβες εν τελη τι εννοω.

Καλά πλάκα μου κάνεις??? Ο Μποντιρόγκα δεν ήταν σκόρερ??? ο Τζινόμπιλι δεν ήταν σκόρερ???? Από τους 30 και πάνω πόντους θεωρείς κάποιον σταρ-σκόρερ??? Αυτό είναι η φυσική εξέλιξη του μπάσκετ....άκους εκεί αυτοί κατάντησαν το μπασκετ έτσι όπως είναι σήμερα....Δηλαδή άμα δεν υπήρχαν άμυνες,και σε κάθε παιχνίδι οι ομάδες έβαζαν 100αρες....το μπάσκετ θα ήταν καλύτερο??? Θα το έβλεπες πιο ευχάριστα????

Ρε φιλε τι μου λες τωρα?Συγκρινεις εποχες με Μακαντου,Γκαλη,Πετροβιτς,Σαμπονις(θα με αναγκασεις να πω και για κανα Μπελοφ σε λιγο).Τι Τζινομπιλι και Μποντιρογκα μου λες?Εδω μηλαμε για σκορερ ολκης που η ομαδα ξεκιναγε και τελειωνε με αυτους.Πλακα μου κανεις?Αμα εχεις εσυ παραστασεις του Μποντιρογκα και του Τζινομπιλι μονο δεν μπορω να σου κανω κατι.Και παλια υπηρχαν αμυνες αλλα ο Γκαλης τους αλλαζε τα φωτα.Πια φυσικη εξελιξη?Μπασκετ ειναι αυτο.Το μπασκετ των προπονητων?

παντως τζινομιλι γεγονος ειναι οτι το Ευρωπαικο μπασκετ δεν ειναι προσφορο εδαφος για τους μεγαλους σκορερ..και ο Τζινομπιλι ακομα ακομα που ειναι απο τους τελευταιους μεγαλους σκορερ στην Ευρωπη εδω ειχε 15 ποντους μεσο ορο.Στην Αμερικη αντιθετα υπαρχουν ακομα παικτες των 25 και των 20 ποντων μεσο ορο.

Τωρα ποιος φταει για αυτο;Σιγουρα ευθυνη φερουν οι Ευρωπαιοι προπονητες γιατι αυτοι ειναι οι βασικοτεροι παραγοντες για την αναπτυξη του μπασκετ και η δημιουργια εθνικων σχολων.Σκεφτειτε πχ στην Ελλαδα ποσα χρονια εχει να βγει μεγαλος σκορερ και πειτε μου οτι αυτο δεν οφειλεται στο μπασκετ που παρουσιαζε τοσα χρονια ο ομπραντοβιτς στον παο(αναφερω τον παο γιατι για χρονια ηταν η μονη ομαδα με μεγαλη προβολη) η ο Γιαννακης σε Εθνικη και συλλογους που δουλεψε.

Ευτυχως τουλαχηστον που εσυ φιλε καταλαβες τι εννοω.Εδω μηλαμε ο Πετροβιτς εβαζε 50αρες(που παρεπιπτοντως στην συγριση με Τζινομπιλι προτειμω τον Μανου.)
Ενας λογος που δεν κολαει και η συγκρηση Γκαλη με Διαμαντιδη.Τελειως αλλο μπασκετ τοτε με τωρα.

Καλά άστο....ξέχνα το.Επίδειξη μπασκετικών παραστάσεων όμως,άστη για αλλού....Αν εσύ το μπάσκετ το θεωρείς ποιοτικότερο με το να βάζουν κάποιοι παίκτες 40αρες..++ τι να πω....προφανώς αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την έννοια:ωραίο μπάσκετ.
Εσύ απολαμβάνεις καλύτερα να βλέπεις μπάσκετ χωρίς άμυνα,με πολλά καλάθια από συγκεκριμένους παίκτες,ενώ εγώ προτιμώ να βλέπω και την ομορφιά της άμυνας,όπου τα καλάθια για να επιτευχθούν απαιτούν μεγαλύτερη προσπάθεια και καλύτερη συνεργασία μεταξύ των παικτών.

