Πρόγραμμα αγώνων

Προηγούμενο Ρεκόρ (2014-2015): 50-32

Πρώτοι σε στατιστικές κατηγορίες (2014-2015):
Πόντοι: Monta Ellis 18,9 - Dirk Nowitzki 17,3 - Chandler Parsons 15,7
Ριμπάουντ: Tyson Chandler 11,5 - Dirk Nowitzki 5,9 - Chandler Parsons 4,9
Ασίστ: Rajon Rondo 6,5 - Jameer Nelson 4,1 - Monta Ellis 4,1
Κλεψίματα: Monta Ellis 1,9 - Rajon Rondo 1,2 - Devin Harris & Chandler Parsons 1
Κοψίματα: Brandan Wright 1,6 - Tyson Chandler 1,2 - Bernard James 0,9
Ευστοχία %: Brandan Wright .748 - Tyson Chandler .667 - Greg Smith .612
Χρόνος συμμετοχής: Monta Ellis 33,7 - Chandler Parsons 33,1 - Tyson Chandler 30,5

Πιθανή 5άδα:


Πάγκος:
PG: J.J. Barea, Raymond Felton
SG: Devin Harris, John Jenkins
SF: Justin Anderson
PF: Jeremy Evans, Dwight Powell, Charlie Villanueva
C: Salah Mejri, JaVale McGee

Μεταγραφικές Κινήσεις

Draft Picks: Justin Anderson (#21, πρώτος γύρος), Satnam Singh (#52, δεν υπέγραψε)

Ήρθαν ή ανανέωσαν: Wesley Matthews (FA/Portland Blazers), Deron Williams (FA/Brooklyn Nets), Samuel Dalembert (FA), JaVale McGee (FA), Jeremy Evans (FA/Utah Jazz), Salah Mejri (FA/Real Madrid), John Jenkins (FA/Atlanta Hawks), Brandon Ashley (FA/undrafted), Maurice Ndour (FA/undrafted), Jamil Wilson (FA/D-League), Jarrid Famous (FA/Philippines), J.J Barea (ανανέωσε), Charlie Villanueva (ανανέωσε), Zaza Pachulia (ανταλλαγή από Bucks)

Έφυγαν: Al-Farouq Aminu (FA/Portland Blazers), Tyson Chandler (FA/Phoenix Suns), Monta Ellis (FA/Indiana Pacers), Richard Jefferson (FA/Cleveland Cavaliers), Rajon Rondo (FA/Sacramento Kings), Amar'e Stoudemire (FA/Miami Heat)

Παρουσίαση ομάδας
Οι Mavericks ξεκίνησαν πέρσι τη χρονιά πολύ δυνατά σημειώνοντας εξαιρετικές επιθετικές αποδόσεις, παρόλα αυτά η εικόνα της άμυνας και οι εμφανίσεις της ομάδας στους αγώνες με τους top αντιπάλους έδινε την εντύπωση πως κάτι λείπει για να θεωρηθεί διεκδικήτρια του τίτλου. Με το Dallas στο 20-8 λοιπόν, ο Cuban αποφασίζει να φέρει μέσω trade τον Rondo από την Βοστόνη. Το τίμημα για να έρθει ο Rondo δεν ήταν μικρό αφού πέρα από ένα μελλοντικό πικ 1ου γύρου οι Mavs θυσίασαν το βάθος του ρόστερ τους. Ο Crowder στο 3 ήταν από τους καλύτερους αμυντικούς της ομάδας στο 1vs1, αξιόπιστος από το τρίποντο και στη συνέχεια της σεζόν στη Βοστόνη έδειξε πολύ καλά στοιχεία και σαν small ball 4. Το κενό όμως που δεν μπόρεσε ποτέ να καλυφθεί ήταν αυτό του Brandan Wright. Ο Wright επιθετικά ήταν ιδανικός στο ρόλο που του είχε δώσει ο Carlisle σκοράροντας κυρίως από λόμπες και με καρφώματα. Η μεγαλύτερη βελτίωση που είχε δείξει στο παιχνίδι του όμως από τη στιγμή που ήρθε στο Dallas, ήταν ότι είχε βελτιωθεί αμυντικά και είχε γίνει ένας αξιόπιστος rim protector. Ο αντικατάστατης του μέσα στη χρονιά Stoudemire αμυντικά χώλαινε, ο Smith ήταν αρκετά βαρύς και φαινόταν ότι οι τραυματισμοί τον έχουν αφήσει πίσω οπότε ο Carlisle δοκίμασε κάποιες αλχημείες όπως τον Dirk στο 5 ή ακόμα είδαμε και τους Aminu, Villanueva (!) να παίρνουν χρόνο εκεί. Όπως ήταν λογικό, οι αλχημείες αυτές δεν βγήκαν μακροπρόθεσμα και το κενό στην θέση του Wright δεν καλύφθηκε ποτέ.

