Έχουμε πολλές υποψηφιότητες για φέτος με πολλά ενδιαφέροντα cases:

Ο Νταντόνι θα ήταν το φαβορί να το σηκώσει και φέτος... αλλά υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι... ΠΟΤΕ δεν το έχει πάρει προπονητής σε συνεχόμενες χρονιές, οπότε αν πάμε με το pattern εδώ, καλύτερα να συνεχίσουμε με τους επόμενους. Σίγουρα είναι από αυτούς που το αξίζουν περισσότερο όμως.

Σνάηντερ: ίσως ο ηθικός coach of the year, άξιζε πράγματα ήδη από πέρυσι-> ίσως πιέσει κάπως εδώ, συνηθίζεται αυτό στην Αμερική εξάλλου. Φέτος του παίρνουν τον Hayward, τον καλύτερο παίκτη του πέρυσι. Κερδίζουν καλό rooky στο draft, ξεκινάει με τον Rubio στον άσσο, βάζει τον Μίτσελ δοκιμαστικά, του πάει καλά, βγάζει τον χειρισμό από τον Rubio και τον δίνει σε Ίνγκλς και Μίτσελ, κάνει τον Ρούμπιο να μη φοβάται να γίνει σουτέρ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ, ο Μίτσελ αποδεικνύεται μία περίπτωση all-star κλάσης από την πρώτη του χρονιά, χάνει τον Γκομπέρ εν τω μεταξύ, επιστρέφει στην ομάδα και η Γιούτα από εκτός διεκδίκησης playoffs βρίσκει ρόλους και χημεία, μπαίνει στην 8άδα και μάλιστα κάνει και το upset πετώντας έξω την Οκλαχόμα. Προπονητής που δούλεψε και είχε τρομερά εμπόδια από την αρχή της σαιζόν μέχρι το τέλος της, αλλά κάνει θετικό απολογισμό σε μια παραπάνω από επιτυχημένη χρονιά με τη Γιούτα.

Στήβενς: μια από τα ίδια με τους τραυματισμούς που είχε. Είναι μάστερ στο να παίρνει το μαξ από τον κάθε παίκτη του. Έπαιξε κατά διαστήματα με τον Τάης βασικό ψηλό, δε διστάζει να εμπιστευτεί μέχρι και τον τελευταίο παίκτη του ρόστερ του, τον Λάρκιν. Κέρδισε το στοίχημα του Ροζίερ, κέρδισε το πείραμα με το να έχει σμωλ μπωλ με τον Τζέηλεν που τον δούλευε σε αυτόν τον ρόλο από το καλοκαίρι και τον έστειλε Σάμερ Ληγκ μάλιστα γι' αυτό. Παίρνει τρομερό grade στο player's development. Κέρδισε την 2η θέση στην Ανατολική χωρίς τον Hayward, με μεγάλο μέρος χωρίς Καηρή, με αρκετό χωρίς Μάρκους Μόρις και ακόμα περισσότερο χωρίς Σμαρτ. Είναι μια σοβαρή υποψηφιότητα και αυτός.

Μπράουν: αυτός ο προπονητής αξίζει να το πάρει μόνο και μόνο επειδή έφαγε 4 από τις χειρότερες χρονιές που μπορεί να υποστεί ένας προπονητής, συνειδητό tanking από το μάνατζμεντ, πειραματισμοί με παίκτες, καμία ελπίδα για σταθερό ρόστερ, κανένα ιδιαίτερο νέο ταλέντο, αφού τα ντραφτ πικς ήταν στα πιτς, καμία πρόθεση από παίκτες να μείνουν σε ένα τέτοιο κλαμπ. ΚΙ ΟΜΩΣ!! Όχι μόνο κατάφερε να κρατήσει συγκεντρωμένους τους παίκτες που είχε κάθε φορά, συνεχίζοντας να πιστεύει και να δουλεύει για μια καλύτερη μέρα που κάποτε θα ξημέρωνε στην πόλη της Φιλαδέλφειας. Δεν έχασε την ελπίδα και δικαιώθηκε. Φέτος βασιζόμενος στον Simmons κυρίως και στον Embiid και με πολύ σωστές κινήσεις, μπήκε άνετα στα playoffs και μάλιστα απέναντι στους Heat τρόμαξε τις ομάδες που ενδεχομένως να βρεθούν στο διάβα του στην postseason. Credits επίσης που βελτίωσε το ρόστερ (οκ, κανονικά το παίρνει ο GM αυτό) ή μάλλον το έκανε λειτουργικό μετά τον ερχομό Σόβα και Μπέλι.

