Το (1) πέρα του ότι είναι μαχητή θέση δεν λέει τίποτε. Ακόμα κι αν δεχθώ ότι η απόδοση του LA συνολικά είναι μέτρια το ότι καταφέρνει να κερδίζει σημαίνει απλά ότι ο αντίπαλος παίζει επίσης μέτρια απλά ελάχιστα χειρότερα, όχι ότι κερδίζει εύκολα. Εύκολα θα κέρδιζαν αν έπιαναν καλύτεροι απόδοση κρατώντας συγχρόνως το Ορλάντο στην ίδια μέτρια απόδοση. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει συνολικά οποτε άκυρο το (1).

Το (2) ισχυει από μόνο του ως γεγονός αλλά και πάλι δεν έχει σχέση με το πόσο εύκολη είναι η μέχρι στιγμής επικράτηση. Εγώ ο ίδιος είπα ότι η εμπειρία των Lakers στις κρίσιμες στιγμές (με συνδυασμό απειρίας και λίγης ατυχίας από την πλευρά του Ορλάντο) τους δίνει το μέχρι στιγμής 3-1. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτό να χαρακτηριζει οποιαδήποτε νίκη (πόσο μάλλον σειρά) ως εύκολη. Το "είδαν το χάρο με τα μάτια τους" κολλάει στο χαμένο λέυ απ και τις χαμένες βολές των αντιπάλων που τους έδωσαν τα παιχνίδια. Για φόβο δεν μίλησα καν.

Στο (3) το μόνο που έχω να πω είναι ότι το boxscore ουκ ολίγες φορές αποτελεί παραπλανητικό παράγοντα για το πόσο δύσκολα κερδήθηκε/χάθηκε μια σειρά. Αρκετοί τελικοί που τέλειωσαν με 4-2 ήταν πολύ αμφίρροπες σειρές όπου τα 4 έως και 6 παιχνίδια κρίθηκαν στην κόψη του ξυραφιού. Για το 4-1 δεν συμβαίνει γενικά κάτι τέτοιο αλλά ας περιμένουμε πρώτα να συμβεί (εφόσον συμβεί) και τότε όντως αυτό το επιχείρημα θα αποκτήσει αξία.

Εχεις δικιο οτι υπαρχει ισοπεδοτικη ταση στην Ελλαδα.
Ομως οσο αφορα τον Φιλ Τζακσον εγω προσωπικα θεωρω οτι ειναι "λιγος" ας παρει και 15 πρωταθληματα.Το οτι φτανει στο 10 πρωταθλημα και βγαινει παραδειγμα ο Μουρνινγκ και λεει αυτα μονο τιμητικο δεν ειναι.Ειμαι σιγουρος οτι για κανενα αλλο προπονητη δεν θα τα ελεγε αυτα ακομα και για εναν που δεν εχει ουτε ενα πρωταθλημα.Ο Ζεν Μαστερ ειναι ψυχολογος,σαν προπονητης ειναι μετριος.Ο Σταν Βαν Γκαντι ειναι καλυτερος προπονητης και ειναι απο τους καλυτερους μαθητες του Πατ Ραιλι.Ο ανθρωπος ασχολειται,ανακατευει την τραπουλα,αλλαζει πλανα,παραδεχεται τα λαθη του και μεσα απο αυτα γινεται καλυτερος.
Ο Φιλ Τζακσον τι κανει.Κοιμαται.
Παραδειγμα μπορει να συγκριθει σαν προπονητης με τον Ποποβιτς,τον Λαρρυ Μπραουν,τον Ντον Νελσον,τον Τζερι Σλοαν οι ανθρωποι αυτοι ειναι προπονητες δεν ειναι ψυχολογοι.
Ακομα και αν καποιος πει "εχει παρει ομως 10".Υπαρχει και εκει απαντηση.Μαικλ Τζορνταν-Σκοτι Πιππεν/Σακιλ Ονιλ-Κομπι Μπραιαντ.

δεν διαφωνω καθολου με αυτα που λεσ φιλε air and king(εγω ο ιδιοσ τον εχω κατακρινει πολλεσ φορεσ κ ειδικα περυσι),αλλα αυτοσ εφτιαξε τισ ομαδεσ με αυτουσ τουσ παιχτεσ που αναφερεισ...
να ρωτησω κ ολασ,εσυ θα ξερεισ,ο αλονζο που ξερει για τον φιλ τον ειχε ποτε παιχτη?

Οχι δεν τον ειχε ποτε παιχτη.Γενικα δεν λεω οτι ειναι σωστο αυτο που εκανε o "ZO" oμως ειναι ενα μικρο παραδειγμα της αμβισβητησης προς το προσωπο του Φιλ.

