Τωρα λοιπον που έπεσε η σκόνη και τα χειροκροτήματα, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στο παρελθόν. Καλές οι διακρίσεις, καλα τα μπράβο, καλες οι ευχές αλλα σημασία εχει η διάρκεια και η πορεία.



Για τους μη μυημένους, η εθνική εφήβων εχει παίκτες μέχρι και 18 ετων στο πανεϋρωπαϊκό και 19 ετων στο παγκόσμιο, ενώ η εθνική νεων ανδρών είναι η πάλαι πότε εθνική Ελπίδων και οι ηλικίες των αθλητών διαμορφώνονται στα 20 και 21 ετη αντίστοιχα.



Οι λόγοι που συνήθως οι ταλαντούχοι έφηβοι δεν γίνονται επιτυχημένοι άνδρες είναι δυο.



Ο πρώτος αφορά την ατομική ευθύνη. Νομίζουν ότι έγιναν εφάμιλλοι του Τζορνταν, σταματάνε να δουλευουν, αν τύχει και κάνουν μια καλή μετεγγραφή τρώνε τα λεφτά σε γλέντια και μετά είναι ηδη αργα.

Ο δεύτερος εχει να κάνει με τον Ελληνα παράγοντα που θέλει να τα κονομήσει όλα και τώρα. Όταν παει μια μεγάλη ομάδα να ζητήσει τον ταλαντούχο παίκτη, ο παραγοντίσκος θέλει να τον πουλήσει οσο τον Τζόρνταν με αποτέλεσμα να βγαίνουν ολοι χαμένοι.

Ο πιτσιρικάς απογοητεύεται και τα παρατάει, η μεγάλη ομάδα παίρνει έναν αξιόπιστο ευρωπαίο με τα μισά λεφτά και η μικρή ομάδα χάνει κέρδη και αιωνίως φυτοζωεί.

Δεν φταίνε οι ομάδες που εχουν γεμίσει ξένους αλλα όταν οι Ελληνες κοστίζουν τα διπλά, δεν μπορεί ο άλλος να πιάνεται κοροϊδο!



Εκει πρέπει να εχεις ένα σοβαρό κράτος, μια σοβαρή ομοσπονδία που σε κάθε περίπτωση ταλαντούχου παίκτη που ο προεδράκος του καρφώνει το δελτίο γιατί θέλει να αγοράσει το καγιεν, να επεμβαίνει και να βάζει μια τάξη. Ποσοι και πόσοι αθλητές χάθηκαν στο δρόμο όταν δεν κατάφεραν να πάνε σε μια καλύτερη ομάδα..

Εξαιρώ βέβαια τα παιδιά που τραυματίστηκαν σοβαρά και δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν.



Μπράβο στην Εθνική μας για τις απανωτές επιτυχίες σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκο αλλά με ενδιαφέρει πολύ να δω τη συνέχεια.



Η περιέργεια με οδήγησε να ρίξω μια ματιά στις προηγούμενες επιτυχίες των αντιπροσωπευτικών μας συγκροτημάτων και να δω τι απέγιναν οι τότε ανατέλλοντες αστέρες.



Το 1970, η τότε εθνικη μας ομάδα των εφήβων πήρε τη δεύτερη θέση στο ευρωμπασκετ αλλά ηταν άλλο το μπάσκετ τότε και άλλες οι συνθήκες. Εντύπωση μου έκανε πάντως πως οι μισοι από εκείνη την εθνική έγιναν προπονητές στην Α1 και βοήθησαν στην ανάπτυξη του αθλήματος.



Πέρασαν χρόνια και χρόνια και φτάσαμε στο 1995 που η εθνική μας στο μουντομπάσκετ βγήκε πρώτη, αήττητη παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ.

Από εκείνη την ομάδα, υπήρξαν παίκτες που πέρασαν και δεν ακούμπησαν όπως οι Σοφογιάννης, Χρυσίδης, Σπανός. Αλλοι έκαναν μια ψιλοϋποφερτή καριερα όπως ο Παπαδάτος και ο Δεσπος. Ο Μπαρλάς εξαφανίστηκε γρήγορα, ο Καράγκουτης αδίκησε το ταλέντο του, ο Καλαϊτζης ως κομπάρσος στον Παναθηναϊκο πήρε τίτλους και γενικά στην καριέρα του κινήθηκε στην μετριότητα, ο Γιαννούλης γυρνάει από ομάδα σε ομάδα, ο Ρεντζιάς έκανε καλά συμβόλαια αλλά δεν δούλεψε ποτέ, ο Χατζης όπως τον βλεπαμε τότε, εμεινε ο ιδιος 14 χρόνια αργότερα, ο Παπανικολάου δεν είχε την εξέλιξη που αναμενόταν και ο μόνος που διακρίθηκε ουσιαστικά ηταν ο Κακιούζης κυρίως λόγω εθνικής ομάδας.

Από τους παραπάνω ποιος δεν πήρε ευκαιρίες;

Το θέμα όμως είναι ποιος δούλεψε.



3 χρόνια αργότερα, το 1998 η εθνική μας ομάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.

Ο μόνος που παίζει σε υψηλό επίπεδο είναι ο Φώτσης.

Οι υπόλοιποι;

Ο Αγαδάκος μια ζωη ρολίστας όπως και ο Παπαμακάριος, ο Δορκοφίκης ένας φιλότιμος και τίποτα παραπάνω, μερικοί τύποι που δεν τους θυμάται κανείς όπως ο Κόγιας, ο Νάνης και ο Παππάς. Ο Πετρόπουλος μας τελειωσε νωρίς, όπως και οι Πέττας - Μαντζανάς, ο Παπαδόπουλος είναι ζήτημα αν έπαιξε καλό μπασκετ για δυο χρόνια και δυστυχώς πολύ δυστυχώς, βρέθηκε πολύ ταλέντο σε λάθος ανθρωπο που ακούει στο όνομα Γιωργος Διαμαντόπουλος. Τέλος, ο Γλυνιαδάκης αργα το θυμήθηκε να δουλέψει αλλά μια ζωη αυτό το παιδί κάνει μισές δουλειές…

Μήπως και σε αυτή την ομάδα δεν δόθηκαν ευκαιρίες στους νεους παίκτες;



Το 2000 η εθνική μας ξαναπήρε την τρίτη θέση και αυτή τη φορά βλέπουμε δυο ολους και ολους παίκτες που πέτυχαν. Ο Σπανούλης και ο Ζήσης. Από τους υπόλοιπους, οι Κοντοστάνος, Γεωργίτσης, Γιαννακόπουλος, Ανδρίτσος, Μαρκόπουλος και Γεωργιάδης αγνοούνται, τον Μισιακό που έβλεπα στην ΑΕΚ, ηταν αψυχος και άμυαλος, ο Ταπούτος είναι μια σκέτη θλίψη, ο Τσιάρας δυστυχώς δεν εξελίχθηκε και ο Κουμπούρας εχει ένα ελαφρυντικό λόγω δυο πολύ σοβαρών τραυματισμών που πέρασε.



