Των Αγιων Κωνσταντινου και Ελενης ( βοηθεια μας ) παρευρεθην σε εορτη και πιασαμε την κουβεντα με μερικους φιλους. Το πλεον προσφορο θεμα αρχικης συζητησης ηταν το επαγγελματικο και σιγα σιγα η συζητηση εξελιχθηκε σε ονειρα θερινης νυκτος.

Ποια είναι η ιδανικη δουλεια.

Όπως καναμε στο δημοτικο σχολειο που το δημοφιλεστερο επαγγελμα ηταν αυτό του αστροναυτη και μετα του πιλοτου. Όλα τα πιτσιρικια τα γοητευει ότι απεραντο υπαρχει πανω από τα κεφαλια μας.

Αρκετα χρονια αργοτερα όταν τα πιτσιρικια γινονται αντρες το απεραντο μετατρεπεται σε εντελως τελειως απτο.

Ο πρωτος φιλος λοιπον ειπε πως η ιδανικη δουλεια είναι αυτή του τραγουδιαρη.

Εργαζεται 2-3 ωρες 4 βραδια την εβδομαδα για περιπου 6 μηνες και απολαμβανει πολλα λεφτα, δημοφιλια και ανωτερο κυκλο γνωριμιων.

Ο δευτερος αντετεινε πως η ιδανικη δουλεια είναι αυτή του μπασκετμπολιστα ή του ποδοσφαιριστη γιατι περαν της δοξας και των χρηματων, απολαμβανουν και μαγικες συγκινησεις με τροπαια, τιτλους και λατρευονται από τις μαζες.

Επειδη τα ονειρα μας δεν πρεπει να χαλαμε, δεν αναφερθηκαμε σε μικρες λεπτομερειες τυπου σε τι κυκλωματα κινουνται οι μεν και ποσοι ταλαντουχοι δε ξεκινανε με ονειρα και ποσοι τελικα πετυχαινουν και δοξαζονται.

Ο τριτος ειπε πως η ιδανικη δουλεια είναι να εργαζεσαι πανω στο χομπι σου.

Ουτε και εκει εξετασαμε άλλη μια μικρη λεπτομερεια, ποσες φορες εχει τυχει το χομπι σου να σε απορροφα και η ζωη σου να περικλειεται στο τριγωνο κρεβατι-τραπεζι-γραφειο, ουτε και ποσες φορες το χομπι σου αποδεικνυεται μη προσοδοφορο και εισαι μια ζωη στην πεινα.

Ηρθε και η σειρα μου.

Με επιασαν τα κυνικα και σιδηρουργικα μου και απεφανθη:

Η ιδανικη δουλεια είναι αυτή που:

Δεν εχει καθηκοντα

Δεν εχει υποχρεωσεις

Δεν εχει ευθυνες

Δεν εχει αγχος

Δεν εχει κανονες

Και σε καλοπληρωνει.

Μπορει μαλιστα να σε καλοπληρωνει και σε αυτό το διαστημα να ασχολεισαι με ασχετα πραγματα που σε γεμιζουν.

Δηλαδη πχ ενας δημοσιος υπαλληλος που καθεται και παραγει το τιποτα με μπολικο καθολου, εχει τη μονιμοτητα και παιρνει χρηματα για να ζει, ενώ παραλληλα η μερα του αναλωνεται σε καφε, τσιγαρο, σερφαρισμα στο νετ και μπολικα τηλεφωνα σε γνωστους και φιλους, αυτος μπορει να υποστηριξει ότι εχει την ιδανικη δουλεια. Γρηγορα όμως σιχαινεται τη ζωη του.

Μου εχει τυχει αντιστοιχο εργασιακο περιβαλλον στο παρελθον και μετα τον πρωτο καιρο απολαυσης επεστρεφα στο σπιτι κενος, ενοιωθα ότι ειμαι κοινωνικα αρχηστος και ότι αν εκλεινε αυτή η εταιρεια, δεν θα μπορουσα να βρω πουθενα αλλου να εργαστω.

Τελικα, υστερα από ένα ικανο διαστημα εργασιακης παραλιας εψαξα, βρηκα, εφυγα και μπορει να κουραστηκα περισσοτερο στη νεα μου εργασια αλλα ζωντανεψα ψυχολογικα και πετυχα περισσοτερα.

Αρα, δεν υπαρχει ιδανικη δουλεια.

Και αυτές που φαινονται ιδανικες απεξω, δεν είναι αμα τις ζεις.

Ολες οι δουλειες εχουν τα καλα τους και τα στραβα τους.

Σε ολες χαμογελας και σε ολες σπαζεσαι.

Σε ολες κουραζεσαι και σε ολες απολαμβανεις.

Το θεμα λοιπον δεν είναι να ονειροπολεις και να χαζευεις.

Το θεμα είναι να μπορεις να αυτοπροσδιοριζεσαι και να ξερεις τι σου γινεται.

