Νόμος είναι η γενική,αφηρημένη και δεσμευτική επιταγή που ρυθμίζει την κοινωνική συμβίωση, που ρυθμίζει δηλαδή την καθημερινή μας ζωή. Αυτός που θεσπίζει επομένως το νόμο ρυθμίζει την καθημερινή μας ζωή. Επειδή η ρύθμιση της καθημερινής μας ζωής είναι υπόθεση που ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ, αυτός που θα θεσπίσει το νόμο πρέπει να έχει επιλεγεί από εμάς και μάλιστα να μας έχει εξηγήσει ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΘΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΕΙ. Αυτό σημαίνει ότι ο νόμος δεν μας επιβάλλεται εξωτερικά από κάποιον τρίτο, άσχετο, αλλά πήγή του νόμου είμαστε (πρέπει να είμαστε) πάντα εμείς.Αυτό είναι το ζητούμενο πολιτικής πάλης αιώνων, να καθορίζουν οι ίδιοι οι πολίτες το νόμο που τους δεσμεύει. Ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, ο θεωρητικός θεμελιωτής της λαικής κυριαρχίας, εξέφρασε αυτό το ζητούμενο με υπέροχες φράσεις, που κρατούν μέχρι σήμερα και για πάντα την επικαιρότητά τους: "Η υπακοή στο νόμο που φτιάχνει κανένας για τον εαυτό του είναι ελευθερία" "Ο λαός που υποτάσσεται στους νόμους πρέπει να είναι ο δημιουργός τους" "Η νομοθετική εξουσία ανήκει στο λαό και δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν άλλον έξω από αυτόν"
Με βάση τα παραπάνω αυτό που έπρεπε να περιμένουμε οι πολίτες από τα κόμματα και τα ΜΜΕ θα ήταν να μας εκθέσουν ΠΟΙΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ, ΠΩΣ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ. Πιο απλά: πως θα λύσουν τα σύνθετα προβλήματα; Να μπει με νόμο ποσόστωση στη μετανάστευση ή οχι; Να απαγορευθούν τα Ι.Χ. από το κέντρο της Αθήνας για να μειωθεί η μόλυνση ή όχι; Να τεθεί νόμος που να επιτρέπει απολύσεις μόνο μετά από άδεια του Υπ.Εργασίας, ώστε να μη γίνονται απολύσεις προσχηματικές ή μήπως αυτό περιορίζει υπέρμετρα την επιχειρηματική ελευθερία; να αυξηθεί η φορολογία στις επιχειρήσεις ή μήπως αυτό είναι χειρότερο γιατί τότε θα φύγουν όλες στο εξωτερικό; Είναι οι διαδηλώσεις δικαίωμα μη υποκείμενο σε περιορισμό ή μήπως πρέπει να περιορίζονται κάποιες φορές για να μην κλονίζεται η σταθερότητα των επιχειρήσεων; κτλ.κτλ.
Κι όμως τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει. Μέχρι τώρα τα ΜΜΕ έχουν ασχοληθεί: ποιοι θα είναι επικεφαλής στα ευρωψηφοδέλτια; θα μείνουν στην ευρωβουλή όλη την πενταετία; εάν η Ν.Δ. χάσει με μεγάλη διαφορά , η Ντόρα θα θέσει θέμα ηγεσίας;ήταν έξυπνα τα τηλεοπτικά σποτ; γιατί στο ντιμπέιτ θα πάει ο Αλαβάνος και όχι ο Τσίπρας; εάν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει, αλλά με λίγη διαφορά, τότε αυτό είναι επιτυχία;Με λίγα λόγια: ασχολήθηκαν με το Α-Π-Ο-Λ-Υ-Τ-Ο Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α (εξού και 0+0=0 ), ασχολήθηκαν με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα σημαντικά ζητήματα της ρύθμισης της κοινωνικής συμβίωσης, ζητήματα που θέτουν πάντα ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ.Το αποκορύφωμα: τις τελευταίες ημέρες προπαγανδίζουν την..... αποχή.
Ακόμα και σε αυτό το φόρουμ, που -σε τελευταία ανάλυση-δεν είναι πολιτικό φόρουμ , η πολιτική συζήτηση που έγινε ήταν σε ορισμένα σημεία (κυρίως αναφέρομαι στο τόπικ για τη λαθρομετανάστευση) πολύ πιο διεισδυτική απο ο,τιδήποτε ειπώθηκε στα ΜΜΕ

Να πάψουμε να εμπιστευόμαστε τα ΜΜΕ ως διαμορφωτές γνώμης
Να εμπιστευτούμε την κρίση μας, το πολιτικό πεδίο είναι ανοιχτό στον κάθε πολίτη
Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τι εχει σημασία και τι όχι
Να ανοίξουμε μόνοι μας τη συζήτηση για τα προβλήματα της κοινωνικής συμβίωσης
Να καταλάβουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο

Η πολιτική δεν είναι ταμπού.
Ακόμα κι αν κάποιος τάσσεται με κάποιο κόμμα που λαμβάνει μεγάλο μέρος κριτικής από τα ΜΜΕ και τον κοινωνικό περίγυρό του, από τη στιγμή που το κάνει συνειδητοποιημένα είναι ένα μεγάλο βήμα πιο μπροστά από όλο τον υπόλοιπο κόσμο που έχει αποδεχθεί την θέση του και σιχτιρίζει μοιρολατρικά την κατάσταση στην οποία η ίδια η αδιαφορία του τον οδήγησε.