ΟΚ, λογικα ολα αυτα που λες. Ομως οταν εχεις τετοιους μεγαλους παιχτες πρεπει να ξερεις να τους χρησιμοποιησεις σωστα. Ο Τζορνταν πχ τι το ιδιαιτερο ηθελε σαν κοουτσαρισμα? Ο Ο'Νιλ? Ο τωρινος Μπραιαντ? Τους αφηνεις να παιξουν αυτο που ξερουν και πας να κερδισεις ετσι. Φανταζεσαι να αρχιζε το ανακατεμα της τραπουλας, να δοκιμαζε σχηματα, αλλαγες και πολυπλοκα σχηματα, να αξιοποιουσε καλυτερα τους συμπληρωματικους του παιχτες και να εριχνε την αποδοση των σταρ?
Και σκεψου και κατι αλλο. Το ροστερ των Μπουλς στη δεκαετια του '90 ηταν καλυτερο απ αυτο το Χιουστον πχ που πηρε τα 2 ενδιαμεσα στα three-peat πρωταθληματα? Απο της Γιουτα που εχανε στους τελικους το 97 και το 98? Για μενα οχι, γιατι περα απο 5-6 παιχτες, οι υπολοιποι δε θα ειχαν θεση στο rotation των υπολοιπων ομαδων πλει οφ. Το ιδιο και για τους φετινους Λεικερς. Ειχαν καλυτερο ροστερ απο το Σαν Αντονιο των προηγουμενων ετων? Δε νομιζω. Μια φορα ειχε ο Τζακσον ροστερ με ονοματα, το 2004 στο ΛΑ με τους 4 hall of famers και εχασε ευκολα τους τελικους. Μηπως λοιπον εκτος απο ψυχολογος ειναι ο καλυτερος ολων στην κατανομη ρολων σε ενα ροστερ και απλα αφηνει την ομαδα να ρολαρει απο κει και μετα?
Αλλωστε για καθε Μουρνινγκ που λεει οτι ο Τζακσον απλα καθεται στον παγκο, υπαρχει και ενας Σακιλ που λεει οτι θα ξαναεπαιζε στην εθνικη μονο με προπονητη τον Τζακσον. Και η διαφορα ειναι σ αυτο που εγραψες κι εσυ παραπανω. Ο Ζο δεν τον ειχε ποτε προπονητη, ο Σακ τον ειχε για 5 χρονια.

Το ροστερ των Μπουλς ειχε Τζορνταν-Πιππεν-Γκραντ-Παξσον-Χοτζες-Αρμμστρονγκ-Κινγκ-Λειβινγκστον αντε και τον δεινοσαυρο τον Καρτραιτ και τον Περντιου.
Ο Τζακσον ειχε παρει τοτε μια ομαδα ετοιμη απο τον Νταγκ Κολλινς και αφου εφαγε και αυτος την σφαλιαρα του απο τα Πιστονια καταφερε να τους οδηγησει στον Τιτλο το 1991.
Μεγαλους παιχτες εχει διαχειρηστει και ο Ραιλι Ματζικ-Καριμ-Γουρθι-Γιουινγκ-Μουρνινγκ-Σακιλ-Γουειντ ομως ειχε και πλανο και επαιξαν οι ομαδες που κοουτσαρε σε διαφορετικα τεμπο μπασκετ και ολοκληρτωτικη επιθεση και τρεξιμο και ολοκληρωτικη αμυνα.
Ο Τσακ Ντειλι επαιξε μπασκετ με πλανο,σκληρο μεν αλλα με πλανο και κερδισε.Οταν ρωτησεις ομως τι ξεχωριζει καποιος στον Φιλ Τζακσον η απαντηση ειναι η ηρεμια και η ψυχολογια.Η τριγωνικη επιθεση που ειναι σημειο αναφορας στην Ιστορια του μπασκετ ειναι δημιουργημα του βοηθου του και πραγματικου προπονητη Τεξ Γουιντερ ενος τεραστιου Γκουρου!
Το ανακατεμα της τραπουλας σαφως δεν λεει να βαζεις χαληναρια στους Σταρ αλλα οταν κοουτσαρει πρεπει αν δημιουργεις plays και εναλακτηκα για να αλλα ζεις καταστασεις οταν η ομαδα κολλαει!
Δεν υπηρχε περηπτωση ποτε κανενας προπονητης να ειχε παρει 10 δαχτυλιδια και να τον αμφησβητουσαν.
Μπορει να ξεπερασε τον Αουρμπακχ σε Τιτλους ομως προπονητικα δεν φτανει ουτε στο δαχτυλακι τον Θρυλο του Μπασκετ.