Πιστεύω ότι ο Γκάλης ακόμα και σήμερα θα έκανε θραύση. Δεν θα σκόραρε βέβαια 30-40 πόντους σε κάθε ματς αλλά τα 20 ποντάκια θα τα είχε. Δεν είναι θέμα αν υπήρχαν άμυνες ή όχι. Ο Γκάγκστερ σκόραρε μπροστά στον κάθε αντίπαλο οποιασδήποτε σωματοδωμής. Τρομερός πασέρ επίσης. Ο Ιωαννίδης είχε πει κάποτε ότι όταν ο Γκάλης γεράσει και χάσει μέρος των αθλητικών του ικανοτήτων, θα γινόταν φοβερός πλέι μέικερ λόγω της πάσας του.

Δεν κανω καμια επειδειξη ουτε εχω αναγκη.Εσυ βλεπε το μπασκετ των προπονητων του Ομπραντοβιτς και του καθε αλλου δηκαιωμα σου,δικα σου ειναι τα ματια,και ασε εμενα να βλεπω Γκαλη,Πετροβιτς και σια να σκοραρουν απεριορηστα.Στην ιστορια εχει μεινει ο Γκαλης γιατι ακρηβως σκοραρε πολλους ποντους.Οπως βλεπεις η απορια σου λυθηκε.Αν ειχες παραστασεις δεν θα τα ελεγες απο την αρχη αυτα.Θα ηξερες και δεν θα ελεγες. Και αλλη φορα να εισαι λιγοτερο επιθετικος.Δηκαιωμα σου να διαφωνεις αλλα ειρωνεια και επιθετικοτητα να τα κανεις αν θες στην ζωη σου και οχι πισω απο εναν υπολογιστη.
Φιλε jmol34 παρολο που και εγω μεγαλωσα με Γκαλη δεν νομιζω οτι σημερα δεν θα ηταν τοσο σκορερ.Δεν θα του επιτρεποταν να σουταρει τοσο πολυ στο συγχρονο ευρωπαικο μπασκετ.Αλλα σιγουρα οι αμυνες ειναι πιο σφηκτες αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.Πηστευω και εσυ νοσταλγεις τις 40αρες του Γκαλη.

Σίγουρα οι άμυνες είναι πιο σφικτές από ότι στα 80ς. Όμως ήταν πολύ σκληρές στα 90ς, συνήθως οι ομάδες πετύχαιναν γύρω στους 65-70 πόντους (συν τα 30 δεύτερα για επίθεση). Και ο Γκάλης στα 90ς ήταν 35άρης και παρόλα αυτά σκόραρε ακατάπαυστα.
Θεωρώ ότι αν έπαιζε τώρα, θα έπαιρνε 10-15 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Δεν νομίζω ότι θα ήταν τόσο χαζός ένας προπονητής ώστε να του πει ''μην σουτάρεις''. Σίγουρα οι τοπ ομάδες πλέον με τους πολλούς ξένους στο ρόστερ, μπορούν να έχουν 7-8 ισάξιους παίκτες πρώτης γραμμής, αλλά δεν υπάρχει παίκτης που να έχει την επαφή με το καλάθι που είχε ο Γκάλης.

Όσο και αν μου αρέσει το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ, που είναι εγκεφαλικό και πιο αθλητικό από ότι κάποτε, μου έχουν λείψει οι παίκτες που δεν συγχωρούσαν οποιοδήποτε λάθος της άμυνας και που στη μέρα τους σκόραραν με κάθε τρόπο. Ντράζεν, Γκάλης, Σμιντ, Ζάρκο, Ίνγκραμ, Μάκαντου ή και πιο πρόσφατα Φορντ, Μποντιρόγκα (μπορεί όλοι αυτοί να μην ήταν ισάξιοι σκόρερ, αλλά καταλαβαίνετε που το πάω). Φυσικά και τώρα υπάρχουν ικανές καλαθομηχανές αλλά οι κορυφαίες ή αγωνίζονται στο ΝΒΑ ή τις θεωρούμε στην Ελλάδα κωλοτούμπες.

Παντως για να μην παρεξηγηθει η αποψη μου και μενα μου αρεσει περισσοτερο το συγχρονο μπασκετ των προπονητων και θεωρω τον Διαμαντιδη και τον Παπαλουκα εξισου θεαματικους με τον Γκαλη και τον Γιαννακη.Με αλλο τροπο βεβαια.

