Δεν είναι κοντά μας... Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς μετακόμισε πριν λίγο για την χώρα των αγγέλων, αφού άφησε την τελευταία του πνοή στο πλοίο προς την Ρόδο που πήγαινε για διακοπές. Ο Μπόμπαν πέθανε από ανακοπή καρδιάς... ΚΡΙΜΑ...

ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟ... μια στιγμή απερισκεψίας... ΚΡΙΜΑ...

Ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.
Καλά μπασκετάκια εκεί πάνω Μπόμπαν .

Στο καλό Μπόμπαν...

Ανατριχίλα... Όπως με τον Φορντ, τον Κυράστα, τον Ντράζεν, τον Μακρέι, τον Κένιον, τον Γκοϊκοβιτς και όλους όσους μας άφησαν νωρίς. Ο Θεός ας δώσει δύναμη στον γιό του που μένει πια μόνος... Πιστεύω μια φότο στο intro ως ελάχιστος φόρος τιμής σε έναν λανθρωπο που όχι μόνο υπήρξε μεγάλος μπασκετμπολίστας αλλά παρέδωσε και μαθήματα ζωής με την στάση του...
R.I.P

Καλό ταξίδι Μπόμπαν..Θα σε θυμόμαστε πάντα...

Στο καλό φίλε...Είθε εκεί ψηλά να ξαναπαίξεις το μπασκετάκι που τόσο αγαπούσες Μπο...

Καλό ταξίδι Μπόμπαν….
Τα λόγια περιττεύουν… μόνο ένα μεγάλο αντίο σ έναν μεγάλο μπασκετμπολίστα, σ ένα μεγάλο μαχητή της ζωής… Που από χτες μετακόμισε σε άλλη γειτονιά…

R.I.P.

ΚΡΙΜΑ!

Θα σε θυμομαστε για παντα Μπομπαν....

τι να πω....

απο τη μια κριμα, απο την αλλη ησυχασε.....

Γεια σου Μπομπαν....

Ελαφρυ να ναι το χωμα.......

Καλό ταξίδι Μπόμπαν...

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιου είδους δικαιοσύνη μετά θάνατον. Ελπίζω να υπάρχει, γιατί για κάποιους εδώ κάτω η ζωή είναι ή γίνεται κατάρα...

RIP, Μπόμπαν.

Θα πω κάτι σχετικό… άσχετο….
Ο Μπόμπαν μπορεί να μετακόμισε στη γειτονιά των Αγγέλων… κατά τη μετακόμιση όμως άφησε πίσω κάτι πολύτιμο… άφησε το γιο του που λάτρευε…
Εύχομαι και ελπίζω αυτό το παιδί να μη μείνει μόνο του τώρα σ αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής του και να έχει την ανάλογη στήριξη.
Απ όσο γνωρίζω είναι ένα ταλαντούχο παιδί που πρόσφατα έχει κλιθεί και στην Εθνική παίδων. Έχει παλέψει πολύ και έχει γνωρίσει τον πόνο από πολύ μικρή ηλικία..
Ας ελπίσουμε λοιπόν, ότι κάποιοι θα ευαισθητοποιηθούν και δεν θα μείνουν μόνο στα συλλυπητήρια…..

Καλό του ταξίδι...πάντα άξιος...!Έφυγε και η μαμά της Βιουγουκλάκης...συνταξιδιώτες αυτοί...

Καλό ταξίδι(υπάρχει σχετικο topic και στα off topic)!Εκεί πάνω θα βρει άδεια παρκέ...θα περιμένει τους φίλους του και αυτοί κπτ θα έρθουν!Μέχρι τότε...ΣΚΟΡΑΡΕ ΚΙ ΑΛΛΑ!!!!!!!!!

RIP...

Σε τι ηλικία, άραγε;
(Χωρίς "ς", παρεπιπτόντως).

Δεν τη ρώτησα...με στέλνεις να πάω να τη ρωτήσω?

Καλο ταξιδι Μπομπαν...

Παρεμπιπτοντως το παιχνιδι που τραυματιστηκε... ηταν στημμενο υπερ του παο... ο ιδιος το ειπε...

