Απο πριν τον χθεσινο αγωνα ηθελα να δημιουργσω ξεχωριστο τοπικ γι'αυτον.Μετα την χθεσινη του
αποδοση σπευδω να το κανω!Μεταφερω λοιπον καποια ποστ απο το αλλο τοπικ εδω...
Καποια επιπλεον στοιχεια απο αφιερωμα του sportime:
Στον κόσμο του Μ.Α. ΡαούφΜια από τις μεγαλύτερες μετεγγραφές στην ιστορία του Άρη, όπως την παρουσιάζει το επίσημο site της ομάδας; Ίσως. Ο παίκτης που θα λύσει τα χέρια του Τερέλ Κάσλ στην περιφέρεια των «κιτρίνων»; Πιθανότατα. Ένας μπασκετμπολίστας που έγραψε τη δική του ιστορία στο ΝΒΑ; Σίγουρα. Ένας αθλητής που με τις πράξεις και τις αντιλήψεις του δημιούργησε θύελλα στον πολιτικά ορθό κόσμο του αμερικανικού μπάσκετ; Αναμφισβήτητα. Το Sportime.gr σας ξεναγεί στον ιδιόμορφο κόσμο του Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ, ενός παίκτη που στο πρόσφατο παρελθόν ήταν ικανός να κερδίσει μόνος του τον οποιονδήποτε αντίπαλο.
Πόσο πρόσφατο είναι αυτό το παρελθόν; Πάνε περίπου 10 χρόνια από τότε και έχει ενδιαφέρον να δούμε να ο Αντρέα Ματσόν είναι σε θέση να μεταμορφώσει τον 37χρονο πλέον Κρις Τζάκσον –το «πρώτο» όνομα του Ραούφ-σε εκείνον τον δαιμόνιο playmaker που κάποτε έκανε «άνω κάτω» τις αντίπαλες άμυνες. Αν το καταφέρει πάντως, το Παλέ ντε Σπορ θα ξαναζήσει μεγάλες πιένες. Αν όχι; Δεν πειράζει, το μόνο σίγουρο είναι ότι με τον Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ ή Κρις Τζάκσον δεν θα βαρεθούμε ποτέ.
Ο Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1969 στο Γκόλφπορτ του Μισισίπι και από πολύ νωρίς έδειξε την αδυναμία του προς την πορτοκαλί μπάλα. Γρήγορος, εκρηκτικός, καλός σούτερ, αλλά λίγο πιο νευρικός από το συνηθισμένο. Και όταν λέμε νευρικός, εννοούμε ότι αδυνατούσε να ελέγξει τις κινήσεις του. Δεν ήταν δικό του φταίξιμο όμως. Βλέπετε, ο Κρις Τζάκσον (αυτό ήταν το όνομά του μέχρι το 1991) πάσχει από μικρός από το σύνδρομο Τουρέ (Tourette syndrome) το οποίο του προκαλούσε ανεξέλεγκτους σπασμούς και ελαφρά δυσλεξία.
Ο Κρις Τζάκσον, γεννήθηκε από λευκό πατέρα και μαύρη μητέρα, όμως ο πατέρας του έφυγε από το σπίτι πριν τη γέννηση του κι έτσι την ανατροφή του μικρού ανέλαβε η μητέρα, Ζακλίν που εργαζόταν σε καφετέρια νοσοκομείου. Για να επιστρέψουμε στο μπάσκετ, ο Τζάκσον στα γυμνασιακά του χρόνια τιμήθηκε με τον τίτλο του καλύτερου παίκτη όλου του Μισισίπι. Οι επιδόσεις του όπως ήταν φυσικό προκάλεσαν τον ενδιαφέρον μεγάλων κολεγιακών προγραμμάτων με τον Ραούφ να επιλέγει το Πανεπιστήμιο της Λουισιάνα (LSU) στο οποίο και φοίτησε μόλις ένα χρόνο. Στη μοναδική του σεζόν (1899 - 1990) πάντως, ως ρούκι, ο Κρις Τζάκσον πρόλαβε να καταγραφεί στο βιβλίο των ρεκόρ του NCAA ως ο πρωτοετής με τη μεγαλύτερη συγκομιδή πόντων σε έναν αγώνα.