Λίγη ειλικρινής πολιτική αυτοπεποίθηση χρειάζεται στους συμπολίτες μας...

Ακριβώς αυτό. Επίσης: Να θέσουμε στον εαυτό μας τα μεγάλα ερωτήματα και να προσπαθήσουμε με μετριοπάθεια και σύνεση να τα απαντήσουμε. Να ΄θέσουμε τις απαντήσεις μας στο δημόσιο διάλογο.Να μιλήσουμε για ό,τι μας απασχολεί, να μιλήσουμε πολύ και χωρίς να φοβόμαστε την κριτική. Να εμβαθύνουμε τη Λαική Κυριαρχία. Να καταλάβουμε τη βαθύτατη ουσία της φράσης: "Ο λαός που υποτάσσεται στους νόμους πρέπει να είναι ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ τους"

έχω να αντιτάξω στον τίτλο του τόπικ, τον γίγαντα τον επίτιμο , ο πρώτος που καθιέρωσε στη χώρα την περίφημη πολιτική αυξήσεων 0%+ 0% = 14 %, το 1992.
Η ...δημιουργική λογιστική στην απαρχή της τότε

Έχω την αίσθηση ότι η από τα ΜΜΕ ανάδειξη των σκανδάλων ως πρώτου θέματος δημιουργεί στους εργαζομένους και τη νεολαία αισθήματα κυνισμού περισσότερο και όχι ριζοσπαστικοποίησης. Δηλαδή η σκέψη που κυριαρχεί είναι "όλοι κοιτάνε να βγάλουν χρήμα όπως μπορούνε-νόμιμα ή παράνομα-και να κοιτάξουν τη βολή τους. Το ίδιο θα κάνω και εγώ. Τρελός είμαι να αγωνιστώ και να εκτεθώ;" και όχι "η κατάσταση έχει βαλτώσει, πρέπει να παλέψω με τους υπολοίπους για αλλαγές" . ενδεχόμενη σκέψη ότι η σκανδαλολογία πλήττει το δικομματισμό και ενισχύει την Αριστερά απέδειξε ήδη τον εσφαλμένο χαρακτήρα της: στις Ευρωεκλογές η Αριστερά έμεινε στάσιμη και η αποχή (δηλαδή: συνολική απογοήτευση,αδιαφορία για τα κόμματα, αναδίπλωση στη στενη ατομική σφαίρα) απογειώθηκε.
Είναι ανάγκη η Αριστερά να σπάσει με πολύ συγκεκριμένες πρωτοβουλίες την κυριαρχία της σκανδαλολογίας ως πρώτου θέματος, γιατί η σκανδαλολογία -από ότι φαίνεται-γεννάει αποστροφή προς την πολιτική συνολικά. Πρέπει:

-Να ανοιχτεί με σκληρή δουλειά στους χώρους εργασίας το ζήτημα της υποβάθμισης των εργασιακών σχέσεων, λόγω κρίσης. (εκ περιτροπής απασχόληση, διαθεσιμότητες, απολύσεις)
- Να οργανωθεί μια κεντρική και πολύ καλά προετοιμασμένη μεγάλη ημερίδα που θα ανακεφαλαιώσει τις εξελίξεις στο χωρο των εργασιακών σχέσεων και θα ανοίξει την κουβέντα για το τι πρέπει να γίνει. Στην ημερίδα αυτή να μιλήσουν βεβαίως εργατολόγοι, συνδικαλιστές, πολιτικά στελέχη, αλλά να μιλήσουν κυρίως και πρωτίστως ΟΙ "ΑΠΛΟΙ" ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
- Να συνδεθεί η οικονομική κρίση-εργασιακή υποβάθμιση με την περιστολή των συνταγματικών δικαιωμάτων. Ακριβώς επειδή υπάρχει φόβος ότι η οικονομική κρίση-εργασιακή υποβάθμιση θα πυροδοτήσει αργά η γρήγορα λαικές αντιδράσεις, τα συνταγματικά δικαιώματα με αγωνιστικό περιεχόμενο (διαδήλωση, άρθρο 11 Συντ., απεργία, άρθρο 23 Συντ.) συνεχώς ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΝΤΑΙ, κάποτε κατά ΠΑΡΑΒΑΣΗ του ίδιου του Συντάγματος (κάποια στιγμή θα γράψω αναλυτικά για τον τελευταίο νόμο περί "ποινικοποίησης της κουκούλας'')
-Να υπάρξει μια μαζική καμπάνια με αίτημα τη νομοθετική προστασία του δικαιώματος απεργίας. Εδώ και 20 χρόνια περίπου τα δικαστήρια συρρικνώνουν αργά και σταθερά το δικαίωμα της απεργίας, οδηγώντας το στα όρια της εξαφάνισης.Είναι πλέον αναγκαίος ένας νόμος που θα ανατρέψει τις θέσεις των δικαστηρίων, τις βασισμένες στο νομικο ξεχείλωμα της έννοιας "καταχρηστική απεργία", και θα αποκαταστήσει το δικαίωμα αυτό στη συνταγματική του περιωπή. Η καμπάνια αυτή : α)θα βγάλει ένα τμήμα των εργαζομένων από το λήθαργο της απογοήτευσης β)θα αλλάξει την κυρίαρχη θεματολογία γ) θα προετοιμάσει γενικά τους εργαζομένους για τις ιδεολογικές-πολιτικές μάχες του μέλλοντος δ)εάν επιτύχει το στόχο της, θα δείξει ότι η λύση δεν είναι η ατομική αναδίπλωση αλλά η συλλογική προσπάθεια