Μετά από 2 χρόνια, το 2002, η εθνική μας ξαναπήρε χάλκινο στο ευρωμπάσκετ και σε εκείνη την ομάδα έπαιζαν δυο Αγγελόπουλοι που δεν πρέπει να είναι οι πρόεδροι του Ολυμπιακου για να πεις ότι δεν πειράζει τα παιδιά έκαναν κάτι άλλο, κάποιοι Γιαννουλάκος, Θέος και Ζευκιλής, ο Λυμπάρης έπαιξε μια χρονιά στον Ηρακλή και μετά χάθηκε στην οχθη του λευκού πύργου. Ο Αποστολίδης ενας συμπληρωματικός μέτριος, ο Σχορτσιανίτης που δεν νομίζω να ξαναπαίξει ποτέ μπάσκετ, ο Βασιλόπουλος που δεν εχω καταλάβει τι θέλει να κάνει με την καριέρα του, ο Ξανθόπουλος που διέψευσε τον Ομπράντοβιτς, ο Περπέρογλου που εξελίσσεται με ρυθμούς χελώνας και τέλος ο Βασιλειάδης που ξαναγύρισε βρεγμένος στην αγκαλιά του ΠΑΟΚ χωρίς να κάνει τίποτα της προκοπής.



Τον επόμενο χρόνο πάλι πήραμε το χάλκινο για το μουντομπασκετ αυτή τη φορά και τον μετέπειτα ανύπαρκτο Θεο πλαισίωσαν ο Κουπίδης και ο Σουρλής ο οποιος ήρθε και στην ΑΕΚ και απορώ γιατί ηρθε.

Στους Σχορτσιανίτη, Περπέρογλου, Αποστολίδη, Ξανθόπουλο, Βασιλειάδη, και Βασιλόπουλο προστέθηκαν ο Σάκοτα που παρέμεινε αδύναμος όπως και τότε, ο Μαυροκεφαλίδης που θα προσπαθήσει για δεύτερη φορα στον Ολυμπιακό και ο Βουγιούκας που πιθανον να γίνει ενας σταθερά καλός παίκτης όταν παίξει σε μια ομάδα της προκοπής που θα πάρει χρόνο συμμετοχής.



Τέλος φτάσαμε όχι πολύ μακριά, στο 2007 που πήραμε το αργυρό μετάλλιο στο ευρωμπασκετ και μόλις δυο χρόνια αργότερα πρόλαβαν και εξαφανίστηκαν οι Ιωακειμίδης, Μάταλον, Αράπης, Θεοδωρακος, και Πλιούκας, σχεδόν η μισή ομάδα!



Το 2008 πήραμε το χρυσό στον Πύργο αλλά δεν θέλω να σχολιάσω καθως είναι πολύ νωρίς ακόμα.



Πάμε και στην εθνική νεων ανδρών ή ελπίδων όπως τη λέγαμε τότε.



Το 1992 πηραμε τη δεύτερη θέση στο ευρωμπάσκετ.

Ο Λημνιάτης ακόμα να μάθει να σουτάρει, ο Γραικός έφτασε μέχρι το Περιστέρι, ο Λογοθέτης βολόδερνε στην Α1, οι Ταμπάκης, Αβδάλας και Νούσης πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ο χαρισματικός Μυριούνης προτίμησε το ουισκι, ο Οικονόμου μια χρονιά έπαιξε καλό μπασκετ και αυτή στον Πανιώνιο, ο Αλβέρτης είχε την ευφυή στασιμότητα του Παναθηναϊκου, ο Μπουντούρης έκανε μια καλή καριέρα σε διάρκεια και ο Σιγάλας από ένα σημείο και έπειτα άλλαζε τις ομάδες όπως τις φόρμες στην προπόνηση χωρίς να κάνει το βήμα των Νικς.



Περασαν ακριβώς 10 χρόνια, το 2002, όταν βγήκαμε πρώτοι στο ευρωμπάσκετ και από εκείνη την ομάδα ξεχώριζουν ακόμα οι Ζήσης, Σπανούλης και Μπουρούσης. Ο Καϊμακόγλου κάνει καλή καριέρα και ελπίζω να παίξει σε μια μεγάλη ομάδα, οι Γκιτζογιάννης, Τσιάκος, Χαριτόπουλος πρέπει να το έριξαν στις μπύρες ( αν και ο τελευταιος έπαιξε στον Αρη χωρίς να διαπρέψει ) για τους Μισιακό, Τσιάρα, Κουμπούρα τα είπαμε και ο Γεωργαλής που δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο.



Το 2005 βγήκαμε δεύτεροι στο μουντομπάσκετ και από κείνη την ομάδα χάθηκαν σε κάποιο απάνεμο λιμάνι οι: Ζευκιλής, Μόρφης, Κουπίδης, Αλ. Αποστολίδης, Καραβανάς, Σουρλής και Αγγελόπουλος. Η μισή ομάδα δηλαδή.

Προσπαθεί ο Μαυροειδής και τους υπόλοιπους, Βασιλειάδη, Βασιλόπουλο, Βουγιούκα, Ξανθόπουλο, Αποστολίδη και Μαυροκεφαλίδη τα είπαμε.

Σκέψου ότι συνολικά διακρίθηκαν 9 ομάδες μας και είναι ζήτημα αν πραγματικά προχώρησαν 9 παίκτες.

Το ελληνικό μπασκετ αναλογικά με τον πληθυσμό μας είναι σε πολύ καλή μοιρα. Ολόκληρη Ιταλία με παράδοση στο άθλημα και εξαπλάσιο πληθυσμό ψάχνεται ενώ κοτζάμ Ρωσία βάφτισε ως Ρώσο τον Χόλντεν. Εχουμε όμως ένα χαρακτηριστικό. Διαθέτουμε 10-15 πολύ καλούς παικτες και μετα το χαος. Αντι λοιπόν να λέμε διάφορα κλισε για τις κακές ομάδες που δεν αξιοποιούν τους καταπληκτικούς Ελληνες ας αναρωτηθούμε και τι εκαναν οι ιδιοι οι παίκτες μετα την επιτυχία για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους…..

Χαιρετε, καλως σας ξαναβρηκα.