Για την ακρίβεια, σκόραρε 55 πόντους εναντίον του Πανεπιστημίου της Φλόριντα στον πέμπτο κιόλας αγώνα της σεζόν. Με κάτι τέτοιες.. παλικαριές ο Τζάκσον επιλέχτηκε στην τρίτη θέση του draft του 1990 από τους Ντένβερ Νάγκετς. Το ίδιο καλοκαίρι, που ο Τζάκσον εγκατέλειπε τη Λουισιάνα, την εμφάνισή του στο κάμπους του πανεπιστημίου έκανε ένας άλλος εξίσου… λεπτοκαμωμένος κύριος (με μεσαίο όνομα, μικρός πολεμιστής) που έμελλε στην καριέρα του, να διαλύσει ό,τι έβρισκε στο διάβα του σε NCAA και ΝΒΑ. Το όνομα αυτού, Σακίλ Ρασάουν Ονήλ…
Ο Τζάκσον είχε ήδη αποφασίσει να καταπολεμήσει σοβαρά το σύνδρομο Τουρέ, για το οποίο άρχισε να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή από το 1987, παρόλο που η ιδιότυπη ασθένεια είχε κάνει την εμφάνισή της ήδη από τότε ο Κρις ήταν μαθητής δημοτικού. Η συγκεκριμένη ασθένεια φαίνεται ότι δυνάμωσε και σκληραγώγησε τον Τζάκσον, ο οποίος σπατάλησε ώρες επί ωρών στο γήπεδο προκειμένου να βελτιώσει το σουτ και την ντρίπλα του, καθώς οι σπασμοί τον δυσκόλευαν ιδιαίτερα και επηρέαζαν την ακρίβεια στις κινήσεις του.
Ο Κρις στην κυριολεξία δεν δεχόταν να φύγει από το γυμναστήριο αν πρώτα δεν τελειοποιούσε το σουτ του (50 συνεχόμενα εύστοχα τρίποντα ήταν το προσωπικό του στοίχημα, προκειμένου να κλείσει τα φώτα του γηπέδου, αναφέρει ο διαδικτυακός “θρύλος”), με αποτέλεσμα λίγα χρόνια αργότερα να θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους σουτέρ του ΝΒΑ. Η πάθηση από την οποία έπασχε πάντως, του δημιούργησε αρκετά προβλήματα στη σχέση του με το φίλαθλο κοινό, καθώς ενίοτε οι σπασμοί που ένιωθε ήταν τόσο έντονοι που αδυνατούσε να τους ελέγξει. Τελικά, έπειτα από χρόνια προσπαθειών και απίστευτης θέλησης αλλά και βαθιάς θρησκευτικής πίστης στο Ισλάμ (δεν το λέμε εμείς, ο ίδιος το υποστηρίζει) κατάφερε να ελέγξει πλήρως αυτήν την σπάνια ασθένεια σε βαθμό που πλέον να μην τον επηρεάζει.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος ο Ραούφ αναφέρει ενθυμούμενος εκείνα τα χρόνια. “Δοξάζω τον Αλλάχ για τα όλα. Πιστεύω ότι το σύνδρομο Τουρέ ήταν ευλογία γιατί με έκανε τελειομανή. Δεν το αντιμετώπιζα πάντα ως ευλογία. Όταν ήμουν μικρός αναρωτιόμουν τι πήγαινε στραβά. Ήταν τόσο άσχημο που δεν μπορούσα να το σταματήσω όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, όσο πολύ κι αν πίεζα τον εαυτό μου. Τελικά καθόμουν στο κρεβάτι μόνος και έκλαιγα με τις ώρες. Τελικά με τη βοήθεια του Αλλάχ το ξεπέρασα”.