στα ψιλά γράμματα των ηλεκτρονικών ΜΜΕ αλλά και των εφημερίδων, ως ένα βαθμό, έχουν περάσει οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων στην Ονδούρα. Υπενθυμίζω ότι στην Ονδούρα έγινε μετά από αρκετό καιρό επιτυχημένο στρατιωτικό ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ που ανέτρεψε με τη βία ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ κυβέρνηση. η τελευταία απόπειρα πραξικοπήματος (αποτυχημένη) που εγώ θυμάμαι ήταν το 2002 σε βάρος της εκλεγμένης κυβέρνησης Τσάβες στη Βενεζουέλα

Την παρακολουθούσα την ιστορία αλλά την είχα χάσει από ένα σημείο και μετά. Ο Σελάγια γύρισε τελικά που έλεγε ή είναι ακόμα εξορισμένος?

Επίσης, να παραθέσω ένα λινκ με, όπως πάντα, εκπληκτικές φωτογραφίες της boston globe: http://www.boston.com/bigpicture/2009/07/t...coup_detat.html από την τότε χρονική περίοδο.



Ρίξτε μία ματιά στο θέμα παιδιά, μας ενδιαφέρει.
Οικονομικά προς τα εκεί οδεύει η Ελλάδα (κατάσταση Λ.Αμερικής δηλαδή όπου το χάσμα πλούσιων-φτωχών είναι χαώδες και τα χρέη προς τις υπερδυνάμεις είναι ογκώδη).

Αυτή η Λατινική Αμερική, φαίνεται ότι δεν θα ηρεμήσει ποτέ ρε γαμώτο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η αφορμή δώθηκε από το αντι-συνταγματικό (και στα δικά μου μάτια σε μεγάλο βαθμό αντι-δημοκρατικό) δημοψήφισμα, που επιχείρησε να διεξάγει ο εκλεγμένος πρόεδρος για να επεκτείνει εις τον αιώνα τον άπαντα τη θητεία του. Άλλο που δεν ήθελαν οι δεξιοί πραξικοπηματίες. Κι έτσι ενώ θεωρούσα ότι κάτι φαίνεται να αλλάζει τα τελευταία χρόνια στην πολύπαθη ήπειρο πάμε πάλι στα ίδια.

Ενδιαφέρουσα ανάλυση των γεγονότων είχα διαβάσει εδώ.

*Μικρή παρατήρηση στο post του petrovic: Απόπειρα πραξικοπήματος υπήρξε και το 2008 στη Βολιβία αλλά βέβαια δεν είχε αντίστοιχη μορφή και απέτυχε σχετικά γρήγορα.

υπερβαλεις Σπυρο
If we are going down, θα παρουμε στον πατο και την Ε.Ε. Και αυτο ξερεις οτι δεν προκειται να γινει .

@piercey
Δεν είναι μοναχά δική μου γνώμη:

Από άρθρο Hμερησίας:



Από άρθρο Βήματος:


@omar
Πραγματικά η κατάσταση στη Λ.Αμερική έχει ξεφύγει. Θα φανώ αισχρά συνωμοσιολόγος αλλά για να κατανοήσει κανείς ένα μέρος των αιτίων της εκεί πέρα κατάστασης μπορεί να δει το zeitgeist movement (το πρώτο μισό) ή τις εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου.

διαφωνω, σε πολλα ειδικα με το δευτερο αρθρο. Με 36 βαθμους ωστοσο δεν εχω κουραγιο να αναλυσω την σκεψη μου Αλλη στιγμη , που δεν θα βαριεμαι τοσο

*Μικρή διόρθωση στο παραπάνω ποστ μου: το άρθρο του βήματος είναι δημοσιευμένη άποψη αναγνώστη της εφημερίδας κι όχι άρθρο της.
Άρη, εσύ σπουδάζεις τα οικονομικά, εσύ θα μας πεις πού είναι λάθος ο Κρούγκμαν στα όσα γράφονται στο link .

στην συσχετιση της Αργεντινης-Ελλαδας διαφωνω που γινεται απο τον...μηχανολογο
Ο κρουγκμαν μια χαρα τα λεει

Καλά, πιες μία γουλιά από το μοχίτο σου, ρίξε μία βουτιά και έλα μετά για την ανάλυσή σου .

Εγώ πάλι θα ασχοληθώ με κάποιες ανακρίβειες.

