Πως φτιάχνεις ομάδα για να πας τελικό? Δηλαδή ποια είναι η μαγιά της καλής ομάδας? Τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστό το Detroit και το San Antonio?

Από ότι έχετε καταλάβει είμαι fan των sixers και εδώ και λίγο καιρό που άρχισα να ξανασχολούμε με το nba(λόγω ADSL και βέβαια basketforum ) μου έχει δημιουργηθεί η παραπάνω απορία…
Κατέβασα μερικούς αγώνες μέσω torrent κυρίως τους τελευταίους όπου λείπει ο al.
Αυτό που είδα από τους αγώνες αυτούς είναι μια πλήρης ομάδα με ένα μικρό πρόβλημα στη θέση 5 (Hunter και Dalembert είναι καλοί αλλά λίγοι) .Όμως στις υπόλοιπες θέσεις παρατήρησα μια υπεροπλία ,στον άσσο ο Salmons είναι «ότι πρέπει» για αλλαγή του Iverson και οι Iguadola και Korver είναι πολύ καλοί και μπορούν να σου πάρουν μερικά ματς ο ένας με την φοβερή του διείσδυση και ο άλλος με το φαρμακερό του σουτ. Στο 4 δεσπόζει η μορφή του Webber που αν και έχει τα χρονάκια του τους 20+ πόντους τους έχει για πλάκα…

Στον πάγκο είναι ο θρύλος της ομάδας mo’ Cheeks o οποίος αν και τον πρόλαβα στα τελευταία του νομίζω ότι ήταν από τους καλύτερους αμυντικούς του NBA.

Γιατί λοιπόν αυτή η μετριότατη χρονιά ?Γιατί δεν μπορεί αυτή η ομάδα να κάνει το κάτι παραπάνω? Γιατί με τέτοιο προπονητή δεν παίζει καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ άμυνα??

Σίγουρα της λείπει το βάθος στον πάγκο που έχουν για παράδειγμα τα πιστόνια αλλά τι άλλο φταίει?? Γιατί δεν κερδίζει με τίποτα εκτός έδρας??

Αυτά απο εμένα περιμένω τις απόψεις σας!!!!

Πρώτον, είναι ΑΙ, όχι "al".

Oι Σπερς πρώτα απ'όλα είχαν την τύχη με το μέρος τους. Έχασαν μεν το Ναύαρχο για μια σεζόν και πάτωσαν, αλλά πήραν το Νο1 των Ντραφτ και τον κορυφαίο, βάσει καριέρας παίχτη που εμφανίστηκε την τελευταία 10ετία (μη μου πείτε Σακίλ, αυτός εμφανίστηκε πιο πριν).

Από εκεί και πέρα, έχοντας έναν από τους σοβαρότερους προπονητές του πρωταθλήματος, εφάρμοσαν την τακτική "ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει" ή (καλύτερα) "ομάδα που κερδίζει αλλάζει μόνο στα λιγότερο δυνατά κομμάτια". Πολύ μεγάλη βοήθεια πήραν από τα ντραφτ, καθώς τη στιγμή που άλλες κι άλλες ομάδες ξόδευαν τις καλές τους επιλογές για να αποκτούν πουρναρόξυλα του στιλ Ντιοπ και Βαις, οι Σπερς έκαναν καλό scouting στο εξωτερικό κι απέκτησαν 2 κορυφαίους internationals. Ιδίως ο Μανού που επελέγη στο τέλος του Β' Γύρου ήταν ΤHE STEAL. Από ένα σημείο και μετά, τα πράγματα απλοποιούνται. Όταν μια ομάδα είναι καλή, οι καλοί παίχτες θα παίξουν γι'αυτήν ακόμη και με λιγότερα χρήματα. Σήμερα, οι Σπερς έχουν το καλύτερο υλικό στο πρωτάθλημα, με λογικό μπάτζετ.

Οι Πίστονς (όσο κι αν το μισώ) βασίστηκαν στη σκληρή τους άμυνα για να φτάσουν στον πρώτο τους τελικό, καθώς και στο γεγονός ότι ομάδες σαν κι αυτούς είναι απρόβλεπτες επιθετικά, όπου μπορείς εύκολα να υποτιμήσεις συγκεκριμένους παίχτες. Από εκεί και πέρα, η συνταγή της στρατηγικής/πειθαρχίας είναι η ίδια. Το μπάτζετ των Πίστονς νομίζω πως είναι κάτω του μέσου όρου του ΝΒΑ. Πιστεύω πως όλη η βασική τους πεντάδα παίρνει λιγότερα από τους 2 γκαρντ, ξέρετε ποιων...
Θεωρώ όμως τους Σπερς πληρέστερους, όσον αφορά το βάθος του πάγκου.

