QUOTE(T.W.Is.M. @ Jun 14 2014, 16:48 )
Ναι, αλλα ποιον ειχε αντιπαλο??? Μονος του επαιζε!
Αν και εδω που τα λεμε τα τριποντα που εβαζαν μαζεμενα οι Μαβερικς το 2011 θα μπορουσαν να δωσουν τον τιτλο και στις Μπομπογατες της Καρλοτας...
Οι Mavs είχαν όντως πολύ καλές επιδόσεις στα σουτ τριών πόντων στην postseason του 2011 αλλά χωρίς να είναι και κάτι το μοναδικό στην ιστορία του ΝΒΑ όπως το παρουσιάζεις. Μην το κουράζω με λίστες και κατεβατά ομάδων αλλά υπάρχουν πάρα πολλές με παρόμοιες και καλύτερες επιδόσεις των Mavericks. Ίσως σου έχει εντυπωθεί έτσι επειδή σκύλεψαν το πτώμα της ομάδας σου στα ημιτελικά της Δύσης.
Από την άλλη και οι Spurs φέτος κανιβαλίζουν το σαρκίο των πρωταθλητών με σχεδόν ταυτόσημα ποσοστά (σε 4 ματς οι Spurs έχουν 43 στα 92 τρίποντα με 47% ενώ το Dallas τότε με το LA επίσης σε 4 αγώνες είχε 49 στα 106 με 46%). Οι τότε reigning champs όμως είχαν τον Bryant στην σύνθεση τους οπότε οι αντίπαλοι είχαν απλά φάρδος, ενώ φέτος που στους πρωταθλητές αγωνίζεται ο James οι αντίπαλοι παίζουν μπασκετάρα (που σε αυτό το σκέλος δεν διαφωνώ, όντως απίστευτο μπάσκετ παίζουν οι Spurs).
QUOTE(T.W.Is.M. @ Jun 14 2014, 16:48 )
...
Και οχι, καλυτερος μη Αμερικανος ολων των εποχων δεν ειναι ουτε ο Μανου, ουτε ο Ντιρκ, ουτε ο Ντραζεν, ουτε ο(για μενα καλυτερος Ευρωπαιος ολων των εποχων) Σαμπονις. Εκτος κι αν η αλλαγη υπηκοοτητας και η συμμετοχη στην team USA κανει καποιον Αμερικανο. Αλλα τοτε ο δευτερος καλυτερος Ελληνας μπασκετμπολιστας ειναι ο Πετζα Στογιακοβιτς...
Με αυτό το κριτήριο, εκτός από τον Hakeem που προφανώς είναι ανώτερος όλων, καλύτεροι Μη Αμερικανοί από τον Manu είναι και οι Mutombo, Ewing, Gasol, Dirk, Parker, Nash και θα ήταν και ο Yao αν οι τραυματισμοί δεν του σακάτευαν την καριέρα. Σαν skills και στυλ παιχνιδιού μου αρέσουν περισσότερο από τον (εννοείται επίσης φανταστικό) Ginobili και οι Drazen, Kukoc αλλά σαν ΝΒΑ καριέρα σαφώς και τους βάζει από κάτω τους δύο τελευταίους.
Με το κριτήριο αυτό πάντως δεν συμφωνώ ιδιαίτερα (αν και οι περισσότεροι όντως ως International τον υπολογίζουν τον Olajuwon) και η σύγκριση που κάνεις είναι κάπως άνιση. Ο Peja γεννήθηκε στην μπασκετομάνα Γιουγκοσλαβία, έμαθε εκεί το άθλημα και το έπαιζε από μικρό παιδί για να φτάσει στα 15 του να είναι επαγγελματίας στον Ερυθρό Αστέρα. Ο Hakeem πάλι στα 15 του για πρώτη φορά έπιασε πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του.
O Olajuwon έπαιξε μπάσκετ σκάρτα 2 χρόνια στην Νιγηρία σε τελείως ερασιτεχνικό (και αυτός μάλλον είναι ο επιεικέστερος των χαρακτηρισμών) επίπεδο και 22 χρόνια στις ΗΠΑ. Ο Stojakovic έπαιξε όλα κι όλα 4 έτη στην Ελλάδα.
Ο Hakeem πολιτογραφήθηκε Αμερικανός μετά από 13 χρόνια παραμονής στην χώρα, εκπληρώνοντας όλες τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και χωρίς καμία παρατυπία. Ο Peja πάλι έγινε Έλληνας σε μία νύχτα με τις γνωστές "διαδικασίες" στην Ελλάδα τις δεκαετίας του 90 (Tomic, Nakic, Nesterovic, Gurovic, Jaric κ.ο.κ. κι αυτοί Έλληνες?).
Ο Σέρβος ενώ είχε κάθε δικαίωμα να αγωνιστεί στην εθνική Ελλάδας προτίμησε να περιμένει μέχρι να καταργηθεί ο γελοίος περιορισμός της FIBA που απαγόρευε να αγωνιστούν οι νατουραλιζέ στην εθνική της πατρίδας τους δίχως να χάσουν την δεύτερη υπηκοότητα και μόλις επικράτησε η λογική αγωνίστηκε σε τέσσερις διοργανώσεις με την φανέλα της Γιουγκοσλαβίας. Ο Olajuwon θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή ήθελε να αγωνιστεί με την εθνική της Νιγηρίας αλλά προτίμησε να περιμένει μερικές δεκαετίες ώστε να μπορέσει να εκπροσωπήσει την δεύτερη πατρίδα του.
Χωρίς καμία απολύτως διάθεση να εξετάσω το ζήτημα με άλλα κριτήρια πέρα από αθλητικά, στα μάτια μου ο ένας μπασκετικά είναι Αμερικανός ενώ ο άλλος θα ήταν τραβηγμένο απ’ τα μαλλιοκέφαλα να θεωρηθεί μπασκετικά Έλληνας.
Εντελώς άσχετο αλλά σε ζηλεύω ρε μπαγάσα, πως τα καταφέρνεις με νεογέννητο παιδί στο σπίτι (btw να σου ζήσει η κοράκλα) και προλαβαίνεις να βλέπεις ΝΒΑ, Μουντιάλ και να ποστάρεις σε 15 διαφορετικά topics στο forum. Η γυναίκα σου πρέπει να είναι ο πιο υπομονετικός άνθρωπος στον κόσμο