Πέρασαν κιόλας οκτώ χρόνια, όμως μοιάζει λες και ήταν χθες. Στις 3 Απριλίουτου 1997, ο Άρης έγραφε την πιο χρυσή σελίδα στην μεγάλη ιστορία του, κατακτώντας
ίσως τον πιο «γλυκό» του τίτλο. Τον τίτλο του κυπελλούχου Κόρατς και μάλιστα, μέσα
στην Τουρκία, κόντρα στην Τόφας Μπούρσα. Η παρέα των Αγγελίδη, Μπόνι, Ορτίθ, Λιαδέλη,
Σιούτη, Σάκλεφορντ, Σταυρακόπουλου, Ναχάρ, Φλώρου, Χωλόπουλου, με προπονητή
τον Λευτέρη Σούμποτιτς, κατάφερνε αυτό που όλοι πίστευαν ακατόρθωτο. Να ανατρέψει
μια εις βάρος της διαφορά 11 πόντων από την και να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.
Σε εκείνον τον διπλό τελικό του κυπέλλου Κόρατς, ο Άρης είχε δυο πρόσωπα. Το πρώτο
ήταν τραγικό, στον αγώνα που έγινε στο Αλεξάνδρειο, όταν μπροστά σε 6.000 φιλάθλους
που είχαν κατακλύσει το γήπεδο, είχε λυγίσει και είχε δώσει την ευκαιρία στους Τούρκους
να πανηγυρίσουν μια μεγάλη νίκη. Το 66-77, τους έδινε αναμφισβήτητα τον πρώτο λόγο
για την κατάκτηση του τροπαίου.Όμως η καρδιά του Αυτοκράτορα, χτυπούσε πολύ δυνατά
μέσα στο σώμα του. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Άρης ήταν στην Προύσα για να γράψει ιστορία.
Οι Τούρκοι φίλαθλοι και παράγοντες της Τόφας, είχαν στήσει την δική τους γιορτή,
βέβαιοι για την μεγάλη στέψη. Όμως λογάριαζαν χωρίς τους κίτρινους…καμικάζι,
που έδωσαν όρκο τιμής στα αποδυτήρια και του κράτησαν μέσα στο παρκέ. Ένας Άρης
βγαλμένος από τις πιο χρυσές του σελίδες, κατάφερε να ανατρέψει την εις βάρος του
κατάσταση και να υψώσει σημαία ελληνική στα βάθη της Τουρκίας, κερδίζοντας με 88-70
και κατακτώντας το τρόπαιο.Οι στιγμές που ακολούθησαν, ήταν πραγματικά μοναδικές.
Η Θεσσαλονίκη «κάηκε», η Ελλάδα ξενύχτησε και όλοι καμάρωναν για το εκλεκτό τους
«παιδί», τον πολυνίκη Άρη. Στην υποδοχή της ομάδας από την Προύσα, στο αεροδρόμιο
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, περισσότεροι από 10.000 φίλαθλοι του Άρη αποθέωσαν τους ήρωές τους. Και
φυσικά, δημιουργώντας ένα κιτρινόμαυρο ανθρώπινο ποτάμι, οδήγησαν με πομπή τους θριαμβευτές
στον Λευκό Πύργο. Που για μια ακόμη φορά, θα άνοιγε τις πόρτες του για να υποδεχθεί την
ομάδα των 21 τίτλων…
Aπο:www.arisbc.gr
Για τον αλησμονητο αγωνα,ισως τον πιο γλυκο τιτλο μας οπως αναφερει και το κειμενο,
μιλησαν στην Sportday οι Ντινος Αγγελιδης και Μαριο Μπονι..
Αγγελιδης:"Μονο εμεις οι παικτες το πιστευαμε.Μας ειχαν στησει στον τοιχο για την
ηττα μας απο τους Τουρκους.Την τελευταια μας κουβεντα ομως την ειπαμε μεσα στο
παρκε.Δωσαμε ορκο τιμης στα αποδυτηρια πριν τον αγωνα και καταφεραμε να παρουμε το κυπελλο....
Την στιγμη που προσγειωνοταν το τσαρτερ κοιταξα κατω στον αεροδιαδρομο και ηταν
ολα κιτρινα!Περισσοτεροι απο 10.000 φιλαλθοι του Αρη,σηκωσαν το αεροπλανο στα
χερια τους.Ηταν εκπληκτικη στιγμη,ισως η καλυτερη της καριερας μου."
Μπονι:"Οσο ζω,δεν προκειται να ξεχασω εκεινες τις στιγμες.Γι'αυτες αγαπησα
τον Αρη και τους φιλαλθους του.Πηραμε ενα Κυπελλο Κορατς μεσα στην κολαση,γιατι
το θελαμε και το πιστευαμε.Μακαρι να μπορουσα να γυρισω τον χρονο πισω και να
βρεθω ξανα στα πανηγυρια του Λευκου Πυργου"
!