Βέβαια αυτά δεν ήταν τα μόνα προβλήματα αφού ο τρόπος του παιχνιδιού των Mavs δεν ήταν πλέον τόσο αποτελεσματικός. Πριν από αυτό το trade, επιθετικά το Dallas στηριζόταν στα drives του Ellis και στην ικανότητα του να τραβάει τις άμυνες επάνω του δημιουργώντας χώρους για τους συμπαίκτες του. Οι άμυνες ρίσκαραν το σουτ των Nelson, Parsons, Dirk αν έστελναν βοήθειες και ενώ πάντα υπήρχαν έτοιμοι είτε ο Chandler είτε ο Wright στο 5 να τελειώσουν μια ενδεχόμενη λόμπα. Όταν όμως οι άμυνες δεν στέλναν τις βοήθειες ο Ellis είχε την ικανότητα με την γρηγοράδα του να πάει κοντά στο καλάθι είτε να σουτάρει από μέση απόσταση όπου ήταν πολύ καλός. Από την άλλη ο παρτενέρ του Ellis είτε ήταν ο Nelson, είτε ο Harris, είτε ο Barea λειτουργούσαν στην επίθεση σαν spot up shooters.

Όταν έγινε το trade με τον Rondo ήταν λογικό ότι ο πρώην παίκτης των Celtics δεν θα μπορούσε να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο του spot up shooter και θα έπρεπε να είχε διαφορετικό ρόλο. Η διαφορετική νοοτροπία του Carlisle και του Rondo ήταν ένα θέμα που δεν λύθηκε ποτέ και μάλιστα είδαμε και επεισόδια μεταξύ αυτών των 2. Το πρώτο σημειώθηκε στον αγώνα με τους Raptors για μία διαφωνία σε ένα play όπου τελικά κατέληξε ο προπονητής του Dallas να διώξει τον Rajon από τον πάγκο μετα τον εκνευρισμό του. Το δεύτερο ήταν η (εμφανής) αδιαφορία του PG του Sacramento πλέον, στον 2ο αγώνα με τους Rockets στα playoffs όπου στο 2ο ημίχρονο έπαιξε ελάχιστα στην αρχή και μετά έμεινε στον πάγκο. Βέβαια αργότερα διαπιστώθηκε "τραυματισμός", αλλά το timing παραήταν ύποπτο. Ο Carlisle πάντως είχε το ίδιο πρόβλημα και με τον Kidd. Ο προπονητής των Mavs ήθελε αργό τέμπο και να καλούσε τα plays στην επίθεση ο ίδιος, ενώ o νυν προπονητής των Bucks προτιμούσε να τρέξει και να πιάσει την άμυνα απροετοίμαστη σε πρώτο χρόνο και μετά να καλεί plays. Τελικά η επίθεση προσαρμόστηκε προς τη νοοτροπία του Kidd και οι Mavericks συνεχίζουν και παίζουν με τον ίδιο τρόπο μέχρι και σήμερα. Ο Rondo από την άλλη προτιμούσε πιο αργό τέμπο και να καλεί ο ίδιος τα δικά του plays. Μετά από αυτούς τους λόγους η ήττα από τους Rockets με 4-1 φαινόταν κάτι παραπάνω από λογική.