Βασίλη είσαι άρρωστος...
Θα σε παρακαλέσω να μην ξαναγράψεις στο φόρουμ του ελληνικού μπάσκετ.

Συνέδεσα τα δύο τόπικ που υπήρχαν, σε ένα.

Dizzy μην τον κρίνεις άδικα... δεν έχει άδικο... υπάρχει μεγάλο σενάριο γύρω από αυτό το παιχνίδι...

Παρόλα αυτά, καλό είναι να μην το συζητήσουμε... δεν υπάρχει λόγος και ειδικά αυτές τις δύσκολες στιγμές...

Εγω πάντως πιστευω πως ο Μπόμπαν λυτρώθηκε... θα το είχε κάνει νωρίτερα εάν δεν υπήρχε ο Βλαδίμηρος...

Αρε Μπόμπαν...

Καλό ταξίδι... Θα σε θυμόμαστε για πάντα...

Οπως και να ναι Χαρη...το ξεφτιλιζουμε το θεμα με τετοιες αναφορες!!

Πολυ πιθανο να ειναι λυτρωση....αλλα ειναι αδυνατο να μπουμε στην ψυχοσυνθεση
του εμεις...ειχε και παιδι..

Το μοιραιο ματς το εβλεπα "ζωντανα" και ποτε δεν θα μπορεσω να το ξεχασω!

Η κηδεία του θα γίνει πολύ κοντά μου!Σκέφτομαι να πάω!Ποιους λέτε να δω εκεί?

εγω δεν το έβλεπα ζωντανά, αλλά εχω δει την φάση δεκάδες φορές... ανατριχίλα.... κρίμα ρε Μπόμπαν...

Εάν είναι να πας για να δεις διασημότητες, μην το κάνεις... οι κηδείες δεν προσφέρονται για δημόσιες σχέσεις και ειδικά η συγκεκριμένη...

Κρίμα ρε Μπόμπαν...

ρε συ..δεν πάω μόνο για αυτούς...και για τον Μπόμπαν!

Κρίμα ρε Μπόμπαν...

Κρίμα...

Ελάτε στην θέση του γιου του που αυτές τις μέρες παίζει και στα τελικά του πανελληνίου πρωταθλήματος των παίδων. Πως θα ένιωσε όταν το έμαθε...

και είναι και μεγάλη παικτούρα... δυστυχώς η ζωή τον έχει βαρέσει και αυτόν αλύπητα... θα βρει όμως τον δρόμο του...

Κρίμα ρε Μπόμπαν... τουλάχιστον θα παίζεις μπασκετάκια με τον Κένιον, τον Αλ, τον Κόνραντ, τον Κολίερ και τους άλλους... σνιφ...

Nαι ήταν στημμένο. Έχει κάποια σημασία αυτό; Ή μήπως αυτό φταίει που έγινε ότι έγινε; Καλό θα ήταν να προσέχουμε πολυ τι και για ποιό λόγο το γράφουμε, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιου είδους θέματα. Το να χρησιμοποιείς το δράμα ενός ανθρώπου για να την πεις στον αντίπαλο είναι το λιγότερο μικρότητα για να μην χρησιμοποιήσω άλλους χαρακτηρισμούς.
Ευτυχώς λόγω ηλικίας δεν παρακολουθούα μπάσκετ τότε και γλίτωσα απο αυτή την εικόνα. Ακόμα και το βίντεο όμως σοκάρει. Ο Μπόμπαν εκεί που πάει θα είναι εντάξει. Έφυγε με αξιοπρέπεια παρά το άσχημο παιχνίδι που του έπαιξε η ζωή. Αυτός που θε περάσει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες είναι ο γιός του. Ελπίζω μέσα από όλη αυτή την κατάσταση να βγει ακόμα πιο δυνατός, όπως έκανε και ο πατέρασ του μετά το ατύχημα. Ο Πανιώνιος νομίζω έχει ανοίξει λογαριασμό για την ενίσχυση του, καλό θα ήταν όλοι να βοηθήσουμε.

παίδες ας μην το συνεχίσουμε το θέμα... τελείωσε...

