(Θυμόμουν ότι υπήρχε ένα τόπικ για τα όνειρα αλλά δεν το βρήκα πουθενά οπότε ανοίγω ένα καινούργιο.)
To παρακάτω όνειρο ανήκει στην κατηγορία των "ηλίθιων". Σήμερα λοιπόν, είδα ένα από τα καλύτερα όνειρα που έχω δεί ποτέ ! 'Ηταν από τις λίγες φορές που ξύπνησα από τα γέλια !
Είχα αποσυρθεί λέει από το ΝΒΑ ( ) και ο Μάτζικ Τζόνσον μαζί με τον Ντάνκαν με κυνηγούσαν παντού και με παρακαλάγανε να γυρίσω πίσω. Όπου και αν πήγαινα, ότι και αν έκανα, με ακολουθούσαν και δεν με άφηναν σε ησυχία. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω ένα μικρό ταξιδάκι για να ξεφύγω λίγο (βασικά, περπάτησα μέχρι την διπλανή πόλη που έμοιαζε πολύ με τον Ταύρο ) και στο δρόμο για το γυρισμό βλέπω το εξής απίθανο (!) : Δύο ομάδες, την πρώτη Ντριμ Τιμ και μία ομάδα με τους τωρινούς σταρ, να με περικυκλώνουν ! Και οι δύο ήθελαν έναν παίκτη για να συμπληρώσουν πεντάδα. Η Ντριμ Τιμ (ήταν αριστερά μου) είχε 4 παίκτες. Μπερντ, Αιζέια Τόμας, Τζόρνταν και δεν θυμάμαι τον 4ο . Από την άλλη, ήταν ο Μάτζικ (δεν ξέρω πως βρέθηκε εκεί), ο Ντάνκαν, ο Κόμπι Μπράιαντ , o Πέιτον και ο Μούρνινγκ. Βρέθηκα στην πολύ τρομακτική θέση του να με αγριοκοιτάζουν και οι δύο και να πρέπει να αποφασίσω με ποιούς θα πάω. Ξαφνικά λοιπόν, και ενώ ήταν και οι δύο ομάδες έτοιμες να μου ορμήξουν, γυρίζω στην ομάδα των τωρινών σταρ και φωνάζω "Ρε ηλίθιοι είστε πέντε !" και τρέχω προς το μέρος της Ντριμ Τιμ ! Με πήραν στο κυνήγι αλλά δεν πρόλαβαν να με πιάσουν. Μόνο ο Κόμπι κατάφερε να με προφτάσει αλλά ήταν πλέον αργά. Ήμουν μέλος της Ομάδας Όνειρο. Αμέσως μετά παρατήρησε πως : "Ωχ ναι ρε, είμαστε πέντε ".
Τίποτα ακόμα δεν τελείωσε. Μετά από όλα αυτά πήγα δίπλα στον Κόμπι και τον ρώτησα αν αυτός από την ομάδα του που είχε σκυμμένο το κεφάλι ήταν ο Γκάρι Πέιτον γιατί εμένα μου έμοιαζε με τον Βιν Μπέικερ. Ο ίδιος μου είπε ότι δεν γνωρίζει και μου πρότεινε να πάω να τσεκάρω και να του πω. Έτσι λοιπόν, πήγα δίπλα του και τι καλύτερος τρόπος από αυτόν να τον τσεκάρεις (!) : άρχισα να τον παίζω με πλάτη (χωρίς μπάλα ) και να του λέω "έλα ρε, παίξε με άμυνα, παίξε άμυνα". Αυτός : " Ρε δεν πας να ..... ". Γυρίζω στον Κόμπι και του φωνάζω "Κόμπι, Ο Γκάρι Πέιτον είναι". Και κάπου εκεί ξύπνησα από τα γέλια.
Τι να πω... τελείως άθλιο...