Το είδα το ματς και ήταν άλλη μια ωραία εμπειρία στο Ιβανώφειο...
Ο κόσμος αρκετός, δεν περίμενα τόσο πολύ για τα οικονομικά δεδομένα του ματς... Βέβαια ο ΠΑΟΚτσης ξέρει ότι πάντα υπάρχει κάποιος τρόπος να μπει τζάμπα, άσχετα αν τα καταφέρνει ή όχι... Υπήρχαν όντως αρκετοί φίλοι του ΠΑΟ, ή των παικτών του ειδικότερα, ωστόσο και χωρίς αυτούς το γήπεδο δε θα φαινόταν άδειο, κάθε άλλο.
Για το ματς, η εικόνα του ΠΑΟΚ ήταν αρκετά θετική, σ' αντίθεση μ' αυτή του Παναθηναϊκού, που με την εξαίρεση του δεύτερου (αλλά και του πιο χαλαρού τρίτου) δεκαλέπτου, στο οποίο θύμησε λίγο ποια ομάδα είναι, δεν έπαιξε καλά. Ειδικά το σερί στο τέταρτο δεκάλεπτο, χωρίς να πετύχει καλάθι για 5 (νομίζω και παραπάνω) λεπτά ήταν το αποκορύφωμα μιας κακής βραδιάς. Φυσιολογικό αυτό όμως, καθώς φαίνεται πως σ' αντίθεση με άλλες χρονιές που τέτοια εποχή "πετούσε", ο φετινός Παναθηναϊκός θα χρειαστεί αρκετά περισσότερο χρόνο για να φτάσει σε παρόμοια επίπεδα απόδοσης.
Όλη τη δουλειά για τον ΠΑΟΚ βέβαια την έκανε ο Δεμερτζής... πραγματικά φαινόταν σαν Jason Kidd μέσα στο γήπεδο, έδωσε απίστευτη ώθηση στην ομάδα, έφτιαξε το παιχνίδι της, οι υπόλοιποι μπολιάστηκαν με πάθος κι έπιασαν στον ύπνο τον ΠΑΟ, με αποτέλεσμα να μειώσουν στο -4... Αν έπαιρνε και κανένα φάουλ ο Χαριτόπουλος κάτω από την αντίπαλη ρακέτα, η διαφορά θα ήταν και μικρότερη.
Βέβαια κάπου εκεί ο Μπάλτουιν έκανε αμφισβητούμενες κινήσεις, βγάζοντας τον Δεμερτζή έξω(!!), όπως και τον Χαριτόπουλο, για να περάσει μέσα ο Τσιάκος. Η ένστασή μου δεν έχει να κάνει με τον Τσιάκο, ο οποίος έκανε αρκετά καλή εμφάνιση (ιδιαίτερα στο πρώτο δεκάλεπτο θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ο ηγέτης της ομάδας), αλλά με τον ...Σόντερς, ο οποίος έμεινε μέσα, αντί του Χαριτόπουλου. Ο τελευταίος ήταν αυτός που πάλευε (και κέρδιζε) τα επιθετικά ρημπάουντ, στο σερί του ΠΑΟΚ.
Ο Μπάλτουιν πάντως έχει κερδίσει πολλούς πόντους (στην εκτίμησή μου) με τις δύο αυτές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα κι έχει δημιουργήσει ένα πολύ αξιόλογο, δεμένο σύνολο, σε σχέση με τις ικανότητές του. Ο τύπος δε σταμάτησε να κοιτάει την προθέρμανση των παικτών του Παναθηναϊκού πριν τον αγώνα και το μάτι του γυάλιζε περισσότερο κι από τη φαλάκρα του...
Ο φετινός die hard ΠΑΟΚ φαίνεται ικανός να κάνει εκπλήξεις και σίγουρα να διεκδικεί το ροζ φύλλο αγώνα σε κάθε σχεδόν ματς... Άσχετα αν οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του. Αν δεν υπάρξουν αλλαγές πάντως, ή καλύτερα αποχωρήσεις παικτών (όπως πέρυσι), αυτή η ομάδα δε θα πέσει, όσο ανταγωνιστική κι αν είναι η Α1 φέτος.
Για τον Χάνσελ, συμφωνώ με τον McRae... με τον Βεργίνη δεν υπήρξε διαφορά στην οργάνωση, αυτός μάλιστα έκανε και κάποια λάθη, ενώ ο πρώτος πέρασε απαρατήρητος, ωστόσο βρέθηκε σε καλή βραδιά εκτελεστικά και προσέφερε σε σκορ. Ο Δεμερτζής ήταν απολαυστικός.
Η έκπληξη πάντως ήταν η συμμετοχή του Ντιαρά, αν και παραδόξως δεν έκανε τη διαφορά για την ομάδα του. Παραδόξως, γιατί συνήθως παίκτες που δε βρίσκονται στο scouting του Ομπράντοβιτς ξεχωρίζουν. Ίσως και να ήταν βέβαια, αφού η συμμετοχή του στον αγώνα δεν είχε αποκλειστεί (ούτε θα μπορούσε βέβαια).
