QUOTE(Pantel @ Sep 26 2007, 18:55 )
πάντως αν και Παναθηναϊκών αισθημάτων, δεν πιστεύω να επαναληφθεί το treble. Σχεδόν ποτέ οι ομάδες που θεωρούνται κλασσικά φαβορί δεν κατακτούν Ευρωλίγκα.
Ισχύει. Συμφωνώ έντονα με την παρατήρηση του Pantel.
Ο ΠΑΟ έχει δημιουργήσει ένα απίστευτων προδιαγραφών πανίσχυρο σύνολο, και φέτος θα είναι δύσκολο με τεχνάσματα περσινού τύπου να αποφευχθούν ο τίτλος και η πίεση του απόλυτου φαβορί. Και σχεδόν πάντοτε οι ομάδες που εμφανίζονται "σίγουρες" ή "αυτονόητες" νικήτριες κάποια στιγμή λυγίζουν υπό το βάρος της συνδυασμένης επίθεσης που δέχονται από τους διψασμένους και απελευθερωμένους από κάθε άγχος αντιπάλους τους, με την αυτοσυγκέντρωσή τους να κλονίζεται από την ίδια τους την υποχρέωση να κερδίσουν τα πάντα.
Η αποφυγή του φαινομένου μπορεί να γίνει με δυο τρόπους.
Ο ένας υποδείχτηκε από τον περσινό ΠΑΟ (ως και την κατάκτηση της Ευρωλίγκας) και έχει να κάνει με την εσκεμμένη απόκρυψη των πραγματικών δυνατοτήτων της ομάδας/φαβορί, με έναν δηλαδή υποκινούμενο και ενορχηστρωμένο από την ίδια την ομάδα αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης που επιτυγχάνεται με κόλπα όπως το στα όρια του ρίσκου καθυστερημένο φορμάρισμα, ή ακόμα και οι εκούσιες ήττες ή μέτριες σε ενέργεια και αγωνιστικότητα αποδόσεις.
Η δεύτερη μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ένα φαβορί προκειμένου να δικαιωθούν οι προσδοκίες που γεννώνται από την υπεροπλία του, είναι αυτή που εφαρμόστηκε πχ. από τις Dream Team 1 και 2, αλλά και από τη Ρεάλ του 1995. Το φαβορί βάσει αυτής τις προσέγγισης δεν παίζει "κρυφτούλι", επιδιώκει εξ' αρχής να τρομάξει τους αντιπάλους του παίζοντας συνεχώς όσο πιο κοντά στο φουλ γίνεται, επιχειρώντας έτσι να μεταφέρει την ψυχολογική πίεση σε εκείνους, υπό την μορφή του φόβου της συντριβής. Στις προαναφερθείσες περιπτώσεις το συγκεκριμένο τέχνασμα απέδωσε τα μέγιστα, αφού είδαμε αντιπάλους αυτών των ομάδων να χάνουν την πίστη τους στη νίκη 1-2 φάσεις μετά το τζάμπολ κρίσιμων αγώνων, φέρνοντας έτσι πιο κοντά τους την συντριβή την οποία εξ' αρχής έτρεμαν, και δίνοντας με αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία στο εκάστοτε φαβορί να ξεμπερδέψει νωρίς με την πίεση που ενδεχομένως να συναντούσε σε πιο "κλειστό" παιχνίδι. Εννοείται όμως πως για να επιλέξει κανείς αυτή την ευθεία οδό πρέπει να έχει το υλικό και τη συνοχή που θα τον καθιστούν ΠΡΑΓΜΑΤΙ κλάσεις ανώτερο ακόμα και από τον πιο επίφοβο ανταγωνιστή, αλλιώς γυρίζουν όλα μπούμερανγκ, και έχουμε την ...ΤΣΣΚΑ του 2005!
(Υπάρχει βέβαια και άλλοι τρόποι να επιβεβαιώσει ένα απόλυτο φαβορί τα σκήπτρα του, οι οποίοι συνίστανται στο να κερδίσει κλειστά ματς χωρίς αύριο, στα οποία όλο το βάρος του κόσμου γέρνει στην πλευρά του, με προσωπικότητα (Μπουλς '98), διαιτησία (Γιουγκοσλαβία 1995, 1998), ή και συνδυασμό των δυο (Παναθηναικός 2007, τελικοί, 3ο ματς +μια γερή τζούρα τύχης). Εμπεριέχουν ρίσκο όμως, και καμιά ομάδα-φαβορί που σέβεται τον εαυτό και τους οπαδούς της δεν θέτει τέτοια σενάρια ως στόχους.)
Πάντως, ότι και αν επιλέξει ο Ομπράντοβιτς φέτος, ο ΠΑΟ έχει εναντίον του το ότι το φετινό ρόστερ είναι εντυπωσιακό όχι μόνο ουσιαστικά, αλλά και οικονομικά, γεγονός που πάντα δυσκολεύει την αποφυγή του τίτλου του φαβορί, δηλ την επιτυχημένη επανάληψη των περσινών "ελιγμών".
Υπέρ του ΠΑΟ αντίθετα είναι η παρουσία της ΤΣΣΚΑ, μιας ομάδας υποδεέστερής του, κατά τη γνώμη μου, σε στελέχωση, αλλά εξ' ίσου εντυπωσιακής, μιας ομάδας δηλ που ίσως, με τους κατάλληλους (ακροβατικούς θα έλεγα για φέτος) χειρισμούς, να μπορούσε να "φορτωθεί" εκείνη τον επαχθή χαρακτηρισμό του "γκανιάν" αλόγου της φετινής κούρσας.
Το τελευταίο πάντως ισχύει στην Ευρωλίγκα μόνο, μιας και στην Ελλάδα ο ΠΑΟ θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να παίξει όλους τους φετινούς αγώνες του νιώθωντας υποχρεωμένος να θριαμβεύσει, εξ' αιτίας τωνΜΜΕ, της κοινής γνώμης, αλλά και της αντικειμενικής πραγματικότητας. Ο Ολυμπιακός δεν λάμπει το ίδιο με την φετινή εκδοχή των "πράσινων", και αυτό δεν κρύβεται.
Θυμάστε όλοι φαντάζομαι πόση ζημιά έκανε από την ίδια θέση (αυτή του αουτσάιντερ) η ομάδα του Πίνι.
Και θα την ξανακάνει και φέτος, εκτός και αν ο Ζοτς βρει τρόπο να επιστρέψει με επιτυχία στην ...μέθοδο 2.