QUOTE(NBAholic @ Jan 19 2008, 16:41 )

Αυτό θα έλεγα κι εγώ. Για περίγραψέ μας λίγο να δούμε τις phychic ικανότητές σου.
Μπα... δεν νομίζω να έχω.
QUOTE(NBAholic @ Jan 19 2008, 16:41 )

ΥΓ (άσχετο): Όνειρα δε θυμάμαι να περιγράψω (ακόμη και για τα πιο έντονα που συγκρατώ, ξεχνώ τα σενάρια λίγες μέρες αργότερα), αλλά μέχρι προσφάτως ξυπνούσα μόνο όταν "έφτανα ένα βήμα πριν σκοτωθώ" (κλασική περίπτωση, μερικές φορές αναρωτιέμαι τι θα γίνει αν καταφέρεις να μην ξυπνήσεις αφότου "σκοτωθείς"),
Έχω ακούσει ότι πεθαίνεις στα αλήθεια.
Και από ότι λένε, αν ένας νεκρός σου πει να πας μαζί του, δεν πρέπει να πας...
QUOTE(NBAholic @ Jan 19 2008, 16:41 )

ΥΓ2: Δεν έχει τύχει σε εμένα ή σε κάποιον γνωστό, αλλά το ρωτώ από περιέργεια: Έχει τύχει σε κανέναν από εσάς να υποστεί ποτέ το φαινόμενο της "υπνικής παράλυσης"; Σε αυτή την κατάσταση, όπου τυχαίνει ο εγκέφαλος να ξυπνά από το φυσιολογικό ύπνο REM, αλλά το υπόλοιπο σώμα παραμένει κοιμώμενο, βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να έχεις συναίσθηση του περιβάλλοντός σου, αλλά να μην μπορείς να κάνεις καμιά κίνηση εκτός του να αναπνέεις και μερικές φορές να βιώνεις μυστήριες ονειρικές (ή εφιαλτικές) οπτασίες σαν αληθινές.
Τώρα που το είπες κάτι μου έρχεται στο μυαλό αλλά όχι όσο αναλυτικά θα ήθελα. Αν μπορέσω να θυμηθώ καλύτερα, θα γράψω. Προς το παρών, θέλω να περιγράψω μία πρωτοφανή "ονειρική" εμπειρία που είχα για κάμποσο καιρό, παρόμοια με αυτή που περιγράφεις :
Το φυσιολογικό είναι να πέφτεις το βράδυ για ύπνο, να σε παίρνει ο ύπνος και το πρωί ( ;

) να ξυπνάς. Για κάμποσο καιρό έβλεπα έναν εφιάλτη, όπως τον αποκαλώ. Ξύπναγα το πρωί και πήγαινα να ανοίξω το παράθυρο. Έλα ντε που πήγαινε μέχρι ένα σημείο και μετά δεν άνοιγε ! Και τότε καταλάβαινα πως όχι μόνο δεν είχα ξυπνήσει αλλά ακόμη κοιμόνουν ! Ήταν τόσο αληθινό που νόμιζα ότι όλα ήταν αληθινά ! Και κάπου εκεί, ένιωθα μία παρουσία στο δωμάτιο (ακόμα ανατριχιάζω) η οποία ως σκόπο είχε να μη με αφήσει να βγω έξω από αυτό, εξού και το ότι δεν μπορούσα να ανοίξω το παράθυρο. Τρόμαζα τόσο πολύ που προσπαθούσα με διάφορους τρόπους να ξυπνήσω (τσιμπήματα κτλ) αλλά δεν τα κατάφερνα. Τελικά έπεφτα στο κρεβάτι με το σκεπτικό ότι κάποτε, που θα πάει, θα ξυπνήσω. Το έχω δει τόσες φορές (5-6), που από ένα σημείο και μετά καταλάβαινα αμέσως τι παίζει ενώ μία φορά φώναξα (στη παρουσία

) με πολύ τρομαγμένη φωνή "τι θέλεις πια ;".
Εκτός από εκείνη τη φορά, πάντα προσπαθούσα να κρατάω το στόμα μου κλειστό γιατί μου ερχόντουσαν στο μυαλό διάφορες αναφορές πως αυτό συμβαίνει, δηλαδή να καταλάβεις ότι κοιμάσαι, και μάλιστα όταν το καταλάβεις μπορείς να ζητήσεις ότι θέλεις και το έχεις εκείνη την ώρα ! Για να αποφύγω δυσάρεστες εκπλήξεις (το ξέρω πως δεν το έχω και πολύ να πω κάτι που δεν το θέλω) προσπαθούσα να μη μιλάω καθόλου. Πόσο μάλλον να αρχίσω να βρίζω και να το προκαλέσω, κάτι που όπως έχω ακούσει δεν πρέπει να κάνεις.
Φρίκη...