QUOTE(tsops @ May 10 2007, 12:26 PM)

Βρίσκομαι ακόμα με τη γεύση της καλοκαιρινής αύρας στα χείλη μου.
Η νέα χρονιά έρχεται, η πρόκληση ίδια : η ομάδα πρέπει να διακριθεί. Δεν γίνεται αλλιώς! Κορίτσια γεμάτα ζωή, ενέργεια, ταλέντο, ευαισθησίες και όνειρα, δεν μπορείς να κάνεις πίσω τώρα! Συγκέντρωση, προετοιμασία και τα φώτα του παρκέ ανάβουν. Η γραβάτα δίνει τη θέση της στο σορτσάκι. Τα flex βρίσκουν το hedge, το κεφάλι τη μπουνιά και η φανέλα το 1. Κινέζικα? Στην αρχή ναι.
Η χρονιά αρχίζει, το όνειρο ανοίγεται και το χαστούκι έρχεται πρώτο για να υπενθυμίσει σε όλους που βρίσκονται : ήττα. Ο χειρότερος τρόπος να ξεκινήσεις τη χρονιά. Κεφάλια κάτω, αυτιά κλειστά και η δουλειά συνεχίζεται.
Το πείσμα ορατό : ιδρωμένες πετσέτες, tape παντού και κιτρινόμαυρα double face. Το παρκέ γίνεται ελαφρύ, οι αποστάσεις μικραίνουν, η σπυριάρα ρολάρει στο γήπεδο και τα ροζ έρχονται. Μαζί με αυτά, χαμόγελα.
Δώρο : ένα ροζ αμαξάκι με μία κίτρινη ρόδα.
Η «εμπειρία» γίνεται σιγά σιγά σύμμαχος. Τα πόδια πονάνε, το κορμί χτυπημένο, αλλά το χαμόγελο δεν φεύγει ούτε με τη 2η ήττα.
Το ροζ αμαξάκι πια ρολάρει. Μικρά τα κυβικά, αλλά πολλά τα άλογα. Η ζωή σφίγγει, οι προτεραιότητες πολλές : οικογένεια, εξασφάλιση, μόρφωση, ποιότητα ζωής. Τα φώτα στο παρκέ όμως συνεχίζουν να είναι αναμμένα. Εντεκάμιση : ο γείτονας φωνάζει από τις πολλές φωνές και τα γέλια που ακούει νυχτιάτικα.
Η χρονιά συνεχίζεται : συγκινήσεις, χαρές, λύπες γλυκές.
Το ροζ αμάξι με τις 4 κίτρινες ρόδες συνεχίζει το προορισμό του.
Τα Κινέζικα έχουν γίνει κατανοητά, η Άνοιξη είναι εδώ και τα παιδιά αυτά γεύονται 2 επιτυχίες ταυτόχρονα. Νίκη? Επιτυχία? Όχι, όχι, όχι, απλώς ΧΑΡΑ! Αυτό είναι! Χαρά, χαμόγελα και ο ώμος πονάει ακόμα.
Η νέα χρονιά γέρασε αλλά τα έδωσε όλα. Τα κονφετί και η σαμπάνια ξεκουράζονται στο παρκέ. Τα φώτα του παρκέ επιτέλους σβήνουν…
Δανάη, Εύα, Μαρίες, Στάλα, Κική, Αιμιλία, Τζούλη, Ελπίδα, Αλεξάνδρες, Δήμητρα, Μαντώ, Χριστίνα, Λένα, Ντίνα, Σάντυ, Ντάφυ…Ευχαριστώ…
...συγκινηθηκα..

ειλικρινα..απο τα ωραιοτερα κειμενα που εχω διαβασει..