-

Τελικοί!

Το Σαν Αντόνιο αφού τερμάτισε δεύτερο στη Δύση πίσω από το Φοίνιξ στην κανονική διάρκεια, μπήκε στα playoffs χωρίς τον Ντάνκαν που τραυματίστηκε στα τελευταία παιχνίδια πριν αρχίσουν. Αυτό καθόλου δεν τους πτόησε καθώς ξεπαστρέψανε άνετα τους Νάγκετς με 4-1 (έπιασαν δουλειά οι Τζινόμπιλι, Πάρκερ)

Συνέχισαν με τους Σόνικς του Άλλεν, ο οποίος παρόλο που προσπάθησε δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο από το να βοηθήσει την ομάδα του να πάρει 2 νίκες.

4-2 και οι Σπερς φτάνουν στον τελικό της περιφέρειας όπου τους περιμένουν οι πρώτοι στην regular season, Σανς.
Εκεί παρόλο που ο κόσμος περίμενε να δει μία δυνατή μονομαχία που θα κρινόταν στα 7 παιχνίδια, είδαν αντ'αυτού την ομάδα του φετινού MVP και προπονητή της χρονιάς, να χάνει τα δύο πρώτα παιχνίδια στην έδρα του, να καταφέρνει να κάνει ένα μόνο μπρέικ και να καταλήγει η σειρά στο 4-1 υπέρ των Σπερς.
Spurs at the final!




Από την άλλη, οι Ντιτρόιτ δεν έκαναν και την καλύτερη δυνατή regular season και τερμάτισαν δεύτεροι στην "κουλή" περιφέρεια, την ανατολική πίσω από το Μαϊάμι.
Στα playoffs η αλήθεια είναι πως κανείς δεν τους είδε να έρχονται καθώς οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Wade αλλά και τα τελευταία παιχνίδια του Μίλερ ήταν που μονοπολούσαν το ενδιαφέρον του κόσμου από εκείνη την περιφέρεια.
Μάλιστα ακούγοντας για το θεαματικό μπάσκετ των Σανς, την ανάδειξη του Wade σε παιχταρά με την άφιξη του Σακ και την τρομαχτική αποτελεσματικότητα των Σπερς ως ομάδα, πολλοί δεν θεωρούσαν καν ικανούς τους σκληροτράχηλους παίχτες του Ντιτρότι να υπερασπίσουν τον τίτλο τους.
Όλα ξεκίνησαν ήσυχα κι ωραία όταν ο Λάρυ Μπράουν δεν λυπήθηκε τον πρώην παίχτη του με τα κοτσιδάκια(Άιβερσον) ο οποίος παρόλο που είχε τη βοήθεια (ακούγεται λίγο αστείο,ε? ας περιμένουμε να δούμε και του χρόνου πως θα πάει το δίδυμο Άιβερσον-Γουεμπερ) του νεοαφιχθέντα Γουέμπερ, δεν κατάφερε να πάρει περισσότερες από δύο νίκες.
4-2 και οι Ντιτρόιτ στα ημιτελιά της περιφέρειας.

Εκεί τους περίμενε μία ομάδα του συναφιού της, οι Ιντιάνα.
Ο Μίλερ έδειχνε αποφασισμένος να τα δώσει όλα για όλα για τελευταία φορά στην καριέρα του για να φορέσει επιτέλους το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.
Η αλήθεια είναι πως με εκπληκτικές εμφανίσεις του Νοσφεράτου, το πράγμα έδειχνε να γυρίζει υπέρ τους όταν έκαναν το 2-1 μέσα στην Ιντιάνα.
Αλλά ως εκεί. Σε μία σειρά όπου καμία ομάδα σε κανένα παιχνίδι δεν πέρασε τους 100 πόντους, το Ντιτρόιτ στα επόμενα παιχνίδια παραχώρησε μία ήττα μόνο και στο Conseco Fieldhouse, ο δολοφόνος με το περίεργο στυλ αποχώρησε από την ενεργό δράση εν μέσω ενός standing ovation των οπαδών του Ντιτρόιτ που τίποτα δε θύμιζε το brawl που είχε προηγηθεί μήνες πριν μεταξύ των οπαδών αυτών και των παιχτών της Ιντιάνα.
4-2. Good night Miller, good morning Wade!

