Αυτος ο βουκεφαλας ο ιωαννου βλεπει η διαιτησια να παιζει ΗΠΑ;

δε του το είχα με τίποτα του λεμπρόν

Έλα μωρέ, τι να τον κάνεις τον 35άρη τον ξοφλημένο??

Ωραιο ματς και παλι. Συγχαρητηρια στους 11 νικητες των ΗΠΑ, πολυ καλη προσπαθεια απο τους 12 Ισπανους. Δεν αντεξαν στο τελος οι Ισπανοι, κολλησαν επιθετικα και δεν μπορεσαν να μεινουν μαζι ως το τελος. Οι Αμερικανοι ειχαν την ενεργεια να παιξουν καλυτερη αμυνα στο τελευταιο 10λεπτο, δεν εδωσαν μακρινα σουτ στο Ναβαρρο και οχι μονο και λογικο ηταν να κερδισουν το παιχνιδι. Φαινεται οτι οι Ισπανοι θεωρουν μονο τους Αμερικανους σαν αντιπαλο που πρεπει να βγαλουν το 100%(αντε να το κανουν και σε κανεναν τελικο Ευρωμπασκετ).

Το…project είμαστε οι ΗΠΑ και θα παίξουμε σαν την Ν.Κόρεα ολόκληρώθηκε με επιτυχία!

οπότε μπορούμε σαν Έλληνες να υπερηφανευόμαστε για άλλα 2 χρόνια ότι είμαστε οι τελευταίοι που υποτάξαμε τις ΗΠΑ ,άσχετα αν η ομάδα των ΗΠΑ το 2006 έμοιαζε με παιχνιδάκι σε σχέση με αυτές του 2008 και του 2012…


δεν θαμπωθήκαμε από το μπάσκετ που παίχτηκε σε προημιτελικούς και ημιτελικούς ,αλλά όλα τα νόκ-αουτ ματς πλην αυτων της Αμερικής είχαν αγωνία, για δεύτερη Ολυμπιάδα ζορίστηκαν κατά 90% οι Αμερικάνοι σε τελικό, οπότε θετικό πρόσημο για το άθλημα μας σε συνδυασμό με τα εκκατοιμύρια κόσμου που ήταν καρφωμένοι για να δούν τον τελικό…

Born in the USA. Κάψιμο.

Συγχαρητήρια στους Ηνωμένους Πολίτες Αμερικής(έχω πει και χειρότερα) για το χρυσό και στους Ισπανούς για το αργυρό και τη ματσάρα που μας χάρισαν.

Νομίζω οι Ισπανοί δεν αξιοποίησαν τα 4 φάουλ του Λαβ.Τα αδέρφια έχασαν 3 επιθέσεις μετρημένες κοντά στο καλάθι κάνοντας μαρκαρισμένα σουτάκια και όχι χουκ τουλάχιστον.Επίσης καθοριστικό το λάθος της άμυνας στο κάρφωμα του Τζέιμς η οποία άνοιξε σαν χωνί στιγμιαία,βουτηρο στο ψωμί του Λεμπρόν δηλαδή.Ε μετά για το τρίποντο τι να πεις.Ήταν όμως η καλύτερη επιλογή για μένα στην άμυνα να σουτάρει ο Τζέιμς και προφανώς όχι ο Καρμέλο ή ο Κόμπι ή ο Ντουράντ.

Τέλος τρομερή άμυνα περιφερειακά οι Αμερικανοί στο 2ρο.Οι Ισπανοί πρέπει να μην μπόρεσαν να σουτάρουν παρά 1-2 ελεύθερα τρίποντα.Φυσικά στη ρακέτα έκαναν πλάκα όμως και κρατήθηκαν στο παιχνίδι.

Τέλος πάντων.Ματσάρα ολκής όμως οπότε συγχαρητήρια σε όλους!

Respect επιτέλους στην αγωνιστική αξία των Ισπανών.Απομονώνοντας τα καραγκιοζιλίκια τους,το να είσαι επί 38' συνεπής με τον ρυθμό των Αμερικανών αποδεικνύει πολλά για 2ρη συνεχόμενη Ολυμπιάδα.

Ματσαρα και παλι ..

Δεν αντεξαν οι Ισπανοι, λογικο ηταν - μου φαινεται πως εμειναν απο δυναμεις καπως στο 4ο, ενω θα ελεγα πως ηταν και λιγο ατυχοι γιατι δεν τους βγηκαν καποια καλαθια μεσα απο τη ρακετα με τους Γκασολς τα οποια ηταν δυσκολα μεν (παιζανε αμυνα οσο μπορουσαν οι 'ψηλοι' της ΗΠΑ) αλλα θα μπορουσαν να μπουν.

Παντως respect και στους δυο - οι Αμερικανοι ειναι παικταραδες προφανως, αλλα και οι Ισπανοι με κατωτερες συνολικα μοναδες επαιξαν στα ισια δευτερο μεγαλο παιχνιδι και εχασαν παλι στις λεπτομερειες.

Η διαιτησια δεν επαιξε ρολο στο αποτελεσμα, ας ειμαστε σοβαροι ..

Πολύ μεγάλο εκείνο το τρίποντο από τον LeBron. Δεν πα να λέει ο καθένας ότι λέει, ο συγκεκριμένος παίκτης και κότσια έχει και ικανότητες. Ο Durant και ο Paul έπαιξαν απίστευτα σήμερα, ενώ συγχαρητήρια πρέπει οπωσδήποτε να ακούσει και ο Kevin Love που ουσιαστικά ήταν μόνος του όλη η ρακέτα των Η.Π.Α. Όποιος και να είναι ο προπονητής στο Μουντομπάσκετ που ακολουθεί, πρέπει να κάνει κάτι να διορθώσει αυτή τη κατάσταση.

Ο Kobe έκανε ακριβώς όσα χρειαζόταν να κάνει. Αυτός που έπαιξε άθλια σήμερα ήταν ο Carmello, αλλά του το συγχωρούμε μιας και έκανε σπουδαίους αγώνες σε αυτή τη διοργάνωση.

Οι Ισπανοί ήταν εξαιρετικοί, αν και σε σημεία είχα την εντύπωση ότι κάποιοι μπήκαν να παίξουν ξύλο και όχι μπάσκετ -γκουχ Ρούντυ, γκουχ-. Ο Pau μπορεί να μην στεναχωριέται, ας έχασε το συγκεκριμένο τελικό, φέτος θα κατακτήσει για τρίτη φορά τη πρωτιά στο NBA, οπότε δεν είναι τόσο άσχημη η θέση του.

Πολύ ωραίος αγώνας, άντε με το καλό σε τέσσερα χρόνια πάλι.

Σκόρπιες σκέψεις και αλήθειες.

1.Ναβάρο μπασκετικό σίχαμα according to Φιλιππας και για πολλούς άλλους αλλά είναι μακράν ο καλύτερος περιφερειακός σκόρερ της δεκατίας.Πιο αδύναμος απο όλους ,αλλά μπασκετικό μυαλό.
2.Ισπανία ίσως η καλύτερη ευρωπαική εθνική όμαδα ever.
3.Aμερική για κάποιον που έχει παίξει έστω Δ τοπικό,φαίνεται και είναι μπασκετικό συνοθύλευμα.Υπήρξαν περιπτώσεις που έπαιρνε επίθεση ο Paul και δεν είχε αλλάξει 2η πάσα.Ολοι γουστάρουμε ΝΒΑ αλλά αυτο που παρουσιάσανε δεν ήταν μπάσκετ in my opinion.Πήραν σε μία όμαδα τους top scorer χωρίς να εξετάζουν χημεία...Citius Altius Fortius αλλά όχι μπάσκετ.
4.Xωρίς Durant ,θα είχαν ναυαγήσει.Απίστευτος απλά...
5.Πολλά βήματα δεν σφυρίχτηκαν.
6.Ο Lebron James είναι δεκαθλήτης και κάθε χρόνο τον βλέπω πιο τεράστιο.Εβλέπα τον αγώνα του Πεκίνου σήμερα στο ΥΤ και ήταν ο μισός.
7.Εγώ σαν άνθρωπος που αγαπάει το μπάσκετ,θα πλήρωνα πιο εύκολα να δω Ισπανία παρά την Αμερική όπως παρουσιάστηκε.
8.Gasol είναι μόνο ο Pau .Oiαδήποτε σύγκριση μεταξύ των δύο,πρεπει να γίνεται στο τάβλι.Καλός ο μικρός αλλά άλλη κλάση ο μεγάλος.
9.Μου άρεσε ο Deron τρομερά.Επαιξε πιο πολύ άσσος με το μυαλό στην οργάνωση ,απ'οτι στο ΝΒΑ,όπου παίρνει πολλές προσπάθειες.Τρομερός και απο πλευράς Ισπανίας ο Ροντρίγκεθ.
10.Έλειπε η ταχύτητα του Ρούμπιο στην επίθεση.Επίσης ο Ρίκυ είναι πολύ καλός αμυντικός πάνω στην μπάλα και θα τρώγε τα σηκώτια των playmaker.
11.Το iq του Westbrook πρέπει να γίνει αντικείμενο έρευνας.
12.Δίκαια το χρύσο και το ασημένιο αλλά ήθελα Μanu στο χάλκινο.

Στο επιθετικό μπλοκάρισμα των Ισπανών στην 4η περίοδο έπαιξε ρόλο και η επιλογή Σκαριόλο να αφήσει τον Γιουλ στο πόιντ που δεν μπόρεσε να περάσει την μπάλα σε καλά σποτς στους ψηλούς, ούτε να παίξει πικνρολ. Ίσως αν έμενε ο Ροντρίγκεζ να ήταν λίγο καλύτερα για αυτούς αν και οι Αμερικάνοι είχαν ανεβάσει τα επίπεδα πίεσης στην άμυνα τους.