ΟΚ, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει σημαντική οικονομική ανισότητα στην Ελλάδα αλλά η σύγκριση με Λατινική Αμερική είναι άστοχη. Μια ματιά στους περίφημους gini indices (όσο μικρότεροι τόσο καλύτερα) ή στα στοιχεία που δημοσιεύει κάθε χρόνο ο ΟΗΕ στην Human Development Report δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης αυτού που λέω. Όταν ο λόγος του εισοδήματος του top 10% προς το bottom 10% στην Ελλάδα είναι περίπου 10 αυτό δε συγκρίνεται με τα 50+ και 100+ ή ακόμα και 150+ της Λατινικής Αμερικής. Ειδικά τη στιγμή που η Γαλλία έχει 9, οι ΗΠΑ 15, το ΗΒ 14 κοκ

Στο δημόσιο χρέος συμφωνώ ότι είναι υπερβολικά υψηλό αλλά η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας είναι πολύ υψηλότερη από αυτών των λατινικών χωρών κάτι που το κάνει διαχειρίσμο (το country credit rating μας έχει ένα μικρό premium πάνω από τα Γερμανικά ομόλογα).

Το δε άρθρο της Ημερησίας είναι πραγματικά ΤΡΑΓΙΚΟ !!! Απορώ αν ο αρθογράφος έκανε έστω 5 λεπτά έρευνα ή άνοιξε ένα βιβλίο εκτός από το να σχολιάσει το ντοκυμαντερ. Όλοι ξέρουν ότι το μεγάλο κάζο η Αργεντινή το έπαθε αφενός στην περίοδο ανάμεσα στο μεγάλο κραχ και το τέλος του Β παγκοσμίου αφετέρου ανάμεσα σε 1970-1990. Αυτές οι δύο περίοδοι μετέτρεψαν την Αργεντινή από μια χώρα από τις πλουσιότερες του κόσμου σε μια χώρα που αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα. Στην μετά 1990 περίοδο οι μέσοι ρυθμοί ανάπτυξης όχι μόνο επέστρεψαν σε θετικό πρόσημο αλλά είναι και οι μεγαλύτεροι όλου του 20ου αιώνα για την χώρα, αγγίζοντας το 3% !!! Ανεργία υπάρχει, φτώχεια και ανισότητα μπόλικη, η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά τα αίτια είναι πολύ-πολύ διαφορετικά από αυτά που παρουσιάζει ο αρθρογράφος και η χρονική αφετηρία ΕΝΤΕΛΩΣ άλλη. Πραγματικά, πόσο άσχετος μπορώ να είναι κάποιος, ή πόσο πολύ πρέπει να θέλει να προπαγανδίσει ;

Τέλος, συμφωνώ ότι ως συνήθως, τα πάθη αυτών των χωρών οφείλονται σε μεγάλα βαθμό στα πολιτικά παιχνίδια των μεγαλύτερων δυνάμεων. Συμφωνώ επίσης ότι μέσω οργανισμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και σε λιγότερο βαθμό της Παγκόσμιας Τράπεζας , γίνεται ευκολότερος η οικονομική υποθήκη των ευπαθών αυτών χωρών. Όμως όχι βρε Σπύρο να δίνεις το zeigeist σαν πηγή. Οι άνθρωποι παρότι έχουν κάποιο δίκιο σε μέρος του πλαισίου που παρουσιάζουν, αφενός είναι τρισάσχετοι από οικονομικά (φαίνεται εκεί που μιλάνε για το χρήμα αυτό καθεαυτό) και αφετέρου οταν αρχίζουν και μιλάνε για τις θρησκείες μου θυμίζουν εντονότατα τον Λιακόπουλο όταν παραληρεί... Ναι ξέρω ότι δεν είναι αυτό το επίκεντρο του post σου αλλά δεν άντεχα να μην το γράψω αυτό.

Edit: η άποψη που δημοσιεύεται στο Βήμα είναι άρτια από πλευρά οικονομικού συλλογιστικού. ΑΛΛΑ ο συγγραφέας παραλείπει να αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι χώρα που βασίζεται στην εσωτερική κατανάλωση και στις υπηρεσιές. Η εξαγωγή προϊόντων ήταν και είναι το αδύναμο σημείο μας. Οπότε και να χάσουμε 10% ανταγωνιστικότητα λόγω του σκληρού ευρώ μικρό το κακό σε ένα ήδη ελλειμματικό ισοζύγιο εμπορικών συνναλαγών. Τα οφέλη άλλωστε είναι πολλαπλά και σίγουρα υπερβαίνουν κατά πολύ τα μειονεκτήματα.

το αφηνω στον Flash, υποπτευομαι () οτι θα το κανει καλυτερα απο μενα


(εστησες εκπληκτικο σκηνικο, μονο το montecristo λειπει , μας μελαγχόλησες)


edit: Ημουν σιγουρος , το ποστ του flash δειτε της προηγουμενης σελιδας, γιατι χαθηκε με τη δικια μου την @@

Έσπειρε ο flash, υποκλίνομαι στην οικονομολογική ιδιοφυία του Reading-Αν.Λιοσίων .

