Κοιτάζω γύρω μου που θα έλεγε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βλέπω μια διάχυτη αισιοδοξία για την εθνική μπασκετ εν όψει του ευρωμπάσκετ για μετάλλιο.

Δεν τη συμμερίζομαι και ας θεωρηθώ κασσάνδρα.

Η άποψη μου διαμορφώθηκε από το τουρνουα ακρόπολις που είδα όλα τα παιχνίδια και πιστεύω ότι στο ευρωμπάσκετ δεν θα δω κάτι διαφορετικό σε ότι αφορά το παιχνίδι της ομάδας μας. Αντίθετα είμαι σίγουρος ότι οι σέρβοι, οι ιταλοί και οι γερμανοί δεν θα έχουν τα ίδια χάλια. [ οι ιταλοι όχι και τόσο ]

Εν αρχή ην ο προπονητής. Πιστεύω ότι ο Γιαννάκης είναι ότι καλύτερο εχει να επιδείξει το ελληνικό μπάσκετ σε αυτή τη θέση και μάλιστα στα μάτια μου το όνομα Γιαννάκης εχει μεγαλύτερη βαρύτητα από αυτό του Γκάλη. Γιατί ναι μεν, ο Νικ ήταν ο ενας, ο μέγας, ο θεος αλλά αυτός που συνεχίζει να προσφέρει σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο όποτε και αν του ζητήθηκε είναι ο «κλάψε κλάψε» και αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί.

Σε ότι αφορά το ρόστερ μπορεί ο καθένας να εχει τις ενστάσεις του αλλά λίγο ως πολύ αυτοί είναι οι καλύτεροι που έχουμε. Πίστευω πως για τους 9 στους 12 δεν υπάρχει αντίρρηση οπότε οι άλλοι είναι αμελητέα ποσότητα.

Η ομάδα έχει ένα πλήθος θετικών στοιχείων που είναι τα ακόλουθα:

Καλή αμυντική λειτουργία
Ισορροπια μεταξύ ψηλών – κοντών
Ομαδικότητα
Ταχύτητα
Καλός ρυθμός παρά τις αλλαγές
Πολλοι παίκτες που κανουν προσφέρουν σε πολλούς τομείς μέσα στο παιχνίδι
Ελεύθερο και σύγχρονο μπάσκετ και όχι η στρατολαγνεία του νυν βουλευτή
Πετυχημένη τακτική από τον πάγκο με αρκετές αλλαγές και με τα τρικ των 3 κοντών
Και από ότι ακούγεται, καλό κλίμα και ομόνοια στα αποδυτήρια.

Ατομικά οι παίκτες:

Σπανούλης: Μην πέσουμε πανω του να τον πυροβολήσουμε σε ότιδήποτε κανει. Πρωτη διοργάνωση σε ευρωπαϊκο επίπεδο, με την ομάδα του έπαιζε με κάτι κουτσούς και δεν έχει εμπειρία τέτοιων αγώνων. Ας τα χάσει όλα τα σουτ αλλα είναι ο μόνος που μπορεί να γίνει πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΣ παικτης
Παπαλουκάς: Είναι μάγκας και παίζει με την καλώς εννοούμενη αλαζονεία αλλά δεν μπορω να ανεχθω 1 χωρις σουτ… τι κριμα να μην κανει καμια ατομικη προπονηση… τοσα χρόνια….
Διαμαντιδης: δεν εχει τη μαγκια του θοδωρα ακομα αλλά είναι ο πιο ολοκληρωμένος Ελληνας παίκτης. Τι κρίμα να μην εχει δουλέψει το σουτ και αυτος…
Ζησης: εχει το σουτ και συμπληρωνει τους ανωτερω 2
Χατζηβρέττας: λιγο από όλα. Χρήσιμος και μπορεί να βοηθήσει εκει που δεν τον περιμένει κανεις.

Η περιφέρεια μας εχει το καλο ότι δεν εχει κανέναν ίδιο παίκτη. Ο καθένας μπορεί να συμπληρώσει τον άλλο για αυτό και σε οποιοδήποτε σχήμα μπορούν άνετα να συνυπάρξουν.