Επίσης τόσο η επιλογή Ρέγιες, όσο και το twin towers σχήμα με τους δυο Γκασόλ στο τέλος δεν μου άρεσε. Γενικότερα δεν ήταν πολύ κερδοφόρο το σκορ για τους Ισπανούς με τα αδέρφια μέσα. Ο Πάου μια χαρά έκανε την δουλίτσα του στο ποστ, σκοράρωντας και δημιούργωντας δεν χρειαζόταν σήμερα με τα κοντά σχήματα των Αμερικάνων και δεύτερος ποστ παίχτης.
Δεν έχω δει στατς αλλά πιστεύω ότι με τον Ιμπάκα μέσα έχουν καλό σκορ οι Ισπανοί σήμερα, ήταν πιο κινητικοί και ευπροσάρμοστοι στα ματσαρίσματα στην ζώνη αλλά και τους επέτρεπε με την παρουσία του να παίξουν και μαν το μαν που προβλημάτισε κάπως τους Αμερικάνους. Πόσο περίεργο όμως; Οι Αμερικάνοι ήταν πιο καλά κουρδισμένοι επιθετικά εναντίον ζώνης στο τουρνουά, είχαν καλό passing game και σωστό spacing, παρά εναντίον μαν το μαν.

Σε κάθε περίπτωση υπόκλιση και στις δυο ομάδες για το ματς, μακάρι να αντέξουν οι Ισπανοί, ο Ναβάρο δηλαδή πιο πολύ γιατί αντί του Καλντερόν έρχεται ο Ρούμπιο,ώστε σε 2 χρόνια να είναι το ίδιο ανταγωνιστικοί...

Πρώτη φορά όμως στα χρονικά να σημειώσουμε ότι αντίπαλος των αμερικανών(με παίκτες από ΝΒΑ) είχε αντικειμενικά ανώτερη σε αξία front line.

Δεν λέω,παικταράδες όλοι τους με τα PG και τα SF,εξωγήινοι!!! αλλά δεν είναι και εύκολο αυτό που επιχειρούν οι Αμερικανοί με το να κατεβάζουν αποστολή με έναν ψηλό μόνο ουσιαστικά τον Love.
Αδέρφια Γκασόλ και Ιμπάκα μαζί συνιστούν κορυφαία front line.Οι Αμερικανοί κατέβηκαν χωρίς τα 2 καλύτερα 5αρια και τα 2 καλύτερα 4αρια του πρωταθλήματος.(Χάουαρντ-Μπάινουμ,Γκρίφιθ-Όλτριτζ)

Γενικά το τουρνουά μας αφήνει μια περίεργη γεύση.

Η ομάδα που έπρεπε να το πάρει το πήρε, η "κακή" ομάδα-πλην τελικού-Ισπανία πήρε το αργυρό, η ομάδα που θα μπορούσε να είναι στο τελικό-αλλά δεν δυστυχώς-πήρε το χάλκινο και ο Μανού να δηλώνει ότι ήταν η χειρότερη ήττα της καριέρας του.

Η Ισπανία ήταν φανερό ότι στο τέταρτο δεκάλεπτο κλάταρε, αλλά τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Η ΗΠΑ χωρίς Ντουράντ θα είχε και θα έχει στα προσεχή τουρνουά πρόβλημα. Η Ρωσία ήθελε πλέι-μέικερ για το παραπάνω και η Αργεντινή βάθος πάγκου. Οι υπόλοιπες θα πρέπει να κάνουν υπομονή και να παραδειγματιστούν από την Ισπανία κια την Αργεντινή(συμπεριλαμβάνει και τη δική μας εθνική αυτό).

Μα ακόμη και εναν Chris Bosh να είχαμε αντί του Davis, θα ήταν υπεραρκετό για να είναι ευκολότερη η επικράτηση μας.

Α, μην το ξεχάσω. Παικτούρα μπορεί να είναι, αλλά ο Carmello ήταν απαράδεκτος στην αρχή του αγώνα, όταν και είχε τα χέρια στη τσέπη ενώ έπαιζε ο εθνικός ύμνος.

Tι γελάκια με τον Νάτου είναι αυτά από τον Π.Γκασόλ?

Προσωπικά πιστεύω ότι οι αμερικανοί κατεβάζουν σχήμα..σαν να θέλουν να δώσουν ελπίδες στους αντιπάλους τους.Μόνο με τέτοιο σχήμα θα μπορούσαν να ελπίζουν και να κοντράρουν οι Ισπανοί.
Όσο υπεραθλητές σε προσόντα να είναι ο Λεμπρόν,ο Ντουραν,ο Καρμέλο και ο Ιγκουαντάλα...αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παρουσιάζουν αδυναμίες και ελαττώματα στο 4 και 5 που δεν είναι οι θέσεις τους.

Και το έχω παράπονο γιατί θα μπορούσαμε να δούμε μπάσκετ άλλου επιπέδου.Ζούμε μια εποχή του ΝΒΑ που δεν εμφανίστηκαν ποτέ μαζεμένοι τόσοι παικταράδες play makers.Κρις Πολ και Ντερόν θα έβγαζαν πολλά περισσότερο όμορφα πράγματα στο παρκέ με έναν Γκρίφιθ..έναν Χάουαρντ..έναν Μπάινουμ

Κρις Πολ
Ντερόν Ουίλιαμς
Ντέρικ Ρόουζ
Κόμπι
Ουέιντ
Λεμπρόν
Ντουράν
Καρμέλο
Γκρίφιθ
Λαβ
Χάουαρντ
Μπάινουμ

Μια τέτοια Dream Team θα ήθελα να δώ...για να σταματήσουμε να ακούμε ισοπεδωτικές και προσκολλημένες αντιλήψεις για τους παικταράδες του 80' και μέσα 90' υποτιμώντας αυτούς που βλέπουμε σήμερα.

We are the champs again!

όσον αφορά πάντως το international basketball νομίζω είναι προφανες ότι ο Γκασόλ είναι πολύ καλυτερος από το Σαμπόνις, ο Νοβίτσκι καλύτερος από Κούκοτς, ο Τζινόμπιλι καλύτερος από Πέτροβιτς, Γκάλη. εδώ τα πράγματα είναι αντίστροφα.

γενικά η δεκαετία που έκλεισε (2002-2012) με αφήνει ΥΠΕΡΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟ. Είδαμε νεες υπερδυναμεις στο international, πραγματικες ομαδάρες (Ισπανία, Αργεντινη), η εθνικη μας ανεβηκε, οι παικτες που προανεφερα είναι ηδη ΘΡΥΛΟΙ. Τι άλλο να ζητησεις;

Καθόλου προφανές εκτός αν μιλάμε για καριέρα στο ΝΒΑ όπου ο Λιθουανός πήγε ήδη σακατεμένος και στο τέλος του prime του. Ίσως ο καλύτερος passing center παγκοσμίως μαζί με τον Walton, με πολύ καλύτερο σουτ και μεγαλύτερο range, επιβλητικότερος στο low post, καλύτερος rebounder κι ισχυρότερη προσωπικότητα. Από εκεί και πέρα κι από αυτούς που έχω παρακολουθήσει ο Γκασόλ ναι έρχεται 2ος.

Θα διαφωνήσω και με το Τζινόμπιλι-Ντράζεν αλλά δεν προλαβαίνω να το δικαιολογήσω τώρα.

Συγγνώμη για το off-topic, συγγνώμη από τον εαυτό μου που του είχα υποσχεθεί να μην ακουστώ ποτέ ως νοσταλγολάγνος και με την ευκαιρία συγγνώμη κι από την Αγγελική που της είχα υποσχεθεί ότι δεν θα έφευγα μόνιμα Χανιά.

Τεραστια εκπληξη η εμφανιση της Ισπανιας για μενα. Με βαση οσα εδειξαν στο τουρνουα περιμενα να χασουν με 20. Δεν μπορουμε να πουμε κατι γι'αυτη την ομαδα. Θα γλεντανε κοσμο για καιρο ακομη και με Γκασολ οσο παιζει θα ειναι ασυναγωνιστοι. Εχουν ξεφυγει απο τα ευρωπαικα δεδομενα. Νομιζω το 2014 θα παρακολουθησουμε τη τελευταια παρασταση αυτης της ομαδαρας.

Οι αμερικανοι πηραν το χρυσο λογο της τρομερης ποιοτητας τους, αλλα δεν ειχαν χημεια. Αν το καταφερουν αυτο τοτε ναι θα δουμε dream team.

Η διοργανωση απο θεαμα ηταν χαλια. Μονο οι τελικοι και ενα-δυο ακομη ματσακια αξιζαν. Νομιζω του Πεκινου ηταν πιο δυνατο.

δεν ευχω ευχαριστηθει περισσοτερο νικη της αμερικη.Οι ισπανοι ειναι η πλεον αντιπαθιτικη-ομαδαρα που εχω δει που δυστηχως τους αξιζουν συγχαρητηρια. με αυτα τα pg και χωρις τον κομπυ η αμερικη θα ξαναχασει στο μουντομπασκετ. IQ ραδικιου. αυτη η 2-3 ηταν βουτυρο στο ψωμι στου ντουραν.

ο ναβαρο πρεπει να ειναι οτι ποιο achiver συμφωνα με το σωμα που του εδωσε ο θεος εχω δει ποτε, απλα καταπληκτικος. ο μαντζαρης και ο καλαθης θα πρεπει να αισθανονται μεγαλη τιμη.

Χρυσο με πικρη γευση για εμενα. Ηθελα διαφορα +25 ποντων.
Τελοσπαντων το χρυσο ειναι που μενει αλλα η δυσκολια, της κατακτησης του στον τελικο και της νικης επι της Λιθουανιας, μου αφηνουν κακη γευση. Κριμα.


Καθολου προφανες και καθολου προφανη ολα αυτα που λες και βασικα λαθος κατα τη γνωμη μου.