Φυσικα το να δεις τον Κομπι σε ενα παιχνιδι να ειναι στην μερα του εχει ανεκτιμητη αξια αλλα ειλικρινα και το παιχνιδι του Παπαλουκα στον ημιτελικο με την Αμερικη το θεωρω εκπληκτικα θεαματικο σιγουρα περισσοτερο απο μια τυπικη 30αρα του Λεμπρον η του Γουειντ η του Κομπε στο ΝΒΑ.

και ως πασέρ ήταν ασυναγώνιστος ο Γκάλης, νομίζω πολύ καλύτερος από τον Μήτσο

για το σήμερα μου φαίνεται πολύ δύσκολο να επιβίωνε ως σκόρερ με τον τρόπο που έπαιζε
αλλά και πάλι δεν μπορώ να το πω με σιγουριά αφού στα 37 του στην τελευταία ουσιαστικά χρονιά του, σχεδόν μόνος του, την άνοιξη του 94 είχε κάνει σκόνη και θρύψαλα στους προημιτελικούς του κυπέλλου πρωταθλητριών την καλύτερη άμυνα της Ευρώπης, αυτή της πρωταθλήτριας ευρώπης Λιμόζ και οδήγησε τον ΠΑΟ στο final four...

Το τοπικ λεει τοπ ηγετης κ ινδαλμα,περαν της οποιας συγκρισης πανω σε αγωνιστικα χαρακτηριστικα.

Ο Γκαλης ηταν μοναδικος και αξεπέραστος και ουτε πρόκειται ποτε να τον πλησιάσει κανείς έτσι όπως είναι τώρα το σύγχρονο μπάσκετ...Βλέποντας τον Γκάλη να παίζει(απο τα λίγα που έχω δει) νομίζεις πως καταργεί τους νόμους της βαρύτητας(υπερβολή???)...αυτή την ικανότητα του να μένει τόση ώρα στον αέρα με προσποιήσεις δεν την έχω δει σε άλλον Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα...Ο Διαμαντίδης δεν έχει καμία σχέση με τον Γκάλη...Είναι ο παίχτης του προπονητή μέσα στο γήπεδο...κάτι που δεν ξέρω αν θα ήταν ο Γκάλης αν έπαιζε σήμερα...Εν πάσει περιπτώσει για μένα δεν υφίσταται σύγκριση των 2 αλλά διαχρονικά η απάντηση είναι Γκάλης...

Οταν ειχε ερθει στον ΠΑΟ,ειχε αγγιξει τις 6 ασιστ μ.ο.Σιγουρα ειχε μια εκπληκτικη ικανοτητα στο να βρισκει τον ελευθερο συμπαικτη του.Στο αν θα μπορουσε σε παροντα χρονο,να ειναι ο σκορερ που ολοι γνωρισαμε,εχω πει την αποψη μου...ΑΝΕΤΑ..

Εγω πιστευω οτι θα ειχε +25ποντους και +5ασιστ,οπωσδηποτε,σαν μ.ο.

εγώ θέλω να πιστεύω ότι θα μπορούσε να τα κάνει αυτά αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνε (είναι λίγο αργός ο τρόπος που έκανε τις επιθέσεις, αλίμονο όχι σαν έκρηξη) αυτό που λέει ο φίλος παραπάνω ότι σταματούσε στην κυριολεξία στον αέρα του δίνει τεράστιο πλεονέκτημα,
αλλά
σήμερα ο παίκτης πρέπει να είναι νευρικός στο παιχνίδι του, όπως πχ ήταν ο Πέτροβιτς (αν έπαιζε στο σήμερα θα μεσουρανούσε και πάλι αφού πιστεύω ότι το στιλ του ταιριάζει στο σύγχρονο μπάσκετ)

σε αυτά τα ερωτήματα πιστεύω καλύτερα θα απαντούσε κάποιος προπονητής...
Leonkalf???

