Είναι στιγμές μοναδικές στον αθλητισμό και λόγοι που με έκαναν να λατρεύω για χρόνια κάποια σπορ. Όλα τα παρακάτω ματς/αναμετρήσεις, τα είδα live, εκτός από ένα, το οποίο όμως παραμένει και πάλι στη λίστα μου, γιατί ενθουσιάστηκα πάρα πολύ κι ας ήξερα το αποτέλεσμα, όντας μάλλον απωθημένο μου.
Υπάρχουν κι άλλα πολλά, σίγουρα. Στιγμές γεμάτες συναισθήματα, αγωνία, ηδονή, πίστη σε αυτόν που υποστηρίζουμε και γι' αυτό σας προτείνω να βάλετε ο καθένας τα δικά σας, τα οποία - για διαφορετικούς λόγους - έμειναν χαραγμένα στη μνήμη σας...
#10
Ιταλία-Ολλανδία 3-1 πέναλτυ (κ.αγ. 0-0), ποδόσφαιρο, ημιτελικός Euro2000
H μεγάλη βραδιά του Φραντσέσκο Τόλντο. Ο κίπερ της Φιορεντίνα αποκρούει ένα πέναλτι και οι Ολλανδοί χάνουν άλλο ένα. Ο Τζαμπρότα βγαίνει με δεύτερη κίτρινη στο 34' και όλοι εμείς οι απογοητευμένοι Ιταλόφιλοι ετοιμαζόμαστε για νέα μαύρα περιβραχιόνια και για καλοκαίρια οδυρμού και φωνών κατά του Τζοφ. Όμως, όσο και να έσπαγαν τα δοκάρια οι ανώτεροι Ολλανδοί, ο Τόλντο δεν άφηνε να περάσει τίποτα, η τριάδα Μαλντίνι-Νέστα-Καναβάρο ήταν η καλύτερη στον κόσμο και βέβαια στα πέναλτυ τους κάναμε σκόνη, περάσαμε στον τελικό, αλλά οι μισητοί, αντιπαθητικοί Γάλλοι μας κέρδισαν με τη σκανδαλώδη εύνοια της διαιτησίας (και του Ντελ Πιέρο!) και τις υπερβολικές καθυστερήσεις.
#9
Tζων Χίγκινς - Ρόνι Ο' Σάλιβαν 10-9, σνούκερ, τελικός UK Masters Series 2006
Όλη η υφήλιος σίγουρα ήθελε το "διάβολο" πίσω στο θρόνο του, αλλά μια μαγική βραδιά για το υπέροχο αυτό σπορ έφερε το Τζων Χίγκινς στην κορυφή. Με το σκορ στο 9-8 υπέρ του και έχοντας επιστρέψει από μεγάλη διαφορά, ο Ρόνι πήρε προβάδισμα με 60-0 και ήταν έτοιμος να τελειώσει το ματς, αλλά έχασε 2 από τις ευκολότερες στεκιές της καριέρας του και ο Χίγκινς (είχε κάνει προηγουμένως ένα λάθος που έμοιαζε μοιραίο) επέστρεψε στο ματς και το κέρδισε σε ένα ανεπανάληπτο φινάλε.
#8
Toντ Χάμιλτον (-1/-10) - Έρνι Ελς (par, -10) (playoff round), γκολφ, British Open 2004
Όντας ένα θεσπέσιο σαββατοκύριακο στα μέσα Ιουλίου και όσο το Eurosport δε μας έπρηζε με το Tour de France, oι εμπειρία ήταν μοναδική. Σε μια από τις ιστορικότερες και πιο κλασικές μονομαχίες στην ιστορία του θεσμού, εκεί που όλα γίνονται, ο Τοντ Χάμιλτον μπήκε σφήνα ανάμεσα στους βετεράνους Έρνι Ελς και Φιλ Μίκελσον και κατάφερε να ισοφαρίσει τον Ελς στο φινάλε του weekend και να φορσάρει πλέιοφ (ας το πούμε, παράταση) στο γκολφ και μάλιστα σε τέτοιο τουρνουά! Και επειδή η τύχη είναι με τους δυνατούς, ο Ελς δε συγχώρεσε ποτέ στον εαυτό του το κακό πρώτο χτύπημα στη δεύτερη τρύπα, όπου ο Χάμιλτον ανεδείχθη νικητής και ...τα πήρε όλα κι έφυγε εκείνη την Κυριακή.