Αυτη τη στιγμη, μετα και το σημερινο αποτελεσμα, μπαινω σε μια βαθυστοχαστη σκεψη για το γιατι η τοτε Dream Team I νικουσε την Λιθουανια με 53 ποντους(καπου τοσο δεν ηταν?) για πλακα και την Κροατια με 33 κλπ, ενω τωρα νικησαμε μονο με 7 και με 11 το 2008.
ΦΥΣΙΚΑ και το επιπεδο των ανταγωνιστων εχει ανεβει αλλα αυτο κατα τη γνωμη μου δεν εξηγει σε καμια περιπτωση ολη την αληθεια του θεματος.
Ενα το κρατουμενο σαφεστατα λοιπον και ισως(ισως και οχι) η μεγαλυτερη αιτια, το οτι ο ανταγωνισμος και οι υπολοιπες ομαδες εχουν ανεβει αρκετα σκαλια. Αλλα δεν ειναι μονο αυτο σιγουρα. Τι ειναι λοιπον? Ηταν οι 4 σουπερ ψηλοι(Γιουινγκ, Κ.Μαλοουν, Ρομπινσον, Μπαρκλευ) που ειχαμε τοτε που αποτελουσαν φοβητρο και ειχε μεγαλη διαφορα σε σχεση με τωρα? Ηταν η αμυνα που παιζαμε τοτε, που ειναι καλυτερη απο του τωρα? Ειναι οι παικτες γενικως, που πχ 3 εξ αυτων υποστηριζουν οτι τοτε επαιζαν με μυαλο(αρκετα ρηχη προσεγγιση ειναι η αληθεια και τελειως ασαφης ετσι και αλλιως)?

Δεν βγαζω προς το παρον ακρη και θελει πολυ ψαξιμο/σκεψη και ειναι ενα ενδιαφερον ερωτημα. Κριμα που δεν εχω χρονο να σκεφτω και ελπιζω μερικοι να παραθεσουν τις δικες τους αποψεις καθως ισως και τυχον εξτρα λογους που δεν ανεφερα παραπανω, ετσι ωστε να δω μηπως "χανω" κατι και δεν καταλαβαινω τον λογο.
Πιθανοτατα οι περισσοτεροι θα υποστηριζουν οτι ο μοναδικος λογος ειναι απλως το οτι οι υπολοιπες ομαδες εκλεισαν την ψαλιδα, ανεβηκαν τα σκαλια, ανεβηκαν πολλα πολλα επιπεδα σε σχεση με τοτε και αυτο ηταν! Αλλα οπως θα ελεγαν και οι Αμερικανοι i don't buy this! Δεν με πειθει οτι αυτος ειναι ο μοναδικος λογος. Σαφως και αποτελει λογο/αιτια και πιθανοτατα σημαντικο ισως και τον σημαντικοτερο, αλλα η τοτε Λιθουανια δεν ηταν ομαδα παιδικη χαρα ωστε να δικαιολογουνται οι 53 ποντοι διαφορας.






1ον ειναι Ντουραντ οχι Ντουραν.
2ον ο Πολ ηταν φοβερος γενικα στο τουρνουα και ειναι φοβερος γενικα οταν παιζει μπασκετ, οποτε γιατι λες οτι εχει μυαλο ραδικιου?
3ον γιατι λες οτι ο Ντερον εχει μυαλο ραδικιου?
ΟΚ ο Γουεστμπρουκ ρισκαρει πολυ, δεν παιρνει και τις καλυτερες αποφασεις για πλειμεικερ(αφου δεν ειναι πλειμεικερ κιολας) αλλα και παλι ειναι φοβερος γενικα αλλα και στο τουρνουα ηταν πολυ καλος. Οποτε γιατι λες οτι εχει μυαλο ραδικιου?

Η Αμερικη επισης εχει και Ροουζ και Ροντο για PG.



Που να εβλεπες τον Λαρυ Μπερντ με το μαλλι αφανα ή με το ξανθο μουστακι και τα ανεμελα μαλλια.

Δεν χρειάζεται να βασανίζεις τόσο πολύ τον εαυτό σου. Τους λόγους τους είπες ήδη μόνο που είναι πολύ πιο βασικοί απο όσο αναφέρονται να είναι. Απλά δες τα στατιστικά. Πχ πάρε τα 2 παιχνίδια που ήταν κλειστά για την φετινή ομάδα με Λιθουανία και Ισπανία:

http://london2012.fiba.com/pages/eng/fe/12.../6232/game.html
http://london2012.fiba.com/pages/eng/fe/12.../6232/game.html

Το κλειδί της συζήτησης βρίσκεται στις κατοχές και στην δημιουργία.

1. Με την Λιθουανία οι ΗΠΑ είχαν -5 ριμπάουντ -8 ασίστ και +14 κλεψίματα τα οποία αντικατοπτρίζουν την διαφορά στα λάθη (+14 λάθη η Λιθουανία)

2. Με την Ισπανία οι ΗΠΑ είχαν +2 ριμπάουντ -9 ασίστ και +3 κλεψίματα με τα λάθη να είναι ίδια (11)

Οι ασίστ έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με το "μυαλό" και με την συνεργασία επιθετικά. Τα ριμπάουντ έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τις ευκαιρίες που έχει μια ομάδα να σκοράρει και κάπου εκεί καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλη απώλεια ήταν για την Αμερική το να μην έχει βαριά 5αρια στην σύνθεση της ειδικά εαν μπορούν να κατασκηνώσουν μέσα στην ρακέτα. Αυτά ειπώθηκαν ήδη.

Πάρε τώρα τα συνολικά στατιστικά της ομάδας του 92 (προς τα κάτω της σελίδας):

http://www.angelfire.com/falcon/basket_1992/

Οι ΗΠΑ είχαν ανα αγώνα +13,5 ριμπάουντ +9 κλεψίματα +4+ κοψίματα και τα σουτ 3 πόντων ήταν κάπου το 20% των προσπαθειών τους σε αντίθεση με την φετινή ομάδα που ζόυσε με το τρίποντο (46,6%). Αυτό (τα τρίποντα) έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την άμυνα. Οι ΗΠΑ το 92 παρα είχαν ευκαιρίες για αιφνιδιασμό σε σχέση με την φετινή ομάδα λόγω άμυνας και εξασφάλισης κατοχών.

Αν έχεις απέναντι σου άμυνες ζώνης μερικές φορές μπορεί να τα καταφέρεις να πάρεις περισσότερα ριμπάουντ. Άλλες φορές όμως εαν πολυ σουτάρεις απο μακριά πολλά ριμπάουντ καταλήγουν εκτός ρακέτας και διεκδικήσιμα απο τον οποιονδήποτε. Αυτά τα 2 καταλήγουν στο να μην σου εξασφαλίζει τίποτα το αν θα έχεις καλούς ριμπάουντερ που θα καταφέρουν στην πλειοψηφία των φάσεων να έχουν πλεονέκτημα για να πάρουν το ριμπάουντ λόγω θέσης. Αν τα σουτ σου είναι πιο ισορροπημενα και έχεις και 2-3 καλούς πραγματικούς ψηλούς τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Τα στατιστικά του 92 παραπάνω δίνουν +26 κατοχές αν θεωρήσουμε ότι τα κοψίματα καταλήγουν σε κατοχή. Αρα μιλάμε για ευκαιρία για +52 (κατοχές με 2ποντο ή 2/2 βολες) με +78 πόντους με βάση την διαφορά κατοχών που εξασφάλιζαν οι ΗΠΑ το 92.

Οι ασιστ το 92 ήταν 29,87 μ.ο (+16,25) και το 2012 25 μ.ο και έχοντας σε κάποιους αγώνες αρνητικό πρόσημο σε σχέση με τον αντίπαλο

Οπότε την βρήκες ήδη την διαφορά πάνω κάτω.

Οι ΗΠΑ το 92 όντως έπαιζαν καλύτερη άμυνα όντως είχαν σαφώς μεγαλύτερη ικανότητα στο ριμπάουντ και σαφώς ήταν πιο δημιουργική σαν ομάδα. Αυτό όμως που παίζει ρόλο επίσης είναι και η διαφορά σε επίπεδα αθλητικότητας που πιστεύω ότι έχει κλείσει αρκετά απο τότε και ο λόγος που η Ισπανία κοντράρει περισσότερο απο όλους τις ΗΠΑ είναι ακριβώς αυτός. Είναι καλοί ταυτόχρονα και στα βασικά αλλά και σε σωματικό επίπεδο πιο έτοιμη σε σχέση με τις άλλες ομάδες.

Αν και με κανόνες ΝΒΑ θα φαινόταν και σήμερα μεγάλη η διαφορά αθλητικότητας και το 92...απλά δεν θα βλέπονταν οι αγώνες. Θα τελειώνανε στο 5λεπτο απο κάθε άποψη.




Άμυνα

83,37 2012

73,5 92

Επίθεση

115,5 2012

117,25 92

η οριτζιναλ dream team του 92 ειχε δυσκολευτει και εκεινη να καμψει τη Κροατια, κι αν τα φαουλ δεν εβγαζαν εξω εναν εναν τους ψηλους ο Πετροβιτς ειχε βαλει σκοπο να το παρει μονος του...