Η απόδοση του τωρινού PG των Kings, όπως και η έλλειψη βάθους ήταν 2 λόγοι για τους οποίους το Dallas είχε ρεκόρ 30-24 (31-28 αν βάλουμε και τα playoffs μέσα) μετά το 20-8. Παρόλα αυτά ένας ακόμη λόγος ήταν η απόδοση των ψηλών. Ο Dirk ξεκίνησε ζεστός την χρονιά αλλά μετά δεν τον είδαμε σε κανένα σημείο να παίζει σταθερά στα επίπεδα που τον έχουμε συνηθήσει. Ο Chandler από την άλλη μέχρι το all star ήταν ο MVP της ομάδας αλλά ένας τραυματισμός τον έφερε πίσω και δεν τον είδαμε να έχει την ίδια απόδοση ποτέ ξανά.



Φτάνουμε λοιπόν στο καλοκαίρι με τους Rondo, Ellis, Chandler να μένουν ελεύθεροι. Ο πρώτος κόβεται από νωρίς, ενώ για τον Ellis φαινόταν ότι το γυαλί είχε σπάσει μεταξύ αυτού και της διοίκησης. Η αδιαφορία που λεγόταν ότι παρουσίαζε (βλέπε αντίδραση στο buzzer beater του Φελτονα μα καλά αυτός δεν το έχει παρατήσει ακόμα; ) και η γκρίνια που επίσης λεγόταν ότι είχε για το συμβόλαιο του Parsons μαζί με το ότι απαιτούσε τουλάχιστον τα ίδια λεφτά με αυτόν (15 εκατομμύρια περίπου) έβαλαν το front office των Mavericks σε δεύτερες σκέψεις και τελικά στην απόφαση να μην του καταθέσουν πρόταση για ανανέωση συνεργασίας. Για τον Chandler θα τα πούμε πιο κάτω.



Το plan A λοιπόν ήταν η απόκτηση ενός, ή και δύο από τους Gasol, LMA και Jordan. Ο πρώτος ουσιαστικά δεν ήταν ποτέ διαθέσιμος αφού δεν φαινόταν να ήθελε να φύγει από το Memphis, ο Aldridge ενδιαφερόταν να γυρίσει προς Τέξας μεριά και από όπου κατάγεται και ο Jordan ήταν να καταλήξει ανάμεσα στην παραμονή του στους Clippers είτε στην μεταγραφή του στους Mavericks. Ο LMA τελικά πήγε στο Τέξας αλλά προτίμησε τους Spurs, o Gasol παρέμεινε όπως ήταν λογικό στους Grizzlies και οι Mavericks "έπεσαν" επάνω στον Jordan. Το πλάνο που του παρουσιάστηκε τον είχε στην ομάδα με αυξημένο ρόλο από ότι είχε στους LAC, ως #2 επιθετικά πίσω από τον Parsons. Επιπλέον θεωρούταν δεδομένη η μεταγγραφή του Matthews από τους Blazers αν αποφάσιζε να έρθει στους Mavs. Ο DeAndre τελικά πείστηκε και είπε το ναι.



Τελικά όμως άλλαξε τη γνώμη του ο center των Clippers και επέστρεψε στο LA. Το χειρότερο νέο για τους Mavericks; Οι center που ήταν αρχικά διαθέσιμοι και θα μπορούσαν να παίξουν βασικοί, είχαν υπογράψει όλοι τους σε άλλη ομάδα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Chandler, του οποίου ζητήθηκε να περιμένει πρόταση των Mavs αν αυτοί δεν τα βρίσκαν με τον Jordan. Ο Tyson δεν περίμενε και υπέγραψε στους Suns, ενώ δεν έκρυψε ποτέ την πικρία του για του πως του συμπεριφέρθηκε το FO του Dallas. Τουλάχιστον ο Matthews τήρησε την συμφωνία του (έχουμε φτάσει σε σημείο να χαιρόμαστε όταν κάποιος τηρεί τον λόγο του..) και με κάποιες κινήσεις από τους FA που είχαν μείνει και κάποια μπαλώματα με trade και undrafted παίκτες δημιουργήθηκε το φετινό ρόστερ.

