Κάθε σχέση με Εγγλέζο μυστικό πράκτορα , είναι απολύτως τυχαία .
Εγώ είμα ένας φτωχός και μόνος χομπύστας μυθιστοριογράφος και θα προσπαθήσω μέσα από αυτό τον "χώρο" να παρουσιάσω τα μυθιστορήματα φαντασίας που έχω γράψει ή γράφω . Τις πρώτες (μπόλικες) σελίδες τους , ώστε να τα διαβάσετε και αν , λέω αν επιθυμήτε , κατόπιν να συνομιλήσουμε γύρω από αυτά . Να μου πείτε την θετική ή αρνητική γνώμη σας , την κριτική σας , να στείλετε τις επισημάνσεις σας , όπου με χαρά θα τις δεχτώ . Δεν διεκδικώ το αλάθητο του Πάπα , ούτε έχω βλέψεις για νόμπελ . Είμαι προσγειωμένος και το μοναδικό που επιθυμώ είναι να περάσετε (ναι , και 'γω μαζί σας) κάποιες ευχάριστες στιγμές ανάγνωσης , χαλαρά .
________________________________________________________________________________
__________________________
ΤΙΤΛΟΣ , "" Υπόθεση Μίλαν Προσκαίρο ""
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ , Jiovanni Dim
EΙΔΟΣ , μυθιστόρημα φαντασίας
ΑΡΧΗ ΥΠΟΘΕΣΗΣ .
2031 . Αιγαίο πέλαγος .
Η γύρω περιοχή του σημείου που κατέπεσε το Μπόινγκ της μιστράλ αίρ πριν δέκα χρόνια , θα πίστευε κάποιος , που ποτέ δεν την έχει επισκεφτεί , πως θα βρίθει από δέντρα συγκεκριμένου είδους λόγω του μεγάλου υψόμετρου και των συχνών βροχοπτώσεων που τις περισσότερες φορές είναι ισχυρές . Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική για όσους τολμούν και βρίσκονται σε αυτή την αφιλόξενη περιοχή με την παντελή έλλειψη δέντρων ή χαμηλής βλάστησης , ο δε μόνιμος καθ' όλο το έτος παγετός από τις χιονοπτώσεις , μένουν για πάντα χαραγμένα σαν εφιάλτης στην μνήμη τους .
Ο δυσπρόσιτος χώρος μνήμης για τους νεκρούς που έχει δημιουργηθεί με την φροντίδα των συγγενών τους , δέχεται κάθε χρόνο την επιστροφή όλων των ανθρώπων που κρατούν ζωντανή την μνήμη των δικών τους ανθρώπων .
Έτσι και αυτή την φορά η καθιερωμένη ημερήσια πλέον επίσκεψη τους , έχει κατ'επανάληψη τα ίδια χαρακτηριστικά που όλοι τους έχουν προσέξει . Με πρώτο τον ήλιο που απλώνει πεισματικά τις ζεστές ακτίνες του προσπαθώντας άκαρπα , να λιώσει τον χοντροειδή παγετό στην ευρύτερη περιοχή του μνημείου , ενώ η ανυπαρξία της παραμικρής συννεφιάς κατά την ημέρα της έλευσης των συγγενών , είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό .
Κατεβαίνοντας οι συγγενείς από τα ξύλινα καθίσματα μεταφοράς που κρατούν οι χειροδύναμοι ντόπιοι βαστάζοι , συζητούν για τα δύο μετεωρολογικά φαινόμενα . Μία ομάδα από αυτούς έχει πλησιάσει τον υπεύθυνο των εργατών μεταφοράς και τον ρωτούν για την συμπεριφορά του καιρού τις προηγούμενες μέρες . Εκείνος γεμάτος ικανοποίηση από την ετήσια είσπραξη της καθιερωμένης επίσκεψης των συγγενών , είναι πρόθυμος να τους δώσει κάθε πληροφορία που θα του ζητηθεί , παρότι η προσοχή του είναι στραμμένη στον άντρα που ανηφορίζει με δυσκολία την κοντινή πλαγιά .
<< Είναι αλήθεια ότι ο καιρός ήταν άσχημος μέχρι χθες το πρωί ; >> , ρώτησε ο πρώτος .
<< Αν στρέψετε το βλέμμα σας στη σιδερένια αψίδα του μνημείου , θα δείτε το φρέσκο χιόνι που στέκεται πάνω στα οριζόντια μέρη της . Χθες χιόνιζε συνεχώς >> , τους απάντησε ο υπεύθυνος .
<< Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει . Κάθε χρόνο ο καιρός φτιάχνει την μέρα που ερχόμαστε >> , επισήμανε ένας άντρας που αυτή είναι η δεύτερη επίσκεψη του .