κι αν εκεινη η Κροατια της διαμελισμενης Γιουγκοσλαβιας πονοκεφαλιασε για 30 λεπτα την τοτε DT δυστυχως δε θα μαθουμε ποτε τι θα μπορουσε να κανει η πρωταθλητρια ευρωπης του 91 ενα χρονο πριν με ενα μαγικο υπερπληρες ροστερ και αποντα τον Βρανκοβιτς:

Toni Kukoc, Dino Rada, Vlade Divac, Zarko Paspalj, Zoran Savic, Predrag Danilovic, Aleksandar Dordevic, Velimir Perasovic, Jure Zdovc, Arijan Komazec, Zoran Sretenovic, Zoran Jovanovic (Coach: Dusan Ivkovic)

οχι μονο εχει ανεβει το επιπεδο των ανταγωνιστων αλλα εχει πεσει και αυτο του ΝΒΑ τοσο σε επιπεδο αστεριων οσο και μεσου ορου,

σημασια δεν εχει η μεγιστη διαφορα ποντων αλλα η ποιοτητα του μπασκετ που παιζεις δεν αποδεικνυει κατι το να κανεις ρεκορ απεναντι σε μια ομαδα-θυμα σα τη Νιγηρια που παιζει προπολεμικο ανεπιτηδευτο μπασκετ και το παιξιμο της ειναι μια μικρογραφια των αμερικανων μονο που ειναι 5 κλασεις κατωτεροι και δεν εχουν ουτε τη στοιχειωδη μπασκετικη ευφυια να αλλαξουν στυλ για εναν αγωνα ακολουθοντας το ιδιο physical game με επιθεσεις 5 δευτερολεπτων απεναντι στους πρωτομαστορες του ειδους... (καλυτερα ας τους εδιναν τη μπαλα απτο κεντρο...)

παρα το θρυλο που μετεπειτα εχτισε ακομα θυμαμαι τη καζουρα και το ξυλο (ειδικα στα εσωτερικα διπλα της Dteam1) που ετρωγε ο baby Shaq στα πρωτα του χρονια παροτι απο ανεκαθεν ειχε και τη δυναμη και το σωματοτυπο

ο Λεμπρον ειναι αρκετα υπερτιμημενος σε σχεση με το παρελθον λογω ελλειψης ανταγωνισμου,
για μενα προσωπκα δεν ειναι τιποτα περισσοτερο παρα μια πετυχημενη μιξη μεταξυ θεαματος και ουσιας δλδ Shawn Kemp και Charles Barkley,

βεβαια στη σημερινη εποχη μοιαζει σα τη μυγα μες το γαλα οχι μονο ελλειψει σοβαρου ανταγωνισμου οπως υπηρχε στο παρελθον αλλα γιατι πλεον απουσιαζει το βαρυ 4αρι με τη παραδοσιακη του εννοια, το 4αρι στο συγχρονο μπασκετ μπορει να ειναι ειτε ενα ευελικτο small forward που βγαινει και σουταρει τριποντο ή και ενα 5αρι σε ρολο διδυμων πυργων οπως οι αφοι Γκαζολ

κι αν τα καλα 5αρια ηταν παντα ειδος προς εξαφανιση τα 4αρια ηταν ακομη περισσοτερο αφου παικτες οπως Barkley, Karl Malone, Larry Johnson, Charles Oakley δεν υπαρχουν πια κι αυτο εν μερει εξηγει και τη ποιοτητα της αρχικης Dream Team γιατι καθε παικτης ηταν αριστος πρεσβευτης της θεσης που επαιζε, κι επειδη τα τοτε 6.25 ακομα και για τον Patrick Ewing θα εμοιαζαν σα βολες αυτο δε σημαινε οτι σε καθε κατεβασια θα καθοταν να παιζει το γνωστο συστημα της τωρινης Team Usa γυρω-γυρω ολοι και η μπαλα τριποντο

καθε συγκριση με την Dream Team 1 ειναι βλασφημια αφου τοτε καθε παικτης ηταν και προπονητης και τα τεραστια ΕΓΩ εδεναν απολυτα (ο Τσακ Ντειλι ουσιαστικα ηταν αχρειαστος) ενω τωρα ειναι ειναι φανερο οτι ο καθενας θελει μια μπαλα μονος του ουτε ο μεγιστος Τζορνταν δεν επαιρνε τη μπαλα να κανει solo επιθεσεις οπως κανει ο Λεμπρον δεδομενου μαλιστα οτι ειναι και υποψιασμενοι μετα τα περιστασιακα στραπατσα απο Αργεντινη και Ελλαδα (και την εποπτεια που εχουν τοσα χρονια απτον κουτς Κ)


οσον αφορα το αμερικανικο μπασκετ vs υπολοιπου κοσμου αυτο που το διαφοροποιουν ειναι οι στοχοι και τα ορια που βαζει ο καθεις, για να βγαλεις 80 ματς regular season που δεν ειναι παρα μονο η προθερμανση για να παιξεις αλλα 30 περιπου ματς σε playoff και να διεκδικησεις το πρωταθλημα χρειαζεσαι σχεδον υπερφυσικο σωμα και δυναμεις εκτος απο ταλεντο

οι κανονισμοι του ΝΒΑ περιστρεφονται γυρω απο την αμερικανικη κουλτουρα που ειναι πρωτιστως το θεαμα, γιαυτο επιτρεπουν και το βηματακι παραπανω, κι επαιζαν μεχρι το 2001 αυστηρως man to man για να βλεπει ο κοσμος εντυπωσιακα καρφωματα γιατι δεν εχει τη κουλτουρα ή τη γνωση να αντιληφθει οτι εξισου θεαματικο μπορει να ειναι κι ενα κοψιμο ή μια ομαδικη αμυνα,
ακομα και τωρα η ζωνη απαγορευει τον αμυνομενο παικτη να ειναι μεσα στη ρακετα για πανω απο 3" αν δεν υπαρχει αντιπαλος (δλδ να μαρκαρει χωρο)
δλδ μιλαμε για αστειοτητες κι ολα αυτα μονο και μονο επειδη το NBC θελει να γεμιζει καθημερινα το top 10 των highlights με καρφωματα που ειναι κατανοητα απο το μεσο χιλμπιλλυ γιανκη

Καμιά ομάδα δεν πονοκεφάλιασε την DT για 30 λεπτά. Στον πρώτο γύρο με την Κροατία ήμασταν στο 40-18 στο 15' και απλώς οι Κροάτες κατόρθωσαν να μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε επίπεδα κάτω από αυτά της συντριβής, αλλά όχι στη διεκδίκηση της νίκης (στους 15-20 πόντους). Στον τελικό είχαμε ματς για κάπου 15', ίσως λίγο παραπάνω. Στο 30', το ματς είχε τελειώσει (89-56). Με άλλα λόγια, οι Κροάτες ήταν πιο πολλή ώρα πραγματικά ανταγωνιστικοί στον τελικό, αλλά σήκωσαν και λευκή πετσέτα γρηγορότερα.

oi Λιθουανοι περα μιας πενταδας το 92 δεν ειχαν καθολου παγκο, στο Ακροπολις της ιδιας χρονιας τους ειχαμε νικησει μεχρι και εμεις, που επι Κιουμουρτζογλου παιζαμε αποκλειστικα με τα γιουρουσια του Φανη κ του Γιαννακη
Καρνισοβας και Εϊνικις ανεβηκαν αργοτερα, μη μπερδευεις την ομαδα της Λιθουανιας του 92 με αυτη του 95, ακομα και στο Ευρωμπασκετ του 93 (χωρις Μαρτσουλιονις, Σαμπονις λογικα) ειχαν καταφερει να αποκλειστουν απο τα τελικα!

Το μπάσκετ είναι άθλημα και το παίζουν καλύτερα όσοι έχουν το IQ σε συνδυασμό με τα αθλητικά προσόντα. Αντίθετα με το ΝΒΑ το Ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι αυτό που περιορίζει την έννοια του μπάσκετ ως άθλημα και δίνει ευκαιρίες στην τακτική να αποτελέσει μεγάλο πλεονέκτημα περιορίζοντας όσα μπορεί να πετύχει ένας παίκτης μόνος του σε αρκετές περιπτώσεις.

Αν αλλάξει ο κανονισμός για τα 3" στην άμυνα στην Ευρώπη χωρίς να αλλάξει κανένας άλλος κανονισμός θα δεις όλο και περισσότερους αθλητικούς παίκτες να βρίσκουν δουλειά στην Ευρώπη και όλο και περισσότερους Ευρωπαίους που έχουν το μυαλό αλλά όχι τα αθλητικά προσόντα να χάνουν τις δουλειές τους (Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι όποιος εκμεταλλεύεται τα αθλητικά του προσόντα δεν είναι έξυπνος σαν παίκτης) Όσον αφορά τον κανονισμό γενικότερα ναι δεν μπορώ να μην δικαιολογήσω την αμερικανική λογική που λέει ότι όταν ένας πάικτης ΔΕΝ μαρκάρει παικτη στην ρακέτα ΔΕΝ μπορεί να κατασκηνώνει σε αυτή. Αντίθετα χρειάζεται μεγάλη αμυντική συνοχή για να μπορείς να αμυνθείς σωστά μετακινούμενος έχοντας υπόψιν τις αποστάσεις με τους συμπαίκτες σου και να εκμεταλλευτείς αντιπάλους μετακινούμενους στην ρακέτα ώστε να "ανανεώσεις τα 3" και να παραμείνεις στην ρακέτα".

Ο συγκεκριμένος κανονισμός δίνει τους χώρους στον επιτιθέμενο και "τεστάρει" το IQ του αμυνόμενου. Δεν βλέπω σε τι ακριβώς οφελεί περισσότερο η Ευρωπαϊκή βερσιόν.

Αυτός είναι ο λόγος που τα χαϊλαιτ της Ευρωλίγκας γεμίζουν με φάσεις που τις σχολιάζουν οι Αμερικανοί και γελάνε. Οι κανονισμοί στο ΝΒΑ αφήνουν τους αθλητές να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Στην Ευρώπη οι κανονισμοί αφήνουν τους προπονητές να δείξουν τι μπορούν να κάνουν.

Στο ΝΒΑ μέχρι το 2001 δεν έπαιζαν αυστηρά μαν του μαν. Έπαιζαν και συνδυασμένες άμυνες με παγίδες οι οποίες όμως περιορίζονταν απο τους κανονισμούς ώστε οι παίκτες να φροντίζουν να μαρκάρουν παίκτες και όχι χώρους.

