Είσαι πραγματικά ικανός για το καλύτερο-χειρότερο μέσα σε λίγη ώρα...
Πριν 10" κοιτούσα τα ποστ σου στο ΝΒΑ και έλεγα μέσα "τελικά αυτός όποτε θέλει γράφει καλά ποστ".
Και έρχομαι εδώ πέρα και διαβάζω την τελευταία σου πρόταση από το πάνω ποστ και νομίζω ότι μας ήρθες κατευθείαν από το φόρουμ του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού.
Anyways, πάμε για football talk (όπως την εννοούμε στην Ελλάδα...διαιτησίες, στημένα κλπ κλπ).
Γνωρίζω για τα τερτίπια της χούντας, έχω ακούσει για τον ημιτελικό με τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά..."για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι"...τίποτα δε γίνεται μόνο με εξωαγωνιστικές βοήθειες. Πρέπει να ξέρεις να κλωτσάς και το τόπι για να φτάσεις ψηλά.
Και αν κοιτάξεις τα αποτελέσματα εκείνης της ομάδας, καθώς και τις ιστορίες της εποχής, από μη οπαδική άποψη, θα καταλάβεις.
Πέρα από αυτά, υπάρχει μία πιο σημαντική παράμετρος από το αν ήταν δίκαιη ή όχι, μία επιτυχία.
Άνθρωποι και άνθρωποι συγκινήθηκαν εκείνες τις βραδιές, αμέτρητοι άρχισαν να ασχολούνται με τον αθλητισμό και ακόμα περισσότεροι έχουν βάλει αυτήν την επιτυχία στην καρδιά τους.
Επιτυχίες σαν αυτή είναι το θαύμα του '87, το κατόρθωμα του 2004 (ναι, στο χρυσό της Χαλκιά αναφέρομαι

), η κυριαρχία του Άρη το '80, το ευρωπαϊκό του Παναθηναϊκού στο Παρίσι και αμέτρητες άλλες αθλητικές στιγμές που προκαλούν τη ροή του ελληνικού αθλητισμού μέσα από την κακόμοιρη νεοελληνική ιστορία.
Το να έρχεται κάποιος και να λέει σε μία απλή πρόταση ότι όλα αυτά είναι...ασήμαντα, για να μη χρησιμοποιήσω τη λέξη που έγραψες...είναι τουλάχιστον ασέβεια και προσβολή προς τις εμπειρίες και αναμνήσεις αρκετών μεγαλύτερων ανθρώπων.
Και θα καταλάβεις, όπως κι όλοι μας στο μέλλον, ότι αυτά τα δύο είναι τα πιο σημαντικά που κουβαλάει μαζί του ένας άνθρωπος όσο μεγαλώνει.
Οπότε, θα σε παρακαλέσω, την επόμενη φορά που θα έχεις να κάνεις μία παρόμοια δήλωση, είτε να την υποστηρίξεις με επιχειρήματα και γεγονότα, είτε να κρατηθείς και να τα γράψεις σε κανένα οπαδικό-ποδοσφαιρικό φόρουμ, γιατί αυτά ΔΕΝ ανήκουν εδώ.