QUOTE
Τέτοιο ανελέητο και ατιμώρητο ξύλο στο ψαχνό δεν έχει ξαναγίνει πουθενά. Ας σφυρίζονταν τα φάουλ στα κλεψίματα και τότε θα βλέπαμε πόσο μετράει όλο το επιθετικό ταλέντο των ΝΒΑer's απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Νομίζω ότι χάρη σε αυτή την εύνοια οι Αμερικάνοι εκτός απ' το χρυσό κέρδισαν επάξια και τον τίτλο της πιο αντιπαθητικής ομάδας απ' τους Ισπανούς.
Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ, όχι γιατί το έκανε μια ομάδα που υποστήριζα (δε μου αρέσει να νικώ με κάθε κόστος, αν αυτό υπερβαίνει τους κανονισμούς), αλλά γιατί κάποιοι που μέχρι πρωτίστως έκαναν λόγο για "πραγματικές άμυνες", για "εξολοθρευτές" και "χταπόδια" και για το θέαμα που προσφέρει η επιθετική άμυνα και λοιδωρούσαν τους Αμερικανούς που είχαν συνηθίσει σε κανονισμούς ΝΒΑ, αρχίζουν να βλέπουν τώρα τις αδυναμίες των δικών τους μέτρων. Οι Αμερικανοί, για πρώτη φορά, άρχισαν να καταλαβαίνουν πώς να παίζουν δυνατή έως και πονηρή άμυνα που επιτρέπεται από τη FIBA κι ότι τα περισσότερα φάουλ δε θα σφυριχτούν ούτως ή άλλως. Οπότε, άρχισαν να εφαρμόζουν και δυνατές σωματικές επαφές και hand-checking, αυτό εν μέρει που οδήγησε κάποιους να πουν ότι "οι Αμερικανοί βάζουν τα χέρια τους πολύ δυνατά στην μπάλα". Κι επειδή ο μέσος Αμερικανός παίκτης είναι δυνατότερος και γρηγορότερος απ'το μέσο Ευρωπαίο, αυτό που δε φαινόταν φάουλ σε όσους είχαν συνηθίσει να βλέπουν Ευρώπη, τώρα φαίνεται να είναι. Κάποτε, οι Αμερικανοί ήταν αυτοί που διαμαρτύρονταν. Τώρα, αποφάσισαν να μπουν στο χορό και, γιατί όχι, να γίνουν αυτοί οι προκλητικοί της υπόθεσης.
Όλα αυτά βεβαίως θα ομαλοποιηθούν κάπως με τους νέους κανονισμούς που, μεταξύ άλλων, θα αυξήσουν την απόσταση του τριπόντου και θα αφήνουν πιο πολύ χώρο στους επιθετικούς, αλλά έως τότε, τα παράπονα κάποιων για αντιαθλητικές άμυνες τα ακούω βερεσέ. Φροντίζουμε για να έχουμε.