Να προειδοποιήσω ότι ακολουθεί off-topic σεντόνι-παραλήρημα για το +/- κι αν κάποιος ξεκινήσει να το διαβάζει και κατά την διάρκεια της ανάγνωσης αρχίζει να χάνει το ενδιαφέρον του για την ίδια την ζωή το φταίξιμο είναι αποκλειστικά του benchwarmer κι εγώ ουδεμία ευθύνη φέρω
QUOTE(plo koon @ Oct 20 2013, 05:00 )
Το μόνο σημαντικό μειονέκτημα του +/- είναι όπως αναφέρεις αυτό με τις βολές. Το garbage time μπορεί εύκολα να εντοπισθεί και να αφαιρεθεί...
Αν κάποιος δεν έχει δει τον αγώνα και απλά κοιτάξει το +/- δεν θα μπορέσει να καταλάβει αν και κατά πόσο αυτό διαμορφώθηκε για τον κάθε παίκτη σε garbage time, εδώ που τα λέμε χωρίς την πολυτέλεια της επαναπαρακολούθησης του ματς ή εξέτασης του play by play είναι δύσκολο ακόμα και για κάποιον που έχει δει το ματς να κανονικοποιήσει τα νούμερα του +/- για κάθε παίκτη ξεχωριστά αφαιρώντας αυτά του garbage time (εκτός του ότι υπεισέρχεται το υποκειμενικό κριτήριο του καθενός για το ποιο κομμάτι του αγώνα είναι τέτοιο όντως ).
QUOTE(plo koon @ Oct 20 2013, 05:00 )
...Σίγουρα υπάρχουν αρνητικά στο +/- αλλά νομίζω είναι το καλύτερο πρωτογενές μέτρο που έχουμε διαθέσιμο και βασικά είναι καλύτερο και από όσα παράγωγα μεγέθη γνωρίζω (tendex, PIR)
Το +/- rating (σε οποιαδήποτε μορφή του) έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα (εκτός του ότι δεν έχει καμία απολύτως αξία για παίκτες με μικρή σχετικά συμμετοχή) είναι εντελώς ακατάλληλο για συγκρίσεις μεταξύ παικτών διαφορετικών ομάδων, είναι περισσότερο χρήσιμο για συμπαίκτες ίδιας θέσης αλλά ακόμα κι εκεί υπάρχουν αδυναμίες.
Ο (ουρανοκατέβατος στην Euroleague για χάρη του παραδείγματος) Lebron αγωνιζόμενος στην Zielona Gora στο τέλος της σεζόν θα έγραφε χειρότερο +/- από τον Παπανικολάου. Όσο και να ανέβαζε επίπεδο την Zielona Gora ο James, η λογική λέει ότι οι συμπαθείς Πολωνοί μέσα στην χρονιά θα σημείωναν αρκετές περισσότερες ήττες από την Barcelona οπότε ο Lebron που θα είχε την μερίδα του λέοντος στους χρόνους συμμετοχής σε σχέση με όλους τους συμπαίκτες του θα φορτωνόταν τόσο αρνητικά στο +/- rating οπού θα υστερούσε σε σχέση με τον Κώστα που θα αγωνιζόταν αρκετά λεπτά σε μία ομάδα που κυρίως θα κερδίζει στην διοργάνωση.
Το ακραίο αυτό παράδειγμα το έφερα στην περίπτωση που για κάποιον δεν είναι σαφές ότι το +/- στην απλή μορφή του δεν προσφέρεται για συγκρίσεις αθλητών διαφορετικών ομάδων. Για τέτοιου είδους συγκρίσεις υπάρχει το adjusted +/- που για να το θέσω όσο πιο απλοϊκά γίνεται, προσπαθεί να εξαλείψει το αβαντάζ/ντεσαβαντάζ διαφοράς επιπέδου συμπαικτών και αντιπάλων χρησιμοποιώντας μαθηματικές φόρμουλες. Το πρόβλημα είναι ότι στην Euroleague αυτό δεν μπορεί να μεταφερθεί αποτελεσματικά αφενός γιατί το στατιστικό δείγμα των αγώνων είναι (απελπιστικά) μικρό αφετέρου δεν αγωνίζονται όλες οι ομάδες μεταξύ τους αφού η διοργάνωση λειτουργεί με συστήματα ομίλων.