είμαι σίγουρος, πάντως, ότι ο μικρός θα τα ξαταφέρει καλύτερα και από τον πατέρα του... και εν τέλει, κάθε εμπόδιο για καλό... ακόμα και αν αυτό είναι τόσο ψηλό που θα σε ρίξει, θα ξανασηκωθείς για να φτάσεις στον τερματισμό, έστω και μπουσουλώντας... εκεί θα τα εχεις καταφερει...

R.I.P. Μπομπαν..

Κ εγω!Κ να σκεφτεις οτι ημουν παρα πολυ μικρος,αλλα με στιγματησε,κ δεν μπορω να το ξεχασω!

Σωστος!Με αφορμη αυτο,θυμαμαι κ ενα συνθημα που ελεγαν οι φιλοι του Παο απ'τα πιο εμετικα της ιστοριας..!! Μη με ρωτησετε,δεν το θυμαμαι ακριβως αλλα κ παλι δεν θα το΄λεγα!

Νομιζω στις ενδεκα μιση ειναι η κηδεια.

Καλο ταξιδι Μπομπαν, θα σε θυμομαστε για παντα........

Ξέχασες τον Πετγουέϊ

γεια σου φίλε,
αξέχαστος θα μείνεις όχι μόνο στου φίλους του Αστέρα και του Πανιωνίου αλλά σε όλους μας,
καλά ματσάκια στην γειτονιά των αγγέλων!

το μοιραίο ματς αν και το έχω σε κασσέτα, είναι από αυτά που δεν ξαναείδα από τότε και ούτε μπορώ να δώ στο μέλλον....

Ξαναλέω..η κηδεία είναι 11:30 στο νεκροταφείο Νέα Σμύρνης(tsops νομίζω ξέρω πού ακριβώς)!Τλκ δε θα πάω...αλλά καλό θα ήταν να τον τιμούσαμε ακόμα και τώρα!Ευτυχώς εγώ δεν είχα δει το ματς όταν παιζόταν!Αλλά θυμάμαι που έλεγαν οι γονείς μου και τα αδέρφια μου...ο Μπόμπαν!Τι έκανε αυτό το άτομο!Κρίμα ρε Μπόμπαν...

Εγώ σαφώς και θα πάω, δεδομένου διότι όπως είπα ήταν και προσωπικός φίλος και συμπαίκτης

Που ήσασταν συμπαίκτες?

Στον Πανιώνιο Λεωνίδα.

Έπαιζες στον Πανιώνιο?
Δεν το ήξερα. Αλήθεια?

Α ναι...!Μήπως τότε να σου πούμε συλυπητήρια...(ξέρω ότι τη σκότωσα τη λέξη..αλλά δεν τη γράφω και πολλές φορές!)

Άντε και μια φωτογραφία του...

Θα σου τα πω από κοντά. Δεν θέλω στο συγκεκριμένο topic και ειδικά λόγω του χαμού του...

Αντιο Μπομπαν.

Έχετε καιρό να με δείτε στο forum και ζητώ συγγνώμη για αυτό, αλλά λπάμαι που στάθηκε αφορμή ένα τέτοιο γεγονός για να ξαναpost-άρω μετά από αρκετούς μήνες... Επειδή λίγο-πολύ τα έχω ξαναπει και σε άλλα fora, ελπίζω να μου επιτρέψετε να κάνω απλώς quote τα λεγόμενά μου σε ένα από αυτά:

"Έντεκα χρονών παιδάκι ήμουν, μαθητής Δημοτικού ακόμα, όταν μια ανοιξιάτικη Τετάρτη αποφάσισα να κάνω κοπάνα από το σχολείο (αν μπορεί να θεωρηθεί κοπάνα από τη στιγμή που ακόμα και οι δικοί μου το ήξεραν...) για να ανηφορίσω προς το κλειστό της Νέας Σμύρνης, με άλλους συμπαίκτες μου από τα Μίνι του Πανιωνίου για να παρακολουθήσουμε τον αγώνα της αγαπημένης μας ομάδας ενανίον του Παναθηναϊκού για τον ημιτελικό των play-offs του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο δρόμο προς το γήπεδο και συγκεκριμένα σε κάποιο από τα καφέ της περίφημης Πλατείας (μια είναι η Πλατεία με "Π" κεφαλαίο), μας είδε ο περιβόητος "Μητσάρας", μόνιμος κάτοικος Πλατείας (ο γνωστός, αυτός που καταφέρνει να βγαίνει πίσω από κάθε κάμερα σε τρία διαφορετικά σημεία την ίδια μέρα!) και βλέποντας μας με τα κασκόλ και τις εμφανίσεις μας χαιρετάει: "Τι λέτε ρε παλικάρια, θα το πάρουμε το παιχνίδι?". "Θα τους καθαρίσει ο Boban κι ο PJ!" του απαντώ με σιγουριά...

Από ό,τι θυμάμαι, γιατι έχουν περάσει και 13 χρόνια, το παιχνίδι ήταν αμφίρροπο και γεμάτο ένταση, όπως τα περισσότερα ντέρμπι Πανιωνίου-Παναθηναϊκού στο Κλειστό (έτσι το αποκαλούσαμε τότε, απλώς το "Κλειστό"). Και τότε, περίπου 5'-10' πριν το τέλος, συμβαίνει κάτι που ακόμα και σήμερα το βλέπω σαν να παρακολουθώ ταινία, ταινία τρόμου... Ο Boban σκοράρει στο καλάθι του Παναθηναϊκού και ο, πιτσιρικάς τότε, Φραγκίσκος Αλβέρτης κάνει μια επιδέξια βουτιά (ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να παίξει ποτέ άμυνα ο Φράνκι, αλλά αυτό δεν είναι της στιγμής) και ο Κουκουλεκίδης καταλογίζει επιθετικό φάουλ (δυστυχώς, κάποιοι ανεγκέφαλοι, ακόμα και σήμερα, αποκαλούν τον Κουκουλεκίδη "δολοφόνο" εξαιτίας αυτού του σφυρίγματος...). Δεν ήταν όμως απλά ένα φάουλ, ήταν το πέμπτο φάουλ του Boban το οποίο θα τον καταδίκαζε να κάτσει στον πάγκο... της ζωής. Μην αντέχοντας στην ιδέα ότι δε θα μπορούσε να βοηθήσει άλλο την ομάδα του, εκφράζει την οργή του αντιδρώντας με ένα μάλλον ασυνήθιστο τρόπο: παίρνει φόρα και χτυπάει το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας. Και τότε συνέβη το απίστευτο: Παρόλο που η μπασκέτα καλυπτόταν από ένα προστατευτικό μαξιλάρι, σε κάποιο σημείο προεξείχε από την εσωτερική μεριά μια βίδα, μια απειροελάχιστη, αλλά δολοφονική βίδα... Όσο φέρνω την εικόνα στο νου μου, θυμάμαι πως πριν σωριαστεί στο έδαφος, είχε προλάβει να σταθεί για ένα-δυο δευτερόλεπτα. Αμέσως έτρεξαν οι γιατροί από πάνω του, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα πια... Ακόμα και σήμερα αντηχούν στα αυτιά μου τα εμετικά ειρωνικά συνθήματα ("Πέεεθανεεε! Πέεεθανεεε!") σύσσωμου του πλήθους των οπαδών του Παναθηναϊκού που βρίσκονταν ακριβώς πίσω από την μπασκέτα που συνέβη το περιστατικό, όμως είμαι σίγουρος πώς αν είχαν έστω και την παραμικρή υποψία για το τι είχε μόλις συμβεί μπροστά στα μάτια τους, θα ήταν το ίδιο σαστισμένοι και σοκαρισμένοι με εμάς. Όχι φυσικά πως υπήρχε έστω και ένας άνθρωπος στο γήπεδο που μπορούσε να φανταστεί τις επιπτώσεις αυτού του χτυπήματος. Θυμάμαι ένα μεσήλικα που καθόταν λίγο παραδίπλα να αναρωτιέται "Λες να προλάβει να γίνει καλά το Σάββατο για τον επόμενο αγώνα?". Δυστυχώς, ο Boban δε θα γινόταν καλά ούτε το επόμενο ούτε και κανένα άλλο Σάββατο. Όταν γύρισα σπίτι και άκουσα από τις ειδήσεις τις πιθανές συνέπειες του τραυματισμού του, έπαθα μεγαλύτερο σοκ κι από αυτό που έπαθα όταν τον είδα να περνά αιμόφυρτος με το φορείο λίγα μέτρα δίπλα μου...

