Σε αντίθεση με την εγγενή ή επίκτητη παρόρμηση που όλοι μας έχουμε, εγώ δε θα κάνω προγνωστικά αλλά θα αναφέρω... τους λόγους για τους οποίους δε θα κάνω προγνωστικά!
Μέσα σε μια βδομάδα αγώνων σε αυτό το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είδαμε :
-Τους Σέρβους να εμφανίζονται για μια ακόμη φορά κατώτεροι των προσδοκιών και της μπασκετικής ιστορίας τους (ίσως και της αξίας τους) και να αποχαιρετούν το τουρνουά νωρίς-νωρίς χάνοντας ακόμα και από τους αδύναμους αλλά πάντα σκληροτράχηλους και μαχητικούς Ισραηλινούς.
-Τους Κροάτες να χάνουν από τους Λεττονούς, να νικούν τους επί δύο χρόνια αήτηττητους παγκόσμιους πρωταθλητές, γηπεδούχους, υπερπλήρεις Ισπανούς, να χάνουν και αυτοί από τους Ισραηλινούς και στη συνέχεια να μας ζορίζουν μέχρι ο V-Span να τους σωριάσει (κυριολεκτικά και μεταφορικά)στο παρκέ με τη λήξη.
-Τους "άγνωστους" Πορτογάλους να έρχονται ως ... άλλη εθνική Ελλάδος του Euro 2004 και να διεκδικούν με θάρρος και θράσος την πρόκριση τους στους 8 της διοργάνωσης έχοντας κερδίσει Λεττονία και Ισραήλ(καλά αυτοί βέβαια δεν πρόκειται να έχουν την ίδια συνέχεια με αυτή που είχε η εθνική ποδοσφαίρου του 2004 - πολύ δικαιότερο το άθλημα μας γαρ).
-Τις Τουρκία και Ιταλία να κινδυνεύουν να αποκλειστούν από τους προημιτελικούς παρά τις παρουσίες των NBAers τους και τις ανάλογα βαρύγδουπες προαγωνιστικές δηλώσεις τους (καλά ειδικά οι ανατολικοί γείτονες τα τελευταία χρόνια όλο για μετάλλιο μιλάνε και καταλήγουν μονίμως εκτός τετράδας)
-Τις Ρωσία και Σλοβενία να παρουσιάζουν απρόσμενες, για μένα τουλάχιστον, εικόνες μεστών και συγκροτημένων ομάδων σε αντίθεση με τις αντίστοιχες εικόνες του εγγύς παρελθόντος όπου όλοι τις χαρακτήριζαν "παράγοντες Χ" ή "ικανές για το καλύτερο και το χειρότερο" ή σύμφωνα με το λαϊκότερο νεολογισμό: "χυμεία"

. Με συνέχιση της μέχρι τώρα παρουσίας τους φυσικά και διεκδικούν την άνοδό τους στο βάθρο.
-Τα δικά μας παιδιά να εμφανίζουν γιγαντωμένα τα προβλήματα που ήδη γνωρίζαμε ότι ταλανίζουν αυτή την ομάδα: διστακτικότητα και ακινησία στην επίθεση, αδυναμία στο αμυντικό ριμπάουντ, μέτριο ως κακό περιφερειακό σουτ. Σε αυτά προστέθηκαν η αναμενόμενη απουσία του Σοφόκλαρου που μας στέρησε τη δυνατότητα μερικών καλών pick and rolls που θα άνοιγαν τις κλειστές αντίπαλες άμυνες και θα προσέφεραν μερικούς εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι καθώς και η απρόσμενη απουσία λόγω τραυματισμού του Φώτση η οποία όξυνε περαιτέρω την επιθετική δυστοκία, μείωσε κι άλλο την δυνατότητα μας για μερικά εύκολα ριμπάουντ και μας άφησε μόνο τον φέρελπι αλλά άπειρο ακόμη Γιάννη Μπουρούση για την εφαρμογή κάποιων pick and pops με σουτ του ψηλού από την περιφέρεια. Ακόμη και έτσι όμως ποιος μπορεί να υποτιμήσει αυτή την ομάδα και να πει ότι δεν έχει τη δυνατότητα για να προσθέσει ένα ακόμη μετάλλιο στη συλλογή της;
Εν κατακλείδι, νομίζω ότι οι διαφορές ανάμεσα σε 7-8 ομάδες του τουρνουά (ίσως και περισσότερες) δεν είναι πολύ μεγάλη και τα ροζέ φύλλα αγώνα θα πάνε σε αυτούς που θα αποδειχτούν πιο σοβαροί, πιο "διαβασμένοι", καλύτεροι στις λεπτομέρειες και φυσικά πιο τυχεροί την ημέρα του εκάστοτε αγώνα.
Εύχομαι ολόψυχα η εθνική μας να είναι μία από αυτές ειδικά τώρα που οι μέρες των do or die αγώνων πλησιάζουν.