<< Δεν είχες έρθει όλες τις φορές . Μας φροντίζουν οι χαμένοι συγγενείς μας … >> , τόνισε μία γυναίκα που δεν κατάφερε να συνεχίσει τα λόγια της , δακρύζοντας από συγκίνηση . Οι γύρω καταλαβαίνουν τον πόνο της και φροντίζουν να την βοηθήσουν άλλοι με λόγια που περιέχουν κουράγιο και κάποιοι με ελαφριά χτυπήματα συμπόνιας στους ώμους της .
<< Σας ευχαριστώ , ζητώ συγνώμη για την παραβίαση του όρκου μας >> , τους είπε η ίδια
γνωρίζοντας ότι έχει υποσχεθεί μαζί με τους υπόλοιπους να μην κλάψουν ποτέ , κατά την διάρκεια της καθιερωμένης επίσκεψης τους στο μνημείο .
<< Προσπάθησε να μείνεις ψύχραιμη >> , της πρότεινε μία γυναίκα που στέκεται δίπλα της .
<< Ο κύριος Προσκαίρο να πλησιάσει στο μικρόφωνο του μνημείου >> , είπε ο υπεύθυνος των οχημάτων προς τους συγγενείς .
<< Ο Μίλαν δεν βρίσκεται κοντά μας >> , απάντησε ένας υπέργηρος άντρας ανάμεσα στην ομάδα .
<< Είσαι στα συγκαλά σου ; . Είπε ο επιστήθιος φίλος και συνάδελφος του Μίλαν γιατρός Έρικ Εκκλεονστόουν . Μόλις κοιτάξετε την κορυφή του δυτικού λόφου , θα δείτε την φιγούρα του >>
<< Συγνώμη παιδί μου >> , απάντησε ο υπέργηρος άντρας , αφού προηγουμένως έκανε αυτό που του υπέδειξε ο Έρικ , κοιτώντας την σιλουέτα του Μίλαν να στέκεται ακίνητη στην κορυφή του λόφου , όπως κάνει κάθε χρόνο που επισκέπτεται το μνημείο .
Ο υπέργηρος άντρας είχε προσωρινά ξεχάσει την γνωστή κίνηση του Μίλαν να ανέβει στην κορυφή , ώστε με το βλέμμα του στραμμένο στο βαθύ αποτύπωμα που άφησε το αεροπλάνο κατά την πρόσκρουση στο έδαφος , για να συλλογιστεί . Ο υπέργηρος άντρας επανέφερε στην ασθενική μνήμη του , την επιθυμία του , πως κάθε φορά ήθελε να ακολουθήσει τον Μίλαν μέχρι την κορυφή , αλλά το καταπονημένο του σώμα τον εμπόδιζε .
Στην κορυφή του λόφου πνέει ο θαλασσινός αέρας αναγκάζοντας τον Μίλαν να φροντίσει τα μακριά και άσπρα μαλλιά του , ενώ εκείνος σκέφτεται πως είναι η δέκατη συνεχόμενη φορά που έχει εκπληρώσει την επιθυμία του να αντικρύσει το σημείο που η πρωτότοκη κόρη του έχασε την ζωή της . Κάθε φορά που συναντά την ίδια εικόνα ένας ισχυρός πόνος διαπερνά το λεπτοκαμωμένο σώμα του , χωρίς να τον κάνει να δειλιάσει για τα σχέδια που εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να "χαράζονται" στο μυαλό του . Τώρα κοιτάζει το πανάκριβο ρολόι στο χέρι του και διαπιστώνει πως έχει αργήσει να επιστρέψει κοντά στους υπόλοιπους . Αρχίζει να κατεβαίνει την πλαγιά και η σκέψη πάει στον φίλο του τον Έρικ , που για πρώτη φορά τον συνοδεύει στο μνημείο .
<< Ξέχασα τον φίλο μου και τώρα που το σκέφτομαι , κάθε χρόνο αργεί περισσότερο η παραμονή μου στην κορυφή . Ντροπή μου . Θα του ζητήσω συγνώμη , μόλις φθάσω κοντά του >> , σκέφτηκε ο Μίλαν .
<< Κύριε Προσκαίρο , πηγαίνετε στο μικρόφωνο κα μιλήστε προς τους υπολοίπους … >> , του είπε ο υπεύθυνος , μόλις τον πλησίασε ο Μίλαν .
Ο Μίλαν έπιασε το μικρόφωνο για να μιλήσει όπως συνηθίζει να κάνει κάθε χρόνο , κατά την επίσκεψη στο μνημείο . Πριν ξεκινήσει τα λόγια του , έκανε νόημα στον Έρικ , χτυπώντας ελαφρά με την παλάμη στο κέντρο του στήθους του , ζητώντας του συγνώμη για την απομάκρυνση του στον λόφο .