ΜακΜίλαν: οι Pacers ήταν η έκπληξη της σαιζόν. Ο Oladipo έδειξε σε όλους πόσο τραγικό σωματείο ήταν οι Magic στα χρόνια που αναγκάστηκε να περάσει εκεί. Δούλεψε με τον Myles, δεν το έχει βρει ακόμα, αλλά εκείνος τον καθιέρωσε, δε φοβήθηκε και κάποια στιγμή θα το βρει ο ψηλός και θα παίξει το μπάσκετ που ξέρει. Έβαλε και τον Σαμπόνις στο παιχνίδι, με λίγα λόγια έκανε ομάδα σοβαρή, που κοίταξε στα μάτια τους Cavs και άγγιξε το θαύμα. Overall πολύ δυνατή δουλειά και επιδόσεις φέτος.

Dwayne Casey: από τους αγαπημένους μου φέτος. Τον έχω κράξει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά φέτος οι Raptors λειτουργικά ως πεντάδες σε διάστημα 48 λεπτών είναι η καλύτερη ομάδα του ΝΒΑ. Δεν είναι υπερβολή. Έχει μάθει τους παίκτες του, τους έχει βελτιώσει και ξέρει να παίζει και με τους νέους χωρίς αυτό να είναι σε βάρος των νέων ή των παλιών. Έχω γράψει και στο ALL-NBA Teams voting κι άλλα για τον Casey. Κράτησε φανταστικά ρόλους και ισορροπίες, έχει τους παίκτες του motivated, κερδίζουν και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ίσως το case που πιστεύω περισσότερο απ' όλα.

Alvin Gentry: τα έχω γράψει κατά διαστήματα στο thread των Pelicans για τον Gentry. Φέτος μόνταρε την ομάδα, έκοψε, έραψε και την έντυσε ωραία. Έπαιξε ωραίο μπάσκετ, κατόρθωσε να παντρέψει Κάζινς με Φρύδη, να φέρει σουτέρ επιτέλους κι επίσης έκανε ακόμα πιο λειτουργική την ομάδα με τον Rondo και τον Holiday, ακόμα και μετά το out του Cousins, διάστημα που οι Pelicans για μένα προσωπικά έπαιξαν το πιο ωραίο μπάσκετ και το πιο επιθετικό φέτος.

Είμαι προβληματισμένος και για αντικειμενικούς λόγους και λόγω προσωπικής συμπάθειας, αλλά μάλλον είμαι ανάμεσα σε Casey-Gentry-Brown-Stevens και Snyder με shortlist Gentry και Casey και από εκεί τον Casey.

Θα ψηφίζω T-1000 μέχρι να κερδίσει

To χρυσό τραπεζομάντηλο για τον Ταβερνιάρη/κοψιδομάχο/σκιτζή/.

To CoY θα το πάρει ο Στίβενς κάποια στιγμή, αλλά μάλλον όχι φέτος. Του αξίζει να το πάρει σε καλύτερη χρονιά. Σνάιντερ από μένα.

Και όμως, αυτός ο προπονητής αγνοήθηκε πλήρως από τους συναδέλφους του. Ίσως ο Κέυσυ (με κριτήρια της ρέγκιουλαρ καθαρά και μόνο) να το άξιζε, αλλά οι παντελώς έλλειψη έστω και ενός ψήφου στον Μπρατ δεν δικαιολογείται με τίποτα. Ή τουλάχιστον θα πρέπει να δικαιολογηθεί ο απίθανος που έδωσε ψήφο στον Ντοκ Ρίβερς.

Η μεγαλύτερη επίδραση που ασκεί στην ψήφο μου, είναι η ανάγνωση αυτής στο βάθος της ιστορίας. Ο Στίβενς αυτή την στιγμή και αντικειμενικώς είναι μία μπασκετική ιδιοφυΐα και θα είναι τουλάχιστον άδικο να αγνοείται το όνομά του μετά την πάροδο ν- ετών, όσα βραβεία και αν σαρώσει στα επόμενα χρόνια. Τα επιτεύγματά του δε στην ρέγκιουλαρ αλλά και η προσαρμοτικότητα που έδειξε στα τόσα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει δεν δικαιολογούν τίποτα λιγότερο από το COY. Δεν ξέρω και πολλούς προπονητές που αναγκάστηκαν να χτίσουν μία καινούργια ομάδα μεσούσης της σεζόν με τα υπάρχοντα υλικά που διέθεταν.
Αρκετά πόιντς παίρνει και ο Σνάιντερ, ο οποίος επίσης αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες κατά την διάρκεια της σεζόν, έβαλε έναν ρούκι σε τροχιά ALL-star, ωστόσο το μεγάλο comeback που του έδωσε και την επιτυχία το κατάφερε όταν όλη η ομάδα του ήταν υγιής.
Ντάντονι έδωσα πέρσυ ψήφο, το μπάσκετ που πρεσβεύει μου αρέσει, το θεωρώ επαναστατικό, το ίδιο και ο φετινός Κέυσυ που αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες, ωστόσο είχαν και την τύχη να έχουν τις ομάδες τους υγιής σχεδόν όλη τη σεζόν.