QUOTE(NBAholic @ Sep 15 2006, 01:20 AM)

Σε πολλούς δεν αρέσει αυτό το πλεονέκτημα του Σακ, και είναι λογικό, μιας και ο μέσος άνθρωπος (και φίλαθλος) έχει σωματοδομή που θυμίζει περισσότερο αυτήν του γκαρντ, αλλά προσωπικά αυτό το θεωρώ ρατσιστικό εις βάρος των ψηλών. Γιατί να μου αρέσει που η φύση προίκισε με τέτοια αθλητικά προσόντα μερικούς γκαρντ σαν τον Τζόρνταν, το Γουέιντ, το Λεμπρόν και τον Κόμπι ώστε να ξεχωρίζουν με μικρή μόνο προσπάθεια και να αντιπαθώ όσους σέντερ προίκισε με τεράστια δύναμη (που άλλωστε είναι κι αυτή αθλητικό προσόν).
Θα διαφωνησω σε αυτο. Οι kobe, wade, lebron πρωτα γνωριζουν το τοπι και επειτα παιρνουν βοηθεια απ τα σωματικα τους προσοντα. Μπορω να σου αναφερω εκατονταδες παιχτες με αναλογη σωματοδομη/αθλιτικα προσοντα στο nba που ομως δεν σκαμπαζουν απο μπασκετ.
Το πλεονεκτημα του shaq einai μοναδικο και το κυριοτερο, το καθιστα σχεδον ανικητο στην θεση που αγωνιζεται. Επομενως θα ελεγα ειναι συνδιασμος σωματικων προσοντων και θεσης στο παρκε, που ταιριαξαν κουτι στην περιπτωση του shaq
QUOTE(NBAholic @ Sep 15 2006, 01:20 AM)

Όλοι (σχεδόν) οι ψηλοί έχουν inside game, αλλά όπως και να το κάνουμε κάποιοι έχουν παραπάνω από άλλους. Και οι δυο πιο πετυχημένοι ψηλοί των τελευταίων 10 ετών από άποψης νικών και κυριαρχίας (Σακίλ και Ντάνκαν) έχουν περισσότερο από άλλους όπως ο Γκαρνέτ και ο Γιάο.
Καλα για kg (στα καλα του κ οχι στα τωρινα περιφερειακα του καμωματα..) αμφιβαλλω αν ειχε κανεις τους την ποιοτητα κ τον πλουραλισμο κινησεων του αλιεν..
Αν εννοεις οτι στεκοντε περισσοτερο χρονο στην ρακετα και κατω απ το καλαθι τοτε παω πασο. Αυτο ομως παραπεμπει σε αυτο που σου ειπα, ελλειψη αποτελεσματικου midle-range σουτ (αντε ο duncan εχει ενα ταμπλουδακι..)
Οι νικες δεν με ενδιαφερουν τοσο πολυ, ειναι θεμα ομαδας στην οποια αγωνιζεσαι, συμπαιχτων και γενικα δεν συμβαδιζει παντα με την ατομικο προφιλ του παιχτη ηγετη σε καθε ομαδα και ουτε η εξαγωγη συμπερασματων μεσω αυτου του οδηγου ειναι χρησιμη, μαλλον αποπροσανατολιζει.
QUOTE(NBAholic @ Sep 15 2006, 01:20 AM)

Ωστόσο, οι κανονισμοί και οι διαιτητές είναι πλέον πολύ ελαστικοί απέναντί τους. Ο Γουέιντ πέρυσι σούταρε 18,8 σουτ ανά αγώνα και 10,7 βολές. Ο Τζόρνταν που έκανε εξίσου συχνά διεισδύσεις και όπως και να το κάνουμε ήταν το αγαπημένο παιδί των διαιτητών, μόλις μια φορά σούταρε παραπάνω, παρότι ξεπερνούσε μονίμως τα 22 σουτ ανά αγώνα (κι όλα αυτά σε εποχές με χαλαρότερες κατά μέσο όρο περιφερειακές άμυνες. Ο Λεμπρόν 10,3 βολές για κάθε 23,1 σουτ. Ο Λάρι Μπερντ, παρότι όσο κι αν σου φαίνεται παράλογο, έπαιζε συνήθως πιο κοντά (ή έστω εξίσου κοντά) στο καλάθι, ποτέ δεν ξεπέρασε τις 6,1, παρότι έπαιρνε τότε 1-2 μόλις σουτ λιγότερα.
Γι'αυτό και διαφωνώ με όσους πιστεύουν ότι όλοι αυτοί οι παλιότεροι σταρ θα είχαν προβλήματα να σκοράρουν εξίσου πολύ σήμερα. Δε θα το έκαναν με το ίδιο υψηλά ποσοστά ευστοχίας, αλλά οι επιπλέον βολές θα κάλυπταν το μειονέκτημα. Όπως κι επίσης, γι'αυτό και θεωρώ ότι οι Αμερικανοί έχασαν ένα μέρος της διεθνούς ισχύος τους: Γιατί οι αστέρες τους έχουν συνηθίσει ένα πολύ πιο ελαστικό στιλ παιχνιδιού και δεν καταλάβαιναν γιατί ο Λεμπρόν και ο Γουέιντ δεν κέρδιζαν φάουλ κάθε φορά που επιχειρούσαν μπάσιμο.
Σαυτο θα διαφωνησω 100%.
Τετοια ελαστικοτητα στο σφυριγμα των φαουλ δεν εχω ματαξαναδει. Ειναι απιστευτο το ποσο ευκολα πανε στις βολες τα μεγαλα ονοματα και αποδειχτηκε περιτρανα και φετος στους τελικους με απιθανα σφυριγματα υπερ του wade στα τελευταια game της σειρας. Κραυγαλεες φασεις με αποκορυφωση το (ανυπαρκτο) φαουλ στον dirk στον τελευταιο αγωνα που εκρινε κ την σειρα.
Ο Jordan θεωρω, αναλογικα με το ξυλο που ετρωγε, οι διαιτητες εμφανιζονταν ιδιατερα τσιγγουνιδες στα φαουλ.
Και γενικα πιστευω οτι οσο πιο κοντα στο παρων ειμαστε, τοσο πιο ευαλλωτοι ειναι οι διαιτητες απεναντι στους αστερες. Προσωπικη γνωμη/εικονα.
Παντως για να σε προλαβω/διορθωσω (ιδιαιτερα στο 1ο σου ποστ) δεν ειπα ποτε οτι 'ο shaq δεν ξερει μπασκετ'. Ισα ισα του το αναγνωρισα οτι γνωριζει μπασκετ με δεδομενους τους αγωνιστικους περιορισμους που θετουν στο παιχνιδι του τα σωματικα του προσοντα. Αυτα ειναι ομως που, τουλαχιστον για μενα, (αναγκαστικα) τον αποτρεπουν να γινει μπασκετικος και δεν του δινουν την δυνατοτητα να απεμπλακει απ το ευκολο και αποτελεσματικο τροπο παιχνιδιου στον οποιο αναλωνεται και που για μενα κατανταει ανιαρος και κουραστικος.
Με ιντριγκαρει περισσοτερο να δω J.Petro παρα Shaq για να καταλαβεις.. Και με αυτο υπογραμμιζω οτι το θεμα που ανοιξα δεν αφορα την αποτελεσματικοτα του Shaq σαν center, αλλα το ποσο κολακευτικο μπορει να γινει (η να μην γινει) το παιχνιδι ενος C στα ματια του τηλεθεατη.
Εν τελη, θεωρω κορυφαιο (εβερ) τον hakeem