Η καριέρα του στο ΝΒΑ, αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές, δεν είχε αρχικά την επιτυχία που θα ανέμενε κανείς. Στις δύο πρώτες του σεζόν στον “άλλο πλανήτη” ο Κρις Τζάκσον αδυνατούσε να βρει το ρόλο του μέσα στην ομάδα, παρά το γεγονός ότι σκόραρε σε ικανοποιητικό βαθμό. Τα προσωπικά του στατιστικά πάντως, ήταν τέτοια (14, 5 πόντοι και 3 ασίστ ανά 22,5 λεπτά συμμετοχής) που του έδωσαν θέση στην δεύτερη καλύτερη πεντάδα των «πρωτάρηδων» για τη σεζόν 1990-1991. Οι Νάγκετς από την άλλη, παρέπαιαν, καθώς η εποχή του Μουτόμπο δεν είχε ακόμα ανατείλει, ενώ και ο ίδιος ο αντιμετώπιζε προβλήματα προσαρμογής στο λαμπερό κόσμο του ΝΒΑ. Κάπου εκεί, ο παλιός προπονητής του στο κολέγιο τον παρότρυνε να διαβάσει τη βιογραφία του Μουσουλμάνου ηγέτη των μαύρων “Μάλκομ Χ”, ένα βιβλίο που άλλαξε όλη του τη ζωή.
Μέσα σε μία νύχτα, το 1991, ο Κρις Τζάκσον είχε “πεθάνει” και στη θέση του “αναγεννήθηκε” ο Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ. Ο 23χρονος γκαρντ ασπάστηκε τον ισλαμισμό το 1991 και από τότε, τόσο η καριέρα όσο και η ζωή μπήκαν σε έναν νέο δρόμο. Αγωνιστικά, ο Ραούφ πέρασε μία «οργιώδη» πενταετία στην οποία μεταξύ άλλων ανακηρύχθηκε ως ο "πιο βελτιωμένος αθλητής” της σεζόν 1993-1994, ενώ ένα χρόνο αργότερα, ολοκλήρωσε τη χρονιά ως ο πιο εύστοχος παίκτης από τη γραμμή των ελεύθερων βολών με το εξωπραγματικό 95,6% με 219/229. Ο Ραούφ παρέμεινε συνολικά για έξι χρόνια στους Νάγκετς, ενώ το 1996 πήρε μετεγγραφή για τους Σακραμέντο Κινγκς. Για τα αίτια αυτής της μετεγγραφής έχουν χυθεί τόνοι μελάνης και έχει ειπωθεί από ειδικούς και μη κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία. Το γεγονός είναι γνωστό σε όλους και προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου συζήτηση στην Αμερική, αναφορικά με τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών και τις «υποχρεώσεις» των εργαζομένων απέναντι στα σύμβολα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ιστορία έχει ως εξής: Από το 1991 και μετά ο Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ έχοντας ασπαστεί τον ισλαμισμό, αρνείται να υποβάλει τιμές σε οποιασδήποτε μορφής εθνικά σύμβολα. Θεωρεί, ως πιστός μωαμεθανός, πως δεν έχει καμία υποχρέωση να σταθεί προσοχή κατά την ανάκρουση του αμερικανικού ύμνου ή κατά την έπαρση της αστερόεσσας. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο στα εθνικά σύμβολα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το τυπικό της τέλεσης των αγώνων του ΝΒΑ προβλέπει την ανάκρουση του αμερικανικού εθνικού ύμνου (και του καναδικού, μετά την είσοδο του Τορόντο και του Βανκούβερ στο ΝΒΑ) και την έπαρση της αμερικανικής σημαίας πριν το τζάμπολ κάθε αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι ο ο Ραούφ για καιρό επέμενε να μην εμφανίζεται στο παρκέ κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, όμως η ομάδα του, οι Νάγκετς, του επέτρεπαν να παραμένει στα αποδυτήρια έτσι ώστε να μην αντιμετωπίσει κυρώσεις ούτε ο παίκτης, ούτε ο σύλλογος. Στις 12 Μαρτίου του 1996, σε μια σεζόν όπου ο Αμπντούλ Ραούφ σκοράρει 19 πόντους ανά αγώνα με 93% στις βολές και 40% στα τρίποντα και να ηγείται ουσιαστικά των «Σβόλων», σκάει η βόμβα!