Ξαναγυρνώ στο ακραίο παράδειγμα με τον Lebron για να δείξω άλλη μια αδυναμία του stat στην απλή μορφή του. Είναι αρκετά πιθανό ο Guinn να κατέληγε να γραφεί συνολικά καλύτερο +/- από τον Lebron επειδή θα αγωνιζόταν λιγότερο από τον LJ και θα φορτωνόταν λιγότερο από τα αρνητικά σκορ που θα έγραφε η ομάδα του (χρησιμοποίησα επίτηδες τον Guinn που θα μοιραζόταν λεπτά στο παρκέ με τον James και όχι τον Sroka ας πούμε ο οποίος θα αντικαθιστούσε τον Lebron και τότε θα υπήρχε χαώδης διαφορά υπέρ του Αμερικανού). Εκεί θα ήταν χρησιμότερο το +/- ανά λεπτό όπως σε γενικές γραμμές το παρουσίασα για τον Σπανούλη στο προηγούμενο post μου για το ματς με την Malaga. Δηλαδή ο Ολυμπιακός με τον Σπανούλη στο παρκέ την Παρασκευή ήταν στο -0,18 ανά λεπτό ενώ με τον Βασίλη εκτός ήταν στο +1,04 ανά λεπτό.
Το +/- ανά λεπτό από την άλλη έχει κι αυτό τις δικές του αδυναμίες και μοιάζει λίγο με το παράδοξο των βολών που ανέφερα στο προηγούμενο post μου. Η ανά λεπτό καταμέτρηση του +/- λοιπόν δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τις επιθετικές και αμυντικές κατοχές της ομάδας του τάδε παίκτη στο χρονικό διάστημα που εξετάζουμε. Για να το κάνω πιο σαφές θα φέρω άλλο ένα απλοϊκό παράδειγμα, ένας παίκτης μπαίνει να αγωνιστεί στην τελευταία άμυνα του δεκαλέπτου, είτε ή ομάδα του θα δεχτεί πόντους είτε στο καλύτερο σενάριο για αυτόν θα μπορέσει να γράψει μηδενικό +/- rating. Κάποιος μπορεί να πει ότι στο σύνολο μιας σεζόν οι αμυντικές θέσεις και επιθετικές κατοχές που έχει ο κάθε παίκτης στην διάθεσή του είναι σχετικά μοιρασμένες (αν κι εμείς μιλάγαμε αρχικά για το +/- σαν στατιστικό στοιχείο ενός μοναδικού ματς όπου η ανομοιόμορφη κατανομή αμυντικών/επιθετικών κατοχών είναι αρκετά συνηθέστερη) και να έχει δίκιο μιλώντας γενικά, το θέμα είναι το σχετικά μοιρασμένες ανάλογα την περίπτωση μπορεί να γίνει σημαντικό.
Σε φάσεις ειδικών καταστάσεων όπως κλεισίματα δεκαλέπτων ή συνηθέστερα σε τελευταία λεπτά αμφίρροπων αναμετρήσεων προκύπτουν οι λεγόμενες αλλαγές χάντμπολ, όπου παίκτες με αμυντικά κυρίως χαρακτηριστικά θα πάρουν θέση σε φάσεις άμυνας και οι κατεξοχήν σκόρερ σε κατοχές επίθεσης. Οι κάθε Μαντζαρέοι αυτής της γης στο τέλος της σεζόν θα καταλήξουν να έχουν μικρότερο ποσοστό επιθετικών κατοχών οπότε οι αντίστοιχοι Navarro θα έχουν καλύτερες ευκαιρίες για μεγαλύτερο +/- rating και αυτό το πρόβλημα υπάρχει και στην απλή μορφή του stat και μεταφέρεται στην αναγωγή του ανά λεπτό. Δικαιότερο και το κυριότερο ακριβέστερο λοιπόν είναι το +/- ανά κατοχή.