Τελικοί περιφέρειας και το Μαϊάμι είναι στην τσίτα για να μάθει αν τελικά ο Σακ θα αγωνιστεί στη σειρά ή το τραύμα στο μηρό του θα τον καταβάλλει.
Οι Pistons από την άλλη δηλώνουν "φέρτε μας τον Σακ, θέλουμε να παίξει και αυτός ενάντιά μας για να μην έχουμε τις ίδιες αμφισβητήσεις με πέρσι".
Ο "χοντρός" (που έχασε 20 pounds φέτος) τους έκανε τη χάρη αλλά δεν έπαιξε στο φουλ με αποτέλεσμα να χάσουν το πρώτο ματς στην έδρα τους.
Η συνέχεια ανήκε στον Wade, ο οποίος ύστερα από μερικές βόλτες με το αμάξι του Σακ παρέα και με τον Μούρνινγκ, πορώθηκε τόσο που άρχισε τις 40άρες. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συζητήσανε εκεί μέσα, ενώ ανεπιβεβαίωτες είναι οι φήμες που θέλουν τον Κόμπι να τα σπάει όλα στο σπίτι του εκφράζοντας τη ζήλια του που δεν έκανε τα ίδια και σε αυτόν ο Σακ στο ΛΑ (δεν κρατιόμουν ).
Στη σειρά ποτέ δεν πήρε κεφάλι μία ομάδα με δύο νίκες με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο χθεσινό παιχνίδι στο Μαϊάμι, όπου οι Ντιτρόιτ έκαναν την κηδεία στην πολύ ζεστή αυτή πόλη και πια είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουν τους Σπερς στους τελικούς του ΝΒΑ για το 2005....



Η σειρά ξεκινάει από το Σαν Αντόνιο και πολλοί το θεωρούν φαβορί. Αλλά το Ντιτρότι άουτσάιντερ δεν ήταν τόσο καιρό που έφτασε μέχρι τους τελικούς?

Για να δούμε λοιπόν τι μας επιφυλάσσουν οι φετινοί τελικοί του πάντα θεαματικού και απρόβλεπτου πρωταθλήματος στον κόσμο...

Για το τι χρειάζονται οι Σπερς για να κερδίσουν και οι Πίστονς για να χάσουν τα είπα στο προηγούμενο thread.

Πρόβλεψη: Σ.Α στα 6 παιχνίδια.

MVP: Ο Ντάνκαν, γιατί θα έχει διψήφιο αριθμό πόντων και στα 6 ματς!
Εναλλακτικά: Ο Μπόουεν, γιατί "η άμυνα κερδίζει τα πρωταθλήματα, να πάρει!"
Πιο εναλλακτικά: Ο Κόμπι (έτσι προέβλεψαν 2 Kobe fans σε ένα αμερικάνικο thread!)


Πάμε, Σ.Α, όλος ο Σπόρτιγκ μαζί σου

Αυτό το πράγμα με τον Κόμπι...όσο φανατικοί είναι οι haters άλλο τόσο κολλημένοι είναι οι φαν του .

Όσον αφορά τις προβλέψεις, εγώ θέλω Σαν Αντόνιο, και παρόλο που συμφωνώ με όσα είπες στο άλλο τόπικ, γιατί έχω την εντύπωση πως οι Πίστονς έχουν ένα είδος 6ης αίσθησης που δεν τους αφήνει να χάσουν?
Δηλαδή, μου έχει σχηματιστεί στο μυαλό πως και με ....τα ανίκητα τέρατα του Space Jam () να τους έβαζες να παίξουν, είτε θα βγάζανε έναν άσσο από το μανίκι, είτε θα κατέστρεφαν πλήρως το παιχνίδι του αντιπάλου τους, είτε θα υπερέβαιναν τον εαυτό τους ίσα ίσα για να κερδίσουν το παιχνίδι με μία διαφορά 5-6 πόντων...

Για κάποιο λόγο μου έχει κολλήσει αυτή η άποψη στο μυαλό, γι'αυτό και η ...μαγική σφαίρα δε βλέπει καθαρά Σαν Αντόνιο (λες να θέλει κανά 100ρικο παραπάνω? ).

Εμενα παλι μου φτανει που εφυγε απ'τη μεση ο χοντρος!!!
Δεν υποστηριζω καμια απ'τις 2 ομαδες αλλα λογω Τζινομπιλι μαλλον θα ειμαι με τους Σπερς!

Για την 6η αίσθηση έχω ήδη συμφωνήσει. Και σε αυτό-όσο κι αν μισώ εκείνη την ομάδα-μού θυμίζει τη Λιμόζ του Μάλκοβιτς. Έπαιζε τόσο αργά κι εκνευριστικά που μια διαφορά 10 πόντων υπέρ της με ένα ημίχρονο να απομένει έμοιαζε διαφορά ασφαλείας. Οι Σπερς δεν έχουν τόσο αναπτυγμένη αυτή την αίσθηση της "σωτηρίας του ημιπνιγμένου", οπότε αν τα παιχνίδια πάνε στα σκορ του Ντιτρόιτ, τότε μπορεί να δούμε το ριπίτ.

(Τώρα μού ξανάρθε στο μυαλό η απορία: Είναι υγιής ο Ντάνκαν ή έχει ακόμη σημεία φετινών τραυματισμών στο σώμα του; Με το Φοίνιξ έπαιξε καλά, αν και στην άμυνα ήταν λίγο αργός-και φυσικά δεν το βλέπω να πηγαίνει πάνω στον Μπεν, αλλά στο Ρασίντ).

Εγώ τον είχα δει στα δύο πρώτα παιχνίδια με τους Σανς που δεν ήταν 100% (έχανε στα πίβοτ λίγο...).
Από τότε δεν ξέρω πως έχει εξελιχθεί ο τραυματισμός.