καλώς ήρθες

το να λέμε για παίκτες "πως το ρίξαν στις μπύρες" είναι φοβερά μηδενιστικό. κανένας δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία στα 19 του. Είναι ουτοπικό επίσης να περιμένεις από κάθε ηλικιακό έτος να βγάζει 7-8 παίκτες πρώτης γραμμής και 3-4 αστέρια. Αν ήταν έτσι θα χαν γεμίσει τα πρωταθλήματα της Ευρώπης με Ελληνες παίκτες.
Κάθε φουρνιά ( δηλαδή ηλικίες με απόσταση 1-2 χρόνων) θα βγάζει 1-2 πιθανά αστέρια και 3-4 παίκτες που να μπορούν να σταθούν. Στον αθλητισμό υπάρχουν και οι τραυματισμοί , υπάρχει και το πεπερασμένο της ικανότητας για κάποια στοιχεία ( π.χ., αν κάποιος παίκτης δεν έχει εκ φύσεως μεγάλο άλμα, όσο σχοινάκι και κοιλιακούς να κάνει δεν θα το βελτιώσει πέρα από 10 % στην καλύτερη) και τα τελευταία 15 χρόνια υπάρχει και το δεδομένο που δεν υπήρχε πιο παλιά , δηλαδή η επαγγελματική προοπτική.

Μην τα μηδενίζουμε όλα! Π.Χ., Ο Οικονόμου έκανε μεγάλη καριέρα ,πιθανόν να είχε κάνει μεγαλύτερη, αλλά κι έτσι η καριέρα του ήταν μεγάλη, ξεπερνώντας τα φυσικά του στοιχεία και αναπτύσσωντας αγωνιστικά κομμάτια που βασίζονται στη δουλειά και στο ταλέντο ( σουτ, κινήσεις κλπ).το ίδιο και ο Αλβέρτης , και δεν εννοώ τα τελευταία χρόνια της σύνταξης , αλλά τα καλά του χρόνια που ήταν εως την Μπολώνια.

Επιπλέον με τους 77άρηδες ( Ντικούδης, Παπαλουκάς, Χατζηβρέττας) που δεν είχαν παίξει με τους 76άρηδες καθόλου στις εθνικές ομάδες (πάρα μόνον ο Παπανικολάου) υπάρχει ένα παράδειγμα που λέει οτί δεν αρκεί μια κλήση σε εθνική ομάδα για να φανεί κάποιος.

Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα. Το να περιμένεις από την 12αδα μια μικρής Εθνικής όλοι οι παίικτες της να εξελιχθούν σε αστέρια, ή έστω καλούς παίκτες, είναι ουτοπικό. Αν από κάθε φουρνιά βγαίνουν δύο παίκτες κλάσης τότε πρέπει να είμαστε πολύ ευχαριστημένοι.

Το 1995 π.χ., μόνο οι τυφλοί και οι άσχετοι δεν έβλεπαν ότι ο Μπαρλάς ήταν ατάλαντος και δεν είχε κανένα μέλλον σε υψηλό επίπεδο. Το παιδί το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να τρέχει και πλέι μέικερ χωρίς σουτ, πάσα, ντρίμπλα δεν πάει πουθενά, όσο γρήγορος κι'αν είναι.

Επιπλέον είσαι υπερβολικά σκληρός και μηδενιστικός με κάποιους παίκτες. Πέραν των Οικονόμου, Αλβέρτη που ανέφερε ο nikefalin, να αναφέρω ότι οι Χατζής, Καλαϊτζής έκαναν όσο καλύτερη καριέρα μπορούσαν.

Και κάτι ακόμη. Μπορεί ο χαρακτήρας του Διαμαντόπουλου να μην ήταν ο ιδανικός αλλά ο κυριότερος φταίχτης για το ότι δεν έκανε την καριέρα που έπρεπε είναι το σύστημα και η νοοτροπία που διέπει το ελληνικό μπάσκετ. Όταν ακούς τους υποτιθέμενους "ειδήμονες" του αθλήματος να λένε ότι αν ο Ναβάρό ήταν Έλληνας θα έπαιζε στην Α2, τότε μάλλον πρέπει να πούμε πάλι καλά που τουλάχιστον ο Διαμαντόπουλος δεν είχε την ίδια μοίρα.

Εν συνέχεια των όσων ειπώθηκαν απο πανο75 και νικεφαλιν, νομίζω ότι τα επιχειρήματα για κάθε παίκτη βγήκαν μετά την παρατήρηση που ήθελες να κάνεις και λιγότερο οι πορείες των παικτών σου δημιούργησαν την άποψη που εκφράζεις.

Το ότι ο Βασιλειάδης πχ. γύρισε στον ΠΑΟΚ, την ομάδα της καρδιάς του που ξεκίναγε καινούρια πορεία με νεα διοίκηση-προπονητή και όνειρα, και βεβαίως μέχρι να κριθεί ακριβός μέσα στην σεζόν και να εκδιωχθεί μαζί με τον Μούλα, ήταν πρώτος σκόρερ της Α1, εσύ το μεταφράζεις ως "ξαναγύρισε βρεγμένος στην αγκαλιά του ΠΑΟΚ χωρίς να κάνει τίποτα της προκοπής."

ή αναφέρεσαι στον Σχορτσανίτη λέγοντας οτι δεν θα ξαναπαίξει ποτέ μπάσκετ, ενώ πραγματοποιεί την πιο εντυπωσιακή του επάνοδο, αυτές τις μέρες, με ενα Ευρωμπάσκετ μπροστά του!

Επίσης αυτά για Αλβέρτη-Οικονόμου μου φαίνονται αστεία, με το συμπάθειο.

Πολύ καλή έρευνα πάντως, πραγματικά ωραίο ποστ με μεγάλη "γνωσιακή βάση".

Συγχαρητηρια,πολυ ωραιο ποστ.
Αν και εχω καποιες διαφωνιες σχετικα με την κριτικη σου για την καριερα ορισμενων παιχτων...

Να κι ένα post του Ύποπτου στο οποίο και εγώ θα διαφωνήσω σε μεγάλο βαθμό.

Οι λόγοι αναφέρθηκαν από τους "προγράψαντες".

Από τα τμήματα της εθνικής αν το κάθε ένα από αυτά μπορέσει να "βγάλει" 2 με 3 παιδιά που θα στελεχώσουν την εθνική ανδρών έστω για ένα κομμάτι της καριέρας τους τότε θεωρούνται επιτυχημένα. Όχι στην Ελλάδα, στην συντριπτική πλειονότητα των μπασκετικών χωρών.