Ο μεσος ορος στο εργασιακο σου περιβαλλον εχει θετικο προσημο;

Αν ναι, κανε υπομονη στα αρνητικα και στο πλαισιο των δυνατοτητων σου προπαθησε να τα αλλαξεις.

Αν όχι, παρε τον Πουλιαδη και τους συνεργατες.

Αυτό που χρειαζεται δεν είναι ο συλλογισμος τυπου τι θα γινοταν αν.

Αυτό που χρειαζεται είναι ο συλλογισμος τυπου τι γινεται τωρα που.

Και αυτά παντα υπο του ειλικρινους πρισματος του τι μπορεις να κανεις.

Δεν μπορει πχ ενας αποφοιτος λυκειου να βριζει την ατιμη κοινωνια γιατι δεν διοριζεται διευθυντης τραπεζης, ουτε ένας αποφοιτος πανεπιστημιου γιατι δεν ξεκινα με 5.000 ευρω ως πρωτο μισθο.

Ιδανικη δουλεια δεν υπαρχει.

Υπαρχει αυτογνωσια, επιγνωση της πραγματικοτητας και κυριως τα ματια ανοιχτα.

Όπως καμια εταιρεια δεν μας παντρευτηκε, ετσι και εμεις δεν παντρευτηκαμε καμια.

ναι ρε suspect, τί γίνεται όμως όταν είσαι απόφοιτος πανεπιστημίου ζεις στην επαρχία και δεν μπορείς να σταυρώσεις μια δουλειά ούτε με 700E

''Choose a job you love and you will never have to work a day in your life''
Πω τι έγραψα!! (confucius)
Suspect εγώ δεν έχω δουλεψει ποτε μου όχι επειδη βρήκα την τελεια δουλεια αλλα γιατι είμαι μικρος ακόμα
Απο εκει και έπειτα θέλω να ελπιζω οτι τέλεια δουλειά (ή σχεδον τέλεια) είναι αυτή που όταν γυρισεις σπιτι, θα νιωθεις ''γεματος''. Και είναι διαφορετικη για τον καθένα προφανώς

Στην περιπτωση του παραδειγματος με τον (κακό,όχι κλασσικο) δημοσιο υπάλληλο,για να μην νιωθεις αχρηστος κοινωνικά θα μπορούσες να κανεις κατι άλλο που αγαπάς,οπως μελέτη ιστορίας,καλλιτεχνικά,έργο για ζώα,εθελοντισμό κτλ.


Ε;

Ένα πολύ διασκεδαστικό επάγγελμα για μια γυναίκα που σχεδόν πλησιάζει το ιδανικό(αλλά νομίζω πρέπει να έχει λύσει το οικονομικό της πρώτα,γιατί δε θα έχει και ιδιαίτερες απολαβές)είναι ιδρωτοσκουπίστρα.Το επάγγελμα αυτό μπορεί να υπάρχει σε στρατόπεδα,αθλητικές ομάδες και γενικά όπου ιδρώνουν άντρες. Η ιδρωτοσκουπίστρα είναι εκείνη η κοπέλα που δίνει τις πετσέτες και σκουπίζει τον ιδρώτα των αντρών μετά απο έντονο σωματικό κάματο.Με αυτό το επάγγελμα καλλιεργείται η καλλιτεχνική σου φύση,προσφέρεις στο συνάνθρωπο και δεν υπάρχει περίπτωση συνεχώς θα χαμογελάς!!

Σκεφτηκα κι αλλο.
Θα πεις κανεις για το επαγγελματικο ονειρο ολων των 15χρονων αγοριών;

Γυναικολογος στο χολλυγουντ;;

Μπλιαχ και μονο η ιδεα να εξετασεις την Paris Hilton μου ερχεται να ξερασω και να αυτοκτονησω...

Hλιας Μαμαλακης!! Υπαρχει καλυτερη δουλεια απ'το να κανεις ταξιδια σε ολο τον κοσμο να δοκιμαζεις απιστευτες λιχουδιες και να πληρωνεσαι και αδρα γι'αυτο..??Και πάλι..

Θα συμφωνήσω και θα προσθέσω και τον άλλον τον τύπο στην εκμπομπή "εικόνες" που γυρίζει τον κόσμο και βλέπει απίστευτα πράγματα..

Ειπαμε για τον Μαμαλακη,το εχει παραδεχτει και ο ιδιος πως ηταν το ονειρο του ταξιδια και μαγειρική.Ειναι πρότυπο.



Αυτο που ειπα καιρο πριν για "το επαγγελματικο ονειρο ολων των 15χρονων αγοριών" το κατάλαβε κανεις,γιατι ρώτησα τον θρυλο7 και ειπε δν το καταλαβε..

Mην του λες τέτοια του θρύλου. Είναι αθώος ακόμα.

Χαίρομαι που εν τέλει δεν κάνεις ερώτηση (Air)...

Εχμ... μου το είπες τελικά; Πραγματικά δε θυμάμαι (έλα, μη βρίζεις, έχω τόσα στο νου μου)...

Edit: Πες τα ρε morfi... Τί με πέρασε...