Προφανώς και άλλα μέλη του φόρουμ θα έχουν πιο εκτεταμένες τεχνικές γνώσεις αλλά μια τέτοια γνωστή και νικηφόρα άμυνα είναι η 1-3-1 trapping zone που είχε χρησιμοποιήσει κατά κόρον ο Πατ Ραϊλι την δεκαετία του 80 η οποία είχε ως σκοπό να οδηγήσει σε λάθη, πιέζοντας την επίθεση να κάνει πάσες απο άκρη σε άκρη του γηπέδου. Στις βοήθειες στην κορυφή που απαιτεί αυτή η άμυνα διέπρεψε ένας απο τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών που δεν ήταν ποτέ σε All-Defence 5-αδα ή 10-αδα στην καριέρα του και δεν μπορούσε να μαρκάρει ένας προς ένα σε μεγάλο βαθμό. Ο Magic Johnson των 2.05μ.

http://www.breakthroughbasketball.com/play...6&type=play



Ο Λεμπρόν δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον Μπαρκλει σε επίπεδο ουσίας ούτε με τον Κέμπ σε επίπεδο θεάματος. Αν θα έπρεπε να του δώσει κανέις ένα πιασάρικο όνομα με χολιγουντιανές προεκτάσεις αυτο θα ήταν ElginBaylor2000

-Συνεχώς βελτιωμένο σουτ.
-Πολύ καλή πάσα και οργάνωση γενικότερα
-Παιχνίδι στο ποστ δημιουργία + σκορ+ριμπάουντ
-Άμυνα ένας προς ένα και βοήθειες.
-Τελειώματα που θα τα ζήλευε κάθε θρύλος που έχει πατήσει το παρκέ του ΝΒΑ.

Το πακέτο του Λεμπρόν σωματικά και σε δεξιώτητες έχει δεκαετίες να το δει ο μπασκετικός κόσμος. (όχι ουτε ο Τζόρνταν είχε τον συνδυασμό αυτό. Το αν είναι καλύτερος χειρότερος σαν παίκτης και τι προοπτικές έχει συζητήθηκε-συζητείται σε αρκετά άλλα πιο κατάλληλα τοπικ και δεν είναι το θέμα που σχολιάζω εδώ)

Όσο για το θέαμα θέλω απλά ένα τουρνουά να διοργανωθεί με κανόνες ΝΒΑ. Και εκεί θα φανεί πιο καθαρά πως παίζουν οι αθλητές με υψηλό IQ το άθλημα τους.

ακομα και οι κολεγιοπαιδες πριν γινουν αστερες την ευρωπαικη βερσιον παιζουν, ετσι μαθαινεται το μπασκετ σε ολη την υφηλιο πλην NBA οπου εκει φυσικα δεν παει καποιος προφυρογεννητος, απο καπου εχει ηδη διαμορφωμενη μπασκετικη παιδεια, και καλειται να παιξει με εντελως νεους κανονισμους,

προσεξε δε χαρακτηριζω οτι ειναι κακοι και καποιοι αλλοι ειναι καλοι, γιαυτο και το ανεδειξα σε επιπεδο κουλτουρας αλλα και προσωπικου γουστου, ειναι ομως γεγονος οτι οι συγκεκριμενοι συνωμοτουν μαζι με ενα συνοθυλευμα αλλων κανονισμων με απωτερο σκοπο το θεαμα-> χρημα, εσυ το ονοματισες "αναδειξη αθλητικων προσοντων" οκ κανενα προβλημα μονο που το μπασκετ δεν ειναι μονο ποιος πηδαει ψηλοτερα και τρεχει γρηγοροτερα σε ατομικο επιπεδο, στο πυρηνα του ειναι και θα ειναι ομαδικο αθλημα και ναι εννοειται και με μπολικη τακτικη.

@ntrazen - επιτελους ενα ποστ που βαζει αρκετα πραγματα στη θεση τους, χωρις υστεριες

εγω να προσθεσω οτι και την Σ.Ενωση (Λιθουανια+Ρωσια) να βρισκε η dream team το 92, παλι τα πραγματα δε θα ταν τοσο απλα για αυτους, η οποια Γιουγκοσλαβια τοτε ειχε ευνοηθει απο τη διαλυση της, για να στησει τη δικη της αυτοκρατορια της μεταξυ 89-91

Οι κανονισμοί σε κολλεγιακό επίπεδο δεν λένε κάτι κακό για το ΝΒΑ. Περισσότερο κάτι κακό για την Ευρώπη φανερώνουν.

Όταν οι κολλεγιοπαίδες πατήσουν το παρκέ του ΝΒΑ οι καλοί αθλητές με υψηλό IQ θα γίνουν στάρ και 1)οι καλοί αθλητές 2)μαζί με αυτούς που έχουν υψηλό IQ, ξεχωριστά, θα γίνουν καλοί παίκτες για συγκεκριμένους ρόλους.

το συμπέρασμα το δικό μου ήταν/είναι ότι όταν παίζεται ένα άθλημα πρέπει πέραν της τακτικής να αφήσεις τους αθλητές να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Αυτό γίνεται στο ΝΒΑ όχι στην Ευρώπη.

Δεν είναι το ΝΒΑ που επικεντρώνεται σε επίπεδο κανονισμών στο θέαμα. Η Ευρώπη είναι αυτή που βάση κανονισμών το περιορίζει. Συνεπώς δεν έχουμε την ίδια άποψη.

Δεν θα κρίνει κανένας κανονισμός το αν θα μάθει τα βασικά ένας παίκτης ή αν θα δουλέψει το σώμα του για να είναι έτοιμος να παίξει επαγγελματικά και οι παίκτες αυτό κάνουν στα κολέγια.

Στην Ευρώπη ο καλός αθλητής έχει την ευκαιρία να προσφέρει πλεονεκτήματα, στο ΝΒΑ το να είσαι αθλητής είναι θέμα επιβίωσης. Το θέαμα είναι αποτέλεσμα του όλου επιπέδου αθλητικότητας και αυτό που θα αυξήσει τον ρόλο σου είναι το IQ σου και το πόσο δουλεύεις στα βασικά.

Εσύ παραπέμπεις το θέμα σε διαφορετική κουλτούρα, εγώ βλέπω διαφορετικό επίπεδο μπάσκετ γενικότερα.

Παρεμπιπτόντως, με αυτή την σκέψη στο μυαλό κάπως έτσι κατέληξε να χάσει η Εθνική Ελλάδας απο τους Νιγηριανούς. Όταν κερδίσε την Αμερική το 2006 άρχισαν κάποιοι να μιλάνε για πηθίκια που μόνο να πηδάνε ξέρουν και να καρφώνουν.

Τελικά καταλήξαμε να χάσουμε φέτος απο μια χώρα που το ροστερ της αποτελούνταν πραγματικά απο παίκτες με πολύ καλύτερους αθλητές απο τους πάικτες της Ελλάδας που δεν είχαν υψηλή γνώση των βασικών, μειονεκτώντας σε μια απο τις πιο βασικές αρχές.

-Μεγιστοποίηση ευκαιριών (ριμπάουντ->κατοχές)
-Εκμετάλλευση ευκαιριών (βολές)

Θεία Δίκη.

Mpoliki taktiki xrisimopoioun oi omades pou sterountai talento kai fysikon prosonton. Oi Amerikanoi otan exoun paiktes me to talento tou Lebron, tou Durant, tou Kobe, tou Melo klp den xreiazetai na to riksoun stin taktiki. Tous arkei na dimiourgisoun mia isolation katastasi gia kapoion apo autous. Auto den simainei aparaitita pos paizoun "lathos" basket.

Tha symfoniso me ton lakersdynasty pos stin Europi exei kyriarxisei i taktiki sto kommati tou basket. Oute auto fysika simainei pos stin Europi paizetai "lathos" basket. Afenos oi kanonismoi, afeterou i poiotita ton paikton exoun odigisei ta pragmata pros ta ekei.

To basket sigoura den einai mono ta fysika prosonta alla me osa exoun graftei tis teleutaies imeres kata ton Amerikanon, tha ftasoume na pistepsoume pos to basket einai pneumatiko paixnidi opos to trivial h to scrubble. To basket einai athlima kai oi basketmpolistes einai athlites. Ofeiloun loipon na einai kaloi athlites osoi paizoun basket. Ta fysika prosonta exoun megali simasia gia to pou tha ftasei enas paiktis, oxi mono sto NBA alla kai stin Europi. Ena apo ta stoixeia pou voithoun px ton DD na diakrinetai einai to tromero wingspan pou diathetei gia perifereiakos paiktis. An den eixe auto to proson pithanotata na itan 1-2 skales katoteros.

Tha symfoniso pos sto NBA oi kanonismoi eunooun to thema alla sygkekrimena o kanonismos twn 3 amyntikon deyteron pou aneferes pio pano, den voithaei mono pros tin kateuthinsi tou theamatos alla dimiourgei kai extra apaitiseis oson afora tin antilipsi ton amyntikon. Einai enas kanonismos pou mallon prosferei perissotera stin anaptyksi tis stratigikis se ena mats, para to antitheto. Den theoro spoudaia taktiki na pairnei mia omada ena "koutsouro" san ton Vranjes px kai na ton vazei na steketai akounito mesa sti raketa tis gia oso diarkei i epithesi tou antipalou.

Diafono episis sto oti oi kolegiopaides paizoun tin europaiki version. Oi europaioi einai autoi pou paizoun tin kolegiaki version. Akoma kai to basket taktikis pou toso poly exei eksypsothei stin Ellada, apo tis USA exei ksekinisei.

Basket taktikis pantos oi Ellines proponites arxizan na paizoun otan aposyrthikan oi megaloi Ellines paiktes (Galis, Giannakis, Fanis, Fasoulas). Den to les kai basket taktikis auto pou epaize i ethniki tin dekaetia tou 1980 kai mexri to 1996.

Oson afora ton teliko, oti kai na grapso tha einai ligo...