Στον άσσο ήρθε ο Deron Williams αφού έμεινε ελεύθερος από τους Nets. Οι all star μέρες του δυστυχώς έχουν περάσει και αν συνεχιστεί η εικόνα που μας έδειξε πέρσι τότε και οι ημέρες του ως βασικός θα είναι πλέον μετρημένες. Μεγάλο ερωτηματικό είναι βέβαια και το πόσο υγιής θα παρουσιαστεί. Ο υπερτίμιος Barea και ο Felton συμπληρώνουν την 3άδα των PGs. Ο Matthews ήρθε από τους Blazers και θα χάσει τις πρώτες αγωνιστικές (το πόσες είναι το ερώτημα) λόγω της ρήξης του αχιλλείου που είχε πάθει. Προσωπικά δεν ανησυχώ τόσο, για το πόσο θα τον επηρεάσει ο τραυματισμός αφού δεν στηρίζει το παιχνίδι του στα αθλητικά προσόντα και την επαφή. Αν για παράδειγμα έπαιζε περισσότερο με το drive στο παιχνίδι τότε θα υπήρχε μεγαλύτερος λόγος ανησυχίας. Από πίσω του έρχεται ο Harris ο οποίος έχει μονιμοποιηθεί πλέον στο 2 και παίζει πολύ καλά από τον πάγκο δίνωντας σκορ αλλά και ασσίστ. Υπάρχει επίσης ο John Jenkins και μένει να δούμε αν θα είναι στους τελικούς 15, ο οποίος είναι εξαιρετικός σουτέρ αλλά οι τραυματισμοί τον έχουν αφήσει πίσω και πέρσι αγωνίστηκε ελάχιστα στους Hawks. Στο τρία ο Parsons θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω αλλά προέρχεται και αυτός από τραυματισμό και από πίσω του υπάρχει ο rookie Anderson, έχοντας πραγματοποιήσει μια πολύ καλή summer league. Στην θέση του PF υπάρχει ο Dirk, με τον Carlisle να δηλώνει ότι θα του μειώσει τα λεπτά στα mid 20s με τον Powell αρχικά να φαίνεται το φαβορί για να έρχεται 1ος από τον πάγκο. Ο Καναδός έχει βελτιωθεί στο σουτ, είναι αθλητικός και δείχνει να έχει μέλλον όσον αφορά την θέση 4. Υπάρχει επίσης οι Villanueva ο οποίος μπορεί να κάνει ένα πράγμα, να σουτάρει και από εκεί και πέρα στο training camp βρίσκεται ο undrafted Ndour που εντυπωσίασε με το post παιχνίδι του με τους Knicks στη SL και ο Ashley από το πανεπιστήμειο της Arizona που κάποτε θεωρούταν σιγουράκι για 1ο γύρο αλλά τελικά δεν έγινε ντραφτ από καμία ομάδα. Όσον αφορά το 5, είναι αυτό που λέμε center από τα Lidl. Ο Ζάζα είναι καλός σαν αναπληρωματικός αλλά πολύ κακό fit δίπλα στον Dirk ειδικά στην άμυνα. Ο Cuban (μετά από πόσα ποτά άραγε; ) είχε δηλώσει ότι το σουτ του Pachulia από τα 4-5 μέτρα είναι ισάξιο με αυτό του.. Nowitzki. Ο Dalembert που θα μπορούσε να πάρει τη θέση βασικού από τον Ζάζα δεν ενθουσίασε στην preseason και τελικά κόπηκε από την ομάδα. Ο τρελο-McGee υπέγραψε και αυτός αλλά υπάρχουν ανησυχίες για τον τραυματισμό του και το πως θα επιστρέψει από αυτόν.



Προπονητής
Δεν υπάρχουν πολλά λόγια για τον Carlisle, το έργο του μιλάει από μόνο του. Είχε κάνει εξαιρετική δουλειά στους Pistons και στους Pacers ενώ και στους Mavericks με τελείως διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής το 2011. Οι επόμενες χρονιές όσον αφορά τις νίκες που έκανε με βάση το ταλέντο του ρόστερ και τους τραυματισμούς που υπήρξαν θεωρούνται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές. Το καλοκαίρι τελειώνει το συμβόλαιο του ενώ έχει βγει προς τα έξω ότι δεν θέλει να προπονήσει ομάδα που βρίσκεται σε rebuilding mode. Η χρονιά αυτή θα είναι καθοριστική για τους Mavs αν ο Carlisle αποφασίσει να φύγει.