Basketomania, γιατί τέτοια εμπάθεια για τον "γεματούλη"?
Κοίτα φάτσα:


Τέτοια αυτοσυγκέντρωση... τέτοιο βλοσσηρό ύφος... τόση εξυπνάδα που αντικατοπτρίζεται σε αυτό το βλέμμα...
Είναι δυνατόν να μην τον συμπαθήσεις?

Εχε χαρη ομως που συμπαθω Ουειντ και Μουρνινγκ!!

Πλάκα πλάκα ποιούς υποστήριζες-συμπαθούσες στα φετινά playoffs, αν όχι τους Μαϊάμι, Ντιτρότι, Σαν Αντόνιο?

Γενικα ειμαι με τους Μαβερικς (Νοβιτσκι!) και τη Φιλαδελφεια (Αιβερσον!)...φυσικα ομως φετος δεν με αφησε ασυγκινητη το μπασκετ που επαιζαν οι Σανς...

Γενικα παντως στο ΝΒΑ δεν ταυτιζομαι τοσο με ομαδες οσο με παικτες... Γουσταρω πολυ τους Αιβερσον, Νοβιτσκι, Νας, Κιντ, Τζειμς, Ουειντ και Γκαρνετ!

Παντως γενικα προτιμω το ευρωπαικο μπασκετ που στηριζεται κυριως στην τακτικη και που οι παιχτες ξερουν να σουταρουν!!! (τι ειδαν τα ματακια μου στους Ολυμπιακους!!! ??)

Εγω υποστηριζα τους παβαροτι!!!

Εγώ είμαι με το San Antonio. Γουστάρω πολύ το παιχνίδι του και μου αρέσει πολύ και ο Tim.
Νομίζω πως εύκολα ή δύσκολα θα το πάρουν.
Θεωρώ το παρόν ζευγάρι των τελικό ως το πιο δίκαιο με βάση τα παιχνίδια των playoffs.
Να δούμε...

Για ένα ημίχρονο είχαν συγκρατημένους τους Σπερς οι Πίστονς, αλλά όταν ο Μανού (15 π. στο τελευταίο 12λεπτο, συνολικά 26+9 ρ!) και ο Πάρκερ πήραν μπρος και αποφάσισαν να βοηθήσουν τον Ντάνκαν, οι Σπερς έδειξαν ότι δεν αρκεί μόνο μια απρόσωπη επιθετική εμφάνιση με μπόλικο κατενάτσιο για να τους καταρρίψουν.

Έχω γράψει το παιχνίδι στο βίντεο και θα το δω το βράδυ...

Για το τυπικό του θέματος οι Σαν Αντόνιο κέρδισαν το πρώτο παιχνίδι με 84-69.

2-0 οι Σπερς, δίκαια και καθαρά.

Όχι ότι έχει κριθεί το πρωτάθλημα, αλλά μπορούμε να κάνουμε τις πρώτες εκτιμήσεις (ούτε καν προβλέψεις) για το MVP; Οι Σπερς παίζουν πολύ ομαδικά. Ο Ντάνκαν ξεχωρίζει και πάλι, αλλά όχι τόσο καθαρά όσο τις προηγούμενες 2 φορές. Τεράστιες οι συνεισφορές του Μανού, του Πάρκερ, ακόμη και του Μπόουεν, ο οποίος βομβαρδίζει από τις γωνίες (είδατε τη σύγκριση που έκαναν οι Αμερικανοί στα μακρινά του σουτ; ) και εξουδετερώνει το Χάμιλτον (χθες και τον Μπίλαπς) στην άμυνα.

Αλλά επειδή πολύς λόγος έχει αρχίσει να γίνεται στην Αμερική περί του πόσο μεγάλος είναι ο Τιμ Ντάνκαν και ότι η κληρονομιά του θα ξεπεράσει αυτήν του Σακίλ και του Χακίμ, έχω να πω τα εξής:

1) Πράγματι, πιστεύω ότι με τη λήξη της καριέρας του, ο Ντάνκαν θα έχει πετύχει περισσότερα πράγματα από το Σακίλ και τον Ολάζουον. Ίσως να κεδρίσει άλλα τόσα πρωταθλήματα, ίσως κανένα MVP ακόμη, ίσως μερικές ακόμη All-NBA επιλογές.

2) Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι ο Ντάνκαν θα φτάσει ποτέ στην καριέρα του το επίπεδο κυριαρχίας στο οποίο βρισκόταν ο Σακίλ και ο Χακίμ στην περίοδο 1998-2002 και 1986-88 και 1993-96, αντιστοίχως. Οι παράγοντες του ανταγωνισμού είναι πολύ σημαντικοί, αν κοιτάξετε τα νούμερα θα δείτε ότι οι 2 τους υπερτερούν του Τιμ και το ίδιο θα γίνει αν δείτε τα παιχνίδια τους και τη συνολική κυριαρχία τους.

Ήδη έχω αρχίσει να διαβάζω σε ξένα φόρουμ για τόπικ σχετικά με το αν ο Ντάνκαν είναι το καλύτερο 4άρι ever...

ΜΑΝΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ........

