Τις τελευταίες μέρες δεν μπαίνω συχνά και δεν έχω πάρει πρέφα τίποτα. Θα χτυπήσω τις κατάλληλες πόρτες και θα ρωτήσω να μάθω τί συμβαίνει.
Το παιχνίδι, λόγω διαβάσματος, είδα μόνο το τελευταίο δεκάλεπτο.
Δεν έχω δει κανένα από τα τελευταία παιχνίδια του Παναθηναϊκού για να πω "μία από τα ίδια", αλλά από όσα έχω διαβάσει εδώ (πρώτα απ'όλα

) και στα sites, μάλλον αυτό θα συνέβη.
Ασφαλώς δε μου άρεσε σήμερα αυτό που είδα.
Το κυνηγητό με τους περιφερειακούς που κάνουν διείσδυση και πασάρουν την μπάλα έξω για τρίποντο δεν έπιασε...γιατί πολύ απλά οι αμυντικοί δεν τους κυνηγούσαν και τους άφηναν να πέφτουν πάνω στον Πρκάτσιν και τον Πεκέρ.
Για inside game...ακόμα δεν έχει η πρωταπριλιά για να πούμε τα ανέκδοτα με τους ψηλούς (*), οπότε οι επελάσεις της "<2m τριάδας" των περιφερειακών οδηγούσαν μόνο σε πάσες προς τα έξω (ασφαλώς όχι σε λάθη αυτή τη φορά) αφού ούτε ο ψηλός υπήρχε ελεύθερος μέσα για το εύκολο καλάθι ούτε έκοβε κανένας περιφερειακός για το θεαματικό κάρφωμα (λέμε τώρα

).
Κολλημένοι στο τρίποντο και με πόδια κολλημένα στο έδαφος, σαν να παίζουμε μπάσκετ δεκαετίας '60.
Ασφαλώς δεν είναι μόνο ότι έμαθαν τον παιχνίδι του Παναθηναϊκού όλοι και μπορούν πλέον να τον κερδίζουν. Τα ίδια κάνει εδώ και δύο χρόνια...τώρα τον έμαθαν?
Ασφαλώς δεν είναι ούτε ότι κάνει αγωνιστική κοιλιά ο Παναθηναϊκός. Τα παιχνίδια με ΠΑΟΚ, Τσιμπόνα, Άρη (χαλαρά εδώ....σας πειράζω

), ίσως και σήμερα θα μπορούσε να τα κερδίσει ή να παίξει καλύτερα στην αντίστοιχη περσινή κοιλιά...
Ποτέ στη ζωή δεν είναι τα πράγματα άσπρο και μαύρο, συνεπώς δεν είναι έτσι ούτε και στο μπάσκετ.
Τα συνεχόμενα κακά αποτελέσματα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και συγκεκριμένα των δύο παραπάνω. Απόρροια αυτών είναι η κακή ψυχολογία που ασφαλώς μετράει, το άγχος από την πίεση του κόσμου αλλά πάνω απ'όλα από την πίεση του δικού τους εγωισμού...
Όπως σωστά είπε ο Συρίγος σήμερα, ήταν στραβό το κλίμα και το έφαγε ο γάιδαρος...και περί του συμπαθέστατου 4ποδου ο λόγος, σήμερα έγιναν αρκετές "γαϊδουριές" από το τρίο με τα πορτοκαλί (χμ..δεν ακούγεται αρκετά κολακευτικό αυτό με το τρίο, ε?

).
Όσοι με ξέρετε γνωρίζετε ότι προσπαθώ να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ. Το είδατε και πέρσι στον ημιτελικό με την Μακάμπι, πιστεύω πως το έχω δείξει κι άλλες φορές.
Αλλά σήμερα, είμαι σίγουρος ότι η διαιτησία έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ήττα του Παναθηναϊκού.
Δεν ξέρω αν έγινε επίτηδες, ή αν κατά μία διαβολική σύμπτωση όλα τα λάθη των διαιτητών ήταν εις βάρος των πρασίνων (στο 10λεπτο που είδα), αλλά όπως και να'χει, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι αν μερικά σφυρίγματα ήταν ορθά.
Τρία συγκεκριμένα και κρίσιμα: το επιθετικό-αγκωνιά στον Μπατίστ, τα βήματα του ίδιου απέναντι στον Μπατίστ και το φάουλ από τον ίδιο στον αμερικανό του παναθηναϊκού όταν πήγε να βάλει το καλάθι από κάτω (σε αυτό το ζευγάρι σημειώθηκαν τα φαλτσοσφυρίγματα). Το επιθετικό του Σπανούλη δεν ήταν φάουλ και στο κλέψιμο είχε πατήσει τη γραμμή...οπότε οι δικαιολογημένες φωνές του Συρίγου εκείνη τη στιγμή θα οφείλονται περισσότερο στην αγωνία και στον εκνευρισμό παρά στην ορθή κρίση.
Ασφαλώς, για να είμαστε σωστοί, δεν κλέψανε την νίκη από τον Παναθηναϊκό. Μόνος του την έχασε, αλλά σίγουρα δεν τον άφησαν να τη διεκδικήσει όταν μπορούσε να το κάνει.
Αυτά!

*= Δεν κρατιέμαι και θα πω ένα:
- Τί κοινό έχουν τα στιγμιότυπα της Α1 στα αθλητικά του MEGA με τους ψηλούς του Παναθηναϊκού?
- Δεν υπάρχουν! ΧΑ!