Βγαινουμε τελειως off topic τωρα, αλλα ας πω κι εγω κατι πανω σ αυτο. Αν και στο πρωτο three-peat του Σικαγο ημουν αρκετα μικρος για να ασχολουμαι πολυ με το ΝΒΑ(ξεκινησα να παρακολουθω στενα το μπασκετ το 1992, αν και παρακολουθουσα και πιο πριν βεβαια), δε θυμαμαι να εκαναν καριερα καπου αλλου οι υπολοιποι πλην Τζορνταν-Πιπεν-Γκραντ-Καρτραιτ(Νικς?) και ισως Χοτζες. Απο την ομαδα του 2ου three-peat ποιος αλλος εκτος Τζορνταν-Πιπεν-Κουκοτς-Ροντμαν-Χαρπερ μπορουσε να φανει σε αλλη ομαδα, εστω και στον ιδιο ρολο? Χαρακτηριστικο παραδειγμα ο Στιβ Κερ, που μολις εφυγε απο το Σικαγο δεν μπορεσε να πιασει ουτε στο Σαν Αντονιο ουτε στο Πορτλαντ(εκει δεν πηγε?).
Το πλανο του Τζακσον ειναι να αφηνει το παιχνιδι στους σταρ που εχει και να χρησιμοποιει για τους αλλους ρολους παιχτες που κανουν καποια πραγματα καλα, ακομα κι αν δεν ειναι κατι ιδιαιτερο σαν παιχτες. Θα κανω εναν παραλληλισμο με την Ευρωπη. Ποιος ευρωπαιος προπονητης εχει ευρωπαικους τιτλους, αλλα αμφισβητειται απο πολλους, ειδικα στην Ελλαδα? Ο Γκερσον φυσικα. Και τι κοινο εχει με τον Τζακσον? Αφηνει το παιχνιδι περισσοτερο απ οτι οι αλλοι στους παιχτες του και στον αυτοσχεδιασμο τους. Θεωρειται πολυ καλος στην ψυχολογια των παιχτων και στα κρισιμα ματς. Δε μοιαζει με τον Τζακσον αυτο? Θα μου πεις, ο Γκερσον δοκιμαζει πολλα πραγματα και μεσα στο ματς, κατι που δεν κανει ποτε ο Φιλ. Αλλα αυτο ειναι και η διαφορα του ευρωπαικου απ το αμερικανικο μπασκετ, η αναμιξη του προπονητη μεσα στο παιχνιδι. Αν ο Γκερσον δεν το εκανε και αυτο, δε θα ηταν προπονητης για τα δεδομενα της Ευρωπης. Στην Ευρωπη πρεπει να βρεις και καποια τρικ για να αιφνιδιασεις τον αντιπαλο. Στο ΝΒΑ αυτο μπορει να γυρισει και μπουμερανγκ στη χειροτερη περιπτωση.
Συγκριση με τον Αουερμπαχ δεν μπορω να κανω γιατι δεν εχω δει ποτε τους Σελτικς του Αουερμπαχ να παιζουν. Απ οσα εχω διαβασει ηταν ενας πολυ μεγαλος προπονητης, μαλλον ο μεγαλυτερος ολων στο ΝΒΑ. Εννοειται οτι συμφωνω για τη συμβουλη του μπαρμπα-Τεξ, αλλα θεωρω οτι και ο Τζακσον εχει το δικο του μεγαλο μεριδιο στις επιτυχιες των ομαδων του.

Ο Κερ εβαλε νικητηριο καλαθι το 1997 στους Τελικους μετα απο πασα του Τζορνταν .To 1999 κατεκτησε το 4ο σερι του πρωταθλημα με τους Σπερς.
Τωρα με τον Γκερσον ειναι αδοκιμη η συγκριση αλλο μπασκετ,αλλες συνθηκες.
Ο Καρτραιτ ειχε ερθει στο Σικαγο σε ανταλλαγη με τον Οκλει που πηγε στους Νικς.
Δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο.Ημουν σαφης.
Εχω τουλαχιστον 4 προπονητες πανω απο τον Φιλ Τζακσον και ας εχει πιο πολλους τιτλους απο αυτους και κυριως σαν αναφορα στην Ιστορια γιατι αν το δω τελειως ψυχρα και προπονιτηκα κατω απο κοσμο και κοσμακι!

Το θυμαμαι το καλαθι του Κερ, το ακουγα το ματς στο ραδιοφωνο λαιβ απο τον Παπαδογιαννη τοτε(δεν ειχα ακομα Supersport). Και ο Παξον εβαλε ενα τετοιο το '93. Το '99 ηταν οντως στους Σπερς, αλλα με πολυ μικροτερο ρολο απ αυτον που ειχε στο Σικαγο. Δε θεωρω οτι εκανε αξιοσημειωτη καριερα εκει. Κι ο Βουγιασιτς πηρε πρωταθλημα φετος με τους Λεικερς αλλα στους τελικους ηταν non-factor. Και τους θεωρω συγκρισιμα μεγεθη τους Κερ και Βουγιασιτς.
Με τον Γκερσον δε συγκρινω, εναν παραλληλισμο κανω επειδη βλεπω καποια κοινα στοιχεια. Εχουν και διαφορες βεβαια, το ειπα και μονος μου.
Την ανταλλαγη του Καρτραιτ καλα τη θυμομουν, Οουκλει για Καρτραιτ και αγκωνες του Καρτραιτ