Ντικούδης: αξια μεν, αλλά με χαλάει κάπως η μισθοφορική του νοοτροπία.
Τσαρτσαρής: Τον εχω σε μεγάλη εκτίμηση. Πολύ σημαντική μονάδα που παίζει για την ομάδα και στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο βασιλόπουλος.
Φώτσης: του ύψους ή του βαθους τοσα χρόνια τώρα. Δείχνει πιο ώριμος αλλά μπασκετικά στάσιμος. Τουλάχιστον είναι λιγότερο επιπόλαιος.
Παπαδόπουλος: όλα τα λεφτά. Ευχομαι και προσεύχομαι να μην τραυματιστεί και να μην φορτωθεί με φάουλ ( αν και ο Γιαννάκης τον προστατεύει σωστα ) γιατί η ομάδα χάνει τουλαχιστον το 25% της επίθεσής της.
Κακιούζης: Αρχηγος δεν είναι, αλλα είναι έμπειρος, χρήσιμος και ως ελληνικό μπάσκετ δεν εχουμε και κανεναν άλλον. Να μην αδικήσω τον Κόμματο αλλα δεν ξερω τι ακριβώς παει στραβα και ο Νέστωρ δεν είναι στην ομάδα…
Μπουρούσης: Ισως ποτέ να μην καταλάβει πόσο καλό θα του κάνει αυτή η συμμετοχή και ας μην παίξει ουτε λεπτό. Για να τον πάρει όμως ο Γιαννάκης κάτι θα ξέρει και υπολογίζω ότι τα πεντάλεπτα του θα τα βρει στους αγώνες. Δεν έχω όμως καμια απαίτηση από το παιδί.

Γίνεται πολύ μεγάλη συζήτηση για τον ηγέτη της ομάδας.
Ωρες ωρες διασκεδάζω απίστευτα με τις διαρκώς επαναλαμβανόμενες ατάκες που πάνε σε κάθε περίπτωση:

Αν η ομάδα έχει ηγέτη:

Α) ελα μωρε κατσε να τραυματιστει ο ταδε και μετα θα τους δουμε
Β) η παρουσια του ταδε είναι εγγυηση

Αν η ομάδα δεν εχει ηγετη

Α) ελα μωρε μολις η μπαλα θα καιει ποιος θα την πάρει;
Β) η ομάδα στηρίζεται στην ομαδικότητα

Καλώς ή κακώς για να διακριθείς χρειάζεται βέβαια να εχεις μια καλή ομάδα αλλά κάποιος να ξεχωρίζει. Τα παραδείγματα πολλα:

Ο ΠΑΟ είχε επι σειρα ετων τον Μποντ και φέτος μας προέκυψε ο Λάκοβιτς και σηκώνει το ένα μετά το άλλο τις κούπες στην Ελλάδα
Η Μακάμπι είχε τον Σαρούνας και σήκωσε χωρίς πολύ κόπο 2 συνεχόμενες κούπες στην ευρωλίγκα
Η Αργεντινή είχε τον Τζινομπίλι και πήρε το χρυσό στην Ολυμπιάδα
Οι Σπερς τον Ντάνκαν και είναι πρωταθλητές στον ΝΒΑ και λίγο πιο παλιά το Λος Αντζελες τον Σακιλ

Η ιστορια του μπασκετ και δει των ομάδων που διακρίνονται, δείχνει ότι χρειάζεται ο παίκτης που να ξεχωρίζει. Ο παικτης που θα πέσουν πανω του και θα βγάλει τα ελευθερα σουτ και ο παικτης που θα παρει την μπάλα για να τελειωσει τη φαση.

Από την ομαδα μας ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ο Σπανούλης και σε δεύτερη μοίρα ο Ζήσης. Και κάποιοι άλλοι αλλά πρέπει να εχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις. Ο Σπανούλης τις κάνει μόνος του αλλα δεν είναι έτοιμος για αυτόν τον ρόλο στην Εθνική ακόμα.

Όταν λοιπον είναι γενικά αποδεκτό πως 10 ομάδες πάνε για μετάλλιο, όταν όλα τα ματς έχουν υψηλό ανταγωνισμο, θα σφίξουν οι άμυνες και θα πέφτουν κορμιά, δεν βλέπω πως αυτό το χαλαρό και χαριτωμένο μπασκετάκι μπορεί να γίνει παιχνίδι για άντρες.

Και εντάξει κόντρα άμυνα θα μας παίξουν, κόντρα θα παίξουμε και εμεις. Στην επίθεση όμως βλέπω όλοι να κρέμονται και να περιστρέφονται γύρω από τον Λάζο που καλός μεν είναι αλλά δεν μπορώ να τον φανταστώ να βάζει 25 πόντους σε κάθε ματς. Αν είχε 30’ συμμετοχής σε αγώνες στην άλλη οχθη του Ατλαντικού δεν θα φοβόμουν τίποτα αλλά στη Δυναμο μου μοιάζει βασιλιάς στο χωριό…

Μην ξεχνάμε και το βάρος της φανέλας, ( και σε αυτή τη διοργάνωση είναι σημαντικό καθως είμαι σίγουρος πως οι σέρβοι μόνο με αυτό θα φτάσουν στην 4αδα ) που εν προκειμένω όταν τα τελευταία χρόνια τρώμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη, δεν βλέπω να μπορούμε στα δύσκολα ( όταν το μάτς θα είναι συνέχεια πόντο – πόντο ή όταν θα χάνουμε ) να σηκώνουμε κεφάλι. Αντίθετα προβλέπω ηρωικές εξόδους του Μεσολογγίου χωρίς αποτέλεσμα. Πχ ο Κακιούζης που στα 2 προηγούμενα απλα υπήρχε στο ρόστερ και τώρα είναι αρχηγός…

Για μενα αυτό το ευρωμπάσκετ έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί το μπάσκετ μπαίνει σιγά σιγά σε μια άλλη εποχή, σε έναν καινούριο για τα ευρωπαϊκα δεδομένα τρόπο παιχνιδιού. Εποχή που μας δίνει σημάδια από τον κατακλυσμο του ΝΒΑ με Ευρωπαίους και θέλω να δω το μέλλον που χτίζεται τώρα.