Γιάννη, για να τα λες έτσι δεν έχω κανένα λόγο να σε αμφισβητήσω, απλά κάποια σημεία-παρατηρήσεις-ερωτήσεις:
1) Απορρίπτεις σωστά με επιχειρήματα την κατάσταση όπως περιγράφεται στα άρθρα, αλλά πέρα από τις "λεπτομέρειες" (εισαγωγικά γιατί δε μπορείς να θεωρήσεις ως λεπτομέρεια κυριολεκτικά την οικονομική κατάσταση μίας χώρας) και τα στοιχεία, η τάση την παρούσα στιγμή της χώρας μας θεωρείς πως είναι αύξουσα ή κατιούσα προς εκείνη της κάθε Αργεντινής? Κι αν συνεχίσουμε με τους ίδιους ρυθμούς πιστεύεις πως θα ανατραπεί αυτή ή αν όχι, πόσο γρήγορα μπορεί να μας οδηγήσει στον πάτο?
2) Ξέρω πως δεν αναφερόσουν σε εμένα όταν σχολίασες το zeitgeist αλλά τόνισα να δείτε το πρώτο μισό μέρος μόνο (καθώς το δεύτερο είναι προπαγάνδα της "θρησκευτικής" οργάνωσης, που δε θυμάμαι το όνομά της, αλλά έφτιαξε αυτό το ντοκυμαντέρ).
Αυτό και το άλλο ντοκυμανταίρ βασίζονται στο βιβλίο του John Perkins, οπότε μπορείς αν θέλεις να ρίξεις εκεί μία ματιά όχι για την οικονομική κατάσταση της Λ.Αμερικής αλλά για τα πάρε-δώσε των ηγετών με τις ΗΠΑ.
Τώρα για το zeigeist αν θεωρείς πως είναι τελείως λάθος τα όσα αναφέρονται εκεί περί της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης, θα με ενδιέφερε να μάθω ποιά είναι τα σωστά αίτια - εγώ ως αδαής από οικονομικά, τα πίστεψα και μου φάνηκαν αρκετά λογικά, όπως πιστεύω και στον περισσότερο κόσμο. Αν, όμως, είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα θα ήθελα να μου διορθώσεις την οπτική γωνία (σοβαρά, χωρίς ειρωνεία) να μη βγαίνω κι εγώ να λέω μπαρούφες στον κύκλο μου.
3) Δεδομένης της διαφθοράς που επικρατεί σε αρκετά επίπεδα στην ελληνική κοινωνία, της πολιτικής απάθειας, και δυστυχώς του μέτριου μορφωτικού επιπέδου (για να προλάβω οποιοδήποτε σχόλιο, ο αριθμός των εισακτέων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ δεν είναι δείκτης), πιστεύεις πως το γεγονός ότι η οικονομία μας δεν είναι τόσο τραγική όπως την παρουσιάζουν τα παραπάνω άρθρα είναι αρκετό για να μας γλυτώσει από τυχόν περιπτώσεις Λ.Αμερικής? Δηλαδή, υποτέλεια στις μεγάλες δυνάμεις, άμβλυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, συχνές εξεγέρσεις χωρίς αντίκρυσμα, κρατική και (μεγαλο)επιχειρηματική ασυδοσία και γιατί όχι πραξικοπηματική ανάληψη εξουσίας ή έστω κατάλυση του Συντάγματος με άλλο τρόπο. Εγώ για κάθε μία από αυτές τις πτυχές μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον ένα ελληνικό παράδειγμα...
4) Απάντησε όταν βρεις χρόνο γιατί σε έπρηξα με αυτό το ποστ .

Και Ζεφυρίου παρακαλώ Να μην ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε

(βασικά δεν είπα και τίποτα ιδιαίτερο απο οικονομικής άποψης, με εξαίρεση ίσως την τελευταία παράγραφο, αλλά όπως θα έλεγε και ο Λύκος : "ευχαριστώ για την αποθέωση, το ξέρω ότι μου αξίζει" )

Λοιπόν, θα προσπαθήσω να απαντήσω στα ερωτήματα με την μεγαλύτερη δυνατή συντομία ( ) .



Κοίτα αν με το "παρούσα στιγμή" μιλάς για τα τελευταία 2 χρόνια τότε πράγματι χώρες όπως η Αργεντινή έχουν ελαφρώς καλύτερη πορεία. Αυτό βέβαια οφείλεται απλά στο ότι οι λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες έχουν εν γένει οικονομίες με μικρότερη συσχέτιση με αυτές των οικονομικών γιγάντων (λόγω κυρίως της ισχνότερης ροής κεφαλαίων από τις μεν στις δε) και συνεπώς εππηρεάζονται λιγότερο και με υστέρηση από τις χρηματοοικονοικές εξελίξεις.

Αν μιλάμε για την τελευταία 5ετία-10ετία όμως τότε ειδικά σε σχέση με την Αργεντινή μάλλον τα έχουμε πάει και καλύτερα (λόγω Ε.Ε. και Ολυμπιακών Αγώνων) ενώ σε σύγκριση με λοιπές ανεπτυσσόμενες οικονομίες δεν νομίζω ότι τα πάμε και άσχημα.

Το θέμα βέβαια είναι ότι κατά τη γνώμη μου, είναι απλά αδόκιμη μια τέτοια σύγκριση. Δεν μπορείς να παίρνεις χώρες με εντελώς διαφορετικά οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά και επειδή βρίσκεις (αν βρίσκεις- όχι εσύ, ο λόγος το λέει ) κάποια κοινά patterns να συνμπεραίνεις : "α, τα ίδια θα τραβήξουμε". Άλλα μεγεθη, άλλοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι, άλλη η βάση της οικονομίας, άλλες οι οικονομικές διαδυνδέσεις, άλλη η πολιτική. Συγκρίσμη χώρα για την Ελλάδα είναι πχ η Πορτογαλία, η οποία έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό, μπήκαμε περίπου την ίδια εποχή στην τότε ΕΟΚ, είναι χώρα που βασίζεται πρωτευόντως στις υπηρεσίες (τουρισμός, ναυτιλια κλπ) και έχει συγκρίσιμο βιωτικό επίπεδο. Σε σχέση με αυτούς, ναι έχουμε μείνει πίσω.



