Έχουμε και λέμε λοιπόν...
Είχα πει στην αρχή της σεζόν, ότι με το συγκεκριμένο ρόστερ και το γενικότερο στήσιμο της ομάδας, θεωρώ πολύ πιθανό να αποκλειστούμε πολύ νωρίς στην Ευρώπη, αλλά στο τέλος να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα (το οποίο, ανεξάρτητα από τις δηλώσεις για τριπλ κράουν κλπ, πιστεύω πως είχε οριοθετηθεί φέτος ως ο πρωταρχικός στόχος, κακώς βέβαια για μένα αλλά άλλη κουβέντα αυτό). Την άποψή μου αυτή την στήριζα στην άφιξη του Ντούντα και το γεγονός ότι θα έπαιρνε πολύ χρόνο για να μάθει η ομάδα (αν τελικά μάθαινε) να παίζει ακριβώς όπως την ήθελε αυτός.
Μέχρι λοιπόν την αρχή του τοπ16 φαινόταν ότι θα δικαιωνόμουν, ώσπου ξαφνικά ήρθε ένα διάστημα πολύ καλών εώς και καταπληκτικών εμφανίσεων (ΟΑΚΑ, Βαλένθια, Πόλη), μιας ομάδας που εξακολουθούσε βέβαια να υπολείπεται σε ταλέντο σε κάποιες θέσεις, αλλά εμφανιζόταν απόλυτα συγκεντρωμένη και διαβασμένη. Όλοι λοιπόν νομίσαμε (κι εγώ μαζί), ότι η σφραγίδα του Ντούντα μπήκε επιτέλους στην ομάδα, ότι κερδίθηκε και το όποιο στοίχημα με τον Μπουρούση και πως οι καλύτερες μέρες έρχονται. Ειδικά μάλιστα μετά το πρώτο ματς με την Σιένα (για την οποία ομολογώ ότι και εγώ είχα βιαστεί να πω "ποια Σιένα" κλπ), η ψυχολογία όλων, ομάδας και κόσμου, ήταν στα ουράνια.
Και στην συνέχεια είδαμε ότι είδαμε. Πραγματικά δεν ξέρω από που να πρωτοξεκινήσω, αλλά ούτε και να το εξηγήσω. Είδαμε παίχτες απλά να μην μπορούν, αλλά ακόμα χειρότερα είδαμε και παίχτες που, αν όχι να αδιαφορούν, τουλάχιστον να μην προσπαθούν στο 100% τους, λες και η σειρά είχε τελειώσει, ή λες και έχουμε τέτοια ποιοτική διαφορά από την Σιένα που μπορούμε να κερδίσουμε χαλαροί. Υπάρχει ευθύνη και του προπονητικού τιμ για αυτό (την οποία θεωρώ και μεγαλύτερη από αυτή των παιχτών, θα αναφερθώ παρακάτω σε αυτό αναλυτικά), αλλά πραγματικά είδαμε και φάσεις πλήρους αδράνειας (κυρίως για την άμυνα μιλάω φυσικά), που εννοείται πως δεν έχει καμία σημασία το τι εντολές θα δεχτείς, αλλά το αν θα είσαι πλήρως συγκεντρωμένος και αποφασισμένος. Και το έχω γράψει αρκετές φορές πως η φετινή ομάδα δεν έχει το ταλέντο της περσινής ώστε να μπορεί να κερδίζει ματς ακόμα κι αν δεν δίνει στην άμυνα το 100% της.
Υπάρχει λοιπόν ευθύνη των παιχτών (κάποιων? όλων? τεράστια κουβέντα) και μάλιστα μεγάλη. Στον τομέα του "δεν θέλω" όμως. Γιατί υπάρχει και ο τομέας του "δεν μπορώ". Και εκεί, όπως βέβαια και στο τεχνικό κομμάτι που θα πω κάποια πράγματα παραπάνω, ευθύνεται ξεκάθαρα ο προπονητής. Πράγματι λοιπόν, τις είχαμε τις αμφιβολίες μας από το καλοκαίρι για την ικανότητα και την αξία κάποιων παιχτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κύριος που κοσμεί (και θα κοσμεί για λίγο ακόμα) το άβαταρ μου. Είτε λοιπόν λόγω χατιριού στον μάνατζερ, είτε απλώς λόγω λάθους επιλογής, αποτελεί την χειρότερη μεταγραφική μας κίνηση των τελευταίων ετών. Γενικά λοιπόν, υπήρχε ένας ελλιπής σχεδιασμός (και δεν είναι δικαιολογία η μη επιστροφή Βασιλόπουλου, πραγματικά θα έδενε την ομάδα, αλλά αλίμονο εάν στηρίζεσαι σε έναν παίχτη που θα είχε ούτως η άλλως να παίξει μπάσκετ ένα χρόνο, και με τετοιο χρονικό τραυματισμών). Αυτό όμως οι περισσότεροι το γνωρίζαμε για τον Ντούντα. Το αδύνατό του σημείο ως προπονητή ήταν πάντα οι μεταγραφικές επιλογές, πιθανότατα γιατί ποτέ δεν είχε καλή σχέση με τους σταρ. Ειδικά μετά τα περσινά γεγονότα στον Ολυμπιακό (που πιστεύω ότι τα είχε μελετήσει πάρα πολύ καλά, κυρίως επικοινωνιακά), προτίμησε να ρίξει την ποιότητα του ρόστερ προκειμένου να έχει το κεφάλι του ήσυχο (που πάλι βέβαια είχαμε 1-2 επεισοδιάκια). Εδώ βέβαια μπαίνει και η παράμετρος του τι μπάτζετ είχε, αλλά εάν αρχίσω να μιλάω και για τα λάθη των προέδρων δεν θα τελειώσω ούτε μεθαύριο.