η Αμερικη ειναι μια τεραστια χωρα σχεδον οσο το μεγεθος της ευρωπης οπου ολα σχεδιαζονται σε τεραστια κλιμακα, απο σπιτια, αυτοκινητα, μεχρι γηπεδα και γενικα σε οτιδηποτε οι αμερικανοι εχουν κακη σχεση με την αισθηση του μετρου, σε αυτη τη χωρα λοιπον οι ομαδες μετακινουνται καθε δευτερη βδομαδα απακρη σακρη καθε πολιτειας δινοντας ως και 4 ματς τη βδομαδα σε συνολο που ξεπερνα πολλες φορες τα 100 ανα σεζον,

και μονο η αναγκη να ανταπεξελθεις σε αυτο το ασυνηθιστο φορτο σε κανει θελοντας και μη καλυτερο αθλητη

δεν αμφισβητει κανεις οτι ειναι αλλο να παιζεις στο καμπιονατο κι αλλο στο ελληνικο πρωταθλημα, σιγουρα η τριβη με περισσοτερους και δυνατοτερους αντιπαλους σε βαθος χρονου θα σε κανει κι εσενα καλυτερο και θα σε διατηρησει σαυτο

τελη του 80 υπηρχε στα χαρτια ενα παρομοιο σχεδιο απτη FIBA για μια κλειστη ευρωπαικη λιγκα στα προτυπα του NBA με χρονοδιαγραμμα εναρξης καπου μετα το 2000, κατι που φυσικα ποτε δεν ευοδωθηκε,
το γιατι και πως μπορειτε να το φανταστειτε....
αυτα περι κουλτουρας


εντελως ακυρα τα παραδειγματα με την εθνικη αφου δεν ειναι παρα εξαιρεσεις που δεν αποδεικνυουν ουτε εξαιρουν κατι

οταν η εθνικη μας νικησε στη Σαιταμα νικησε γιατι επαιξε μυαλωμενα και με τεχνικη απεναντι σε μια -στα χαρτια- καλυτερη ομαδα που νομιζε οτι μπορουσε να κερδισει μονο με την ωμη δυναμη και τα ατομικα προσοντα,

οταν η εθνικη μας εχασε απο τη Νιγηρια ηταν γιατι υποτιμησε τον αντιπαλο τοσο εξωαγωνιστικα οσο και στο παρκε σε σημειο να χασει κατα κρατος και σε θεματα τεχνικης
simple as that


βλεπω ομως οτι μαλλον δεν εγινε κατανοητο αυτο που αρχικα ηθελα να πω, οι κανονισμοι στο NBA ειναι/ηταν ετσι φτιαγμενοι ωστε να ευνοουν προκλητικα τον επιτιθεμενο, πχ. παλιοτερα με ενα crossover ή με μια καλα δουλεμενη κινηση ησουν φατσα με το καλαθι,
οσο καλος αμυντικος κι αν εισαι ο επιτιθεμενος παντα εχει το αβανταζ της μη προβλεψιμης επομενης κινησης που εχει στο μυαλο του,

κι αν καποιος εχει τα προσοντα και το μπασκετικο iq αυτα δε κρυβονται θα φανουν ειτε παιζοντας αμυνα ειτε επιθεση, ειτε με ή off ball, απο κει και περα ειναι θεμα γουστου αλλα και επιλογης της λιγκας αν θελει να γραφει το κοντερ κατοσταρες και ατελειωτα καρφωματα προς χαριν τηλεθεασης ή ενα πιο μετριοπαθες gameplay
για μενα δεν ειναι τυχαιο που οι Γαλλοι εχουν τα κορμια αλλα δεν εχουν τη μπασκετικη ευφυια, τη χημεια αυτο το κατι παραπανω που χρειζεται ωστε να παιξουν την αμυνα με αλληλοκαλυψεις που παιζαμε εμεις στα φορτε μας και διατηρουν ως τωρα και οι Ισπανοι αλλα και αλλες ομαδες που στοχευουν ψηλα


ΥΓ. μιλωντας για τακτικη ειλικρινα μειδιασα οταν ειδα το Σιζεφσκι στο τελευταιο λεπτο και με τη διαφορα στους 8 ποντους να βγαζει ολη τη 5αδα,

δε νομιζω να υπαρχει ευρωπαιος προπονητης που ακομα και με αυτους τους παικτες θα εβαζε συσσωμους 5 "κρυους" απο το παγκο τη στιγμη που ξερει οτι ο αντιπαλος θα παιξει με το χρονο και θα σε στελνει για βολες...

δε λεω, μικρες οι πιθανοτητες αλλα με αυτη τη κινηση -εκτος απο το standing ovation- τις αυξανεις... και να πεις οτι δεν εχουνε δει παρομοιες ανατροπες τα ματια μας....

Δεν καταλαβαίνω τι αστείο ή παράλογο έκανε ο Krzyzewski, οι τέσσερις μαζεμένες αλλαγές των ΗΠΑ έγιναν στα 37” με την διαφορά στους 9 πόντους και τους ίδιους να εκτελούν βολές, την ίδια ακριβώς στιγμή δηλαδή που κι ο Ευρωπαίος Scariolo πετούσε λευκή πετσέτα με τρείς αλλαγές θέλοντας να δώσει τιμητικά χρόνο συμμετοχής στον τελικό και στους San Emeterio, Claver, Sada. Για να είμαι κι απολύτως δίκαιος, ο πέμπτος παίκτης (ο Paul) των ΗΠΑ αντικαταστάθηκε στα 19” (κατά πάσα πιθανότητα μόνο και μόνο επειδή αστόχησε στην δεύτερη βολή και άρα δεν γινόταν νωρίτερα).

συγχαρητηρια για αλλη μια φορα στην Ισπανια που μας προσφεραν ενα αξεχαστο παιχνιδι και ειναι η μονη ομαδα που μπορει να κοιταξει στα ματια τους αμερικανους αφου μετα τα στραπατσα απο Αργεντινη και Ελλαδα υποτιθεται οτι κατεβαινουν λιγοτερο υπεροπτικα περισσοτερο υποψιασμενοι και με κανονικη προετοιμασια υπο την εποπτεια του κοουτς Κ,


μεγαλη ηδονη να βλεπεις 2 λεπτα πριν απο τη ληξη να πανηγυριζουν τα αμερικανακια το καθε καλαθι οχι γιατι θα αυξανε τη διαφορα στο γνωστο +30 οπως ηταν μαθημενοι, αλλα γιατι απλα θα τους εφερνε πιο κοντα στην διεκδικησιμη και αμφιλεγομενη νικη

επισης κατανοητο πλεον το μοναδικο ελληνικο κομπλεξ που για αλλη μια φορα εκφραζεται απο ορισμενους απεναντι σε καθε τι που τους ξεπερναει δλδ εν προκειμενω τους Ισπανους, το ιδιο ισχυε και παλια με το δηθεν bad karma μας απεναντι στους κατα τα αλλα ομορθοδοξους γιουγκο που μετα το 87 καναμε πανω απο δεκεατια να τους ξανανικησουμε κι απο αγαπες ολο αυτο το διαστημα αλλο τιποτα...


γενικα το μπασκετ συκριτικα ειναι δικαιοτερο και τιμιοτερο αθλημα οπου σε ενα τουρνουα ή σε μια σειρα αγωνων σχεδον παντα ο καλυτερος κερδιζει -σε αντιθεση πχ με το ποδοσφαιρο-

μια ενδεχομενη ηττα της Team Usa δε θα αλλαξει κατι οπως δεν αλλαξε οταν εγινε και στο παρελθον, οι ΗΠΑ θα εξακολουθουν να ειναι η καλυτερη ομαδα ακομα κι αν χανουν μια φορα καθε 40 ματς, το μονο που ισως να πειραζει καποιους ειναι ο πληγωμενος εγωισμος και το γοητρο λογω της εσφαλμενης πεποιθησης οτι μπορουν να ειναι για παντα ανικητοι και να νικουν τους παντες με 30αρες και ανω

Oι Αμερικανοι ηταν ειναι και θα ειναι οι καλυτεροι στο Μπασκετ...
Και αν ζωριστηκαν σε συνολικα 3 ματς σε αυτους και στους προηγουμενους Ολυμπιακους αγωνες(1 φορα το 2008 και 2 το 2012) δεν λεει κατι οταν σε 30 και βαλε ματς εχουν συντρηψει τους αντιπαλους τους..
Οσο αφορα την απολυτη κυριαρχια αυτη θα συνεβαινε αν ειχαν ενα κυριαρχο 4αρι και 5αρι...Οχι δεν χρειαζοταν να εχουν την τετραδα στο 4 και στο 5 Μπαρκλει-Μαλοουν-Γιουινγκ-Ρομπινσον του 92 απλα ας ειχαν ενα Σακιλ(που ηταν και καλυτερος απο Γιουινγκ και Ρομπινσον)..Αυτη η ομαδα επαιξε χωρις καθαρο 4αρι και 5αρι(ο Τσαντλερ δεν ειναι για μια τετοια ομαδα)..
Για μενα οι 2 καλυτεροι παιχτες του Τουρνουα ηταν ο Τζινομπιλι και ο ΛεΜπρον που παρεδωσε μαθηματα τι παει να πει all around παιχτης...Και τι δεν εκανε στο παρκε...
Ο Μανου ειναι ο καλυτερος μη Αμερικανος γκαρντ ολων των εποχων μαζι με τον Νας..
Ανωτερος και απο Μπελοφ και απο Πετροβιτς και απο Γκαλη(και ο παιχταρας μας στο Αμερικα το εμαθε το μπασκετ)..Δεν χρειαζεται πια να κανει κατι παραπανω....

Εντάξει, όποιος βλέπει το δένδρο κάποιες φορές χάνει το δάσος αλλά κοιτώντας από το διάστημα δε βλέπεις κανένα από τα δύο.