Mε μια μικρη διαφορα φιλε bulled for your head οτι ο Σπανουλης παει με "5η" και ειναι πολυ πιο γρηγορος απο τον Γκαλη.Βεβαιως ο Σπανουλης δεν φτανει με τιποτα την κλαση του Γκαλη.Το αν θα κυριαρχουσε η οχι ο Γκαλης ειναι πιο πολυ εικασια αλλα εγω πηστευω οτι ετσι οπως ειναι το σημερινο ευρωπαικο μπασκετ οτι δεν θα κυριαρχουσε.Θα τον ταραζαν στα επιθετικα φαουλ λογω της εικονοτητας του στην δυεισδηση.Και για αυτο ειπα οτι δεν πολυκολαει σαν συγκρηση.Παντως ο Διαμαντιδης στο συγχρονο μπασκετ ειναι σουπερ.Σαν ινδαλαμα για εμας οπου 30ανταρηδες και λιγο πιο κατω η αλλους μεγαλυτερους απο εμενα ειναι λογικο ο Γκαλης να ειναι ινδαλμα(αν και προσωπικα παντα τα ινδαλματα μου ηταν απο την αλλη πλευρα του Ατλαντικου).Για τα πιο νεα παιδια ειναι λογικο να ειναι ο Διαμαντιδης.

Ο Νικ,στην εποχη του,και στην ηλικια που ειναι τωρα ο Σπανουλης,ηταν πολυ εκρηκτικος κ γρηγορος.Επισης δεν μπορουν να συγκριθουν οι συνθηκες,τα μεσα,οι μεθοδοι προπονησεις,η τεχνογνωσια του ανθρωπινου εμψυχου δυναμικου,της εποχης Γκαλη με την τωρινη εποχη.Οσον αφορα τα επιθετικα φαουλ που αναφερεις,αρκουμαι να πω,οτι ηταν παικτης με υψηλο μπασκετικο δεικτη ευφυιας,που θα μπορουσε να ανταποκριθει κ να προσαρμοστει,σε οποια σημερινα δεδομενα.Οπως λες κ εσυ ομως,μιλαμε για εικασιες..κριμα που δεν θα μπορεσουμε ποτε να το διαπιστωμουμε..Συμφωνω οτι σαν ινδαλμα τοτε ηταν ο Νικ και τωρα ο Διαμαντιδης,ομως ο Νικ ηταν επιδραστικοτερος,με καθολικη αποδοχη,ενω ηταν και αδιαμφισβητητα ο καλυτερος..

Aπλα τον Γκαλη θα τον αντιμετωπιζαν με συνθετες αμυνες οπως ακρηβως κανουν με τους αμερικανους.Εννοειται οτι προτειμω τον Γκαλη και για αυτο εκραξα και το συγχρονο ευρωπαικο μπασκετ.Ειμαι φαν των "καλαθομηχανων".Ειναι και ενας ακομα λογος που προτημουσα απο μικρος μεχρι και σημερα το ΝΒΑ.Ειμαι "ειδωλολατρης".Ειμαι φαν του Τζορνταν για παραδειγμα οχι των Μπουλς,ειμαι φαν του Λεμπρον οχι των Καβαλιερς,ημουν φαν του Γκαλη οχι του Αρη και τελος ημουν φαν του Μαραντονα οχι της Ναπολι.Μου αρεσει στα ατομικα αθληματα ο "ατομισμος" και το "one man show" οταν παντα γινεται για το καλο της ομαδας και χωρις να την βλαπτει.

Μια ομαδα,οι Λεικερς του Ματζικ της δεκαετιας του 80.Αυτο για μενα ειναι το μεγαλειο του μπασκετ.

Κατα καποιον αναλογο τροπο και ο Νικ αντιμετωπιζε συνθετες αμυνες,υπο την εννοια οτι δεν αντιμετωπιζε ποτε ενα προσωπικο αμυντικο μαρκαρισμα,αλλα ολες οι αντιπαλες αμυνες προσπαθουσαν να προσαρμοστουν πανω του.

Βρε ναι αλλα αυτο που κανουν με τις "βοηθειες" οι ευρωπαιοι προπονητες στο "σημερα" δεν εχει προηγουμενο.

