QUOTE
Δεν ειναι πασιφανες πως δυο συνεχομενες χρονιες εχει ανεβασει τους συμπαικτες του?Αν δεν υπηρχε ενας τοσο καλος οργανωτης θα εκανε το αλμα ο Αμαρε?Θα λειτουργουσε τοσο καλα μια ολ-σταρ πενταδα το 2004-2005?
Είναι. Αλλά το ίδιο θα μπορούσα να πω κι εγώ για το Σακίλ και την άνοδο του Μαϊαμίου (sic), αλλά και του Γουέιντ (και εν τέλει, είναι κι αυτό απ'τα επιχειρήματά του). Ο Αμάρε δεν είχε λιγότερες πιθανότητες από το Γουέιντ να γίνει παιχταράς.
QUOTE
Θα πεις ηταν παικταραδες...Τι εκαναν ομως οι Τζονσον και Κουεντιν σε Ατλαντα και Νικς αντιστοιχα?Εκαναν αυτο που πετυχε ο Νας χωρις αυτους?
Δεν είναι το ίδιο από άποψης πίεσης να είσαι Νο1 στο "χωριό" και απλώς ένα εργαλείο στην "πόλη". Ο Μπίλαπς δεν έκανε τίποτα μόνος του. Ούτε ο Χάμιλτον ή ακόμη και ο Ρασίντ. Αλλά όλοι μαζί είναι άλλη ιστορία...Άλλωστε, και το Νας όλοι μας νομίζω ότι Νο2 τον θεωρούσαμε όσο έπαιζε στο Ντάλας.
QUOTE
Και ειναι συμπτωση που βγηκαν ακομη δυο παικτες απο το πουθενα φετος,οι Μπελ και Ντιο τοσο βελτιωμενοι?Μηπως επαιξε καποιος ρολο?Και ποσοι στο ΝΒΑ αυτη τη στιγμη μπορουν να παιξουν αυτον το ρολο?
Συμφωνώ με αυτά τα λεγόμενα και γι'αυτό και φέτος τον εκτιμώ περισσότερο.
QUOTE
Ο Μπραιαντ και ο Τζεημς ειναι σε θεση να ανεβασουν και το επιπεδο των συμπαικτων τους ή τους εχουν απλους κομπαρσους?
Εδώ είναι το ερώτημα: Τι είναι καλύτερο, να συνεργάζεσαι καλά με τους συμπαίχτες σου και να παίζεις ομαδικά ή απλώς να κερδίζεις; Είναι αλήθεια ότι ο Μπράιαντ δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου ομαδικά στη σεζόν (και σιγά-σιγά προς αυτό το δρόμο βαδίζει και ο Τζέιμς). Αλλά η αλήθεια επίσης είναι ότι οι Λέικερς, με ένα ρόστερ σχεδόν ουδόλως βελτιωμένο, κι ενώ όλοι περίμεναν μια από τα ίδια (32-35 νίκες, άντε βία 38-40), έκαναν ρεκόρ 45-37 (45-35 με τον Κόμπι στη σύνθεσή τους και δυο ήττες χωρίς αυτόν με αντίπαλο τη Γιούτα) στη Δύση. Το μεγάλο κόλπο όμως που κοντεύει να φέρει τους Λέικερς στη Ημιτελικά της Δύσης (τουλάχιστον εγώ έτσι το φαντάζομαι) είναι ότι η ομάδα, πλην Κόμπι, έκανε συντήρηση δυνάμεων και έτσι παίζει ξεκούραστη και βέβαια παρουσιάζεται απρόβλεπτη για τους αντιπάλους. Αν δεν ισχύει αυτό και δε συναίνεσε και ο Κόμπι, δεν έχω κάποια εξήγηση του πώς θα μπορούσε να γίνει.