Ναι, έχει ξεσκιστεί ο Αργεντίνος τελευταία...και το "τελευταία" πιάνει την τελευταία διετία...
Αν συνεχίσει αυτές τις εμφανίσεις λοιπόν, γιατί να μην πάρει και το MVP σπίτι του?

Όσον αφορά τον Ντάνκαν, δε νομίζω να χρειάστηκε ποτέ να κάνει τρελά νούμερα ή να δείξει την κυριαρχία του στα παρκέ δεδομένου ότι είτε βρισκόταν δίπλα στο Ναύαρχο, είτε γιατί φέτος είναι μέλος μιας φονικής μηχανής που ακόμα και χωρίς την παρουσία του μπορεί να στραγγαλίσει τον κάθε αντίπαλο.
Αλλά όπως και τον Χακίμ αλλά και τον Σακ που θα αποσυρθεί σε λίγα χρονάκια, έτσι και τον Τίμι θα τον κρίνουμε συνολικά μόλις αποφασίσει να κρεμάσει τα παπούτσια του.


Σημειώστε ότι ακόμη καμία ομάδα δεν πέτυχε 100άρα στη σειρά.

Όσο κερδίζει διακρίσεις και τίτλους τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο Ντάνκαν...δεν είναι 4άρι! Είναι σέντερ, ο οποίος για κάποιους λόγους δε θέλει σχεδόν ποτέ να αγωνίζεται στο σέντερ (να φταίει άραγε και το ότι δεν έχει ελπίδες να γίνει το κορυφαίο 5άρι éver; ). Ο Νεστέροβιτς, π.χ, ούτε ογκωδέστερος ούτε δυνατότερος είναι, αλλά έπαιζε βασικό σέντερ πριν τις μέρες του Μοχάμεντ.





Μιας και μιλάμε για Μανού...δεν αρχίζει να θυμίζει πολύ Μαρτσουλιόνις στα καλά του;




Εκτιμώ ότι χωρίς τον Ντάνκαν, οι Σπερς θα ήταν μια πιο light μορφή των Πίστονς. Προφανώς δεν τον αμφισβητώ, αλλά δεν μπορεί να λέει κανείς ότι δεν έχει βοήθεια--κανείς πρωταθλητής δεν οικειοποιήθηκε μόνος του τον Τίτλο.



Κι αν αναλογιστούμε ότι ούτε μια ομάδα που κερδίζει με περίπατο, όπως χθες, δεν τα καταφέρνει (αν και μπορούσε), αμφιβάλλω ότι θα δούμε σε όλη τη σειρά...

Είναι περίεργο αυτό με τον Ντάνκαν και τη θέση 5... Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως, αντίθετα με τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς που παίζει χωρίς κλασσικό πεντάρι, οι Σπερς παίζουν με δύο 5άρια...κάποιοι τα έχουν όλα .



Δεν πρόλαβα το Λιθουανό ...



Και χωρίς τον Τζινόμπιλι...και χωρίς τον Πάρκερ (έστω χωρίς τις επιθετικές περσόνες τους).



Αυτό έλεγα κι εγώ...ότι είχε βοήθεια για την κατάκτηση των τίτλων και θα έχει εφόσον τον κατακτήσει και φέτος. Γι'αυτό όμως πιστεύω πως τα στατιστικά του δεν είναι παρόμοια των Σακ - Ολάζουον στις καλές κυρίαρχες εποχές τους.

Ε οχι και καλυτερο 4αρι...Μηπως ξεχναμε τον ταχυδρομο???

^^

Δεν είπα ότι οπωσδήποτε είναι, αν και υπάρχουν τομείς όπου υπερτερεί. Απλώς είπα ότι αυξάνονται οι πιθανότητες, ενώ εντόπισα κι αυτό το πρόβλημα με τη διαφορετική θέση, κάτι που, ΙΜΟ, αδικεί τους κλασικούς PF.

Και μια και αναφερόμαστε εκεί, Dizzy, τι θα έλεγες να μεταφέρεις εκείνα τα ωραία topics του παλιού overplay περί των all-time συγκρίσεων των θέσεων και εδώ πέρα, έτσι, μήπως ενδιαφερθεί κανείς να προσθέσει κάτι καινούριο;

Δεν τις βρίσκω...
Μπες εσύ:
http://s3.invisionfree.com/overplay/index.php?showforum=3/index.php?showforum=3[/url]
και πες μου ποιές είναι.
Μην ξεχάσεις να κάνεις το σωστό encoding για να δεις σωστά τις σελίδες.

Στο φόρουμ με τις ψηφοφορίες βρίσκονται (τα 5 πρώτα). Έχει κι άλλα ενδιαφέροντα topics εκεί που μπορούν να μεταφερθούν.

Ωχ....είναι τεράστια αυτά..

Το σαβ/κο που θα έχω χρόνο, θα ξανανοίξω τις ψηφοφορίες εδώ και θα κάνω quote τα ποστ από το παλιό overplay, ή έστω αυτά τα ποστ που αξίζουν .

(Βασικά θα έβαζα τον ΜΖ να τα μεταφέρει...αλλά αυτός ακόμα την παλεύει με τον υπολογιστή και τη σύνδεσή του...τόσο καιρό...)