Και εδώ να κάνω μια διάκριση. Αν μιλάμε για την ευρύτερη μακροοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα τότε τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Είτε σε απόλυτα μεγέθη είτε σε σχετικά. Αν έπρεπε να πω ποια είναι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αυτή τη στιγμή τότε θα έλεγα 1) η βόμβάρα του ασφαλιστικού 2) ο πληθωρισμός ή μάλλον περισσότερο ακόμα, το υψηλό γενικό επίπεδο τιμών 3) το δημόσιο χρέος. Από αυτά, το πλέον ανησυχητικό και το οποίο είναι ικανό να διαλύσει την οικονομία και την κοινωνία είναι το (1). Και λύσεις απολύτως ανώδυνες δεν υπάρχουν-ειδικά όσο καθυστερούμε. Το 2ο είναι θέμα αλλά εν μέρει είναι δομικό πρόβλημα του συστήματος της ελεύθερης αγοράς (από τα λίγα πράγματα που συμφωνώ με το zetgeist επί οικονομικών). Εύκολα βέβαια θα μπορούσε να μπει διατίμηση στα αγαθά πρώτης ανάγκης. Το (3) μπορει να λυθεί σχετικά απλά μέσω της συνεχούς ανάπτυξης και του περιορισμού της κρατικής σπατάλης και γραφεικρατίας (άλλο το αν γίνεται αυτό). Δεν ξέρω πότε θα το μειώσουμε, αλλά να το διατηρήσουμε σε ελέγξιμα επίπεδα δεν είναι δύσκολο. Γενικά, με εξαίρεση το (1), εγώ το βλέπω σχεδόν αδύνατω να πιάσουμε πάτο.

Πιστεύω όμως ότι εσύ ήθελες να επικεντρωθώ στα θέματα της φτώχειας και της ανισότητας. Πρέπει να πω ότι αυτά είναι θέματα πιο δύσκολο να τα γνωρίζεις σε βάθος και να τα αντιμετωπίσεις επιστημονικά όπως προσπαθώ. Ο λόγος είναι απλός: έλλειψη δεδομένων. Αυτό πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα τόσο της γενικότερης προσπάθειας να μην εξάρονται τέτοια θέματα όσο και της εγγενούς δυσκολίας στην ποσοτικοποίηση τους (πχ πως μπορείς να μετρήσεις τους ανέργους που δεν παίρνουν καν επίδομα ανεργίας, ή το εισόδημα εκείνων που κάνουν ανασφάλιστες δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, ή τον αριθμό επετών ή την κατανομή της πίτας της παραοικονομίας . Ως εκ τούτου dizzy, μόνο για εντυπώσεις μπορώ να γράψω, και η εντύπωση μου είναι ότι όντως συγκριτικά με χώρες όπως η Αργεντινή η κατάσταση μας πιθανώς δυσχεραίνει. Νομίζω πάντως ότι αυτό είναι περισσότερο εξαιτίας του ότι εκείνοι βελτιώνονται παρά του ότι εμείς χειροτερεύουμε (αν και μάλλον συμβαίνουν και τα δύο).



Τα βιβλία ομολογώ ότι τα αγνοούσα πλήρως αλλά το 2 μέρη του ντοκυμαντέρ του zetgeist τα έχω δει, και το πρώτο μέρος το ξαναείδα χθες για να μπορέσω να σου απαντήσω όσο μπορώ καλύτερα. Όπως έγραψα και στο προηγούμενο post, δεν αμφιβάλλω για το αληθές του πολιτικού παιχνιδιού που έχουν παίξει οι μεγάλες δυνάμεις με αυτές τις χώρες. Ακόμα και ελλείψει hard evidence μερικές φορές, δεν μου είναι δύκολο να δεχθώ τις διεφθαρμένες συναλλαγές μεταξύ ηγετών ή την εκτέλεση των έντιμων ηγετών από "τσακάλια".



Αυτό που με "τρελαίνει" με το zetgeist είναι ότι πολλές φορές κάνει αυτό που κατηγορεί. Σου λέει ότι είσαι ένα πειθήνιο πρόβατο που σε έχουν μάθει να μην αμφισβητείς ένα σύστημα το οποίο είναι πλήρως παράλογο επειδή βασίζεται στην νομισματική κυκλοφορία η οποία λένε βασίζεται στο χρέος και τον πληθωρισμό και δημιουργεί απαρέγκλιτα διαφθορα και ανάγκη για μεγιστοποίηση των κερδών. Η εξήγηση των μηχανισμών κάποιων οικονομικών φαινομένω ορισμένες φορές αγγίζει τα όρια του εξαιρετικού όμως κάπου προς το τέλος γίνεται πάντα ένα αλματάκι λογική το οποίο σε οδηγεί σε συμπεράσματα τα οποία είναι θέμα άποψης και σίγουρα όχι αληθοφάνειας. Για παράδειγμα, εκεί που λένε ότι όλο το χρήμα βασίζεται στο χρέος, δεν εξηγούν τελικά πως φτάνουν στο συμπέρασμα ότι εγώ που δεν έχω ούτε ένα ευρώ δανείου στο όνομα μου θεωρούμε χρεωμένος; Ο μόνος τρόπος που είμαι χρεωμένος είναι μέσο της κυβέρνησης μου που πήρε δάνειο από την κεντρική τράπεζα ώστε να κάνει επενδύσεις και να φτιάξει έργα υποδομής ή να ανακατανείμει αποδοτικά τον πλούτο (λέμε τώρα- αλλά σαν αρχή στέκει) και εγώ ξεπληρώνω το χρέος της κυβέρνησης μου μέσω των φόρων μου. Αλλά ξεπληρωνώ πάντα αναλογικά με το εισόδημα μου (εάν το φορολογικό σύστημα είναι δίκαιο). Οπότε που η δουλεία σε αυτό αφού μετέχω ο ίδιος στις κρατικές επενδύσεις σαν πολίτης της χώρας;