Ταβανόμετρο & στόχοι για φέτος
Δύσκολα τα πράγματα φέτος. Η Δύση φημίζεται για την δυσκολία της και η division στην οποία αγωνίζεται το Dallas είναι η πιο δυνατή του NBA με τρεις υποψήφιους πρωταθλητές (Spurs, Grizzlies, Rockets) και τους Pelicans έτοιμους να κάνουν το βήμα παραπάνω. Μιλώντας χωρίς να υπολογίζουμε τους τραυματισμούς και ακόμα με τους Parsons, Matthews να αγωνίζονται στο 100 % θεωρώ ότι το ταβάνι της ομάδας είναι η 8η θέση στην Δύση.

Κάτω απ' το φως του προβολέα
Ο Chandler Parsons δηλώνει έτοιμος να κάνει το βήμα παραπάνω και αυτός ήταν ένας λόγος που ήρθε στο Dallas οχι δεν ήταν τα λεφτά.. είχε μεγαλώσει με αφίσα Derek Harper στο δωματιό του λέμε αφού όπως είχε δηλώσει δεν ήθελε να είναι στην σκιά των Howard, Harden. Ο Ellis ο οποίος είχε αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια του έφυγε και με βάση το πως έχει φτιαχτεί το ρόστερ, ο Parsons θα έχει την ευκαιρία του να δείξει τι μπορεί να κάνει σε μεγαλύτερο ρόλο για πρώτη φορά στην καριέρα του.



Θέλω να ρωτήσω τον... DeAndre Jordan. Μα καλά ρε αγόρι μου, πόσα κιλά μλκας είσαι; Mark Cuban
Mark, πρώτα θα πάρει η ΑΕΚάρα πρωτάθλημα ή οι Mavericks top free agent;

Πρόβλεψη νικών: 37-45
Conference rank: 10
Division rank: 5

Teaser:

Μου αρέσει είναι αρκετά ενδιαφέρον παίκτης αλλά οι τραυματισμοί τον έχουν αφήσει πίσω. Μακάρι να τον κρατήσουμε στο ρόστερ, να παραμείνει υγιής και να παίξει μπαλίτσα. Εξαιρουμένου του Dirk δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχαμε έναν pure shooter.

Vintage Dirk!

Έπρεπε να νικηθεί ο χθεσινός αγώνας και έτσι έγινε. Το παιχνίδι θύμιζε αγώνα playoffs με την ατμόσφαιρα στο Dallas και φυσικά ο άμπαλος δεν γλίτωσε τις αποδοκιμασίες, εδώ και τα καλύτερα πλακάτ.



Στα του αγώνα ο Dirk ήταν απλά τρομερός, από κοντά και ο Matthews ενώ και ο Ζάζα είναι λατρεία να τον βλέπεις με την σκληράδα και το πάθος του, τονε θέλω και του χρόνου για τίμιο backup του Al Horford που θα έρθει σαν FA. Ο Anderson στα λεπτά που πήρε ήταν εξαιρετικός και ο Powell δείχνει φέτος ότι μια χαρά μπορεί να σταθεί σαν 1η αλλαγή από τον πάγκο. Έχουμε δρόμο ακόμα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπούμε στα playoffs καθώς δεν ξέρω αν θα έχουμε την ίδια σταθερότητα για 82 παιχνίδια αλλά όταν η ομάδα είναι καλά μπορεί να ανταγωνιστεί οποιοδήποτε αντίπαλο.

υπάρχει κάποιο ρεπορτάζ σε αυτό ή απλά το λες;

Όταν το καλύτερο fa signing της ιστορίας τους είναι ο παρσονς,μάλλον απλά το λεει

Απλή επιθυμία κοιτώντας τους FA του καλοκαιριού.



In GM Parsons we trust.

Smallball στα καλύτερα του.

Click to view attachment

Ναι ο πιο ψηλός είναι ο Matthews αν αναρωτιόσασταν.

