QUOTE(PARISINOS @ Apr 6 2008, 08:33 )
Τωρα για τον κοκκαλη.
Υπαρχει ενας τεραστιος μυθος σπου σηντηρειται χρονια τωρα, και αυτος ειναι οτι ο κοκκαλης παρατησε την ομαδα καπου στα τελη του 90.
Ειναι ενα τεραστιο λαθος. Ο κοκκαλης εβαζε λεφτα και μαλιστα πολλα, μεχρι το 2002. Ακομα θυμαμαι που ο ρατζα οταν τον πηρε ο ΟΣΦΠ επαιρνε πιο πολλα απο τον μποντιρογκα , και ειχε το ακριβοτερο συμβολαιο της ευρωπης. Ολα αυτα το 2001. Ενω ειχες και παιχτες σαν τον οικονομου, τον φεμερλιγκ, τον ριβερς και πολλους αλλους,.
To 2002, που ο ΠΑΟ πηρε την ευρωλιγκα, ο ΟΣΦΠ κοντεψε να τον αποκλεισει απο την ευρωλιγκα, και μαλιστα στα μεταξυ τους παιχνιδια, το καταφερε. Απλα αυτοκτονησε με εκεινη την απιστευτη ηττα απο την ολυμπια.
Μην μιλαμε ομως για μετριους γυρολογους τωρα, οταν ειχε παιχτες σαν τον φορρεστ, τον ντε μιγκελ, τον ρισασε, τον φεμερλινγκ, τον ζαβρασενκο, τον παπαλουκα, και κυριως τον πανμεγιστο ΦΟΡΝΤ. Μιλαμε για σουπερσταρ του ευρωπαικου μπασκετ.
Ομαδαρα ειχε τοτε ο ΟΣΦΠ, και αποδειξη ειναι οτι απεκλεισε τον πρωταθλητη ευρωπης ΠΑΟ, απο τους τελικους.
Μεχρι και το 2003 και 2004, δεν ειχε και τοσο κακο ροστερ. Δηλαδη το 2004 πχ, ειχε πολυ καλους ελληνες επιπεδου εθνικης βασικοι, σαν τον χαριση, λιαδελη , διαμαντοπουλο που θυμαμαι τους ειχε πληρωσει αδρα και καλους ξενους. Ο γκορενς πχ ειχε ερθει ως πρωτος σκορερ του ιταλικου πρωταθληματος.
ΚΑι γενικα τα αποτελεσματα στη ευρωλιγκα ηταν καλουτσικα , αφου προκριθηκε και τις 2 φορες στους 16 και μαλιστα την σεςον 2003-2004 εκανε και πολλες νικες στο τοπ 16 και λιγο ηθελε να παει φαιναλ 4. Προκρινοταν μονο ο πρωτος και εχασε και τα δυο ματς με την μαρτσα στον ποντο.
Η ομαδα λοιπον δεν ηταν ποτε κακη. Μεχρι και στις 2 πολυ κακες χρονιες, ηταν μια ομαδα καλυτερη απο αυτην που εχει ο Αρης τωρα. Και μην ξεχναμε και οτι τοτε ειχε πεσει πολυ το μπασκετ. Μεχρι και ο ΠΑΟ, επαιζε με τον καλαητζη, τον μουγεζινοβιτς, τον ζουζα και τον κουβαρη.
Πραγματικα τη μονη χρονια που ειχε παγματικα σχεδον ροστερ για επιπεδο ΟΣΦΠ, ειναι το 2005, οπου πραγματικα ενταξει, η ομαδα ηταν για κλαμματα. Κατι ποστελ , περι και αγαδακοι ηταν βασικοι, δηλαδη οτι ναναι. Και η αποδειξη ειναι οτι δεν προκριθηκε ουτε στην επομενη φαση, δηλαδη στους 16. Εφαγε και την 50αρα και ξηπνησε.
Ο κοκκαλης λοιπον ουτε παρατησε τον ΟΣΦΠ για 10 χρονια, ουτε τιποτα τετοιο. Γεγονος ειναι οτι δεν πολυ επενδυσε για 2 χρονια, αλλα οπως ειπα , ουτε οι γιαννακοπουλοι, που ειναι το προτυπο υποτιθεται, σκασαν πολλα λεφτα εκεινη την περιοδο. Απλα ειχαν ζοτς, που ηταν χρονια στην ομαδα, και οσο και να κοβαν απο το μπαζτετ, τον ζοτς τους εκοψε και τον κρατησαν.
Δεν πηρε τα πρωταθληματα μετα το 97, ωστοσο ουτε σε αδιαφορια οφειλεται γενικα, ουτε παρατησε την ομαδα στη μοιρα της, ουτε τιποτα.