Ή μιλάνε ακατάπαυστα για την πλάνη του νομισματικού συστήματος και της ύπαρξης χρήματος. Και όχι μόνο. Αν προσέξεις, καταδικάζουν ομοίως και τον αντιπραγματισμό (barter). Οπότε σε μια πλουραλιστική κοινωνία με εκατομύρια διαφορετικά αγαθά, πως θα γίνουν συναλλαγές; Α, μα δε θα γίνονται συναλλαγές είναι η απάντηση που εμμέσως πλην σαφώς δίνουν. Όλα θα είναι ελεύθερα αγαθά σαν τη θάλασσα και το οξυγόνο. Μα τότε πως θα είναι δίκαιο το να συμμετέχουν άνισα στην παραγωγική διαδικασία όλοι οι άνθρωποι και να παίρνουν όλοι το ίδιο μέρος των αγαθών; Αυτό δεν το απαντάνε καθόλου. Αφήνουν πάλι εννοηθεί ότι λίγο πολύ όλα θα είναι πλήρως αυτοματοποιημένα οπότε δε θα υπάρχει καν ανάγκη για εργασία, οπότε θα μιλάμε για μια κοινωνία της αφθονίας όπου δε θα χρειάζεται καν να εγαζόμαστε για να απολαμβάνουμε τα αγαθά (από που να αρχίσω και που να τελειώσω το σχολιασμό αυτής της ουτοπίας). Και πέρα από αυτά, δε μας λένε καθόλου πως θα γίνει η μετάβαση από ένα νομισματικά σύστημα σε αυτή τη wonderland. Ακόμα και αν πέσουν οι κυβερνήσεις και όλοι οι άνθρωποι εργαστούν μονιασμένοι, το βέβαιο είναι ότι θα χρειαστούμε δεκαετίες αν όχι αιώνες για να πραγματοποιήσουμε αυτό το όνειρο (το οποίο εγώ πιστεύω ότι είναι απατηλό αλλά whatever). Στο ενδιάμεσο πως θα γίνονται οι συναλλαγές ; Παλι θα τεθεί το θέμα της ισότητας στην πρόσβαση των πόρων το οποίο θα γίνει άμεσα θέμα στην ισότητα της προσφοράς εργασίας (από άποψη ικανότητας και κόπου του εργαζομένου) οπότε και πάλι ανισότητα θα προκύψει.

Γενικά, το zetgeist λέει, λέει , λέει και δεν μιλάκει για το πιο απλό; Σε ένα κόσμο 6+ δισεκετομμυρίων ανθρώπων και επίσης δις αγαθών και υπηρεσιών -τα οποία ρε γαμώτο δεν παράγονται ούτε και μπορουν να παραχθούν τελείως μόνα τους -πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα κοινώς αποδεκτό μέσο συναλλαγών (γιατί αυτό είναι η θεμελιώσης ιδιότητα του χρήματος) ; Πειστική απάντηση δε δίνεται και κατ'εμέ δεν μπορεί να δωθεί. Γιατί απλά δε γίνεται να μην υπάρχει χρήμα, είτε αυτό είναι χαρτί, είτε μέταλλο, είτε αυτόγραφα του Michael Jordan ( ). Το θέμα λοιπόν είναι ποιος θα ελέγξει τους κεφαλαιοχικούς συντελεστες και ποιος θα καθορίσει μια ποιο δίκαη ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου. Ας ασχοληθούμε με αυτά και όχι με φουτουριστικές ουτοπίες.



Θα συμφωνήσω σε όλο αυτό το απόσπασμα σου μόνο που εγώ δε θα χρησιμοποιούσα την παρένθεση γιατί έχω έντονα την αίσθηση ότι στην Ελλάδα και οι μικρό-επιχειρηματίες κλέβουν όσο περισσότερο μπορουν και αναλογικά με το εισόδημα τους μπορεί να είναι και πιο ασύδοτοι από τα μεγάλα ψάρια. Δεν έχω απόδειξη για αυτό αλλά ως ένδειξη, σκέψου ότι όσα και να κλέβουν οι πολιτκοί της κεντρικής εξουσίας, είχε υπολογιστεί πριν κάτι χρόνια ότι είναι περισσότεροι ακόμα οι πόροι που μυστηριωδώς εξαφανίζονται από την τοπική αυτοδιοίκηση.