Επίσης, όπως ανέφερε ο Κεφ, θεωρώ υπερβολικά αυστηρή έως άδικη ορισμένες φορές την κριτική σου για την πορεία κάποιων παιχτών. Ο Καλαϊτζής ας πούμε πήρε ένα σωρό τίτλους με τον Παναθηναϊκό έχοντας ένα μέσο όρο συμμετοχής γύρω στα 10-15 λεπτά τις περισσότερες χρονιές ενώ ο Παπανικολάου έχει πάρει (και αυτός) 2 tripple crowns και έχει βοηθήσει αρκετά την εθνική ανδρών μέχρι το 2004. Δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις συλλογικές επιτυχίες αλλά κάπου εκεί ήταν τα όρια του ταλέντου τους και μπράβο τους που τα άγγιξαν. Αν χαρακτηρίζουμε την καριέρα τέτοιων παιχτών απογοητευτική τότε οι μόνοι παίκτες που αξίζουν στην Ευρώπη είναι οι Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους και σια.

Πάντως αξιέπαινη η έρευνα που έκανες, παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον.

ΥΓ:

Γεια σας, χαιρομαι που σας ξαναβρισκω και ευχαριστω πολυ που ασχοληθηκατε με το πονημα

nikefalin:

Μπορει μερικες εκφρασεις μου να ειναι σκληρες αλλα σε διαβεβαιω πως δεν εχω καμια ουτε οπαδικη ουτε προσωπικη εμπαθεια με κανεναν παικτη. Το βαριεμαι και ως σκεψη. Προσπαθησα να καταγραψω ( το πολυ πολυ να μην το καταφερα ) το τι εκανε καθε παικτης μετα τη διακριση με την εθνικη. Για να φτασεις στην Εθνικη Ελλαδος θεωρητικα εισαι ταλαντουχος. Αρα εχεις την πρωτη υλη. Σημασια εχει για μενα, το τι εκανες μετα. Οπως επισης σημασια εχει να ορισεις και τι σημαινει η επιτυχια. Για αλλον ας πουμε επιτυχια ειναι να διακριθει αργοτερα ο ενας στους δεκα και για αλλον οι 9 στους δεκα. Επιτυχια ειναι για καποιον μερικα καλα συμβολαια και για καποιον αλλον να παιξει συμφωνα με τις δυνατοτητες του. Για μενα, επιτυχια ειναι να εχει συνεχεια η καριερα τουλαχιστον των μισων παικτων. Ειμαστε που ειμαστε λιγοι, τουλαχιστον ας εχουμε υψηλο δεικτη ποσοτικης αξιοποιησης.

ο Οικονομου εκανε καριερα αλλα δεν σημαινει οτι επαιξε και το μπασκετ που ηξερε. Συγκρινε την καλη του χρονια στον Πανιωνιο με ολες τις υπολοιπες. Ο Αλβερτης εκανε μεγαλη καριερα αλλα η φραση "ευφυης στασιμοτητα" μπερδευει. Ειχα γραψει για αυτον εδω, http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot...og-post_31.html που το εξηγω. Αλλα για να μην κουραζω, συμφωνω, εκανε καριερα οντας αταλαντος αλλα ευφυης.

panos75:

για τον Χατζη εγραψα πως εμεινε ο ιδιος ενω ο Καλαϊτζης μια ζωη μετριος. Πλην της ευτυχους συγκυριας να βρεθει στον ΠΑΟ, τι αλλο εκανε μετα; Ο Διαμαντοπουλος τσακωνοταν με τα δεντρα, την προπονηση τη βαριοταν και θα μπορουσε να ειχε γινει μεγαλος παικτης. Εκτος και αν πιστευειες πως αξιοποιησε το ταλεντο του οποτε ΟΚ, διαφωνουμε.

air kef:

ο σοφο δεν μας ειναι αγνωστος. Ειναι χρονια σε πρωτο επιπεδο και το μονο που εκανε της προκοπης ηταν το μουντομπασκετ. Μπορει ολοι να θελουμε να παει καλα, αλλα δεν νομιζω πως μπορεις να βγαλεις συμπερασμα απο μερικα φιλικα με την εθνικη. Μεχρι τωρα τι εκανε;

για τον Βασιλειαδη μπορει να ειναι ωραιος ο ρομαντισμος περι ομαδας καρδιας αλλα στην ισπανια και στον ολυμπιακο δεν εκανε απολυτως τιποτα. που αλλου να πηγαινε πλην του ΠΑΟΚ; Απο το 2002 μεχρι σημερα τι το φοβερο εκανε ο Βασιλειαδης;


χαιρε morrison να σαι καλα.

Γενικα:

Δεν λεω οτι ειμαι ο Παπας, και για την οικονομια της συζητησης να δεχθω οτι σε 4-5 παικτες κανω λαθος. Αν διαβαζω σωστα δεν διαφωνειτε σε περισσοτερους. Η ουσια της αποψης μου που λεει:

"Αντι λοιπόν να λέμε διάφορα κλισε για τις κακές ομάδες που δεν αξιοποιούν τους καταπληκτικούς Ελληνες ας αναρωτηθούμε και τι εκαναν οι ιδιοι οι παίκτες μετα την επιτυχία για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους….."

πιστευετε οτι ειναι εσφαλμενη;

καθόλου, η ευθύνη για την προοδο των παικτων ανήκει και στους ίδιους. Τα παραδείγματα δεν ήταν όλα πετυχημένα, όπως και η γενίκευση . Δε γίνεται να βγαίνουν σε κάθε γενιά όλοι αστέρια ή όλοι πολύ καλοί παίκτες. Ο καθένας έχει αυτό που λέμε "potential", το αν θα το πλησιάσει είναι περισσότερο θέμα δικό του.
Εδώ ολόκληρη ενιαία Γιουγκοσλαβία στα καλά της , μετά την γενιά των υπερπαικταράδων του 70 ( Τσόσιτς, Νταλιμπάγκιτς, Σλάβνιτς,Κιτσάνοβιτς, Ντελίμπασιτς κλπ) μέχρι να βγει η γενιά των επόμενων ( Κούκοτς, Ρατζα Ντίβατς , Πέτροβιτς) είχε πάθει 2-3 χρόνια μικροκαθίζηση ( κατι το ευρωπαικό του 83, οι Ολυμπιακοί του LA και το ευρωπαικό του 85).

