Όταν βρω χρόνο...γιατί είναι πάρα πολλά

.
Να ρωτήσω, όμως, πρώτα και τον coach αν συμφωνεί

.
QUOTE
Δεν υπάρχει κάποις συγκεκριμένος τροπος για να σουτάρει κανείς.
Δεν διαφωνώ με τα λεγόμενά σου...εσύ όμως διαφωνείς με αυτά που γράφεις μετά από αυτό

.
Όχι ότι είναι λάθος πάντως.
Είναι σωστά και έτσι πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά από μικρά, καθώς στατιστικά αυτή είναι η τεχνική που έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.
Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα.
Πάρε για παράδειγμα τον Bird, που δε θέλει εξήγηση το πόσο καλός σουτέρ ήταν....αν παρατηρήσεις το στυλ του, ο αγκώνας του τις περισσότερες φορές "έδειχνε" προς τα έξω και αρκετές φορές σούταρε με τα χέρια, χωρίς δηλαδή να λυγίζει τα γόνατα.
Ο Στογιάκοβιτς το ίδιο (θυμάμαι ακόμα, τα διαγράμματα που έκαναν στους αγώνες των Κινγκς, για την ομοιότητα στο στυλ του Πέτζα με τον Μπερντ).
Ο Μάριον τώρα, που είναι καλός σουτέρ (άντε, για τα δεδομένα του ΝΒΑ

), έχει το πιο παρδαλό και παράλληλα αποτελεσματικό σουτ που έχουμε δει μετά τον Walter Berry

.
Ο Αλβέρτης, σχεδόν ποτέ δεν κρατάει το χέρι του εκεί που αφήνει τη μπάλα και το τραβάει απότομα κάτω.
Αυτά τα παραπάνω, δε σημαίνουν ότι για να γίνεις καλός σουτέρ, πρέπει να έχεις το δικό σου ξεχωριστό στυλ. Ίσα ίσα, η πλειοψηφεία των καλών σουτέρ (πρώτα απ'όλα Γκάλης, μετά μου έρχονται στο μυαλό οι Μαρκ Πράις - Στηβ Κερ - Τζον Πάξον που και οι 3 είχαν το ίδιο στυλ...τόσο παρόμοιο που αν έβλεπες μόνο τις σκιές τους, δε θα μπορούσες να τους ξεχωρίσεις) σουτάρει με τον "καθώς πρέπει" τρόπο.
Απλά πιστεύω πως ενώ αυτές οι συμβουλές είναι καλές, θα πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη βάση στην άνεση και αμεσότητα του σουτ.
Δηλαδή, να νιώθει τόσο άνετα με το στυλ, που να μην καταλαβαίνει ότι σουτάρει, δηλαδή να μην έχει απασχολημένο το μυαλό του στο τί πρέπει να κάνει για να σουτάρει σωστά, το ίδιο και για τη διαδικασία πριν σουτάρει.
Με λίγα λόγια, όταν παίρνει τη μπάλα και βλέπει ότι οι συνθήκες είναι ιδανικές για σουτ, η μοναδική εντολή που να δίνει ο εγκέφαλος στο σώμα να είναι "σουτ" και όχι "λύγισε πόδια, κοίταξε το πίσω μέρος του στεφανιού, κράτα μέσα τον αγκώνα κλπ κλπ"...
Γι'αυτό θεωρώ πως οι προπονητές των παιδικών κάνουν μεγάλο λάθος όταν πιέζουν ένα παιδί να αλλάξει το στυλ του (δε λέω για ηλικίες όπου μαθαίνουν να σουτάρουν, αλλά για πιο μετά).
Ο κάθε αθλητής είναι ξεχωριστός σε τεχνικά, φυσικά ακόμη και ψυχολογικά χαρακτηριστικά και βάσει αυτών καθορίζει το στυλ με το οποίο σουτάρει.
Το πως μπορεί ο καθένας να βρει το στυλ του....εδώ υπάρχει ένας κι αποδεδειγμένα αποτελεσματικός τρόπος, με τον οποίο όλοι συμφωνούν:
Πολλά σουτ....