Ο Ραούφ αρνείται να σηκωθεί όρθιος κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου και παραμένει καθιστός στο παρκέ κάνοντας ασκήσεις και στρέτσινγκ. Την επόμενη μέρα το ΝΒΑ του επιβάλει πρόστιμο 30.000 δολαρίων και ποινή αποκλεισμού ενός αγώνα. Οι αντιδράσεις όμως δεν σταματούν εκεί. Η φίλαθλη κοινή γνώμη στρέφεται εναντίον του, καθώς όταν τον ρωτούν γιατί αρνείται να σταθεί όρθιος κατά την έπαρση σημαίας απαντά: «Η αμερικανική σημαία είναι σύμβολο καταπίεσης και κατοχής. Έχω ασπαστεί τον ισλαμισμό και δεν θέλω να στέκομαι όρθιος κατά την έπαρση της αστερόεσσας, του συμβόλου ενός έθνους που έχει μακρά ιστορία τυραννίας. Προσβάλλει τα θρησκευτικά μου πιστεύω».
Τι το ήθελε; Οι πουριτανοί Αμερικανοί δεν έχασαν την ευκαιρία και επιτέθηκαν ομαδόν στον Ραούφ. Το ΝΒΑ από την άλλη θέλοντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις επέβαλε στον Ραούφ να βρίσκεται εντός του παρκέ κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του αμερικανικού ύμνου και να τηρεί μια σιωπηλή στάση προσευχής.
Αυτοί που ξεπέρασαν τελείως τα όρια ήταν τέσσερις ραδιοφωνικοί παραγωγοί που εισέβαλαν σε τζαμί στο Κολοράντο με… μία τρομπέτα και ένα τύμπανο ως απάντηση στην άρνηση του Ραούφ να σταθεί προσοχή κατά την έπαρση της αμερικανικής σημαίας. Δυστυχώς, οι ηλίθιοι δεν είναι αήττητοι και «αδέσμευτοι» ανήκοντας σε όλα τα έθνη και τις θρησκείες.
Τελικά, τρεις μήνες αργότερα, στις 13 Ιουνίου του 1996, οι Νάγκετς προχώρησαν σε ανταλλαγή του Ραούφ με τον Σαρούνας Μαρτσουλιόνις των Σακραμέντο Κινγκς. Ο Ραούφ έμεινε για δύο χρόνια στο Σακραμέντο με την απόδοσή του να πέφτει ιδιαίτερα τη δεύτερη σεζόν (από τους 14 πόντους έπεσε στους επτά, ενώ αγωνίστηκε σε 31 μόλις αγώνες της σεζόν 1997-1998). Το καλοκαίρι βρήκε τον Ραούφ να αναζητά νέα στέγη στην Τουρκία με πρώτο σταθμό την ομάδα, την οποία ο Άρης θα αντιμετωπίσει αύριο στην πρεμιέρα της Euroleague, την Φενέρμπαχτσε.
Με την τουρκική ομάδα, ο Ραούφ αγωνίστηκε σε πέντε παιχνίδια, στα οποία είχε μέσο όρο 15,5 πόντων με 2,5 ασίστ και 2,5 ριμπάουντ, μέχρι να αποχωρήσει καθώς δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ δεν είχε και τις πλέον ιδανικές σχέσεις με τον προπονητή του. Για το υπόλοιπο της σεζόν 1998-1999 αλλά και για ολόκληρη την περίοδο 1999-2000, ο Ραούφ παρέμεινε στο σπίτι του, όπου και μάλιστα χρηματοδότησε μόνος του την ανέγερση ενός τζαμιού στη γενέτειρά του το Γκόλφπορτ. Παράλληλα δεν δίστασε, στις 22 Ιουνίου του 1999, να ανακοινώσει την απόσυρση του από το μπάσκετ, μια απόφαση που ανακάλεσε ένα χρόνο αργότερα.
Η σεζόν 2000-2001 σήμανε τη μεγάλη επιστροφή του Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ στο ΝΒΑ με τη φανέλα των Μέμφις Γκρίζλις. Τα χρόνια όμως, είχαν περάσει και πλέον ο ρόλος του Ραούφ στην ομάδα ήταν καθαρά διακοσμητικός. Ολοκλήρωσε τη σεζόν με 6,5 πόντους μέσο όρο σε 41 αγώνες, ενώ συνέβη και το εξής απίστευτο. Το ποσοστό του στις βολές έπεσε για πρώτη φορά στην καριέρα του στο 75%! Για έναν αθλητή, που σε όλη του την καριέρα έχει αστοχήσει μόλις σε 110 βολές από τις 1161, που έχει σουτάρει με μέσο όρο καριέρας το… ταπεινό 90%, αυτή η πτώση ήταν ασυγχώρητη.