Η διαφωνια εντοπιζεται σε καποιες μεμονομωνες κριτικες παιχτων που εκανες,η δε εκφραση αυτης απο τα παιδια πριν με καλυπτει απολυτα.
Στην ουσια τωρα,προσωπικη μου αποψη δεν διαφωνω καθολου με την κεντρικη ιδεα σου,σε καθε περιπτωση πρεπει να λαμβανουμε υπ'οψιν και την εννοια της ατομικης ευθυνης,τι εκανε λαθος δηλαδη ο καθε παιχτης ως ατομο και να μην δαιμονοπειουμε συνεχως αλλους παραγοντες(τους ομογενεις,τους κοινοτικους,τις ομαδες κτλ).

Συμφωνω με Air Kef και εγω πιστευω δηλαδη οτι μαλλον το συμπερασμα στο οποιο ηθελες να καταληξεις σε εσμπρωξε σε ορισμενες μαλλον αστοχες παρατηρησεις..
Εγω παλι τα βλεπω αρκετα διαφορετικα τα πραγματα!Για να πω και γω την δικια μου γνωμη ομως...Απο την γενια των 1976 και μετα ομως γιατι για τους παλιοτερους η ηλικια μου δεν μου επιτρεπει να ξερω πολλα...
Απο την γενια των 1976-7 λοιπον,εχουμε τον Κακιουζη μαλλον ως κορυφαιο σε διαρκεια καριερας...Με πολυ καλη πορεια τοσο στην ΑΕΚ οσο και σε κορυφαιες Ευρωπαικες ομαδες για πολλα χρονια..Επισης πρωτοστατησε στις επιτυχιες της Εθνικης...Τωρα πια στα 33 του συνεχιζει να βρισκει πολυ καλα συμβολαια σε καλες ομαδες...Νομιζω οτι ισως και να πετυχε περισσοτερα απο οσα θα μπορουσε ειδικοτερα αν αναλογιστει κανεις τα κακιστα αθλητικα του προσοντα...
Ο Ρεντζιας ποτε δεν καταφερε να ανταποκριθει στις προσδοκιες,ειχε και τα γνωστα προβληματα τραυματισμων αλλα οπως και να εχει μια Α καριερα την εκανε..Σιγουρα μπορουσε περισσοτερα,αλλα 5 χρονια στην Μπαρτσελονα,και ενα περασμα απο το ΝΒΑ δεν ειναι και λιγα πραγματα...
Ο Παπανικολαου και αυτος νομιζω θα μπορουσε περισσοτερα πραγματα...Κατεκτησε βεβαια τιτλους,πηρε χρηματα,σημερα συνεχιζει να ειναι πολυ ανταγωνιστικος στην Α1...Νομιζω ομως οτι και απο αυτον μπορουμε να ειμαστε ικανοποιημενοι.
Ο Χατζης εκανε μια καριερα συνδεδεμενη με την ΑΕΚ καθαρα,μια καλη χρονια στον Ολυμπιακο και απολυτως τιποτα με την Εθνικη Ανδρων οπου κατα την γνωμη μου αξιζε περισσοτερες ευκαιριες..Δεν νομιζω οτι ειχε κανεις περισσοτερες απαιτησεις..
Ο Καλαιτζης εξελιχθηκε σε εναν υπερπολιτιμο ρολιστα... Ο Καραγκουτης πετυχε πολυ λιγα σχετικα με αυτα που μπορουσε νομιζω...
Ο Δεσπος εκανε μια αξιολογοτατη καριερα στην Α2..Για τον Γιαννουλη ειχα την εντυπωση οτι ειναι το 75 αρα λανθασμενα τον αναφερεις με τους 76,κανω λαθος?Αnyway,νομιζω οτι εκανε μια αρκετα καλη καριερα,σταθερος και αξιοπιστος...Κανεις δεν περιμενε τρομερα πραγματα..
Ο Μπαρλας χαθηκε καπου στην πορεια..Σπανος εκανε αρκετα πραγματα στην Α2..Τσιριγωτακης και Καμαριωτης, λιγα πραγματα αν και δεν νομιζω οτι περιμεναμε περισσοτερα..

Εχουμε λοιπον απο αυτην την γενια 4 που εκαναν καλη,διεθνη καριερα με χρηματα,τιτλους και προσωπικες επιτυχιες(Ρεντζιας,Κακιουζης,Παπανικολαου,
Χατζης)
2 που εξελιχθηκαν σε πολυ καλους ρολιστες στην Α1(Καραγκουτης,Καλαιτζης) και αλλους 3-4 που πετυχαν αρκετα πραγματα στις μικροτερες κατηγοριες(Δεσπος,Σπανος,Μπαρλας,Παπαδατος
)
Το μεγαλυτερο ομως κερδος της χωρας μας μαλλον ηταν η τριαδα των Παπαλουκα,Χατζηβρεττα,Ντικουδη οι οποιο αν και αργησαν μαλλον να κανουν το ξεπεταγμα(ειχαν και την ατυχια να ειναι το 77,σε μονη χρονια δηλαδη αρα προβλημα με τις Εθνικες) εξελιχθηκαν σε παικταραδες...
Αξιος αναφορας και ο Κομματος(εχω μια μικρη αμφιβολια μηπως αντι για 77αρης ειναι το 78,δεν το θυμαμαι αλλα μικρη σημασια εχει)
Οπως και να χει νομιζω οτι η γενια αυτην των 76-77 ειναι η καλυτερη που εχει βγαλει μεχρι σημερα το ελληνικο μπασκετ..μενει να δουμε αν θα τους ξεπερασουν οι 90...



