Η αντίδραση της ομάδας μετά το 61-65 είναι επική.
Όταν το 61-58 έγινε 61-65 είχα αρχίσει να προετοιμάζομαι για 5ο ματς
Αλλά εκεί μίλησε (δεν ξέρω τι μίλησε), τέλος πάντων εκεί τα κάναμε όλα τέλεια.
Όταν είσαι κάτω με 4 και είσαι στο τελευταίο λεπτό το ιδανικό είναι να σκοράρεις, εμείς σκοράραμε με τρίποντο, να βγάλεις την άμυνα, εμείς όχι μόνο κλέψαμε αλλά βάλαμε και γρήγορο καλάθι πηγαίνοντας στο +1, και να πάει μετά το παιχνίδι στις βολές και στο ένα σουτ. Στις 2 πρώτες του Ναβάρο (τα φάουλ και τα δύο σωστά - αν στη θέση του ήταν ο Σπανούλης πάλι θα τα σφύριζαν) απάντησε ο Σπανούλης με τρομερό lay up, βάζοντάς μας πάλι στο +1, ο Ναβάρο μετά είχε 1/2 και στην ισοπαλία, στο τελευταίο σου στο τελευταίο δευτερόλεπτο ο Άι Γιώργης (το τερμάτισαν ο Βαγγέλας και ο Λινάρδος με τα nickname) έκανε το θαύμα του.
Το τελευταίο λεπτό, ως αντίδραση, πρέπει να ήταν μέσα από τα μπασκετικά όνειρα του Σφαιρόπουλου.
Αυτή η σειρά ήταν, κατά τη γνώμη μου, η πιο ισορροπημένη, η Μπαρτσελόνα ήταν το φαβορί αλλά μόνο επειδή είχε το πλεονέκτημα. Δεν ήταν ξεκάθαρο φαβορί, από την άλλη εμείς παίξαμε τα 3 από τα 4 παιχνίδια πλήρης και υγιείς και αποδείξαμε πως αξίζαμε να είμαστε το F4. Και η Μπαρτσελόνα πάρα πολύ καλή, μηχανή καλοδουλεμένη, απλά εμείς φάνηκε να το θέλουμε περισσότερο και ήμασταν και ικανοί αλλά και τυχεροί και πετύχαμε το στόχο μας.
ΥΓ: Αν λέγανε στον Πρίντεζη, όταν πήρε μεταγραφή στα 15 του στον Ολυμπιακό, πως θα ζήσει αυτά τα πράγματα νομίζω θα γέλαγε με την ψυχή του. Ονειρική καριέρα στην ομάδα της καρδιάς του, νομίζω δεν μπορεί να ζητήσει κάτι παραπάνω κάποιος αθλητής ομαδικών σπορ.
ΥΓ2: Μετά του Μάντζαρη-Σλούκα-Παπανικολάου και οι Παπαπέτρου-Αγραβάνης ψήνονται με μεγάλα παιχνίδια και μεγάλες νίκες με αρκετή συμμετοχή, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για ένα νέο παιδί που ξεκινάει να ζει όλα αυτά και μάλιστα όχι σαν απλός θεατής, πολύ σημαντικό για την εξέλιξή τους.
ΥΓ3: Ο Σλούκας την πάσα στον Πρίντεζη την έκανε no look, μπορεί να τα έσπασε αλλά
ΥΓ4: Για τον Μάντζαρη ότι και να πούμε είναι λίγο πλέον, στην τετράδα μαζί Παπανικολάου-Σλούκας-Κατσίβελη που ήρθαν τότε ήταν, ας πούμε, ο παίκτης με τις λιγότερες προοπτικές, και έχει εξελιχθεί σε βασικό γρανάζι της μηχανής και άξιος συμπαραστάτης του Σπανούλη. Μετά τον Παπανικολάου έχει τη μεγαλύτερη εξέλιξη, και ίσως και περισσότερη από τον Παπ.
ΥΓ5: Ο Σφαιρόπουλος έδειξε ότι είναι ο προπονητής που χρειάζεται μια μεγάλη ομάδα, ηρεμία, υπομονή, γνώσεις, δουλειά, προσαρμοστικότητα. Ανυπομονώ να τον δω του χρόνου και με τις δικές του επιλογές. Περιμένω πολλά.