Kυπελλοοοο κυπελλοοοο στον Πύργο το λευκόοοοο
Αλλά γιατί να' ρθει να πανηγυρίσει εδώ η Δυναμό;
Γιατί αυτός ο Άρης ούτε για πρωινό δεν της κάνει...
Θα είμαι κακός σήμερα...
Ο Άρης έκανε μακράν το χειρότερό του παιχνίδι... ήταν και σε κάποιες φάσεις άτυχος βέβαια αφού τα καλάθια έμπαιναν και έβγαιναν.. Η Χέμοφαρμ έπαιξε καταπληκτική άμυνα... Όλα τα καλάθια του Άρη μπήκαν με αίμα... σ' αυτό ασφαλώς ευθύνεται ο Ματσόν. Έβλεπες τους παίκτες να παίρνουν τη μπάλα και αμέσως και την προσπάθεια... είτε γιατί έτσι "τους τη βάρεσε" είτε γιατί δεν υπήρχε ελεύθερος παίκτης για τον Άρη... καμιά κίνηση...
Πραγματικά απορώ για το τελικό σκορ... Αν δεν ήμουν στο γήπεδο και δεν είχα μπροστά μου τον πίνακα θα έλεγα ότι ο 'Αρης έχασε για 20 πόντους... Μάυρο χάλι...
Ωστόσο θα μπορούσα να ξεκινήσω το post λέγοντας "This is basketball" αναφερόμενος ασφαλώς στα συναισθήματα που σου προκαλούσε.... Απίστευτο... Δεν υπάρχουν λόγια... Μόνο αν είσαι από κοντά(κι όσο μπορούσες να έχεις συνείδηση...). Αναζωογονητικό αν μη τι άλλο... σε ξυπνούσε για τα καλά... Όλοι στο γήπεδο ήταν έτσι... εκτός από τον Ματσόν. Λυπάμαι που θα το πω αυτό για έναν προπονητή που κατά τ' άλλα εκτιμώ αλλά πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο να κοιμάται με ανοιχτά τα μάτια... Όχι ότι έφταιγε μόνο αυτός... Οι πιο πολλοί παίκτες ήταν τραγικοί... Ο Καστλ έσωσε τα προσχήματα για τον εαυτό του κάπως στο τέλος.. ο Πέτροβιτς ήταν αλλού, ο Σιγάλας επίσης(μόνο σε μια φάση έκανε κάτι καλό, κλέψιμο->ασσίστ και κανά δυο φάουλ που πήρε), ο Στακ ήταν ο καλύτερα μαρκαρισμένος παίκτης και σπάνια έπαιρνε προσπάθειες(πότε έβαλε 20 πόντους κανείς δεν ξέρει), Ο Γουίλκινσον τα ίδια με τον Καστλ, ο Πάντιους ήταν ο χειρότερος από όλους τους άλλους μαζί(εκτός από τις 4/4 συνεχόμενες βολές). Έναν στην τύχη να διάλεγες από την κερκίδα καλύτερα θα έπαιζε... Ποιος άλλος.. ο Κουλ ήταν θετικός αλλά δεν έπαιξε... ο Ασημακόπουλος δε φάνηκε.. Οπότε μένουν οι δύο καλύτεροι για τον Άρη... ο φανταστικός Μπρούερ(τον αδίκησα τον Πέτροβιτς-Στεργίου, τον έβγαλε 3 φορές μόνο του με ίδια ακριβώς φάση) που οι φίλοι του Άρη πρέπει να του ανάψουν λαμπάδα και .... ο Νίκος Γκάλης... αυτός είχε ουδέτερη επίδραση, οι υπόλοιποι αρνητική, άρα υπερισχύει...
Τι άλλο.. είχα πολλά να πω...
Η Χέμοφαρμ απ' την άλλη δεν είναι ομάδα για τελικό.. Έτυχε να έχει σε φοβερή μέρα τον Ράιτ που μέχρι ενός σημείου είχε 3/3 τρίποντα και 3/3 δίποντα, είχε επίσης έναν πολύ καλό παίκτη ούτως ή άλλως, τον Κόνλεϊ και από εκεί και πέρα όλη η ομάδα εγκλώβισε τον Άρη. Το πως έχασε το παιχνίδι μόνο αυτή το ξέρει... Πιστεύω ότι ο χαρακτηρισμός losers ίσως τους ανήκει...