Παμε στους επομενους δηλαδη μαλλον στους 80-81...
Παπαδοπουλος,αξιολογοτατη διεθνη καριερα,πολλα χρηματα και ενας απο τους καλυτερους επιθετικα center στην Ευρωπη...
Ο Φωτσης αν και δεν ανταποκριθηκε πληρως στις δικαιολογημενες(?) προσδοκιες μεχρι και σημερα ειναι ενα απο τα καλυτερα 4αρια στην Ευρωπη...
Ο Διαμαντοπουλος δεν ξερω αν αδικησε τον εαυτο του η αδικηθηκε απο το Ελληνικο Μπασκετ οπως μανιωδως υποστηριζει εδω και χρονια ο φιλος Panos75 αλλα το γεγονος ειναι οτι σε καμια περιπτωση δεν πετυχε οσα μπορουσε..Πραγματικα κριμα..Εκανε παντως μια αξιολογη καριερα στην Α1...
Παπαμακαριος πολυτιμοτατος ρολιστας,μαλλον overachiever μπορουμε να τον χαρακτηρισουμε...
Ο Πελεκανος(αν και δεν ηταν στις Εθνικες) επαιξε σε μεγαλες ομαδες ως ρολιστας αλλα και σε μικροτερες ως πρωταγωνιστης..Εν τελει νομιζω οτι εχει ακομη πραγματα να δωσει...Δεν νομιζω παντως οτι περιμενε κανεις και πολλα περισσοτερα..
Ο Πεττας επαιξε καποια χρονια σε μετριες ομαδες της Α1...Τον Γλυνιαδακη τον θαυμαζω για το παθος και την επιμονη του και νομιζω οτι τελικα ειναι ο μονος(μαζι με Παπαμακαριο) που κατεφερε πολυ περισσοτερ απο οσα μπορουσε..
Μαντζανας μαλλον απογοητευση...Πρωταγωνιστης παντως στις μικροτερες κατηγοριες..Ο Αγαδακος εγινε ενας καλος ρολιστας,δεν νομιζω να περιμενε κανεις τιποτα περισσοτερο..Τα ιδια και για τον Δορκοφικη...Παναγιωτοπουλος και Νανης παιζουν αρκετα ικανοποιητικα σε μικροτερες κατηγοριες...
Εχουμε και λεμε λοιπον,6 που χτυπησαν η και επαιξαν καποια στιγμη στην Ανδρων,3 ρολιστες στην Α1,και αλλοι 3 καλοι παικτες των μικροτερων κατηγοριων..
Φυσικα,οταν μιλαμε για Ελληνες παικτες γεννημενους το 1980 ενας πρεπει βασικα να μας ερχεται στο μυαλο,και το ονομα αυτου Δημητρης Διαμαντιδης...Αν και απων απο τις μικρες Εθνικες(οπως και ο Πελεκανος τις περισσοτερες φορες) εξελιχθηκε στον καλυτερο Ελληνα παικτη και ενας απο τους καλυτερους στην Ευρωπη...Αδικα η δικαια ελειπε απο τις μικρες Εθνικες παντως...


Παμε και στους γεννηθεντες το 82-83...Πολυ καλη φουρνια με αρκετους παικτες που εκαναν καριερα..
Σπανουλης,οκ δεν χρειαζεται να πω κατι...
Το ιδιο ισχυει και για τον Ζηση...Οσοι περιμεναν περισσοτερα,λανθασμενα τα περιμεναν νομιζω..Οι προοπτικες του ηταν εξ'αρχης αρκετα περιορισμενες...
Ο Μπουρουσης ηταν late late bloomer...Αρχισε βεβαια και σχετικα αργα το μπασκετ ειχε και τους τραυματισμους..αλλα νομιζω πως κανει θαυμασια καριερα..
Χαριτοπολους,Τσιακος πολυ καλοι ρολιστες για τις μικρομεσσαιες ομαδες της Α1..Νομιζω οτι ανταποκριθηκαν στις προσδοκιες..
Ο Τσιαρας μια χαρα πορεια εκανε..
Ο Μαρκοπουλος ειχε την ατυχια με το αεροπλανο οποτε δεν μπορουμε να του ασκησουμε κριτικη...
Ο Κουμπουρας πετυχε αρκετα πραγματα νομιζω και ακομη συνεχιζει φυσικα..
Γεωργαλης μια χαρα τα παει,μεχρι και στην Εθνικη τον καλεσαν...Τι αλλο θελει?
Ο Καιμακογλου overachiever κατα την γνωμη μου...Εξαιρετικη καριερα απο εναν μετριως ταλαντουχο παικτη...
Μισιακος μαλλον απετυχε,οχι οτι περιμεναμε δα και τρελα πραγματα ομως..
Γκιζογιαννης απλα παιζει στην Α1..χωρις ιδιαιτερα αποτελσματα παντως...Ο Γεωργιτσης κανει καλη καριερα στην Α2...
Και για τελευταιο αφησαν τον περισσοτερο ταλαντουχο,αλλα λιγοτερο εξυπνο απο οτι φανηκε Χρηστο Ταπουτο...Αλλη περιπτωση Διαμαντοπουλου και αυτος...Τα τελευταια χρονια παντως εδειξε να βαζει μυαλο αν και ειναι μαλλον αργα..!

Εχουμε και λεμε λοιπον,3 παικτες διεθνης κλασης και ακτινοβολιας,αλλοι 3 που καποια στιγμης χτυπησαν την πορτα της Εθνικης(Ταπουτος,Γεωργαλης,Καιμακογλου) και αλλους 4 με αξιολογοτατη καριερα στην Α1...Δεν ειναι και ασχημα..!



Επομενη σταση οι 84-85...
Ο Σχορτσιανιτης μετα απο αρκετα χρονια δειχνει να σοβαρευτηκε..Ιδωμεν..Δεν εχει ανταποκριθει ουτε στο ελαχιστο παντως μεχρι στιγμη στις προσδοκιες...
Απο κοντα και ο αλλος παικταρας των μικρων Εθνικων ο Βασιλειαδης...Πειτε το περιορισμενο potential,πειτε το ελλειψη τυχης(μην ακουω ομως απο οσους δεν ξερουν ειδικα,οτι βαριοταν να δουλεψει) δεν εχει καταφερει οσα περιμεναμε..Παρ'ολ'αυτα παιζει αξιολογα στο εξωτερικο,και οταν παιζει Ελλαδα ειναι παντα στους top scorers..
Ο Βασιλοπουλος μεχρι περυσι ηταν αξιολογοτατος,αν και δεν εκανε με τιποτα την βελτιωση που θα μπορουσε να ειχε σημειωσει...Παρ'ολ'αυτα κανει καλη καριερα...Μενει να δουμε ποτε θα επιστρεψει και στο Μπασκετ!
Περπερογλου νομιζω εχει καταφερει περισσοτερα απο οσα περιμεναμε!αλλα δεν νομιζω οτι εχει πολλα περιθωρεια ακομη!
Ο Μαυροκεφαλιδης κανει καλη καριερα...Αν ειχε και καλυτερα αθλητικα προσοντα καλα θα ταν!Παντως δεν νομιζω οτι απογοητευσε κανενας..Παιζει πολυ καλυτερα απο οτι ειχε δειξει με τις μικρες Εθνικες...
Ο Ξανθοπουλος δεν νομιζω οτι απογοητευσε κανεναν Ζοτς,γιατι πολυ απλα και ο Ζοτς δεν ειναι χαζος να περιμενει τρελα πραγματα απο ενα play 1.85 με χτυπητες επιθετικες αδυναμιες...Η εφεση του παντως σε αμυνα και οργανωση θα του δινουν δουλεια σε ομαδες οπως ο Πανιωνιος και ο Πανελληνιος για αρκετα χρονια..Απολυτα επιτυχημενος!
Σουρλης,Κουπιδης παλευουν μεταξυ Α1 και Α2...
Ο Ροδοστογλου επισης στην Α2,οπου μαλιστα εχει αποκτησει πρωταγωνιστικοτατο ρολο!
Αποστολιδης,Καλαιτζιδης αν και ειχαν τα κορμια δεν ειχαν την τεχνικη...Θα βρθσκουν παντως δουλεια σε ομαδες της Α1 για πολλα χρονια λογω σωματοτυπου κυριως..
Ο Βουγιουκας ακομα προσπαθει να κανει το μπαμ,αλλα ειναι παικτης καλου επιπεδου με καλα στοιχεια..
Ο Αγγελοπουλος και ο Μαυροειδης παιζουν τουλαχιστον Α1...
Γιαννουλακος και Καραβανας,πολυ υψος αλλα δυστυχως λιγο μπασκετ..
Ο Θεος καθε χρονος που περναει απογοητευει περισσοτερο οσους αρχικα ειχαν πιστεψει σε αυτον!(τον ειχε παρει και ο ΠΑΟ καποια στιγμη)
Ο Μορφης χαθηκε στις μικροτερες κατηγοριες..Ο Ζευκικης κατι ακουσα οτι το παρατησε...Ο Λυμπαρης περυσι τον πετυχα στην Γ Εθνικη..Ο Σφεικος εκανε οτι μπορουσε οπως και ο Βαθης...