Μάλιστα, την επόμενη ή τη μεθεπόμενη μέρα είχαμε προπόνηση στο Κλειστό και αρχικά όλοι φοβόμασταν να πλησιάσουμε στην μπασκέτα που συνέβη το μοιραίο. Λες και είχε δική της ζωή και έκλεβε τις ζωές των άλλων... Κάποια στιμή μετά το τέλος της προπόνησης, θυμάμαι ότι έψαχνα μέσα στο μαξιλάρι να ψηλαφήσω τη μοιραία βίδα κι όταν τη βρήκα ανατρίχιασε όλο μου το σώμα και τινάχτηκα από φόβο, πάγωσα...

Ο Boban ήταν σπάνιος άνθρωπος και δεν το λέω με τον κοινότοπο τρόπο που ακολουθεί κάθε άνθρωπο που φεύγει από τη ζωή. Τα επόμενα χρόνια, θυμάμαι πως όποτε τον συναντούσα στο αναπηρικό του καροτσάκι στο δρόμο μου για το σχολείο ή για την προπονηση τον χαιρετούσα (όπως κι οι περισσότεροι Νεοσμυρνιώτες άλλωστε, Πανιώνιοι και μη...) και απαντούσε πάντα με ένα αισιόδοξο χαμόγελο, όσο του επέτρεπαν να χαμογελάσει τα δεκάδες φάρμακα που έπαιρνε... Μετά από 4-5 χρόνια, όταν πλέον εγώ αγωνιζόμουν στα παιδικοεφηβικά τμήματα του Πανιωνίου, θυμάμαι πως ερχόταν αρκετές φορές και παρακολουθούσε αγώνες μας (κοίτα να δεις ειρωνία, κάποτε τον έβλεπα εγώ να παίζει, τώρα με έβλεπε αυτός...). Αγαπούσε το μπάσκετ, αγαπούσε τον Πανιώνιο, τον αγαπούσαμε όλοι μας... ο Boban ήταν κάτι παραπάνω από ένας ακόμα παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας μου. Ήταν ένας άνθρωπος-σύμβολο για όλους μας...

Μόλις διάβασα την είδηση σε κάποιο αθλητικό site, ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να αποτίσω το δικό μου φόρο τιμής σε ένα μεγάλο άνθρωπο... Επίσης, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για τις πολλές φορές που χρησιμοποίησα τη λέξη "θυμάμαι", αλλά πάντα θεωρούσα τον Boban ένα κοντινό μου πρόσωπο και οι προσωπικές μου αναμνήσεις από αυτόν είναι ίσως ο πιο ισχυρός τρόπος που έχω για να τον περιγράψω...

Αντίο Boban, θα σε θυμόμαστε για πάντα, οι Πανιώνιοι και όχι μόνο..."

ειρησθω εν παροδω, αν κανεις θελει και δυναται να προσφερει κατιτις περαν των ευχων, μπορει να καταθεσει στον 153/792509-37
λογαριασμο της Εθνικης Τραπεζας για τον Βλαδιμηρο Γιανκοβιτς
οτι προαιρειται...

Συχνά-πυκνά τον επισκέφτομαι...ποτέ δεν έχω βρει κόσμο!Σήμερα βρήκα μια γάτα....Μήπως τον ξεχάσαν..??

Πιστεψε με,ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ!

επαναφερω το τοπικ μετα απο παρα πολυ καιρο.

σαν σημερα ο μπομπαν γιανκοβιτς ειχε το τραγικο ατυχημα που τον καθηλωσε στην αναπηρικη καρεκλα.
http://www.sport24.gr/Basket/OmadesBasket/...its.846242.html