Μ’ αυτά και με εκείνα, ο Ραούφ άφησε πίσω του μια και καλή το ΝΒΑ και την Αμερική, η οποία δεν ήταν και τόσο φιλόξενη για έναν φανατικό ισλαμιστή μετά τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ισλαμιστής δεν διστάζει να τα βάλει ανοικτά με την κυβέρνηση της χώρας του και τους πολέμους που διεξάγει ανά τον πλανήτη, ενώ αρνείται να αποδώσει ευθύνες στον Οσάμα Μπιν Λάντεν για τις συγκεκριμένες επιθέσεις.
Από το 2001 έως το 2003 τα ίχνη του Αμπντούλ Ραούφ αγνοούνται καθώς δεν έπαιξε μπάσκετ σε καμία επαγγελματική ομάδα, ενώ την περίοδο 2003 – 2004 επέστρεψε στην ενεργό δράση με τη φανέλα της Ουράλ Γκρέιτ. Σε 34 αγώνες στη ρωσική λίγκα ο Ραούφ είχε αξιοπρεπή στατιστικά με 13,1 πόντους, 1,6 ριμπάουντ, 2,2 ασίστ και 1 κλέψιμο, ενώ σε 14 αγώνες της Fiba Europe League είχε: 16,1 πόντους, 1,9 ριμπάουντ, 2,4 ασίστ και 1,1 κλέψιμο. Η γενικότερη παρουσία του στο ρωσικό πρωτάθλημα έδειξε ότι μπορεί να έχουν περάσει τα χρόνια, αλλά δεν έχει ξεχάσει το μπάσκετ, ενώ παράλληλα πήρε τις περισσότερες ψήφους για το All Star Game της FEL.
Το ξεκίνημα της σεζόν 2004-2005 τον βρήκε στην Ιταλία και τη Ροζέτο, στην Α2 της Ιταλίας, με την οποία είχε πραγματικά εντυπωσιακά στατιστικά. Στα 35 του χρόνια ο Ραούφ αγωνίστηκε σε 23 αγώνες της «Lega Due» με 18,5 πόντους, 2,3 ριμπαουντ, 2,2 ασίστ και 1,4 κλέψιμο ανά αγώνα. Όλα αυτά μέχρι τον Μάιο του 2005, καθώς από τότε μέχρι και σήμερα ο Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ δεν έχει αγωνιστεί σε κανένα επίσημο παιχνίδι εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν που τον κράτησε εκτός γηπέδων. Άλλωστε στα 37 του πλέον δεν έχει την πολυτέλεια να ρισκάρει να αγωνίζεται χωρίς να είναι απόλυτα έτοιμος από άποψη φυσικής κατάστασης και τραυματισμών.
Ο Μαχμούντ Αμπντούλ Ραούφ επιστρέφει στην ενεργό δράση και για επίλογο της «ιστορίας» του, θα δανειστούμε τα λόγια του ίδιου, αναφορικά με την πίστη του στο Ισλάμ που του άλλαξε τη ζωή. «Συνήθιζα να επιτρέπω στο μπάσκετ να καθορίζει τη ζωή μου και τις μέρες μου. Αυτό δεν συμβαίνει πλέον. Οι δυνάμεις μου έρχονται από τον Αλλάχ. Έχω πλέον περισσότερη δύναμη από ποτέ, επειδή πλέον είναι εσωτερική δύναμη». Αυτή η δήλωση έγινε πριν από περίπου δέκα χρόνια, αλλά οι Αρειανοί αισιοδοξούν ότι ο Ραούφ είναι ακόμα σε θέση να ανεβάσει την ομάδα σε άλλο επίπεδο. Κι ας αναγκαστούν να αποχωριστούν ένα από τα αγαπημένα τους, αναφερόμενα σε… καρντάσια μωαμεθανούς, συνθήματα!
http://www.sportime.gr/afieromata_inside.asp?article_id=510