Αντικειμενικα οι 84-85 λοιπον βλεπουμε οτι ηταν η γενια με την μεγαλυτερη μαλλον δεξαμενη...Αλλα σε top επιπεδο λιγα πραγματα...ΣΟΦΟ,Βασιλοπουλος,Περπε,Μαυροκεφ
αλιδης και Βασιλειαδης μπορουμε να θεωρησουμε οτι εχουν παιξει σε top επιπεδο...Αλλος περισσοτερο αλλος λιγοτερο..Απο κει και περα εχουμε αλλους 8 που παιζουν Α1 και οι υπολοιποι στις μικροτερες κατηγοριες..
Ισορροπημενα τα πραγματα απο αποψη προσδοκιων αφου μπορει μεν Βασιλειαδης και ΣΟΦΟ να μην εφτασαν εκει που περιμεναμε να φθασουν αλλα Περπε,Μαυροκεφαλιδης και Βασιλοπουλος εμενα προσωπικα με διεψευσαν και παιξαν καλυτερο μπασκετ απο οτι λογαριαζα να παιξουν..


Νext generation?Oι 89-90...Επειδη ομως ακομη ειναι πολυ νεαροι για να κριθουν καλυτερα να περιμενουμε λιγα χρονια..!
Το γεγονος οτι suspect δεν ακους τους Ιωακειμιδη,Πλιουκα,Θεοδωρακο και Αραπη δεν σημαινει οτι εξαφανιστηκαν...Αν παρακολουθουσες το πρωταθλημα της Α2,ισως να εβλεπες λιγο συχνοτερα τα ονοματα τους...

Αυτα!Ετσι βλεπω εγω την πορεια των παικτων που απαρτιζαν τις χρυσες,ασημενιες,χαλκινες μικρες εθνικες ομαδες...Σιγουρα ειμαι λιγοτερο αυστηρος απο τον suspect,αλλα κατι τετοιο το κανω επειδη πολυ απλα πιστευω οτι δεν μπορουσαμε να περιμενουμε και πολυ περισσοτερα πραγματα...Απο καθε γενια πρεπει να ειμαστε ικανοποιημενοι αν 3-4 παικτες φτασουν καποια στιγμη στην καριερα τους να χτυπησουν την πορτα της Εθνικης και περιπου 7-8 παιξουν ικανοποιητικα στην Α1...Για οσους δεν δικαιωσαν τις προσδοκιες δεν νομιζω οτι αξιζει πικρα και στεναχωρια...
αλλωστε για καθε Μπαρλα θα υπαρχει ενας Παπαλουκας και για καθε Διαμαντοπουλο ενας Διαμαντιδης και (τι ειρωνια) για καθε Ταπουτο ενας Καιμακογλου!





εδω συμφωνω απολυτα..!

Αυτα τα φαινομενα συμβαινουν σε ολα τα μερη του κοσμου και σε ολες τις μικρες εθνικες. Παιχτες "εξαφανιζονται", μενουν στασιμοι, εμφανιζονται αλλοι "late bloomers" κλπ κλπ. Επισης, υπεισερχεται ο τελειως υποκειμενικος παραγοντας του τι προσδοκιες εχει ο καθενας απο καθε παιχτη. Αλλοι περιμεναν απο τον Καλαιτζη πχ να γινει ο επομενος Ριγκοντο και απογοητευτηκαν, αλλοι τον θεωρουσαν αμπαλο και εμειναν πληρως ικανοποιημενοι απο την μετεπειτα πορεια του στον Παναθηναικο.
Το θεμα ειναι οτι αυτα γινονται παντου. Ουτε τα παιδια χρειαζεται να θαψουμε (αν και πολλοι προφανως δεν δουλεψαν περισσοτερο), ουτε το "κακο ελληνικο μπασκετ" που δεν αφηνει τα ταλεντα να αναπτυχθουν.

Ενα παραδειγμα λοιπον, τυχαιο.
Οι αντιστοιχοι Ισπανοι U20 (γεννημενοι '82-'83) που τους ειχαν κερδισει οι δικοι μας στον τελικο του Ευρωπαικου του 2002 (με Ζηση, Σπανουλη, Ταπουτο κλπ).
http://www.fibaeurope.com/cid_KNce8jInH7Qj...teamID_362.html
Μου πηρε λιγο χρονο, αλλα εκανα μια μινι-ερευνα.

Οι μονοι που ειναι γνωστοι λοιπον σε πανευρωπαικο επιπεδο ειναι ο Βασκεζ και ο Γκριμαου (που σκουπιζε τον παγκο σε εκεινο το τουρνουα οπως μπορειτε να δειτε). Σε αντιθεση με τους δικους μας 3, Σπανουλη, Ζηση και Μπουρουση (που και αυτος επαιζε ελαχιστα).
Ο πρωτος σκορερ τους και καλυτερος τους παιχτης σε εκεινο το τουρνουα, ο Μιραγιες, επιλεχτηκε στο ντραφτ, αλλα σημερα στα 26 του, παιζει στην Βαλενθια, με 16 λεπτα και 6 ποντους μεσο ορο. Απο το επιπεδο που παιζει και τα στατιστικα του (και χωρις να τον εχω δει βεβαια), δεν νομιζω οτι εχει εξελιχτει σε κατι καλυτερο του Καιμακογλου πχ.
Δευτερος σκορερ τους, ο Γκιγιερμο Ρουμπιο. Φετος επαιξε στην Μανρεσα, 20 λεπτα και 9 ποντοι μεσο ορο.
Για να μην μακρυγορω λοιπον, οι περισσοτεροι απο αυτους βρισκονται σε μικρομεσαιες ομαδες της ACB (Γκραν Καναρια, Καχασολ κλπ), χωρις και εκει να πρωταγωνιστουν. Δεν νομιζω δηλαδη οτι ειχαν και καποια καλυτερη εξελιξη απο τον Γεωργαλη η τον Κουμπουρα πχ, που ηταν αντιστοιχα μελη της δικιας μας Εθνικης.