Θα διαφωνήσω με μια φράση από πάνω για τον πάγκο του Άρη.. Ναι, προφανώς έχει καλύτερο από της Χέμοφαρμ αλλά όπως ξέρουμε ο μονόφθαλμος υπερισχύει του τυφλού... Όταν είχε πάρει μια μικρή διαφορά ο Άρης(κάπου 54-47) αλλά και αργότερα, βασικοί παίκτες είχαν πρόβλημα με φάουλ και πέρασαν έξω.. Ο Ματσόν δεν είχε ποιους να βάλει... Πρώτη φορά που φάνηκε τόσο η αδυναμία που έχει ο Άρης στον πάγκο.
Ούτε οι διαιτητές ξεφεύγουν... ήταν τραγικοί... Σε ποσότητα ίσως όχι τόσο αλλά σε ποιότητα ήταν μακράν οι χερότεροι που έχω δει. Εκτός αν ήταν τυφλοί, δεν εξηγείται αλλιώς... ξεκάθαρες φάσεις τις δίναν ανάποδα.. κυρίως υπέρ της Χέμοφαρμ αλλά και μετά έχω την εντύπωση ότι στο τέλος ίσως σφύριξαν έδρα. Ο ένας μάλιστα αν άκουσα καλά ήταν ο Arteaga που είχε διαιτητεύσει τον τελικό του 2002 Βίρτους - ΠΑΟ.
Το παρκέ γλυστρούσε, οι μπάλες επίσης.. Μέχρι και η στεφάνη... να μπαίνει η μπάλα όλη σχεδόν μέσα και να βγαίνει;
Ο κόσμος ήταν συγκλονιστικός μέχρι την αρχή του ματς και σε συγκεκριμένες φάσεις, όπως πχ σε βολές του Κόνλεϊ στο τέλος που άγγιξε τα ντεσιμπέλ των αντίστοιχων του Σκεπάνοβιτς στο ΠΑΟΚ-ΠΑΟ).. Λογικό όμως να μένει στα στάνταρ του(!!!) αφού είχε αγανακτήσει από το παιχνίδι... να αναπνεύσει δεν προλάβαινε...
Οι φίλοι του Άρη έρχονταν μαζικά ήδη πριν τις 20:00. Απ' τις 20:15 το γήπεδο είχε γεμίσει... εκρηκτική ατμόσφαιρα που όσο προχωρούσε η ώρα οξυνόταν, ειδικά με την είσοδο του Νίκου Γκάλη στο γήπεδο(και απ' τα ηχεία ακούγονταν διάφορα άσχετα-καλωσορίσθηκε 2 λεπτά μετά την είσοδο)και κορυφώθηκε στην έναρξη με τα χαρτάκια και το κλασικό σύνθημα για τα ευρωπαϊκά σαλόνια... Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι..εε οι Αρειανοί!
Κορυφαίες φάσεις του αγώνα κάποια καρφώματα εκατέρωθεν όπως και τάπες στα ίσια αλλά αυτή που μου έμεινε περισσότερο ήταν ο καταπληκτικός ελιγμός του Καστλ περνώντας με το αριστερό χέρι τη μπάλα δεξία, πίσω από την πλάτη και εν συνεχεία η θεαματικότατη τάπα με την οποία τον φιλοδώρησε ένας ψηλός της Χέμοφαρμ(δεν τους ήξερα για να τους ξεχωρίσω).
Αυτό που κρατάω εγώ είναι η εμπειρία της παρακολούθησης ενός τέτοιου συγκλονιστικού στην εξέλιξη αγώνα, όπως επίσης και η σημαντικότατη πρόκριση στον τελικό, γεγονός που αφήνει όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη μοίρα. Μπράβο στον Άρη για την πρόκριση!
Τώρα για τη Δυναμό... έχουμε δυο βδομάδες να τα λέμε... Να δω τον Κουλ πάνω στον Παπαδόπουλο και δε θέλω τίποτα άλλο...

Edit: Δίκιο έχετε... οι φορές που βρέθηκε μόνος του ο εκάστοτε ψηλός της Χέμοφαρμ ήταν ίσες με τον αριθμό από τα χαρτάκια που πετάχτηκαν στην έναρξη...