OK, δεν ξέρω πόσο παίρνει η διαδικασία, αλλά δε βιαζόμαστε.

Αύριο είναι ο 3ος Τελικός ή σήμερα τα ξημερώματα;

Νομίζω σήμερα τα ξημερώματα. Κοίτα στο Nba Live scores πάνω...
Τα μεταφέρω τώρα τελικά, δεν είναι πολλά, αλλά ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΑΚΟΜΑ.
Θέλω να κάνω κάτι πρώτα (σχετικά με τις επιλογές των ψήφων) και όταν σας πω, ψηφίστε .

Μπα, ψηφίστε από τώρα..ήθελα να το φτιάξω έτσι ώστε να μπορείτε να ψηφίζετε τους 3 καλύτερους και όχι μόνο τον έναν, αλλά κάτι έχει πάθει το mod και δε μου βγάζει τις επιλογές για πολλαπλής επιλογής ψηφοφορία...δεν ξέρω, εσάς σας το βγάζει όταν πατάτε New Poll?

Οι Pistons έδειξαν οτι ακόμα δεν έχουνε πεί την τελευταία τους λέξη...Χτες διέλυσαν με 31 πόντους διαφορά τους SA Spurs...Η σειρά πλέον βρίσκεται στο 2-2 και το επόμενο παιχνίδι είναι και πάλι μέσα στην έδρα των Pistons(Palace of Auburn Hills)...Μετά έχουμε 2 παιχνίδια μέσα στο San Antonio...(SBC Center)...

Σημαντικό ρόλο έπαιξε η εκπληκτική άμυνα του Rasheed Wallace και του Ben Wallace στη συνέχεια απέναντι στον Tim Duncan...Ο Duncan είχε 16 πόντους και 16 reb έχοντας όμως 5/17 σούτ...

Το Ντιτρόιτ πήρε από νωρίς το προβάδισμα και η διαφορά πήρε σημαντική έκταση σε ένα τρίλεπτο μεταξύ της πρώτης και της δεύτερη περιόδου, όπου έκανε ένα σερί 14-0...

Η άμυνα των Pistons ήταν για ακόμα μία φορά για σεμινάριο, οδηγώντας τους παίκτες του Σαν Αντόνιο σε 18 λάθη, από τα οποία αποκόμισαν 25 πόντους. Επτά παίκτες των γηπεδούχων σημείωσαν διψήφιο αριθμό πόντων. Πέραν του Rasheed Wallace(14 πόντοι-8 reb),ο αδερφός του Ben πέτυχε 11 και μάζεψε 13 ριμπάουντ, ενώ οι Billups και Hunter είχαν από 17 πόντους. Στους 13 σταμάτησαν Prince και McDyess ενώ έναν λιγότερο πέτυχε ο Hamilton.

Spurs: Parker 12, Ginobili 12 (1), Duncan 16, Bowen 6, Mohammed 4, Brown 8 (1), Horry 5 (1), Nesterovic, Udrih 5 (1), Barry 3 (1), Massenburg

Pistons: Billups 17, Hamilton 12, Prince 13, R. Wallace 14 (2), B. Wallace 11, Hunter, McDyess 13, Arroyo 3, Ham, Milicic 2, Dupree

Aυτό που φοβοντάνε ο Στέρν συμβαίνει...

Από contra.gr:

Ανησυχία έχει προκαλέσει στα υψηλά κλιμάκια του ΝΒΑ η χαμηλή τηλεθέαση που έχει παρατηρηθεί στους τελικούς του πρωταθλήματος. Τα ξημερώματα της Παρασκευής διεξάγεται ο τέταρτος τελικός μεταξύ των Ντιτρόιτ Πίστονς και των Σαν Αντόνιο Σπερς, αλλά οι διοργανωτές ανησυχούν, αφού στα τρία πρώτα παιχνίδια το μερίδιο τηλεθέασης άγγιξε μόλις το 7%, κάτι το οποίο είναι μειωμένο κατά 32% σε σχέση με τα νούμερα που είχαν κάνει οι περυσινές κόντρες των Λέικερς με τα "πιστόνια".

Η ομάδα του Τιμ Ντάνκαν δείχνει να είναι αντιεμπορική, αφού και το 2003, όταν και είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα (4-2 επί των Νετς) και πάλι δεν είχε συγκεντρώσει τα βλέμματα των φίλων του ΝΒΑ. Κύρια αιτία γι' αυτό λέγεται ότι είναι η παρουσία πολλών μη Αμερικανών παικτών (Πάρκερ, Τζινόμπιλι, Ούντριχ) στο ρόστερ των "σπιρουνιών".

Το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου διανύει χαλεπούς καιρούς, όσον αφορά την τελική φάση, αφού στην κανονική περίοδο παρουσιάστηκε αύξηση στον μέσο όρο των εισιτηρίων των ομάδων. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου απέχει πολύ από την τηλεθέαση της δεκαετίας του ´90, όταν οι Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν και του Φιλ Τζάκσον "καθήλωνε" το 15% των Αμερικανών μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους.

Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού των Σανς στο Supersport είχα στείλει μήνυμα και είχα πει ότι αν στους Τελικούς φτάσουν οι Πίστονς και οι Σπερς, η τηλεθέαση μετά βίας θα περάσει το 5% και, παρότι ο Γ.Συρίγος έλεγε ότι είμαι υπερβολικός, δεν έπεσα και πολύ έξω.
Η βασική αιτία που δε μου αρέσουν οι Τελικοί είναι ότι τα παιχνίδια μέχρι τώρα είναι προβλέψιμα και δεν έχουν δράμα και αγωνία.

Για εμένα, τα κριτήρια που κάνουν τον κόσμο να θεωρήσει ένα παιχνίδι ή μια σειρά καλή είναι:

1) Οι σούπερ σταρ (ένας όλος κι όλος, κι ας αφήσουμε τις υπερβολές περί Μ.Ουάλας και Μανού)

2) Η ανταγωνιστικότητα (Να μην τα ξαναλέμε...)

3) Οι μεγάλες ατομικές επιδόσεις (1-2 καλά παιχνίδια του Μανού, ένα καλό του Ντάνκαν, μια έκπληξη από τον Χάντερ, αλλά κανένα δεν ξεχωρίζει από τη γενική μετριότητα, ίσως μόνο το 1ο παιχνίδι του Μανού)

4) Οι μεγάλες φάσεις (πολύ λίγες και μεμονωμένες και ασφαλώς τίποτα που θα μείνει στη μνήμη μας για καιρό. Ίσως μόνο εκείνο το φόλλου κάρφωμα του Ρασίντ στον 3ο αγώνα).

5) Το δράμα. Και μ'αυτό δεν εννοώ μόνο την ανταγωνιστικότητα και τα κοντινά σκορ και τις παρατάσεις. Αλλά και το πόσο σοβαρά παίρνεται ο κάθε αγώνας. Κανείς δεν πρόκειται να δείξει ενδιαφέρον σε pre-game δηλώσεις του στιλ "Σεβόμαστε τον αντίπαλο, αλλά δεν τον φοβόμαστε" (που έχει γίνει πιο κλισέ κι από τις αρχαιότερες λαϊκές παροιμίες). Αλλά τι θα γινόταν αν αντιστρέφαμε τα ρήματα στο "δεν"; Κανείς δε θα δείξει ενδιαφέρον αν τα ΜΜΕ δεν δείξουν πρώτα αυτά (αν και στην Αμερική πάντα προσπαθούν να δείξουν).
Δεν είναι καν μόνο οι καλές φάσεις. Ένα αντιαθλητικό φάουλ, μια αμφισβητούμενη τεχνική ποινή/σφύριγμα σε κρίσιμο σημείο, ένας παίχτης που τραυματίζεται, αλλά μπαίνει να ξαναπαίξει και παίζει καλύτερα από πριν, ένας παίχτης-ηγέτης που παίρνει νευριασμένος την ομάδα μαζί του σε ένα τάιμ άουτ, δίνει προσωπικά συμβουλές και μετά μπαίνει και σκοράρει 8 σερί πόντους σε 2 λεπτά. Το δράμα σε αυτή τη σειρά είναι "μηδέν οξέα, μηδέν λιπαρά", όπως και οι υπόλοιπες φάσεις.

Βλέπετε ότι άφησα εκτός τον παράγοντα "μεγάλα σκορ", γιατί σίγουρα υπάρχουν πολλοί στους οποίους δεν αρέσουν. Αλλά όταν η έλλειψη αυτών συνοδεύεται κι από την έλλειψη κι όλων των άλλλων που προανέφερα, ε, ας μην περιμένει ο Στερν θαύματα, κι ας παίζουν οι 2 καλύτερες ομάδες στον κόσμο.


ΥΓ. Βέβαια, μη γελιόμαστε: Τα ποσοστά τηλεθέασης στις ΗΠΑ δεν είναι το ίδιο εύκολο να τα πιάσεις με τα ποσοστά στην Ελλάδα. Νούμερα επιπέδου Euro04 ή Eurovision05 θα πιάσει ένα κανάλι μόνο αν αποκτήσει τα αποκλειστικά δικαιώματα της μετάδοσης του Γ´ Παγκ. Πολέμου. Αλλά το γεγονός παραμένει σταθερό. Ο κόσμος δε θέλει Σπερς αντί για Σανς, ούτε Πίστονς αντί για Χιτ, καλώς ή κακώς.

Θα τονίσω το 5ο σημείο από αυτά που είπες...το δράμα.

Νομίζω πως αυτό είναι το ζουμί του ΝΒΑ όλες αυτές τις δεκαετίες που θαυμάζουμε Λέικερς, Μπουλς, Ρόκετς, Σπερς κλπ, και ασφαλώς τα αμερικάνικα ΜΜΕ δεν έχαναν ευκαιρία να το αναδείξουν...ίσα ίσα το εκμεταλλεύονταν πλήρως με κάθε δυνατό τρόπο, κάνοντας το πρωτάθλημα να δείχνει σαν μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία....Ακόμα και τα βιντεάκια παρουσίασης των ομάδων θα μπορούσα να βλέπω για ώρες και να μη βαριέμαι...