Κάποια πράγματα που νομίζω ότι δεν έχουν ειπωθεί:

- Ξεχνάτε πολλοί το χρόνο προετοιμασίας που είχε στα χέρια της αυτή η ομάδα. Οι τελικοί του ΝΒΑ τελείωσαν τέλη Ιούνη και η ομάδα μαζεύτηκε αρχές Ιουλίου. Πρέπει να έδωσαν 5 φιλικά νομίζω και τέλος. Τι συστηματα και τι φιλοσοφία να προσπαθήσει κανείς να ενστερνίσει σε μια ομάδα που συνολικά ήταν μαζί περίπου 40 μέρες;

- Ο Σφαιρόπουλος αν δεν κάνω λάθος είπε πρόσφατα ότι διαφωνούσε έντονα με τον Popovic για το αν μια ομάδα που βρίσκεται μπροστά 3 πόντους και αμύνεται στην τελευταία επίθεση πρέπει να κάνει φάουλ. Ο Popovic έλεγε όχι καθώς είναι θέμα αρχών και εμπιστοσύνης απέναντι στην ικανότητα των παιχτών σου. Ακόμα και αν οι a priori πιθανότητες είναι υπέρ της αντίθετης επιλογής, επέμενε ότι η αρχή της εμπιστοσύνης απέναντι στους παίκτες είναι πάνω από όλα (btw παράδοξο μου φάνηκε δεδομένου ότι έκανε hack a Reggie Evans faouls στους αγώνες με τους Clippers).

Δηλαδή ο κατα γενική ομολογία καλύτερος προπονητής στο ΝΒΑ έβαζε τους παίκτες του πάνω από τη μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων της νίκης. Ενώ ημείς οι "έξυπνοι" Ευρωπαίοι χάνουμε επίτηδες όποτε γουστάρουμε για να έχουμε πιο βατό πρόγραμμα στη συνέχεια και κάνουμε ότι πιο κυνικό μπορούμε, τα "Αμερικανάκια" έχουν ένα βασικό κώδικα αρχών.

- Πέραν όλων των αγωνιστικών και αθλητικών προσόντων τους, οι Ισπανοί είναι η μόνη ομάδα στον κόσμο πλέον (ήταν και οι Αργεντινή αλλά τα χρόνια τους κατέβαλλαν) που κοιτάει τις ΗΠΑ στα μάτια και στον ψυχολογικό τομέα. Όλες οι άλλες ομάδες μετά από κάποια σερί που έκαναν οι Αμερικάνοι παραδίδονταν μετά από 25 περίπου λεπτά. Οι Ισπανοί πλέον είναι βέβαιοι ότι έχουν αρκετές (στο μυαλό τους) πιθανότητες να τους κερδίσουν και είναι επίμονοι και πείσματάρηδες μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Βοηθάει βέβαια και η πλούσια εμπειρία από το ΝΒΑ που έχουν ώστε να απομυθοποιούν κάποια πράγματα.

ΥΓ: πολύ καλή ανάλυση στα posts του LD.

Ηθελα να εβλεπα τι θα εκανε ο Λεμπρον αν δεν ειχε τον Ντουραντ να σουταρει χωρις καμια σκεψη πιο γρηγορα απ τη σκια του. Γιατι καλα τα all-around παιχνιδια και η προσφορα σε πολλους τομεις, αλλα αν η μπαλα δεν μπει στο καλαθι, δεν κερδιζεις, οσο απλοικο κι αν ακουγεται(και ειναι).
(Lebron sucks, αλλα αυτο ειναι για αλλο τοπικ )

Θ'αναγκαζόταν να τα βάλει αυτός.

Ενας αυθεντικος hater του Λεμπρον οπως εγω και ιδρυτικο μελος των ΚΕΛΤΩΝ δε θα συμφωνουσε ποτε σε αυτο. Νομιζω οτι η απαντηση ειναι "θα περιμενε να τα βαλει ο Κομπι οπως το 2008"!

O Nτουραντ πηρε πολλα σουτ υπο εξαιρετικες προυποθεσεις χαρη στο ΛεΜπρον και στο χαρισμα στην πασα...
Τωρα ηθελες να ηξερες δεν ηθελες μιλαμε για το πληρες πακετο παιχτη..Τα κανει ολα και συμφερει..
Δεν υπαρχει καλυτερος παιχτης στον κοσμο και οσο ειναι στο πικ του δεν θα υπαρξει...
Το μπασκετ ειναι ποντοι ριμπαουντ ασσιστ αμυνα...Και για να μπει η μπαλα στο πλεκτο δεν φτανει μονο ενας παιχτης...
Ο Ντουραντ το μονο που μπορει να κανει τοσο καλα σαν τον ΛεΜπρον ειναι να σκοραρει...Σε ολα τα αλλα ακομα και στα ριμπαουντ ελαφρως ειναι κατωτερος του ΛεΜπρον...Και θα ειναι γιατι απλα δεν εχει πληρωτητα στο παιχνιδι του σαν και αυτον...
Τωρα αν σου την σπαει ο ΛεΜπρον αυτο ειναι θεμα που θα το συζητησεις με αλλους εμενα δεν με αφορα...Μου την εδωσε οταν εφυγε απο το Κλιβελαντ αλλα απο εκει και περα με νοιαζει το αθλημα και ο τυπος ειναι μοναδικο ταλεντο που με ευχαριστει να παρακολουθω....

Σε ποιο συμπαν εγινε αυτο? Οχι παντως στο δικο μας.
Η Dream Team I δεν πονοκεφαλιαστηκε απο κανεναν. Αλλο αγωνα θα λες. Και στους 2 αγωνες νικησε για πλακα πολυ πριν το 30ο λεπτο χωρις κανενος ειδους πονοκεφαλους.



Δεν θα εκανε τιποτα ιδιαιτερο. Ισως να μην εχανε με 33 ποντους και να εχανε με 20-25 πχ.
Καλοι οι προαναφερθεντες αλλα Τζορνταν, Κ.Μαλοουν, Μπαρκλεϊ, Γιουινγκ, Ρομπινσον, Ντρεξλερ, και οι λοιποι, ε δεν μπορεις να πεις οτι μπορουν να κοντραριστουν. Αν εβλεπες το μπασκετ που επαιζε η ενωμενη Γιουγκοσλαβια το 1990 πχ και το μπασκετ που επαιζαν στο Αμερικα στο ΝΒΑ το 1990, θα ελεγες οτι οι μεν ηταν παιδικο τμημα και οι δε αντρες.



Τον αδικεις σε τεραστιο βαθμο τον Λεμπρον. Προσωπικα τον θεωρω αρκετα λιγοτερο καλο παικτη απο αυτο που κραυγαζουν οι περισσοτεροι, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι τον θεωρω απλως πολυ καλο παικτη. Τον θεωρω φανταστικο παικτη!
Ελλειψη ανταγωνισμου δεν νομιζω οτι υπαρχει σε καμια περιπτωση. Κομπι, Σικαγο Μπουλς με Ροουζ(δυστυχως εγινε αυτο φετος και δεν χρειαστηκε ο Λεμπρον να νικησει και τον Ροουζ--βασικα οι Μπουλς θα νικουσαν πιστευω), Ντουραντ, Σπερς. Εχει ομαδες μια χαρα.
Και παικτες εχει σουπερ. Πηγε στην ομαδα του Ουειντ και την εκανε δικη του σχεδον. Νικησε Κομπι, Ντουραντ, Ροουζ(οκ αυτον δεν τον νικησε φετος), Πιρς+Ροντο+Γκαρνετ+Αλεν. Παντα ετσι ηταν. Δεν ειχε 700 παικτες τοπ σουπερ σταρ για να νικησει ο Ματζικ ή για να νικησει ο Τζορνταν.



Στην πραγματικοτητα ισχυει ακριβως το αντιθετο απο αυτο που λες(για τον Τσακ)!
Αυτος ηταν που με μαεστρικο τροπο καταφερε και τους εδεσε ολους αυτους μαζι. Αυτος που καταφερε και τους εκανε να καταλαβουν οτι πρεπει να λειτουργησουν ως ομαδα για να παρουν το χρυσο.
Αυτος ηταν που εκανε τον φοβερα δυσπιστο και με μια πιθανη ψιλο(για να μη πω χοντρο)εμπαθεια προς αυτον, Τζορνταν, να τον πιστεψει τελειως, να τον εμπιστευτει και να δεθει κιολας πολυ μαζι του!



Απο αυτες τις σολο επιθεσεις ομως ΦΕΤΟΣ, σε αυτους τους Ολυμπιακους, πότε ηταν κακες επιλογες? Δεν θυμαμαι καμια. Κυριολεκτικα!



Οι κανονισμοι του ΝΒΑ δεν επιτρεπουν το παραπανω βηματακι. Ισχυει ο,τι ισχυει και με τους κανονισμους της FIBA.
Οι διαιτητες στο ΝΒΑ επιτρεπουν(τις περισσοτερες φορες) το παραπανω βηματακι ή το σηκωμα του πιβοτ ποδιου κατα την εναρξη της προσπαθειας.

Οι κανονισμοι του ΝΒΑ ομως πανε προς αυτους της FIBA ή το αντιστροφο?
Το αντιστροφο!
Το λεω αυτο γιατι βλεπω μια ψιλοεπιθεση προς την Αμερικανικη κουλτουρα και τις πεποιθησεις της.


Η λογικη του παραπανω, οτι δηλαδη πριν το 2001 παιζοταν ενος ειδους μπασκετ οπου οι ομαδικες αμυνες και τα κοψιματα ηταν ελαχιστα ή περιορισμενα και τα παιχνιδια ηταν διαγωνισμοι καρφωματων, ειναι παντελως λανθασμενη.



Και εγω τον μισω αυτον τον κανονισμο και γενικα την οποιαδηποτε illegal defense. Ο καθε παικτης θα πρεπει να μπορει να κινειται οπου θελει οποτε θελει χωρις να αποτελει παραβαση κανονισμων!