Ο Λεμπρόν έκανε λίγες νίκες λιγότερες από το Νας, με λίγο χειρότερο υλικό. Αλλά κυριαρχεί και ατομικά, με νούμερα που παραπέμπουν σε Τζόρνταν (παρεπιπτόντως, το MVP δεν έχει καθαρό ορισμό, δεν αποτελεί το βραβείο ούτε του καλύτερου "παίχτη ομάδας" ούτε του καλύτερου ατομικά. Περισσότερο σαν ένας συνδυασμός, αλλά με τους συντελεστές βαρύτητας να μεταβάλλονται ελαφρώς ανά περιόδους).
QUOTE
Και κατι τελευταιο:Πιστευεις οτι οι Σανς θα επαιζαν τελικο Δυσης περσι χωρις το Νας?Θα ηταν χωρις αυτον ολοι το ιδιο αποτελεσματικοι?Φετος θα εμπαιναν πλει οφ χωρις αυτον, και ας ειχαν τον Αμαρε?Γιατι οι Λεηκερς δεν τερματισαν πιο πανω στην κανονικη περιοδο (και ας ριχνουν ξυλο στους Σανς στα πλει οφ)?Γιατι δεν πιστευω οτι ενα μπαζερ μπητερ στα πλει οφ ακυρωνει πορειες και αγωνιστικη συνεπεια ΟΜΑΔΙΚΗ,οχι ατομικη...
Το ίδιο επιχείρημα με το Νας μπορώ αντιστρέψω (και πάλι) για το Σακίλ. Ακόμη και φέτος, που δεν παίζει το ίδιο καλά, το Μαϊάμι είχε ρεκόρ 10-13 χωρίς αυτόν...
QUOTE
Αλλα περα απο ολα αυτα,εσυ ποιος πιστευεις οτι θα επρεπε να ειναι MVP?
Για ποιο λογο?Ποια κριτηρια πρεπει να πληροι κατα τη γνωμη σου ο MVP?H ατομικη επιδοση βαραινει πιο πολυ απο την ομαδικη?Βεβαια η λογικη λεει συνδυασμος αυτων των δυο,αλλα στην πραξη τι γινεται τελικα?
Και γενικα ξερει καποιος με τι κριτηρια βγαζουν τον MVP?Υπαρχουν καποιες τυποποιησεις ή γινεται στα κουτουρου?
Δεν είχα διαβάσει αυτά πιο πριν, αλλά εν μέρει έχω απαντήσει. Ναι, είναι εντελώς υποκειμενικό. Αν βασιζόμασταν σε ατομικά προσόντα, ο Νας δε θα ήταν ίσως καν σοβαρός διεκδικητής και συνολικά στην ιστορία του ΝΒΑ θα είχαμε μόνο καμιά 15αρία νικητές του βραβείου. Ο Λεμπρόν ή ο Κόμπι θα θεωρούντο τα φαβορί φέτος. Η επιτυχία της ομάδας παίζει μεγάλο ρόλο, μιας και παραδοσιακά το βραβείο πάει σε παίχτες με 50+ νίκες. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως στο Μάκαντου το 1975, στον Καρίμ το 1976, στο Μ.Μαλόουν το 1981 και στον Τζόρνταν το 1988 έχουν γίνει εξαιρέσεις, λόγω της ατομικής τους κυριαρχίας. Ο Τζαμπάρ το '76 δεν έφτασε καν σα πλέι οφ...
Για πέρυσι, θα ψήφιζα
1) Σακίλ
2) Νας
3) Ντάνκαν
4) Ντιρκ
Φέτος
1-2) Νας ή Λεμπρόν
3-4) Ντιρκ ή Κόμπι
5) Μπραντ
Στη
χειρότερη περίπτωση, δηλ, θα έδινα 2 δεύτερες θέσεις στο Νας. Στην καλύτερη, ένα MVP. Δε θα έλεγα ότι θα ψήφιζε έτσι ένας hater, εκτός κι αν μιλούσαμε για 2 χρονιές τεράστιες και ιστορικές από πολλές απόψεις που δε χωρούν πολλή συζήτηση.