Παρόλο όμως, που δεν είχαμε μέχρι στιγμής κάποια φάση άξια αναφοράς, πιστεύω πως το πάθος και το συναίσθημα που σπρώχνουν τους παίχτες σε χαρακτηριστικές και αιώνιας διάρκειας στιγμές ηρωισμού (το κλέψιμο του Μπερντ, το χουκ σατ του Μάτζικ, η σταυρωτή και το σουτ στο τελευταίο πρωτάθλημα του Τζόρνταν στη Γιούτα...) θα φανούν και σε αυτή τη σειρά των τελικών.

Εναποθέτω τις ελπίδες μου σε ένα τρίποντο της τελευταίας στιγμής του Μανού που θα στείλει το παιχνίδι στην παράταση, σε μία τάπα του Μπιγκ Μπεν που θα χαρίσει το δεύτερο συνεχόμενο στους Πίστονς, σε ένα καθοριστικό κλέψιμο του Μπίλαπς, σε ένα ηρωικό δίποντο από τον Ντάνκαν....

Εκεί, ευτυχώς, υπάρχουν οι παίχτες που μπορούν να κάνουν αυτή τη διαφορά.

Σε 3 ώρες ξεκινάει ο 5ος τελικός που θα γίνει στο Ντιτρόιτ(Palace of Auburn Hills)..Φυσικά όσοι άντεξουν μπορούν να τον δούν ζωντανά στο Supersport..

Εγώ δεν βλέπω να αντέχω πάντως..

Αντί ανάλυσης του συναρπαστικότερου μακράν παιχνιδιού της σειράς αυτής, αντιγράφω αυτά που ανέφερε ο Ντάνκαν μετά τη λήξη του αγώνα.

Duncan: I'll tell you the deal with Rob. Rob just hangs out the entire game. He does it all season long. He doesn't do anything. He doesn't feel like playing. He shows up sometimes. And then, you put him in a 4th quarter in a big game, regular season or playoffs, and he's like "ok, it's time to play now. I've been hanging out the entire season, and it's time to play now." And he just turns it on, and as funny as that seems, it's how it is. He doesn't wanna show up, he doesn't feel like playing until it's a big game.

Guy: Thank you, Robert Horry will be next.

Tι απάντησε ο Χόρι;

"Where is that guy? He needs to make his FT's that's all I got to say...Tim is just a jerk man, wait 'til I see him."

WHOA!!!!!

Ένα παιχνίδι που κρίθηκε στον πόντο!!! Συμβαίνουν κι αυτά στη συγκεκριμένη σειρά (βέβαια, χρειάστηκε παράταση για να φτάσουν σε τόσο "ψηλό" σκορ οι ομάδες )....

96-95 και πλέον οι Σπερς θα έχουν την ευκαιρία σε δύο παιχνίδια στην έδρα τους να πάρουν τον τίτλο!



Βρε χόλικ, ο Ντάνκαν τα είπε αυτά?
Κι εγώ που νόμιζα ότι δε μπορούσε να μιλήσει αυτός ο άνθρωπος .

Δεν ξέρω, στις φήμες το είχα ακούσει. Αν το είπε όντως, θα εμφανιστεί σύντομα σε πολλές σελίδες--και θα με εκπλήξει αν είναι αλήθεια.

Πάντως, έπεσες διάνα στις προβλέψεις. Clutch shot θέλαμε, το πήραμε. Τα παράπονά μας έπιασαν κάπως τόπο.

O Xόρι είναι πάντως πολύ γάτα...Μπράβο του!!

Μας ακούσανε εκεί στο Ντιτρόιτ και είπαν να παίξουν λίγο μπάσκετ για πάρτη μας .

Το "Tim is just a jerk man, wait 'til I see him..." το είπε ο Χόρι για αυτό το λόγο:

Ok, τώρα εξηγείται το πράγμα. Πριν δεν είχα όλο το κείμενο και έγινε παραποίηση...

Ναι, αυτό το "jerk" σε γραπτό κιόλας λόγο, χτυπάει λίγο άσχημα. Για μια στιγμή θεώρησα πως παρόλο που κερδίσανε, τσακωθήκανε αυτοί οι δύο .

Το καρφωμα του Χόρι ηταν ολα τα λεφτα.................

Τι εκανε το παληκαρι......ωρες-ωρες μοιαζει ασταματητος αυτος ο ανθρωπος.

Να σας πω το κάρφωμα ήταν σπουδαίο, αλλά το τριποντάκι στο τέλος ήταν όλα τα λεφτά

Το ωραίο με τα καρφώματα του Χόρι είναι ότι έρχονται σε ανύποπτες στιγμές, που δεν προμηνύουν ότι κάτι εντυπωσιακό θα συμβεί. Έτσι και χθες, ήταν πολύ απροσδόκητο και ριψοκίνδυνο να επιχειρήσει κανείς εκείνη τη στιγμή ένα τέτοιο κάρφωμα. Να προστεθεί δε ότι είναι και 34 ετών.
Βασικά φίμωσε τους αμφισβητίες, οι οποίοι και έλεγαν ότι άρχιζαν να ξεθωριάζουν οι μνήμες τους από το τελευταίο του κατόρθωμα...