Η ενωμενη Γιουγκοσλαβια πραγματι ειχε εντυπωσιακο ροστερ ομως οχι αρκετο για να καταφερει να νικησει την Ντριμ τιμ...
Σιγουρα πολυ δεν γουσταρουν τους Αμερικανους αλλα ηταν και ειναι οι καλυτεροι...Απλα συνδιαζουν και μπασκετικο IQ και αθλητικα προσοντα....

Τωρα οσο αφορα τα 4αρια η δεκαετια που μας περασε εβγαλε παιχτες καλυτερους απο τον Μαλοουν και τον Μπαρκλει η στην χειρωτερη ισαξιους τον Ντανκαν και τον Γκαρνετ οπως επισης και τωρα ο Γκριφιν δεν ειναι καθολου κακος ασχετα αν ειναι επιρεπης στους τραυματισμους...
Τωρα για τον Οκλει κανεις δεν δινει δεκαρα....Δεν επρεπε καν να μπαινει διπλα σε ονοματα οπως τα παραπανω..
Καποτε εγινε ανταλλαγη στους Νικς για τον Καρτραιτ και ηταν κοληταρι του Τζορνταν......

Το μονο προβλημα του μπασκετ ειναι οτι δεν υπαρχουν καθαρα πρωτοκλασατα Σεντερ κατα τα αλλα στις αλλες θεσεις το ταλεντο υπαρχει και μαλιστα σε μεγαλο βαθμο...

ωραιος ο τελικος μεταξυ αμερικης ισπανιας...και θυμησε πολυ τον αντιστοιχο του 2008...οι ισπανοι φτασαν για 2 συνεχομενη φορα τους αμερικανους στα ορια τους...αλλα δν καταφεραν να κανουν την εκπληξη...και θα εχουμε εμεις οι ελληνες να λεμε οτι ειμασταν οι τελευταιοι που κερδισαμε την ντριμ τιμ....

η αμερικη στις επομενες διοργανωσεις που θα κατεβει θα πρεπει να εχει ηγετη τον ντουραντ...καλος και χρυσος ο τζειμς αλλα τη σιγουρια που εμπνεει στο σουτ ο κεβιν δεν την εχει ο τζειμς...κ αν δεν ηταν αυτος στην ομαδα θα ειχαν χοντρο προβλημα....

αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι τα πανηγυρια των αμερικανων σε καθε ποντο προς το τελος του ματς με τους ισπανους....οποιαδηποτε συγκριση με αυτη του 92 ειναι ατοπη...αυτη του 92 θα ειχε κανει πλακα στους ισπανους...εαν κερδιζε με 7π θα επικρατουσε προβληματιμος στην ομαδα και δεν θα πανυγηρισαν οπως οι σημερινοι...αλλα δεν θα αφηναν να συμβει κατι τετοιο και στη χειροτερη θα κερδισαν με 15-20π διαφορα...οι μπαρκλει μαλοουν γιουιν και ναυαρχος θα ειχαν κανει πλακα στους γκασολ που καναν παρτι χτες να λεμε την αληθεια...

Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο....Γενικοτερο μειονεκτημα του λαου μας αυτό....

Η εμπειρια παντως απο τις διεθνεις διοργανωσεις, δειχνει οτι ο Ντουραντ ειναι τελικα καλυτερος σκορερ. Σε ΝΒΑ κανονες μπορει να ειναι εξισου καλοι ή και να υπερτερει ελαφρως ο Λεμπρον ενδεχομενως, αλλα με FIBA κανονες που περιοριζονται οι χωροι ο Ντουραντ ειναι σιγουρα αυτη τη στιγμη ο καλυτερος σκορερ του κοσμου. Ο Λεμπρον βασιζει αρκετο απο το σκοραρισμα του στο τρανζισιον, τα ντραιβ, και τα κοψιματα του, επομενως ειναι πιο ευκολο να περιοριστει στα εκτος ΝΒΑ γηπεδα. Ο Ντουραντ -λογω σουτ- ειναι και παλι ασταματητος..

ΟΣων αφορα την συζητηση τακτικη vs μπασκετ ατομικων πρωτοβουλιων, η γνωμη μου ειναι..παν μετρον αριστον, καθως και τα δυο εχουν την ομορφια τους. και στις δυο πλευρες υπαρχουν ακραια παραδειγματα ομαδων -ειτε εκνευριστικα προπονητοκεντρικες που ευνουχιζουν τους παιχτες στην Ευρωπη, ειτε εκνευριστικα αναρχες σταροκεντρικες στο ΝΒΑ-, αλλα υπαρχουν αντιστοιχα και πιο ενδιαμεσα, που θεωρω οτι ειναι και το πιο fun to watch. Νομιζω οτι πρεπει να γινει και σε αυτον τον τομεα μια συγκλιση των δυο κοσμων.
Σε αυτη την team USA συγκεκριμενα τωρα νομιζω οτι το μεγαλυτερο της προβλημα δεν ηταν η ελλειψη τακτικης, αλλα η ελλειψη (σταρ) ψηλων. Αυτο κυριως -σε συνδυασμο κ με τις κλειστες αμυνες- οδηγησε σε αυτο το κουραστικο ωρες ωρες θεαμα του "2 πασες-περιφερειακο σουτ".

* ΥΓ: Με αφορμη την συγκριση Λεμπρον-Ντουραντ με βαση τα πεπραγμενα τους σε αυτη την Ολυμπιαδα, να συμπληρωσω οτι ο Ντουραντ μπορει να ειναι ο κορυφαιος σκορερ των γηπεδων, αλλα απ'την αλλη στην περιπτωση Λεμπρον ειναι σχεδον σοκαριστικο το πως ενας παιχτης μπορει να παιξει με τετοια ευχερεια ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΝΤΕ θεσεις στο παρκε!! Προσωπικα δεν εχω ξαναδει τετοιο πραγμα, και δε νομιζω να εχει ξαναυπαρξει!! Σκεφτειτε το λιγο.. Αν ο Λεμπρον ερχοταν Ευρωπη ας πουμε του χρονου, θα μπορουσε χωρις υπερβολη να παιξει με ΜΕΓΑΛΗ αποτελεσματικοτητα απο πλευμεκερ μεχρι σεντερ...!!Ειναι πραγματικα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!! Ομοιως βεβαια αν ερχοταν ο Ντουραντ, θα ηταν ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ πρωτος σκορερ..

Λέγεται Magic Johnson και το έκανε πριν από 30 χρόνια καλύτερα απ' ότι το κάνει ο Lebron σήμερα

Αν εξαιρέσουμε την μια πλευρά του γηπέδου

Ο Ματζικ πραγματικά με το σώμα του μπορούσε να παίξει παντού επιθετικά. Το άλμα του όμως δεν του επέτρεπε να κάνει και πολλά πολλά αμυντικά ένας προς ένα. Και ειδικά μετά τον τραυματισμό του το 1981 και αφού με τα χρόνια άρχισε να προσθέτει μπουλκ και να τον προδίδουν λιγάκι τα γόνατα του άρχισε να γίνεται πιο γήινος και πιο γκαρντ ενώ είχε αρχίσει την καριέρα του στο ΝΒΑ ως φοργουορντ Νορμ Νίξον παρόντος στους Λεϊκερς το 79'.

Όπως είχα αναφέρει και αλλού ο Μάτζικ διέπρεψε σε συνδυασμένες άμυνες που απαιτούσαν βοήθειες. Ο Λεμπρον απτην άλλη και το αλμα το έχει και το μπουλκ έχει αποκτήσει τελέυταία και η προσπάθεια του για άμυνα στο ποστ όσο έλειπε ο Μπος φέτος ήταν καταπληκτική.

Ένας προς ένα αμυντικά ο Λεμπρον είναι άλλος παίκτης λόγω φυσικών προσόντων και έχει ήδη να επιδείξει 4 χρονιές ως All-NBA Αμυντικός.

ΥΓ Περπατώ περπατώ μες το basketforum όταν ο TWISM δεν είναι εδω...

Από θέμα αθλητικών προσόντων δεν συγκρίνονται καν, βέβαια άλλες οι εποχές τότε, άλλες οι προπονήσεις και άλλα τα "συμπληρώματα διατροφής" ( ) αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Από κει και πέρα το fluid στυλ του Magic είναι ασυναγώνιστο και σε μια εποχή που οι highflyers ήταν μετρημένοι, αυτός διέπρεψε σε κάθε θέση της πεντάδας. Κακά τα ψέματα, μετά από τόσα χρόνια δεν έχει βγει κάποιος που παίχτης που να θεωρηθεί διάδοχος του. Ο Lebron θα μπορούσε, γιατί σωματικά ανταποκρίνεται (και είναι και ανώτερος) αλλά το στυλ του παραπέμπει
περισσότερο σε Dominique/Drexler παρά σε Magic.

Oσοι εχουν παιξει μπασκετ και κυριως οσοι εχουν κοουτσαρει παιχτες και παιχτες συμφωνουν με αυτο που ειπα και πιο πανω...Ο τυπος ειναι το πληρες πακετο...Ακομα και τον χαμαλη εκανε σε καποιες περιπτωσεις....Ο Ντουραντ δεν προκειται ποτε να φτασει σε αξια τον ΛεΜπρον και αλλους παιχτες..Ολοι οι μεγαλοι παιχτες ηταν και πληρεις οχι μονο σκορερ..(βλεπε Τζορνταν,Μπερντ,Ματζικ,Κομπι,ΛεΜπρον) ο Ντουραντ ειναι σκορερ οχι πληρης παιχτης...Ασε δε που δεν ειναι καλυτερος σκορερ απο τον ΛεΜπρον..Σουτερ απο σκορερ ειναι διαφορετικα πραγματα...Σαν σκορερ δεν ειναι καλυτερος απο τον ΛεΜπρον..

http://www.sport-fm.gr/article/573151

http://nba.sport24.gr/article/1893531/san-...prosonta-jordan

Υ.Γ Το NBA.com της Ελλαδας ειναι για γελια και για κλαμματα..Να καταργηθει...χθες...