Πανάξια ο Ίκαρος Καλλιθέας πρωταθλητής παίδων ΕΣΚΑΝΑ 2016 – 2017
Συγχαρητήρια στα παιδιά στο προπονητικό team και στους διοικούντες.
Είδαμε ένα δυνατό και ποιοτικά πολύ μέτριο παιχνίδι που στο μεγαλύτερο μέρος του ο Ολυμπιακός ήταν απογοητευτικός ενώ ο Ίκαρος ευτύχησε να έχει 5 τρίποντα, να παίζει άμυνα με αυτοθυσία και να κυριαρχεί πλήρως κάτω από το καλάθι ιδιαίτερα με τον ψηλό του Νο 14 και μερικές βοήθειες τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά αξιοποιώντας μερικές πολύ όμορφες και καθοριστικές ασίστ από τον Λαναρά (Νο 16) σε χρονικά σημεία που η μπάλα ήταν βαριά.
Όταν νικάς μια ομάδα στο σημείο που υποτίθεται ότι υπερτερεί τότε είναι σίγουρο πως θα είσαι και ο τελικός νικητής.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε από την αρχή της σαιζόν δίνοντας μεγάλη σημασία στα ψηλά παιδιά (Τσουμάνης, Ζευγαράς, Σερβάκι, Πετρόπουλος και άλλα)με σκοπό να κερδίσει την μάχη της ρακέτας χωρίς βέβαια να υστερεί και σε επιλογές από την περιφέρεια (Οικονόμου, Μιχαήλ, Κολοβέρος).
Αν του καταλογίσουμε το ελαφρυντικό ότι είχε την ατυχία να μην αγωνίζονται λόγω τραυματισμών δύο από τα βασικά του ατού (Ζευγαράς, Οικονόμου) τίποτα από όλα τα υπόλοιπα δεν πήγε καλά. Μοναδικοί διασωθέντες ο Κολοβέρος, το Σερβάκι και θα έλεγα εν μέρει (επιθετικά και μόνο) ο Τσουμάνης αν δεν έχυνε την καρδάρα με το όποιο γάλα με το απονενοημένο τρίποντο από τα 7+ μέτρα με δεκαεπτά δευτερόλεπτα στο χρόνο της ομάδας του όταν οι επιλογές όφειλαν να είναι πιο νηφάλιες.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού επέμενε σε συνεχή πίεση σε όλο το γήπεδο χωρίς ούτε μια φορά να κερδίσει την μπάλα αλλά ούτε και να σπάσει το run παιχνίδι του Ίκαρου δεδομένου ότι ο Ίκαρος ήταν πολύ καλά διαβασμένος στο πώς να περάσει την μπάλα σε αυτήν την πίεση. Εκείνος δεν το έβλεπε ?? γιατί κούραζε την ομάδα του χωρίς αποτέλεσμα ενώ θα μπορούσε να κάνει οικονομία δυνάμεων και να αμυνθεί αποτελεσματικότερα εκεί που πραγματικά έπρεπε. Στην ρακέτα??
Αμυντικά οι ψηλοί του Ολυμπιακού απογοητευτικοί. Δεν μπόρεσαν να παίξουν στα ίσια σε δύναμη τους ψηλούς του Ίκαρου. Έτσι έχασα σχεδόν όλες τις προσπάθειες από κάτω στην επίθεση και πολλά ριμπάουντ στην άμυνα.
Σε συνδυασμό με τους περιφερειακούς σουτέρ που στην κυριολεξία έσπασαν τα στεφάνια, το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο, σε ένα ματς που πάντα ήταν περίπου 7-8 πόντους πίσω ασθμαίνοντας.
Οι διαιτητές (3!!) χωρίς καθοριστικά λάθη. Μάλλον μου φάνηκε σαν να γλυκοκοίταζαν λίγο τον Ίκαρο. Ελαφρά όμως.
Όχι τίποτα άλλο αλλά η ομάδα του λιμανιού ήταν και η μοναδική μας ελπίδα να αντισταθεί κάποιος στην πυρηνική δύναμη στο πανελλήνιο που ακούει στο όνομα Δούκας.
Προβλέπεται περίπατος και στο παιδικό….. θα δείξει !!