Παρεπιπτόντως, πώς πέρασαν κιόλας τα χρόνια για τον Μπόουεν; Είχα ξεχάσει πως είναι 35 ετών...

Εγώ λέω πως πρέπει να πάρεις έναν ευρωπαίο και να τον πλαισιώσεις με άλλους ευρωπαίους και ευρωπαίο προπονητή για να φτάσει στον τελικό και να κερδίσει....


Ε morfi?


Συμφωνώ με τα λεγόμενα του holic και εκτός του υλικού να τονίσω πως η χημεία είναι επίσης ένα μεγάλο συν.
Οι προπέρσινοι Lakers είχαν όλο το καλό υλικό για να κερδίσουν τον τίτλο, αλλά...
Αν κοιτάξουμε στο παρελθόν θα βρούμε σίγουρα και άλλα τέτοια παραδείγματα.

Δε φτάνουν τα μεγάλα ονόματα και ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτάθλημα όπου το "εγώ" μερικών παιχτών μπαίνει πάνω από το σύνολο μίας ομάδας (ακόμη και προπονητών), στο χτίσιμο μίας ομάδας σημαντικό είναι να μην έρχονται πολλά "εγώ" σε σύγκρουση.
Οι Πίστονς και οι Σπερς το έχουν πετύχει (οι Πέησερς το κατάφεραν σχεδόν πέρσι, αλλά αυτοί είχαν άλλα προβλήματα).
Ειδικά οι δεύτεροι είναι τυχεροί όχι μόνο για τους λόγους που αναφέρει ο χόλικ, αλλά κι επειδή οι παίχτες της παρόλες τις "star" επιδόσεις τους, κάθε άλλο παρά τέτοιοι είναι.

Τα "one man show" είναι πια παρελθόν...


Τελευταία βλέπω αρκετή κίνηση στο φόρουμ του ΝΒΑ....επιτέλους.

O Tσικς όπως λες, ήταν μεγάλος αμυντικός σαν παίχτης, απλώς δεν ξέρω αν μπορεί να επιβληθεί σαν προπονητής. Οι έως τώρα δουλειές που είχε αναλάβει, κάθε άλλο παρά εύκολες ήταν (Μπλέιζερς, τώρα Σίξερς) και, ας μην κρυβόμαστε, οι βασικοί μοχλοί των Σίξερς δεν παίζουν άμυνα, πέραν του Ιγκουοντάλα. Ο Άιβερσον κλέβει πολλές μπαλιές, αλλά αυτό δε σε κάνει από μόνο του μεγάλο αμυντικό. Ο Γουέμπερ ποτέ δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αμυντικά. Ο Ντάλεμπερτ είναι καλός αμυντικός, αλλά δεν έχει τα προσόντα που τον κάνουν να ξεχωρίζει (και πρέπει να αποκτήσει καλύτερο συγχρονισμό στα κοψίματα, καθώς ένα μεγάλο μέρος τους είναι goaltending, κι όπως γνωρίζετε, δεν πάνε όλα τα goaltendings για μέσα. Ο δε Κόρβερ παίζει άμυνα που προσομοιάζει με μερικά απ'τα αγαπημένα μου σαλάμια...

Εχεις χιουμορ....

Το εχω ξαναπει.Μια ομαδα η οποια θελει να παρει πρωταθλημα πρεπει να αποτελειται απο αμερικανους παιχτες και απο καναδυο ξενους που θα μαζευουν τις μπαλλες.
Για μενα μοντελο ομαδας ειναι οι lakers 2000-2002 και οι pistons.Σταθερος κορμος και καθε χρονο παιρνουν καινουργιους παιχτες οι οποιοι (δεν εχουν και) θα κανουν τα παντα για να παρουν ενα πρωταθλημα.(lakers 2002 mitch richmond - 2004 Gary Payton, Karl Malone).Και φυσικα ενας ικανος προπονητης ο οποιος θα εχει κερδισει τον σεβασμο των παιχτων του.Γιατι αυτο ελειψε απο τους lakers στους τελικους το 2004.