Απλα ειχε την ατυχια, να βρεθουν μπροστα του οι δυο κατα τη γνωμη καλυτεροι προεδροι της ευρωπης EVER.
Και ετσι, τωρα επειδη χαθηκαν τα πρωταθληματα, βαζουνε πολλοι στο ιδιο σακουλι, χρονιες που δεν εχουν καμια σχεση η μια με την αλλη .
Σούπερσταρ οι Φόρεστ, Ντε Μιγκελ, Ρισασε, Φεμερλινγκ, Ζαβρασενκο;
Μάλιστα...
Ο μόνος πραγματικά τοπ επιπέδου παίχτης εκείνης της ομάδας ήταν ο Φορντ και κανένας άλλος. Ούτε καν ο Παπαλουκάς που τότε ήταν απλά ένας φέρελπις παίχτης, το ταλέντο του οποίου ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα σε σχέση με τους υπολοίπους. Η νίκες του Ολυμπιακού σε εκείνο τον ανεπανάληπτο όμιλο των τριών ελληνικών ομάδων και αργότερα ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού μάλλον σε υπέρβαση των δυνατοτήτων της τότε ομάδας μπορούν να αποδοθούν.
Το γεγονός ότι ο Κόκκαλης έκανε μία δύο μεγάλες μεταγραφές στο μπάσκετ δε σημαίνει ότι δεν την είχε εγκαταλείψει στη μοίρα της. Αυτά εγώ τα βλέπω σαν ξεροκόμματα τα οποία πέταγε για να μην φωνάζουν οι οπάδοί για τη διαφαινόμενη παρακμή του μπασκετικού τμήματος. Μπορεί να έφερε για μια χρονιά το Ράτζα, μπορεί να τον χρυσοπλήρωσε, αλλά δες με ποιους τον πλαισίωσε. Με πασαλείμματα δε φτιάχνονται ομάδες.
Ο Ολυμπιακός της χρυσής πενταετίας, βασίστηκε σε ένα συμπαγή πηρύνα ταλαντούχων ελλήνων και ελληνοποιημένων παιχτών στον οποίο κάθε ξένος ερχόταν ως συμπλήρωμα και πάνω στον οποίο βασίζονταν οι σπουδαίοι προπονητές που είχαν το τιμόνι της ομάδας. Όταν ο Ολυμπιακός κατέκτησε το ευρωπαϊκό, το οποίο ήταν το απωθημένο του Κόκκαλη, ο πηρύνας αυτός διαλύθηκε και ποτέ δε στάθηκε δυνατό να ξαναφτιαχτεί και καμία σοβαρή αγωνιστική ή εξωαγωνιστική επένδυση δεν έγινε έκτοτε. Στο εγχώριο μεταγραφικό παζάρι ο Γιαννακόπουλος έπαιζε χωρίς αντίπαλο και μόνο όσοι δεν ενδιέφεραν τον Παναθηναϊκό κατέληγαν στον Ολυμπιακό, με την εξαίρεση του Παπαλουκά λόγω των φιλοολυμπιακών του αισθημάτων. Είδαμε πως κατέληξε κι αυτή η ιστορία. Σκέψου πως θα ήταν τα πράγματα σήμερα αν οι Σπανούλης, Διαμαντίδης είχαν διαλέξει διαφορετικό στρατόπεδο όπως φαινόταν ότι θα γίνει πριν καταλήξουν στον Παναθηναϊκό.
Το θεωρώ κοροϊδία λοιπόν να εμφανίζεται αυτός ο άνθρωπος τώρα που έχουν αλλάξει οι εποχές, για να καρπωθεί επιτυχίες στις οποίες δεν έχει συμβάλλει στο ελάχιστο.
Και ας αναρωτηθούν οι φίλοι Ολυμπιακοί γιατί παραμένει στη θέση του προέδρου ενώ δεν έχει καμία ανάμειξη ούτε σε θέματα διοίκησης, ούτε βάζει λεφτά. Μήπως για να μην αποκτήσει ο θείος Σωκράτης εσωκομματική αντιπολίτευση όπως ο Βαρδινογιάννης στον Παναθηναϊκό; Λέω εγώ τώρα...
αυτό τώρα τί είναι; μάθημα ζωής; 
αλλά ποτέ δεν αφέθηκε να εννοηθεί,ούτε υπήρξε ποτέ η παραμικρή πληροφορία..ή υπόθεση ότι οι Γιαννακόπουλοι θα μπορούσαν να αφήσουν το μπάσκετ για το ποδόσφαιρο...
).