Αυτός που ήταν σίγουρα πάντως ήταν ο Χάμφρεϊ, τον οποίο δεν άφησαν σε καμιά στιγμή οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Χαρακτηριστική η κίνηση του Ιτούδη, για την ικανότητα του Χάμφρεϊ, όταν είπε στους παίκτες στο πάγκο πως μια φορά βρέθηκε ελεύθερος κι ευστόχησε (αυτό ήταν το μοναδικό του τρίποντο στον αγώνα). Ίσως βέβαια ν' αναφερόταν στην αμυντική προσήλωση των παικτών της ομάδας του...
Από τον Παναθηναϊκό, ιδιαίτερη μνεία στον Χατζηβρέττα, που ενώ οι συμπαίκτες του διαγωνίζονταν στα άστοχα σουτ, αυτός καθάρισε το ματς, παίρνοντας τη σκυτάλη από το σημαντικό φόλοου του Τσαρτσαρή.
Το passing game των πρασίνων έπιασε τα γνωστά επίπεδα απόδοσης στο τρίτο δεκάλεπτο αν δεν κάνω λάθος και σε μερικές φάσεις ήταν μέχρι και υπερβολικό. Σ΄εκείνο το σημείο όμως ο ΠΑΟΚ είχε φανερή έλλειψη συγκέντρωσης.
Πολύ θετικός ήταν ο Τσαρτσαρής, αντίθετα με τον Περπέρογλου (μπήκε ελάχιστα, δεν έπραξε τα σωστά και βγήκε) και μάλλον τον Σπανούλη... Δεν το θυμάμαι τόσο πολύ χρόνο στο παρκέ...
Ένα ενδιαφέρον σκηνικό ήταν όταν ο ΠΑΟΚ έπαιζε με κλασικό δίδυμο ψηλών, Χόρβατ στο 3 και Ντιαρά στο 2 (!!), ενώ ο ΠΑΟ με 4άρι τον Διαμαντίδη...
Τη φάση του αγώνα πάντως λίγο έλειψε να την πραγματοποιήση ο Κούβελας... κλέψιμο, περνά τον αντίπαλό του, ξεχύνεται δυναμικά στον αιφνιδιασμό και στο δρόμο προς το καλάθι επιχειρεί την τρίπλα πίσω από την πλάτη... Δυστυχώς η μπάλα του έφυγε κι έτσι το Ιβανώφειο έχασε την ευκαιρία να σπάσει το δικό του ρεκόρ σε ντεσιμπέλ...
Τελικά η φάση του αγώνα στο παρκέ, ίσως ήταν μια no-look πάσα του Σάρας σ' ελεύθερο συμπαίκτη του στο πρώτο ημίχρονο..
Η φάση του αγώνα γενικά, ήταν η διαφωνία Ομπράντοβιτς - Ιτούδη, γύρω από το σύστημα που έπρεπε να παίξει σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο η ομάδα. Συγκεκριμένα, ο Ιτούδης δίνει το δικό του σύνθημα στους παίκτες κι ακολουθεί η αντίδραση του Ζοτς, ο οποίος διαφωνεί κάθετα... Οι δυο κύριοι κάθονται στον πάγκο και ο καθένας προσπαθεί να εξηγήσει στον άλλο τη λογική του... Ο Ζοτς σχεδιάζει το σύστημα, ο Ιτούδης εξακολουθεί να διαφωνεί, το σβήνει απευθείας (!) και σχηματίζει το δικό του... (ή μήπως δεν πρόλαβε; ) Τελικά συμφώνησαν σε κάτι, αλλά δεν κατάλαβα ποιος υπερίσχυσε...
Επέλεξα να σταθώ όρθιος, στο πέταλο, προκειμένου να είμαι δίπλα στον πάγκο των πρασίνων... Έχει άλλη χάρη να βλέπεις δίπλα σου ανθρώπους του μπάσκετ όπως ο Ομπράντοβιτς, ο Γιασικεβίτσιους, ο Διαμαντίδης...
Βέβαια, κοιτώντας γύρω μου, έβλεπα παιδιά όλη την ώρα με τα κινητά κι αυτό μ' έκανε να νιώσω κάπως άβολα...
Δεν ξέρω αν ο Γιασικεβίτσιους θα μπορέσει να προσφέρει το 100% των δυνατοτήτων του στον ΠΑΟ, πάντως πρόβλημα με τον Ομπράντοβιτς, λόγω της ηγετικής του φυσιογνωμίας δεν πρόκειται να δημιουργηθεί. Πολύ μεγάλος σεβασμός στον Ζοτς (ο τελευταίος επέλεξε να τον κρατήσει έξω στα τελευταία κρίσιμα λεπτά κι όταν σε μια φάση καθυστερημένα σκέφτηκε να τον βάλει, ο Σάρας έτρεξε απευθείας γι' αλλαγή. Για την ιστορία, τελικά δεν πρόλαβε και ρώτησε τον Ομπράντοβιτς αν ισχύει η αλλαγή για την επόμενη φάση). Πέρα από την εμψύχωση στους συμπαίκτες του.
Λίγο χύμα μου φαίνεται το παραπάνω ποστ, αλλά ας είναι... Έχουν περάσει και μέρες...