Θέλω και γω να προσπαθήσω να αποκρυπτογραφήσω του λόγους που φέτος ο Παναθηναϊκός δεν αποδίδει τα αναμενόμενα με βάση το ρόστερ που έχει όταν ξεκινούσε η χρονιά. Και αφού δημοκρατία έχουμε θα το κάνω
Καταρχάς θα ξεκινήσω λέγοντας περίμενα εγώ από αυτόν τον Παναθηναϊκό βλέποντας το ρόστερ του στην αρχή της χρονιάς και ξέροντας ότι στον πάγκο έχει έναν από τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών στην Ευρώπη.
Περίμενα να δω μια ομάδα με περισσότερη φαντασία στο παιχνίδι της, περισσότερο επιθετική και με πολύ περισσότερη ενέργεια στην επίθεση. Στην άμυνα σαφώς δεν περίμενα περσινές καταστάσεις αλλά θεωρούσα δεδομένο πως με Ομπράντοβιτς στον πάγκο και ΔΔ, Χατζηβρέτα στα γκαρντ και Τσαρτσαρή, Μπατίστ στους ψηλούς περίμενα καλές επιδόσεις.
Δυστυχώς αυτό που βλέπω τώρα, σε μια στιγμή που περίμενα να έχει φτάσει η ομάδα σε ένα επίπεδο του 80% των δυνατοτήτων της με σκοπό να πιάσει το 100% στο F4 και 90% μετά στα ελληνικά πλέι οφ, δεν είναι είναι η εικόνα που περίμενα.
Καταρχάς να το πιάσω επιθετικά. Ο Σπανούλης να μεν γύρισε πιο γρήγορος, πιο εκρηκτικός και πιο αθλητικός πό ότι ήταν προ ΝΒΑ εποχή αλλά γύρισε και πιο απείθαρχος, κάνοντας πολλά λάθη και πλέον δεν είναι ο Σπανούλης που κάποτε έκανε ότι του έλεγε ο προπονητής του. Παίρνει πολλές περισσότερες πρωτοβουλίες στο παιχνίδι πλέον, όχι περισσότερες από αυτές που έχει σαν δυνατότητα αλλά περισσότερες από αυτές που θα έπρεπε να πάρει σε μια τέτοια ομάδα. Άλλες φορές του πιάνει και κερδίζει παιχνίδια και άλλες όμως δεν και έχει πρόβλημα η ομάδα. Δεν είναι σταθερός και πραγματικά δεν είναι και 100% προσηλωμένος στην άμυνα όπως ήταν πριν. Έχω την αίσθηση ότι θέλει να γίνει ο ηγέτης ενώ δεν μπορεί και το πληρώνει ο Παναθηναϊκός αυτό.
Ο Σάρας είναι από τη φύση του ηγέτης, είναι παίχτης φαντεζί, θέλει η ομάδα να λειτουργεί γύρω του και να έχει συμπαίκτες που να τον καταλαβαίνουν, εδώ ακόμα δεν συμβαίνει αυτό και πολλές φορές προσπαθώντας να κάνει τα δικά του, που ναι μεν είναι εντυπωσιακά, δεν του βγαίνουν και χαλάει όλο το παιχνίδι. Όταν ου βγαίνουν οκ όλοι έχουμε δει τι μπορεί να κάνει. Στην άμυνα οκ είναι τρύπα, θέλει τουλάχιστον ένα παίχτη από πίσω του να συμμαζεύει τη μπουγάδα που αφήνει.
Ο ΔΔ και με δεδομένη την παρουσία των 2 από πάνω παιχτών και με την κούραση από το λιώσιμο που έχει φάει παίζοντας συνέχεια σε φουλ ρυθμούς μην μπορώντας να χαλαρώσει δευτερόλεπτο κάνει ότι μπορεί σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα αυτό που λέει ο ΑΖ να έχει γίνει άτολμος επιθετικά, με λίγες προσπάθειες και να κολλάει την ομάδα.
Χατζηβρέτας, Μπετσίροβιτς είναι 2 εργαλεία, κάνουν ότι τους ζητηθεί με επιτυχία, είναι σταθεροί αλλά δεν είναι το βαρόμετρο. Μόνοι τους δεν μπορούν.