Τι δήλωσε σχετικά με το περίφημο κάρφωμα:




Up, up, and awayyy!!!!!

Να και το κάρφωμα σε slide show:

Αν και δεν το ειδα ζωντανα...καλο φαινεται κι ετσι!!!

Oι Pistons έδωσαν την δική τους απάντηση με ένα διπλό μέσα στο Σαν Αντόνιο και έφεραν την σειρά στο 3-3.Νίκη με 95-86 και το 7ο ματς θα γίνει ξημερώματα Παρασκεύης(όπως πάντα στις 04.00) για να δούμε ποιός θα είναι φέτος ο πρωταθλητής.Για πρώτη φορά θα κριθεί σειρά τελικών σε 7ο ματς από το 1994(Houston Rockets New York Knicks 4-3).

Τα δωδεκάλεπτα: 23-23, 47-46, 67-71, 86-95.

Σαν Αντόνιο Σπερς (Γκρεγκ Πόποβιτς): Πάρκερ 15, Τζινόμπιλι 21, Ντάνκαν 21 (15 ρ), Μπόουεν 6, Μοχάμεντ 4, Ούντριχ, Μπράουν, Χόρι 8, Ρόμπινσον, Μάσενμπεργκ, Νεστέροβιτς, Μπάρι 11.

Ντιτρόιτ Πίστονς (Λάρι Μπράουν): Μπίλαπς 21 (6 ρ, 6 ασ), Χάμιλτον 23, Ρ. Ουάλας 16, Πρινς 13, Μ. Ουάλας 8 (9 ρ), Χαμ, Αρόγιο, Μίλισιτς, Ντάρπι, Κάμπελ, Χάντερ 4, ΜακΝτάις 10.

*Το Ντιτρόιτ επικράτησε του Σαν Αντόνιο στο Τέξας για πρώτη φορά μετά τον Απρίλη του 1997.*

Bad boys,bad boys what you gonna do,what you gonna do when they come for you...

Ντιτροιτ γερα.....πρωταθλημα ξανα

Ladies and gentlemen,

βάλτε τα καλά σας, καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας, βάλτε κάτι να πιείτε και ετοιμάστε τα πούρα της νίκης...

Σε 5-6 ώρες θα ξέρουμε τον φετινό πρωταθλητή του ΝΒΑ!

Όλα είναι έτοιμα στο SBC Center και μένουν μόνο αυτά τα 48 λεπτά που θα κρίνουν αν θα φορέσει ο Big Ben στο φουντωτό του κεφάλι το καπελάκι "2005 NBA champion" ή αν ο Tony Parker θα τραγουδήσει τη Μασσαλιώτιδα παρέα με το βαρύτιμο τρόπαιο...

Όπως προαναφέρθηκε, 7 χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που ένας τίτλος στο ΝΒΑ κρίθηκε σε ένα παιχνίδι και ελπίζω σήμερα να μη μας αφήσουν παραπονεμένους οι παίχτες των δύο ομάδων.

Ο κόσμος περιμένει, η Ιστορία καταγράφει και τα δάχτυλα των 24 παιχτών υποφέρουν από τη φαγούρα της αναμονής του περάσματος του δαχτυλιδιού σε αυτά....

Αllons γερά enfants de San Antoine
le jour de gloire est arrivέ...

Κατά προτίμηση να πάει για τη διαφορά το Αντόνιο, γιατί αν το παιχνίδι πάει στο καλάθι δε θα είναι πάντα ο Χόρι εκεί (ή μήπως θα είναι; ). Περιμένω με αγωνία να δω πώς θα αντεπεξέλθουν τα 3 μεγάλα επιθετικά αστέρια της ομάδας. Ιδίως με τον Ντάνκαν υπάρχει πόλωση...Οι μισοί περιμένουν μεγάλα πράγματα, οι άλλοι μισοί περιμένουν κατάρρευση αλά Γουέμπερ. Θα γράψω τον αγώνα και αύριο που θα ξυπνήσω κατά τις 12 το πρωί ( ), θα πιάσω την πίτσα που θα έχω αγοράσει απ'το διπλανό μπουγατσατζίδικο, τη 2λιτρη Πέπσι και θα το απολαύσω.

Παρεπιπτόντως, αν το Ντιτρόιτ κερδίσει, θα έχει φτάσει τα 4 πρωταθλήματα και θα έχει ανεβεί στην 4η θέση των τιτλούχων, πάνω από τη θρυλική Φιλαδέλφεια (την 3η κατά τη γνώμη μου ιστορικότερη ομάδα του ΝΒΑ). Επίσης, θα με οδηγήσει σε κανα-δυο φόνους--συντηρητικός θα είμαι φέτος, δηλαδή, όχι όπως πέρυσι που έκανα την πολυκατοικία σαν τον υποϋπολογιστή του ΜΖ.