Ολα τα πραγματα σ'αυτον τον κοσμο εξελισονται με πολυ γοργους ρυθμους.Στο μπασκετ,οι οποιες εξελιξεις προκυπτουν απ την ''αεναη μαχη'' της αμυνας με την επιθεση.Ο ενας τομεας παντα, αναζητα καποιο αντιδοτο εναντι στον αλλο κ αντιστροφα..ειμαστε λιγο .. ,ομως για να κλεισω ο Νικ,ηταν απροβλεπτος κ ενστικτωδης παικτης,και κανενα scouting report,δεν μπορει να προσεγγισει με ακριβεια το ενστικτο,την αυτενεργεια κ εν τελη την συνολικη ποιοτητα των μεγαλων παικτων.. .Ακομα κ τωρα,βλεπουμε τωρινους σταρ,να κανουν κατι πρωτοτυπο,κατι που δεν το εχουν ξανακανει,στην προσπαθεια τους να βρουν λυσεις..

Οκ ουτως η αλλος μηλαμε πιο πολυ με υποθεσεις.Αλλα τελος πολλοι παιχτες ειναι απροβλεπτοι αλλα οταν πεφτουν σε "Σεινικο τειχος" των προπονητων καπου μενουν και απο επιλογες.

Κι εγώ ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν πως θα έκανε θραύση και σήμερα. Ίσως είχε 10 πόντους μ.ο. λιγότερους (δηλ γύρω στους 20) και 4-5 ασσίστ παραπάνω, που ήδη έβγαζε αρκετές. Το μόνο που θα υστερούσε είναι η άμυνα λόγω ύψους κυρίως άλλα και πάλι θα ήταν κορυφαίος και κατά τη γνώμη μου καλύτερος του ΔΔ.

Ως ινδαλμα και ηγέτη δεν μπορούμε να τον συγκρίνουμε με το ΔΔ... Είναι ιεροσυλία...

Παρότι συμφωνώ με την επιλογή σου, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι αυτή η ομάδα προώθησε πολύ το μοντέλο του ισορροπημένου σκοραρίσματος. Είχε πολλές "καλαθομηχανές", αλλά σπανίως κάποιος παίκτης τους θα ξεπερνούσε τους 30 πόντους σε ένα παιχνίδι, παρότι θα μπορούσαν να το κάνουν πολλές φορές.

Η λογική των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων είναι ανάλογη. Αφενός έχουν (για το επίπεδο των διοργανώσεών τους) πάρα πολλούς σταρ (το φαινόμενο των κοινοτικών ευθύνεται εν μέρει κατά τη γνώμη μου. Π.χ, σίγουρα ο Ολυμπιακός δε θα ήταν το ίδιο χωρίς Βούισιτς, Τεόντοσιτς, Έρτσεγκ, Χαλπερίν και αναγκαζόταν να καλύψει το κενό τους με Έλληνες, κι αν το κατάφερνε, αυτό πιθανώς θα μείωνε κι άλλο τη δυναμική των υπόλοιπων ομάδων της Α1 πλην του ΠΑΟ που θα προέβαινε σε ανάλογες κινήσεις), αφετέρου οι προπονητές σε όλα τα πρωταθλήματα υψηλών επιπέδων τοποθετούν πλέον την αποτελεσματικότητα και το καλό κλίμα μεταξύ των παικτών πάνω από τις μεγάλες επιδόσεις. Προσωπικά, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι, αν ο ΠΑΟ έπαιζε με στόχο να έχει ο Σπανούλης 25+ πμό, θα μπορούσε να τους έχει. Το ίδιο και ο Γκριρ με τον Ολυμπιακό. Βεβαίως, λόγω των καλύτερων αμυνών σε σχέση με το παρελθόν, τα ποσοστά ευστοχίας τους (και των ομάδων τους) θα έπεφταν, κάτι που πλέον ουδείς προπονητής ανέχεται. Αλλά όχι και να πιστέψουμε ότι είναι πλέον αδύνατο να υπάρχουν σκόρερ των 30 πμό εξαιτίας των αμυνών. Μπορούν εύκολα να υπάρξουν, αλλά κανείς δεν το επιδιώκει. Αν ο Σπανούλης είχε φέτος 30 πμό, του χρόνου (ου μην και νωρίτερα), οι μισοί συμπαίκτες του θα είχαν κυρήξει απεργία ή θα ζητούσαν ανταλλαγή. Στο ΝΒΑ, που υπάρχει το σάλαρι καπ (άρα είναι πάρα πολύ δύσκολο να συγκεντωθούν πάνω από 2-3 σούπερσταρ στην ίδια ομάδα) και που πολλοί παίκτες δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν εκπτώσεις στον εγωισμό τους, τα πράγματα είναι ακόμη διαφορετικά.
Προσωπικά (κι όσο είμαι νηφάλιος), δεν έχω πρόβλημα με κάποιο από τα δυο είδη, αν και προφανώς είμαι ξεκάθαρα και πρωτίστως φαν του ΝΒΑ και παρά το γεγονός ότι σε κάθε αντιαμερικανικό μανιφέστο του Φ.Συρίγου μου έρχονται στο νου φράσεις του στιλ "ενώ εσύ, Συρίγε, και το κομμουνιστικό μοντέλο του μπάσκετ που προσβεύεις είστε καλύτεροι;".