#7
Ελλάδα - ΕΣΣΔ 103-101 (παράταση, κ..α. 89-89), μπάσκετ, τελικός Ευρωμπάσκετ 1987
Όχι τόσο σημαντικό πια, μιας και το μπάσκετ έχει πολύ σημαντική θέση στη ζωή μου, αλλά τότε ήταν ακόμη κάτι καινούριο και το 1987, από το πουθενά, το σπορ εκτινάχθηκε. Δε θυμάμαι να είχα ξανανιώσει κάτι τέτοιο, δε θυμάμαι ένα πράγμα να έχει διαδοθεί ποτέ τόσο γρήγορα και να επηρεάζει έτσι τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Η Αθήνα ήταν ένα κουβάρι μετά τη λήξη του μυθικού τελικού, τον οποίο πρέπει να έχουν δει όλοι οι Έλληνες. Η αντιπάθειά μου προς τον Άρη και προς τα πρόσωπα των Γκάλη-Γιαννάκη δεν τους βγάζει από το πάνθεον των κορυφαίων Ελλήνων καλαθοσφαιριστών, αλλά ο Φασούλας και ο Φάνης είναι εξ ίσου μεγάλοι. Ο Καμπούρης, ο Συρίγος και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές της εποχής παραμένουν από τότε συμπαθή πρόσωπα. Η βραδιά της 14ης Ιουνίου θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου, έστω και μακριά από την 1η θέση (υπάρχουν καλύτερα ματς..).
#6
Ιταλία - Γερμανία 2-0 (παράταση, κ. αγ. 0-0), ημιτελικός μουντιάλ 2006
Η Γερμανία ήταν φυσικά η καλύτερη ομάδα ενός από τα κορυφαία μουντιάλ της τελευταίας 20ετίας. Λάθος.. Ήταν η 2η καλύτερη ομάδα, διότι η καλύτερη ήταν η Σκουάντρα Ατζούρα. 24 χρόνια φαγούρας για τον 4ο τίτλο σε μουντιάλ, σε μια μάχη τιτάνων, με συγκλονιστικές μονομαχίες, που - αν ευοδώνονταν - θα έφερναν στο νου τον αντίστοιχο ημιτελικό των 2 το 1970 στο Μεξικό (4-3 η Ιταλία). Το ότι το ματς πήγε στην παράταση δεν πτόησε τον έμπειρο Μαρσέλο Λίπι, ο οποίος κέρδισε στα σημεία το νεαρό Γιούργκεν Κλίνσμαν και με δύο γκολ μετά το 118' (κυρίως το γκολ του Γκρόσο πόνεσε πιο πολύ τα πάντσερ) το Βερολίνο έπαψε πλέον να σαμποτάρει τις πιτσαρίες και οι μισητοί Γάλλοι προσκύνησαν στον τελικό.
#5
Eλλάδα - Ρωσία 66-61, προημιτελικός Ευρωμπάσκετ 2005
Η Ελλάδα δεν είχε κερδίσει νοκ-άουτ παιχνίδι από το 1998 (κι αυτό με τη διαιτησία!) και μετά τη νίκη που δε μετρούσε απέναντι στο Ισραήλ, η λιγότερο ταλαντούχα, αλλά πιο αθλητική Ρωσία φάνταζε βουνό. Όχι όμως. Δεν ήταν αλήθεια. Το 13-2 ήταν κάτι χειρότερο από αυτό. Ήταν ταπείνωση. Οι παίκτες που λάτρεψα και είχαν την ευκαιρία να με δικαιώσουν για όσα καλά έλεγα γι' αυτούς και όσα άσχημα για τους "λούζερ" Σιγάλα, Αλβέρτη, Ρεντζιά, Οικονόμου, Παπανικολάου, Τσακαλίδη. Όμως έμοιαζαν με λούζερ... Με φοβισμένα παιδάκια. Δεν ειμαι φαν του Παπαλουκά, είμαι λάτρης του Διαμαντίδη, αλλά εκείνο το απόγευμα Πέμπτης στο Βελιγράδι, αν δεν ήταν ο Παπαροκστάρ, η Ελλάδα θα έθαβε ακόμη το κεφάλι της στο χώμα. Μόλις, λοιπόν, το γύρισαν με το small ball, εκείνο το τρομερό δεύτερο ημίχρονο, τότε γεννήθηκε στην Ελλάδα το μπάσκετ που κερδίζει. Ήταν η πραγματική πρωταθλήτρια, σε ένα ματς που με έκανε να δακρύσω. Εκείνο το απόγευμα, ξαναγεννήθηκε το Ελληνικό μπάσκετ και ο Παπαλουκάς είναι ο κορυφαίος διότι (μαζί με Ντικούδη και Χατζηβρέττα) έσωσαν το άθλημα σε αυτή τη χώρα, σε μια βραδιά που δάκρυζα από τη χαρά μου και τραγουδούσα δυνατά το "είμαστε πια πρωταθλητές", με δεδομένη πλέον την επιστροφή της Ελλάδας στην ελίτ.