Στο θέμα μας τώρα. Όχι, δεδομένω όλων αυτών που περιγράφεις, τα οποία και κατ' εμέ ισχύουν, δεν μπορώ σε καμμία περίπτωση να πω ότι επειδή η οικονομία μας δεν είναι στην ίδια κατάσταση με τις Λατινικές, θα αποφύγουμε τέτοια φαινόμενα. Η ένσταση μου άλλωστε ήταν καθαρα στο οικονομικό κομμάτι. Η κοινωνικοπολιτική μας κατάσταση είναι σαφώς τεταμένη και δεν μπορώ να αποκλείσω κανένα σενάριο (ούτε και έχω ειδικές γνώσεις για να κάνω μια τέτοια εκτίμηση).

Και ένας-εκτός θέματος- αστερίσκος για αυτό


Συμφωνώ και στη διαπίστωση και στην παρένθεση. Έχω όμως την εντύπωση ότι παρά τη γενική μετριότητα, οι "ουρές" της μορφωτικής κατανομής στην Ελλάδα είναι παχιές. Τι εννοώ; Έρευνες έδειχναν ότι περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες διβάζουν κανένα ή ένα βιβλίο το χρόνο (για μη επαγγελματικούς λόγους). Όμως συγχρόνως, οι συνολικές πωλήσεις βιβλίων είναι τέτοιες που αναλογούν νομίζω καπου 8 σε κάθε Έλληνα. Για να ισχύουν και τα δύο, (και υποθέτοντας ότι όποιο βιβλίο αγοράζεται τελικά διαβάζεται) θα πρέπει κάποιοι να διαβάζουν πολύ περισσότερα από 8 βιβλία το χρόνο. Οπότε έχουμε πολλούς που δε διαβάζουν σχεδόν καθόλου και πολλους που διαβάζουν πάρα πολύ.

(δεν μπορείς να πεις, ήμουν σύντομος )

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την κατάσταση στην Ονδούρα, που δημοσιεύθηκε στην χθεσινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:

Ένα πραξικόπημα από το παρελθόν

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον άρθρο.Με τη μέθοδο της διολίσθησης και της ανοχής σιγά -σιγά προσπαθεί να στερεωθεί μετά από πολύ καιρό μια καθαρά παράνομη κυβέρνηση πραξικοπηματιών, που καταργεί τη Λαική Κυριαρχία και τη Δημοκρατία. Η θέληση για θέσπιση νέου Συντάγματος -νέου δηλαδή καταστατικού χάρτη που οργανώνει μια κρατική εξουσία-είναι πάντα μια θέληση για σημαντικές κοινωνικές αλλαγές, που τρομοκρατεί την εκάστοτε οικονομική και πολιτική εξουσία.Έτσι εξηγείται και η ανοιχτή προσφυγή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας της συγκεκριμένης χώρας στην παράνομη βία και την κατάργηση της Λαικής Κυριαρχίας. Είναι προφανές ότι πρέπει να προβληματίσει σοβαρά η χλιαρότατη αντίδραση τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια περίοδο που συνέβαιναν αυτές οι εξελίξεις στην Ονδούρα (μέσα Ιουνίου), συνέβαιναν επίσης οι ταραχώδεις διαδηλώσεις στο Ιράν. Οι διαδηλώσεις αυτές γίνονταν ως αντίδραση σε μια διόλου επιβεβαιωμένη νοθεία κατά τις εκλογές που ανέδειξαν πάλι νικητή τον Αχμαντινετζάντ. Τα συστημικά ΜΜΕ της Δύσης υποβάθμισαν τις εξελίξεις στην Ονδούρα και υπερπρόβαλαν τους πλήρως υιοθετημένους ισχυρισμούς της ιρανικής αντιπολίτευσης για νοθεία. Φανερές οι προτεραιότητες των ΜΜΕ: κλείνουν τα μάτια στη συντελεσμένη παρανομία των πλουσίων και φιλοαμερικάνων της Ονδούρας και προμοτάρουν τους εσωτερικούς αντιπάλους του αντιαμερικάνου Αχμαντινετζάντ , προετοιμάζοντας ίσως την κοινή γνώμη της Δύσης για την επόμενη πράξη του δράματος.

Οι ΗΠΑ αποφάσισαν να διακόψουν την παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ονδούρα, εξαιτίας του πραξικοπήματος που πραγματοποιήθηκε στην χώρα στις 28 Ιουνίου.

«Η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον έκανε την επιλογή αυτή σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ για την ανάγκη έκτακτων μέτρων λόγω της αντίστασης του καθεστώτος να υιοθετήσει την συμφωνία του Σαν Χοσέ και της άρνησης του να αποκαταστήσει τους δημοκρατικούς και συνταγματικούς νόμους στην Ονδούρα», αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ.

«Η αποκατάσταση της βοήθειας θα γίνει με την επαναφορά της δημοκρατικής και συνταγματικής διακυβέρνησης στην Ονδούρα», καταλήγει η ανακοίνωση.

Από tvxs.gr

πραγματικά πολύ ευχάριστη είδηση. Οι ΗΠΑ προχώρησαν σε επιβεβλημένη κίνηση άσκησης πίεσης προς τους πραξικοπηματίες. Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια και μεγαλύτερη ενεργοποίηση της διεθνούς κοινότητας

Τελικα δεν δικαιωθηκες, δυστυχως για ολους μας φιλε αστραπη.