Αντιστοιχα αποτελεσματα λοιπον πιστευω θα εχουμε, αν δουμε οποιαδηποτε μικρη Εθνικη.
Σε 7-8 χρονια λοιπον, που θα μπορουμε να κρινουμε καλα τους δικους μας 89-90αρηδες, ας κανουμε εναν κοπο να δουμε που θα βρισκονται και οι αντιστοιχοι Γαλλοι πχ που αντιμετωπισαμε φετος. Γιατι κατι μου λεει, οτι δεν γινεται απαραιτητα καποιο λαθος, απλα αυτη ειναι η φυσικη εξελιξη των πραγματων.

Προς Ύποπτο: Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με τη φράση ότι ο Χατζής παρέμεινε ίδιος. Δηλαδή εσύ τι περίμενες, εν μία νυκτί να αποκτήσει τα αθλητικά προσόντα του Τζόρνταν; Φυσικά και έμεινε ο παίκτης που ήταν, εκμεταλεύτηκε τα προσόντα που είχε και έκανε μια πολύ καλή καριέρα.

Το ίδιο και για τον Καλαϊτζή. Αυτό μπορούσε, αυτό έκανε. Είναι παράλογο να τον ψέγουμε επειδή δεν έγινε ο νέος Ριγκοντό, όπως αναφέθηκε. Όταν δεν υπάρχουν οι δυνατότητες, τότε όσο και να δουλέψει ο παίκτης δεν...

Όσο για τον Διαμαντόπουλο, όπως ανέφερα φυσικά και ευθύνεται ο ίδιος και ο πατέρας του σε μεγάλο βαθμό για την πορεία του. Όμως αυτό δεν απαλάσει των ευθυνών του το όλο σύστημα, το οποίο όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει την εξέλιξη του "μεγαλύτερου ταλέντου μετά τον Γκάλη" (Συρίγος speaking), αλλά αντιθέτως έκανε τα πάντα για να τον περιθωριοποιήσει και να τον χαντακώσει.
Π.χ., τη χρονιά που βγήκε πρώτος σκόρερ και έσωσε κυριολεκτικά μόνος του τον Πανιώνιο, αν εξαιρέσεις τον Σκουντή δεν υπήρξε ένας (αριθμός 1) δημοσιογράφος που να γράψει μια καλή κουβέντα γι'αυτόν. Έβαζε 30-35 πόντους, οδηγούσε μόνος του στη νίκη την ομάδα του και την άλλη μέρα διάβαζες παντού αρνητικά σχόλια και μικρόψυχες κριτικές: δεν παίζει άμυνα, δεν πασαάρει τη μπάλα (στους ...υπερπαίκτες Αγαδάκο, Σκλάβο, Μπερνάρντ), είναι περίεργος χαρακτήρας. Μέχρι και η ...Πανιωνάρα, ο Βαλαβάνης τον αποκαλούσε η "κατάρα της ομάδας"!!! Συγκρίνετε λοιπόν αυτή την αντιμετώπιση με την αντίστοιχη που είχε ο Διαμαντίδης. Και βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα τίποτε απ'όσα γράφονται στον Τύπο δεν είναι τυχαία.

Σε συνδυασμό με τον μόνιμο παραγκωνισμό του από την Εθνική για χάρη του Σιγάλα και του Χατζηβρέττα (παικτών που απολάμβαναν ειδική σχέση με την ΕΟΚ) αυτό είχε ως αποτέλεσμα:
1)Να φουντώνει ακόμη περισσότερο η παράνοια του.
2)Να μην έχει κίνητρο να κάνει το κάτι παραπάνω εφόσον έβλεπε ότι ουδείς αναγνώριζε τις προσπάθειες του.
Έτσι χάθηκε λοιπόν αυτός ο χαρισματικός παίκτης.

Και δεν αμφιβάλω πως αν ο Παπαλουκάς δεν έφευγε για Μόσχα, η μοίρα θα ήταν παρόμοια (άλλος ένας παίκτης που δεν πέρασε από τις μικρές Εθνικές).

δεν μπορω να καταλαβω τι ηθελε ο φιλος να κανουν οι συγκεκριμενοι παικτες!

οι μονοι που απεδωσαν κατω του αναμενομενου ηταν ο καραγκουτης( ο βαριεμαι που ζω) και ο ταπουτος(αδικησε τον εαυτο του αλλα ποσο καλητερος ειναι ο πριντεζης?).

ολοι οι αλλοι την καριερα τους την εκαναν.

για να μην μπερδευομαστε υπαρχουν πολλες παραμετροι που βοηθουν εναν παικτη να φαινεται σε αυτες ηλικιες που οταν μεγαλωνουν γινονται μειονεκτηματα.

η ελειψη αθλητικων προσοντων του χατζη σε αυτες τις ηλικιες δεν φαινοταν. στο βαθος χρονου σε επαγγελματικο επιπεδο φανηκε και παλι ομως εκανε μια εκπληκτικη καριερα για αυτο που ηταν.

η ωριμοτητα του καλαϊτζη μειωνε-εκρυβε την αδυναμια του να σκοραρει, του επετρεψε να κανει ομως μια αξιοπρεπεστατη καριερα.

ο οικονομου και ο σιγαλας το μονο που δεν ειχαν στις καριερες του ηταν να κλεισουν στις ομαδες που τους αγαπησαμε (η μισησαμε).

ο αλβερτης απο την αλλη εκανα καριερα περισσοτερο λογω χαρακτηρα παρα προσοντων.

ο

Ρε φίλε πες κατι παραπάνω για την περίπτωση Διαμαντόπουλου. Πάντα με απασχολούσε τι στο καλό συνέβαινε με αυτό τον παίχτη και τον είχαν όλοι στην απέξω και προτιμούσανε τους Χατζηβρέττες . Πραγματικό μυστήριο. Ποια είναι η εξήγησή σου;

http://www.basketforum.gr/forum/index.php?...ost&p=99053

Ωραίες μέρες. Τι καυγάδες έχουμε ρίξει γι'αυτό το παλτό.