#4
Ζυστίν Ενάν-Αρντέν - Αναστάσια Μίσκινα 2-1, τένις, ημιτελικός Ολμπιακών Αγώνων 2004
H Ρωσία έχει μόλις κερδίσει το πρώτο της Γκραν Σλαμ στις γυναίκες (Ρολάν Γκαρός) τον Ιούλιο του 2004 και η κάτοχός του, η απρόβλεπτη Αναστάσια Μίσκινα κατεβαίνει στους Ολυμπιακούς ως το νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης. Στον ημιτελικό, βρίσκει απέναντί της τη μεγαλύτερη τενίστρια της γενιάς της, αλλά επηρεασμένη από τον τραυματισμό της Ζυστίν Ενάν-Αρντέν. Η Νάστια χάνει το 1ο σετ με 5-7, αλλά επιστρέφει με το 7-5 και η Βελγίδα δείχνει κουρασμένη. Η Νάστια είναι μπροστά με 5-1 και με την αυτοπεποίθηση να κυριαρχεί, αλλά ....ωιμέ! Η Ενάν επιστρέφει με συγκλονιστικό τρόπο και ισοφαρίζει σε 5-5. Η Νάστια τα χει χαμένα και βάζει τα κλάμματα στο τερέν, την ώρα που χάνει τα ίδια τα σερβίς της στο 6-7. Η Ενάν θα κερδίσει με 6-8 κι εγώ θα δω την αγαπημένη μου αθλήτρια να καταρρέει ακολουθώντας πιστά το μύθο του Σισύφου, στην αποθέωση του αθλήματος που επί 20 χρόνια παρακολουθώ πιστά και λατρεύω.
#3
Tάρα Λιπίνσκι - Μισέλ Κουαν, καλλιτεχνικό πατινάζ, τελικός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 1997
Το ότι η 14χρονη Τάρα Λιπίνσκι δεν είχε τη μόστρα και το στυλ της 17χρονης τότε Κουαν όλοι το ήξεραν. Η Μισέλ ήταν και θα παραμείνει μια τοπ-3 skater όλων των εποχών, αλλά εκείνη τη βραδιά το κορίτσι-θαύμα έκανε όλο τον κόσμο να παραμιλάει. 1.45 ύψος και λιγότερο από 40 κιλά, η αέρινη πιτσιρίκα με το εντυπωσιακό κέντρο βάρους έκανε δύο τριπλά άξελ στη σειρά και δεν έχασε την ισορροπία της σε κανένα τόλουπ για να κερδίσει τελικά παρά την πολύ δύσκολη βραδιά, αφού και η έμπειρη Κουαν είχε παρουσιάσει εξαιρετικό πρόγραμμα. Όταν τα χαράματα της επομένης έβλεπα live αυτή την ιστορική μονομαχία, άρχισα μόνος μου να χοροπηδάω στο σπίτι μου, υμνώντας ένα αουτσάιντερ που ένα χρόνο μετά αποσύρθηκε από την ενεργό δράση για να γίνει επαγγελματίας.