Ακόμα και αν χρησιμοποιούσαμε το δικαιότερο +/- ανά κατοχή, ακόμα και αν μιλάγαμε για συμπαίκτες της ίδιας ομάδας που έχουν παίξει ακριβώς τον ίδιο αριθμό παιχνιδιών με τους ίδιους ακριβώς αντιπάλους (σε περίπτωση που δεν μιλάμε για έναν και μοναδικό αγώνα), ακόμα κι αν υποθέταμε ότι αυτοί οι δύο συμπαίκτες μοιράζονταν μονάχα μεταξύ τους το 40λεπτο που αντιστοιχεί στην κοινή τους θέση ακόμα και τότε προκύπτουν αδυναμίες στο στατιστικό. Επειδή οι προπονητές των ομάδων προσπαθούν να αναδείξουν τα θετικά στοιχεία των παικτών τους και να καλύψουν τις αδυναμίες τους χρησιμοποιούν συχνότερα σχήματα που τους αποδίδουν τα μεγαλύτερα ομαδικά κέρδη κάτι που όμως θολώνει τα νερά στις ατομικές +/- συγκρίσεις.
Για παράδειγμα επειδή ο Σπανούλης είναι υποχρεωτικό να "κλέβει" στην άμυνα για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας πλαισιωνόταν παλιότερα για μεγάλα διαστήματα από τους Μάντζαρη-Παπανικολάου που ήταν εξαιρετικοί αμυντικοί. Ο Βασίλης ανέβαζε το επιθετικό τους efficiency τραβώντας πάνω του την προσοχή των αντίπαλων αμυνών και οι υπόλοιποι τον κάλυπταν αμυντικά. Ο Law που είναι σαφέστατα περισσότερο αξιόπιστος αμυντικά από τον Σπανούλη μπορούσε να συνυπάρξει ευκολότερα με Σλούκα-Περπέρογλου. Το δεύτερο σχήμα ειδικά δεν το παρουσιάζω σαν το συνηθέστερο και σαν κανόνα αλλά θέλω να δείξω πως έτσι μια σύγκριση του ατομικού +/- (ακόμα και ανά κατοχή) θα ήταν άδικη εις βάρος του Law. Μπορεί να μην είμαστε στην λογική του ΝΒΑ των first and second units αλλά και στην Ευρώπη πολλές φορές κάποιοι παίκτες πάνε πακέτο ακριβώς γιατί οι ικανότητες/αδυναμίες τους είναι συμπληρωματικές.
Έτσι μπορεί να "νοθεύονται" τα στοιχεία που έχουμε στην διάθεση μας για απευθείας ατομικές +/- συγκρίσεις αλλά αυτό είναι το τελευταίο που νοιάζει τους προπονητές. Αυτό που έχει πραγματικό ενδιαφέρον είναι να δούμε τα +/- ratings σχημάτων και ποια είναι αποδοτικότερα. Φανταζόμαστε όλοι ότι το +/- του ντουέτου Σλούκα-Σπανούλη θα πάσχει και σε νούμερα εξαιτίας της αμυντικής ανεπάρκειας-ανορεξίας και των δύο αλλά υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες συνδυασμοί παικτών να εξετασθούν.
Το προχειρότερο παράδειγμα για αυτό που λέω που μου έρχεται στο μυαλό όσον αφορά τον ΟΣΦΠ πρέπει να ήταν η σεζόν 2010-11 με Παπαλουκά-Σπανούλη-Teodosic όπου τα +/- ratings έβγαζαν πολλά ενδιαφέροντα συμπεράσματα (αφού προέκυπταν και αρκετοί ενδιαφέροντες συνδυασμοί) με κυριότερο ότι αυτή η τριπλέτα υπήρξε αντιπαραγωγική όταν συνυπήρχαν όλοι μαζί στο παρκέ.