Τώρα στη θέση 3 θεωρώ πως φεύγοντας ο Σίσκα άφησε δυσαναπλήρωτο κενό τελικά, ελπίζω να διαψευσθώ γιατί συμπαθώ και τον Πέρπερογλου και τον Ουίνστον και τους εκτιμώ σαν παίχτες, αλλά ο μεν Ουίνστον όταν του ζητάνε να παίξει 4 στα κοντά σχήματα απλά δεν μπορεί και ειδικά στην άμυνα χάνει τη μπάλα, βλ. Μαρούσι και Μαυροειδή, ενώ ο Περπέρογλου χθες έδειξε ότι μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο πολύ καλά και μακάρι να είναι το κρυφό χαρτί και από και πέρα να πάρει περισσότερο χρόνο.
Στους ψηλούς τώρα που είναι και η αχίλλειος φτέρνα για τον Παναθηναϊκό ήταν εξαιρετικά άτυχος με την απώλεια του Τομάσεβιτς σχεδόν όλη τη χρονιά, την απώλεια του Τσαρτσαρή πάνω που φορμαριζόταν και στην πιο κρίσιμη περίοδο της σαιζόν και δυστυχώς την ανυπαρξία του Ζίζιτς που δεν μπορεί να ανταποκριθεί με τίποτα στο ρόλο του. Ο Ντικούδης είναι με τις μέρες του, καθόλου σταθερός και μάλιστα στην κακή του μέρα είναι και επικίνδυνος για το σύνολο, χάνει ριμπάουντ, μάχες και η ψυχολογία του πέφτει. Μένει ο Μπατίστ, με μισό πόδι να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να παίξει για όλους τους άλλους. Ο Πρκτσιν ασχολίαστο, δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί.
Με όλα αυτά που έγραψα θα νόμιζε κανείς ότι ο Παναθηναϊκός είναι εκτός στόχων και σε μια αποτυχημένη από τώρα χρονιά. Δεν είναι έτσι πολύ απλά γιατί αυτοί οι παίχτες σαν μονάδες είναι όλοι τους αστέρια, οι περισσότεροι τουλάχιστον. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης, η καρδιά του πρωταθλητή, η θέληση για τίτλους και νίκες μέχρι τώρα τους οδηγεί στο να κερδίζουν και να είναι εκεί που είναι, μέσα στους στόχους τους και με τα πάντα να κρίνονται από τα χέρια τους.
Το αν μπορεί κιόλας αυτή η ομάδα να παίξει και σαν ομάδα είναι κάτι που θα το δούμε στη συνέχεια. Νομίζω πως θα γίνει δεν ξέρω αν θα προλάβει όμως ο Παναθηναϊκός να προλάβει τι τρένο της Ευρωλίγκα, μακάρι να το κάνει.
Τον Ομπράντοβιτς τον αφήνω τελευταίο γιατί προσωπικά θεωρώ πως κάνει μια κακή χρονιά. Όχι γιατί ξέχασε αυτά που ήξερε ή επειδή δεν μπορεί να διαχειριστεί το υλικό του αλλά επειδή πολύ απλά θέλει ο Παναθηναϊκός να παίξει όπως έπαιζε πέρσι και πρόπερσι και όλα αυτά τα χρόνια και δεν τολμάει να δείξει κάτι καινούργιο με αποτέλεσμα να κολλάει και αυτός σε εμμονές και να μην μπορεί να προχωρήσει. Εγώ περίμενα φέτος να δω αρετές του στην επίθεση και όχι να προσπαθεί να βάλει σε καλούπια τον Σάρας και τον Σπανούλη. Σαφώς και είναι σε δύσκολη θέση όσον αφορά τους ψηλούς αλλά και στην περιφέρεια που είναι πλήρης δεν βλέπω αυτά που περίμενα. Ο Παναθηναϊκός θέλει να παίζει όπως πάντα αλλά δεν γίνεται και φαίνεται στατικός στην επίθεση και χαλαρός στην άμυνα. Είμαι σίγουρος πως και αυτός μπορεί να βάλει λίγο νερό στο κρασί του και να λειτουργήσει αλλιώς.
ΥΓ: Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Απλά τα σκεφτόμουν καιρό και ήθελα να τα πω.