#2
Bραζιλία - Ιταλία 3-2 (πέναλτι, κ.αγ. 0-0), τελικός μουντιάλ 1994
Αγώνας-σταθμός στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και μια από τις σημαντικότερες στιγμές της περασμένης δεκαετίας. Όχι, δεν ήταν καλό ματς. Οι μόνοι μισητότεροι από τους Γάλλους, οι ειδεχθείς (πάντα στη μπάλα, έτσι
Βραζιλιάνοι παίζουν με τη Σκουάντρα Ατζούρα που έχει Μπάτζιο τραυματία και προπονητή από τα πανυγύρια. Στα πέναλτι; Οκ... 3-2 μπροστά οι Βραζιλιάνοι, οι οποίοι έχουν κι άλλο ένα. Είμαι 15 χρονών, το ματς είναι μέρα σε ένα καφενείο στη ...Σπερχειάδα. Όλοι (μα όλοι) εκτός από μένα υποστηρίζουν τη Βραζιλία. Ο Ρόμπι (ο "μικρός Βούδας", ο "θεϊκός κοτσιδάκιας") παίρνει φόρα για να ξαναφερει τους Ατζούρι στα ίσια. Ο μέγας σπεσιαλίστας, ο τύπος που εκτελούσε εν ψυχρώ τη Νιγηρία, την Ισπανία και τη Βουλγαρία στους προηγούμενους γύρους, ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου το περασμένο έτος θα τη στείλει πάνω από τα δοκάρια του Ταφαρέλ σε μια φάση που έγινε συζήτηση για χρόνια και διαφήμιση για ουίσκι. Η Βραζιλία κέρδισε, η Ιταλία χρειάστηκε άλλα 12 χρόνια για να κερδίσει μουντιάλ κι εγώ έκλαιγα μπροστά σε ένα στόλο κάφρους που πανυγύριζαν και μου φώναζαν "κάτσε κάτω ρε μαλακισμένο"! Φρίκη μεν αλλά έντονο συναίσθημα.#1
Nτιουκ - Κεντάκι 104-103 (παράταση, κ.αγ. 93-93), μπάσκετ, Κολεγιακό Πρωτάθλημα, East Regional Final 1992
Αυτό είναι το ματς που ΔΕΝ εχω δει live, αλλά αμφιβάλλω αν έχω ευχαριστηθεί ποτέ μου κάτι τόσο πολύ όσο αυτό. Καμία ομάδα στο Κολεγιακό δεν έχει επαναλάβει τίτλους μετά το 1973 και το UCLA και το Ντιουκ είναι η πρωταθλήτρια ομάδα και νούμερο ένα στο NCAA καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Με ηγέτη τον βέβαιο παίκτη της χρονιάς και υπερ-σταρ Κρίστιαν Λέτνερ, η ομάδα πηγαίνει ολοταχώς προς το φάιναλ φορ και το ριπίτ, αλλά ο Ρικ Πιτίνο έχει άλλη άποψη. Με τους ...περίεργους σίνιορ του στο παρκέ και σταρ το Τζάμαλ Μάσμπερν παίζει ένα αλησμόνητο ματς και στέλνει το ματς στην παράταση, με το Ντιουκ να μη μπορεί να ξεφύγει με τίποτα. Στα 20" το καλάθι και φάουλ του Μάσμπερν θα φέρει το Κεντάκι μπροστά στο σκορ με 100-101, για να πάρει ο Λέτνερ το 5ο φάουλ του Μάσμπερν στην αμέσως επόμενη φάση και να βάλει 2/2. Ο Πιτίνο καλεί τάιμ άουτ στα 8" και τη φάση, με έναν ανορθόδοξο τρόπο παίρνει ο Σον Γουντς τη μπάλα και μπροστά στα υψωμένα χέρια του κατά 30 πόντους ψηλότερου Λέτνερ γράφει το 102-103 μόλις 2"1 πριν τη λήξη.
Φυσικά, το απόλυτο buzzer-beater στην ιστορία του Κολεγιακού δεν περιγράφεται με λόγια.
Eίναι μια στιγμή σχεδόν θεϊκή, το όλο παιχνίδι του Λέτνερ (10/10 σουτ, 10/10 βολές, 31 πόντοι, 10 ριμπάουντ) χαρακτηρίζεται ως τέλειο και το Ντιουκ θα φτάσει τελικά στο πολυπόθητο ριπίτ μια εβδομάδα μετά. Είναι η μεγαλύτερη στιγμή στο αγαπημένο μου σπορ.
.
. να υπενθυμισω οτι το tie break τελειωνει στους 15 ποντους
) απο της χαρακτηριστικοτερες στιγμες του αθλητισμου που εχω ζησει!
.
τελικός ομαδικού σε Ολυμπιακούς, πότε θα ξανάβλεπες;