<< Αγαπητοί φίλοι , γνωρίζω προσωπικά τον καθένα σας και ξέρω ότι σήμερα μαζί μας βρίσκεστε κάποιοι που έρχεστε για πρώτη φορά . Ο Θεός σας έδωσε την δύναμη να φτάσετε μέχρι εδώ και δυνατοί πια , να συλλογιστείτε πως βρίσκεστε δίπλα στα πρόσωπα που χάσαμε σε αυτό το αεροπορικό δυστύχημα . Όσο πιο κοντά βρίσκεστε στο σημείο που έφυγαν εκείνοι … , τόσο πιο ήρεμα θα συνεχίσετε την υπόλοιπη ζωή σας . Η μνήμη των αδικοχαμένων συγγενών μας θα παραμείνει ζωντανή , μόνο όσο εμείς φτάνουμε κάθε χρόνο σε αυτό το σημείο . Είναι το σημείο που έπεσε το αεροσκάφος και είναι το κατάλληλο σημείο για να "επικοινωνούμε" με εκείνους . Έκανα την αρχή με την πρωτοβουλία μου οδηγώντας σας στην κατασκευή του μνημείου , θέλοντας να βρισκόμαστε μαζί κάθε χρόνο , ενώνοντας τον πόνο μας από την απουσία των δικών μας προσώπων . Έτσι και φέτος το ίδιο συμβαίνει , ενώ πρέπει να σας ενημερώσω για τις επιστολές που έχω λάβει από τους ανθρώπους με τον ίδιο πόνο , που δεν κατάφεραν να επιβληθούν στον εαυτό τους και δεν μας συνόδεψαν .
Τα οικογενειακά ονόματα των απόντων είναι , του κυρίου Ένγκαρτ , της κυρίας Φόστερ , της κυρίας Νέμιβιτς και της κυρίας Αλφόνσο . Οι οικογένειες των προσώπων που ανέφερα είναι συγγενείς των μελών του πληρώματος του αεροσκάφους που χάθηκαν μαζί με τους δικούς μας . Παρακαλώ πολύ όλους σας να τηρήσουμε τριών λεπτών σιγή όπως μου ζητήθηκε από τους ανωτέρω , προς τιμή των νεκρών τους . Στην συνέχεια θα πλησιάσουμε το μνημείο και ο ιερέας που πάντα μας συνοδεύει θα τελέσει την επιμνημόσυνη δέηση . Σας ευχαριστώ για μια ακόμη φορά που βοηθήσατε την επιθυμία μου να δημιουργηθεί αυτό το μνημείο >> , είπε ο Μίλαν προς τους συγγενείς των νεκρών και αμέσως έδωσε το σήμα για την τρίλεπτη σιγή από όλους .
Ο υπεύθυνος για την ετήσια αυτή επίσκεψη των συγγενών έχει πλησιάσει στο κέντρο του μνημείου και φροντίζει να είναι όλα έτοιμα για την τελετή από τον ιερέα .
Οι υπόλοιποι μετά το πέρας του τρίλεπτου ξεκινούν την ανηφορική διαδρομή μέχρι τον χώρο που δεσπόζει το μνημείο .
Ο Μίλαν ξεκινά τελευταίος έχοντας στο πλευρό του τον Έρικ .
<< Κρέμονται όλοι από τα χείλη σου , παρατήρησα >> , του είπε ο Έρικ .
<< Λυπάμαι που συμβαίνει αυτό . Οι περισσότεροι από αυτούς με νοιώθουν σαν επίγειο Θεό . Μου έχουν πει ότι τους γλύτωσα από τον θάνατο . Δεν την ήθελαν την ζωή τους , μετά τον θάνατο των δικών τους σε αυτό το δυστύχημα . Είναι θλιβερό , αλλά δεν το έκανα επίτηδες . Είχα την ανάγκη να επικοινωνήσω με το παιδί μου . Με αυτό τον τρόπο . Δεν βρήκα άλλον . Αυτοί με ακολούθη
σαν και τώρα χαίρομαι που τους βλέπω να είναι αισιόδοξοι . Είναι ικανοί να με ακολουθήσουν σε ότι και να τους ζητήσω … >> , του απάντησε ο Μίλαν .
<< Δεν είναι η στιγμή αλλά θέλω να σου πω ότι οι Κινέζοι αντέδρασαν στους Ρώσους και … >> ,
<< Σωστά Έρικ , δεν είναι η στιγμή . Ας συμμετάσχουμε στην τελετή του ιερέα και αυτό που πας να μου πεις , θα το συζητήσουμε πίσω στο ξενοδοχείο >> , είπε ο Μίλαν , διακόπτοντας τα λόγια του Έρικ .