One trick pony λέμε. Γίνεται ο τέταρτος παίκτης στην ιστορία του NBA που στα 37+ βάζει 40άρα.
Μετά το all star έχει μέσους όρους 22,7 πόντους, 6,7 ριμπάουντ, 2,2 ασσίστ σουτάροντας με 51 % και 39 % στα τρίποντα παίζοντας αρκετά και στο 5 τελευταία.
Κατά τα άλλα η ομάδα δεν πείθει τελευταία, οι βετεράνοι φαίνονται σκασμένοι ακολουθεί και δύσκολο πρόγραμμα στη συνέχεια, δεν ξέρω κατά πόσο η ομάδα θα μπει στα playoffs αλλά όσο κρατά ο Ντιρκαρος ελπίζουμε.

Χτες που είχε αγώνες σε λογική΄ωρα εκατσα να παρακολουθήσω το κλιπερς-μαβερικς.Ωραο ματασκι μεχρι την 3η περιοδο οταν οι μαβερικς στααμτησαν να παιζουν μπασκετ και αρχισαν να κανουν φαουλ στον ντεαντρε τζορνταν για να εκμεταλλευτουν την αδυναμια στις βολες.Μεχρι και στην επαναφορα μετα απο καλαθι πηγαινε ενας και του εκανε φαουλ.Καποτε γινοταν και με τον σακιλ αυτο αλλα τουλαχιστον γινοταν στο δευτερο μισο του γηπεδου και αφου επαιρνε την μπαλα κοντα στην ρακετα ο σακιλ.Αυτο χτες ομως με χαλασε πολυ.

Το Ντάλας κατάφερε όχι απλά να προκριθεί στα πλει-οφ, αλλά και να αποφύγει πιθανότατα ακόμα και τους Σπερς. Όχι βέβαια ότι οι Θάντερ είναι εύκολος αντίπαλος, αλλά δεν πιστεύω ότι θα πέσουν αμαχητί, το ελπίζω δηλαδή.

ξεκίνησε το recruiting ο Parsons.
To θέμα είναι ότι ο cuban του χάλασε την προσπάθεια να πείσει τον Durant , μετά την κόντρα που ξέσπασε μεταξύ τους αλλά το αγόρι θα βρει τον τρόπο






http://espn.go.com/nba/story/_/id/15388459...rd?sf25127123=1

Σκέψεις για τον Barnes? Νομίζω άξιος αντικαταστάτης του Parsons

Νομίζω είναι πολύ καλύτερος του Parsons , ο οποίος ειναι φρου φρου και αρώματα και recruiting .
H στελέχωση των υπόλοιπων θέσεων είναι το πρόβλημα.

1-Deron,Barea,Harris : είναι μια cult τριάδα του ΝΒΑ , οπότε δεν μπορείς να είσαι ήσυχος ποτέ
2-Matthews,Curry : θα την χαρακτήριζα σχετικά ως μια καλή δυαδούλα που θα δώσει spacing αν και το υπόλοιπο ΝΒΑ έχει all-star παικτες σε αυτή τη θέση.
3-Βarnes , Anderson : εδώ έχουμε ένα νεανικό δίδυμο που έχει τα προσόντα να τραβήξει κουπί στην regular.
4- Dirk, Acy, Powell : Δεν θέλει σχόλιο εδώ για το βασικό 4άρι της ομάδας , όσο γερασμένος και να είναι. Οι αναπληρωματικοί του και ειδικότερα ο Powell είναι λαβράκι .
5- Βοgut-Mejri : Υπάρχει μια αναβάθμιση με τον Bogut και περρίσοτερο rim protection όταν είναι στα καλά του ο Αυστραλός αλλά το θέμα είναι θα είναι στα καλά του; Γιατί σε μια ομάδα που δεν κυνηγάει τίτλο , μπορεί να βαρέσει αναρρωτική άδεια έως και 2-3 μήνες. Το καλό με τον Πατσούλια ήταν ότι δεν έχανε ματς και δεν φοβόταν να ρίξει ξύλο, παρόλο που ήταν κοντός.

Είναι και ο Hammons στην θεση του Center. Να δουμε αν θα παρει καθολου χρονο συμμετοχης.