Ακόμα κι έτσι όμως, βασιζόμασταν στον Ντούντα και στις αναμφισβήτητες τεχνικές του γνώσεις που θα αξιοποιούσαν στο έπακρο το συγκεκριμένο ρόστερ, όπως άλλωστε φάνηκε σε κάποια ματς. Και όπως βέβαια είχε δηλώσει και ο ίδιος στην αρχή της χρονιάς (και θα προτιμούσα βέβαια να μην χαρακτηρίσω το ύφος των δηλώσεων) αυτό θα είναι το δυνατό μας σημείο φέτος, ο ίδιος. Ε κάτι τέτοιο ούτε κατά διάνοια φάνηκε σε αυτά τα 3 ματς. Άσχετα με το κομμάτι "ψυχολογική διαχείριση, προετοιμασία" κλπ, είχαμε και τραγικά κοουτσαρίσματα. Πραγματικά περιμένω αυτούς που έλεγαν ότι δεν είχαμε επιθετικά plays πέρυσι, να μου πούνε πόσα έχουμε φέτος. Αλλά και αμυντικά (δεν είναι ντροπή η ζώνη όταν χρειάζεται), και στις επιλογές ή μη επιλογές παιχτών μέσα στο ματς (αλήθεια ο Κέσελι γιατί ήταν και στα 2 ματς στην 12άδα αφού μάλλον ήταν ανέτοιμος για να παίξει?) κλπ κλπ. Δεν είναι πάντως του στυλ μου να αρχίσω να απαριθμώ τα λάθη του, αλίμονο, αλλά αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι δεν γίνεται πέρυσι να έφταιγε ο προπονητής, και φέτος να τα ρίχνουμε στους "μισθοφόρους" κλπ. Όλοι χάνουν, όλοι κερδίζουν. Εάν όμως δεν λεγόταν Ίβκοβιτς ο προπονητής του Ολυμπιακού μετά από αυτή την σειρά και τον αποκλεισμό, αμφιβάλλω εάν θα έφτανε σώος πίσω. Φυσικά πάντως θα συνεχίσω να τον εμπιστεύομαι, αλλά το ίδιο έπρεπε να κάνουμε και πέρυσι στη διάρκεια της χρονιάς, και όλα θα ήταν καλύτερα φέτος.
Εν πάσει περιπτώσει όμως, χάθηκε ο ένας απο τους 3 στόχους, αλλά όπως είπα και στην αρχή, αυτός μάλλον ήταν ο λιγότερο σημαντικός για αυτήν την ομάδα. Υπάρχουν άλλοι δύο, όπου ξεκινάμε σίγουρα με μειονέκτημα πλέον, αλλά θα πρέπει να συσπειρωθούμε άμεσα γιατί το ματς με τον Παο κοντεύει. Και πράγματι, όπως πέρυσι η σεζόν παρόλα όσα καταφέραμε κρίθηκε (κακώς) αποτυχημένη, φέτος όσο και αν έχουμε υποτιμήσει κάποιοι (καλώς) το πρωτάθλημα, θα κριθεί επιτυχημένη αν το κατακτήσουμε. Και συνεχίζω να έχω εμπιστοσύνη στον Ντούντα ότι τα ματς με τον Παο θα τα έχει διαβάσει πολύ καλύτερα από αυτά με την Σιένα, και συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Παο έχει αδύνατα σημεία, που θα μπορέσει να τα εκμεταλλευτεί καλύτερα από ότι έκανε ο Πασκουάλ.. Και βέβαια συνεχίζω να έχω εμπιστοσύνη και στους παίκτες μας (οκ, τους περισσότερους), τόσο στις ικανότητές τους αλλά και στον εγωισμό τους.
Σόρρυ αν κούρασα, αλλά τα κρατούσα καιρό
over and out