Ο ιερέας ξεκίνησε την δέηση και οι συγγενείς άλλοι με σκυμμένο το κεφάλι και άλλοι με κοιτώντας προς το ψηλότερο σημείο του μνημειακού χώρου , θυμούνται τις όμορφες στιγμές που έζησαν με τα πρόσωπα που έχασαν και τις έχουν χαραγμένες στην μνήμη τους . Για τον κάθε έναν από αυτούς οι υπόλοιποι που βρίσκονται γύρω του , τους αισθάνεται σαν πρόσωπα της δικής του οικογένειας . Αυτό είναι το κύριο αποτέλεσμα της πράξης του Μίλαν Προσκαίρο , φτιάχνοντας το μνημείο .
Κατά την διάρκεια της δέησης κανείς δεν παρέβη τον όρκο που όλοι ανεξαιρέτως έχουν δώσει , με αποτέλεσμα να μην ακουστεί ούτε το παραμικρό κλάμα . Ο όρος είχε τεθεί από τον Μίλαν αφού ήθελε να αποφύγει την συγκίνηση μερικών προσώπων που βρίσκονται ανάμεσα τους με προχωρημένη ηλικία , καθώς είναι δύσκολη μία ενδεχόμενη περίθαλψη σε αυτόν τον απομακρυσμένο τόπο .
<< Πρέπει να βρω την δύναμη να μείνω για πάντα εδώ >> , μονολόγησε ο Μίλαν , χωρίς να γνωρίζει ότι τον ακούει ο Έρικ .
<< Τώρα κατάλαβα γιατί η Μπέτυ , με παρακάλεσε να τον συνοδέψω σε αυτή την επίσκεψη . Φαίνεται πως η γυναίκα φοβάται μήπως ο Μίλαν κάνει κάποια απερισκεψία >> , σκέφτηκε ο Έρικ , μόλις άκουσε την φράση του Μίλαν .
Ο ιερέας ολοκλήρωνε την τελετή και όλοι περίμεναν να κάνει αυτό που συνηθίζει κάθε χρόνο , βγάζοντας το πετραχήλι του και αφού το ευλογήσει , το τοποθετεί μέσα στον ολόγυρα γυάλινο υποδοχέα του μνημείου . Στην συνέχεια θυμίζει στους παρευρισκό
μενους τον λόγο που τον οδηγεί σε αυτή την κίνηση .
<< Η δύναμη της πίστης προς τον Θεό , οδηγεί τον άνθρωπο ώστε να βρει την ισορροπία που υπάρχει ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο . Η άφεση του θρησκευτικού αντικειμένου στην θήκη , παρομοιάζει την πίστη μας στον Θεό >> , είναι τα γνωστά πλέον λόγια του ιερέα .
<< Αμήν , αμήν >> , απάντησαν σχεδόν ταυτόχρονα όλοι οι υπόλοιποι .
<< Μίλαν ! , τέλειωσε η τελετή >> , είπε ο Έρικ , καθώς τον είδε να κοιτάζει ασάλευτος την περιοχή πίσω από το μνημείο .
<< Σκεφτόμουν … >> , είπε βραχνιασμένα ο Μίλαν , χωρίς να ολοκληρώσει τι ήθελε να πει . Ενώ ένα ανεπαίσθητο δάκρυ βγήκε από τα μάτια του .
<< Αισθάνεσαι καλύτερα που και φέτος βρέθηκες σε αυτό τον χώρο ; >> , τον ρώτησε ο Έρικ .
<< Πρέπει κάποια στιγμή να σου εκμυστηρευτώ , κάτι που σκέφτομαι να κάνω . Θα σε ρωτήσω να μου πεις την γνώμη σου >> , του απάντησε ο Μίλαν , προκαλώντας απορία στον Έρικ .
Οι δύο άντρες πλησίασαν τα πρόσωπα της ομάδας που έχουν ανάγκη βοήθειας , για να περπατήσουν στην κατηφοριά μέχρι να φτάσουν στο σημείο που στέκονται οι βαστάζοι δίπλα στα μεταφερόμενα καθίσματα για την επιστροφή .
Ο Έρικ πρότεινε σε έναν άντρα και μία γυναίκα , να τους βοηθήσει στο βάδισμα , ενώ και ο Μίλαν πρότεινε το ίδιο στον ηλικιωμένο ιερέα και σε έναν άλλο άντρα της ομάδας .
Ο υπεύθυνος της μεταφοράς των συγγενών κάθε φορά είναι ο πρώτος ............................... , συνεχίζεται
) να σου πει τη γνωμη του. 