η σύγκριση αδικεί κατάφωρα το Διαμαντίδη, τον χαντακώνει. Ο Γκάλης είναι ο μεγαλύτερος παίχτης ολων των εποχών για το international basketball, έβγαλε την Εθνική μας 1η και 2η στην Ευρώπη έχοντας στο πλευρό του 3 συμπαίχτες όλους κι όλους, τη στιγμή που τα μεγαθήρια Ενωμένη Γιουγκοσλαβία και Ενωμένη ΕΣΣΔ αξιοποιούσαν από τότε το ρόστερ των 12 παιχτών. Αυτά δεν τα έχει καταφέρει κανείς, δεν τα έχει καταφέρει ο Πέτροβιτς και ο Σαμπόνις, και βεβαίως δεν τα έχει καταφέρει ο πολύ συμπαθής Διαμαντίδης. Εάν κάποιοι έχουν λόγο να αποτολμούν τέτοιες συγκρίσεις είναι όσοι βγάζουν λεφτά από το μπάσκετ: παράγοντες ομάδων και μεγαλοδημοσιογράφοι που θέλουν να συντηρήσουν το ενδιαφέρον παλιών γενιών φιλάθλων και να πείσουν τις καινούριες γενιές ότι τα σημερινά μεγάλα αστέρια της χώρας είναι ισάξια με τους θρύλους του παρελθόντος. Εμείς που αφενός δεν έχουμε τέτοια συμφέροντα και αφετέρου ,ως basketballl junkies που είμαστε, δεν πρόκειται να ξενερώσουμε με το άθλημα εάν παραδεχθούμε το προφανές, ότι δηλαδή κανείς -τη εξαιρέσει ίσως του Μανού- δε συγκρίνεται με τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη, δεν έχουμε λόγο να κάνουμε τέτοιες άστοχες συγκρίσεις.

Συμφωνω 99% ειμαι φαν των "καλαθομηχανων" οπως ειπα αλλα σε ομαδα Λεικερς 80s.Δεν νομιζω οτι ειπα οτι φταινε οι παιχτες nbaholic αλλα οι προπονητες ημουν αρκετα σαφης σε αυτο.Οι προπονητες το εχουν καταντησει το ευρωπαικο μπασκετ ετσι.Ειμαι σαφης νομιζω.Για Συριγο αστο καλυτερα για Φιλλιπο γιατι ο μικρος ο Γιωργος αγαπαει το ΝΒΑ.Ο μεγαλος εχει μεινει ακομα στον Ματζικ.Και εγω λατρευω/α τον Ματζικ αλλα προχωραω.Δεν αντιλεγω σε κατι ειμαι σαφης νομιζω στις παραθεσεις μου

Η ζυγαριά θα γέρνει πάντα προς τον Γκάλη.. αυτό γιατί ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ του Γκάλη, επαναλαμβάνω ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ του έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και όχι ο Γκάλης.. ο Διαμαντίδης πιστεύω πάει να πάρει τη θέση του Αλβέρτη αλλά θέλουν πολύ υψιλότερο πήχη οι δυσκολίες..

Ειναι κατι το οποιο κ εγω εχω τονισει επανειλλημενως κ δεν νομιζω οτι μπορει καποιος να βρεθει κ να το αμφισβητησει..

η συγκριση ειναι ...ιεροσυλια!

ο ενας ειναι ενας εξαιρετικος αθλητης
ο αλλος αλλαξε το μπασκετ....