Οσο για την Εθνική δεν εχω καμια απαίτηση να φέρει μετάλλιο.
Έχει πολλά θετικά στοιχεία, καμία σχέση με το καρκίνωμα του Ιωαννίδη και κυρίως ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ. Απλώς δεν έχει ψηθεί ΩΣ ΟΜΑΔΑ και όχι ως μονάδες σε τέτοια τουρνουά και πιστεύω ότι δεν φτάνει σε μετάλλιο. Ας παίξουν τα παιδιά ότι μπορούν και ότι καταφέρουν.

Αυτό που θέλω είναι να μείνει και μετά τη διοργάνωση ο ίδιος προπονητής και οι ίδιοι παίκτες ώστε στην επόμενη διοργάνωση να διεκδικήσουν κάποια διάκριση. Ως γενιά εξάλλου είναι η πρώτη τους φορά όλοι μαζί και μπαίνουν στο λάκκο με τα φίδια, ας μην πέσουμε να τους φάμε αν στο ΕΛ.ΒΕΛ δεν κρέμεται στο λαιμό τους το κορδελάκι με το στρογγυλευμένο μέταλλο….

Υγ. Το αστρο του θοδωρα….
Θοδωρης Ζαγορακης: αρχηγος της εθνικης και πρωταθλητης ευρωπης
Θοδωρης Χαζηθεοδώρου: αρχηγος της εθνικης και χαλκινο στο παγκόσμιο
Κάντε και στο ευρωμπασκετ αρχηγό τον Παπαλουκά μπας και πάρουμε τίποτα….

Θα συμφωνήσω σε κάποια πράγματα μαζί σου αλλά θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να βγάζουμε από τώρα συμπεράσματα για τίποτα.Μόλις τελειλωσει το Ευρωμπάσκετ θα κάνουμε τον φετινό απολογισμό και θα συνεχίσουμε για τις επόμενες χρονιές.
Δε νομίζω ότι πρέπει οπωσδήποτε να φέρουν ένα μετάλλιο αλλά σίγουρα όλοι μας το περιμένουμε με λαχτάρα αφού βλέποντας την Εθνική πιστεύουμε ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Θα συμφωνησω οτι δεν εχουμε τον παικτη ηγετη που θα παρει την ομαδα
πανω του την δυσκολη στιγμη...



Τι παραπανω(διαφορετικο) θα ηθελες να δεις απο την Εθνικη?Τι ηταν
αυτο που δεν σε ικανοποιησε?

Εγω ειδα μια ομαδα να αποπνεει υγεια..να τρεχει,να πιεζει,να εχει καλες
επιλογες και να παιζει "σκυλισια" αμυνα,πνιγοντας τον αντιπαλο.
Γι'αυτο και θεωρω πως εμεις ειμαστε οι υπαιτιοι για τα "χαλια των Σερβων"
για παραδειγμα.

Το μονο που μενει να δουμε πως θα αντιδρασει η ομαδα σε συνθηκες πιεσης.
Αυτο ειναι το μεγαλο αινιγμα.Με την Ιταλια παντως αντεδρασε καλα.Βεβαια
επειδη τα φιλικα δεν εχουν καμια σχεση με τα επισημα,συμπερασματα θα
βγαλουμε τις επομενες μερες..

Παντως εγω αισιοδοξω,παρα την ελλειψη του μεγαλου ηγετη,για συγκεκριμενους
λογους:

-Θεωρω οτι η φετινη ομαδα ειναι μια απο τις πληρεστερες ομαδες που εχουμε
παρουσιασει ως χωρα,αν οχι η πληρεστερη!
Για καθε παικτη υπαρχει στον παγκο ενας ισαξιος!Μονο ο Παπαδοπουλος
ειναι δυσκολο να αναπληρωθει.

(Αν ειχαμε και τον Κομματο αντι του Βασιλοπουλου,ισως να ηταν καλυτερα
ακομη.Αλλα σε καμια περιπτωση η επιλογη(ή μη) ενος παικτη δεν θα κρινει
την πορεια της ομαδας στη διοργανωση.Εγιναν οι καλυτερες δυνατες επιλογες.)

Εγω δεν βλεπω πολλες ομαδες να εχουν την πληροτητα που εχουμε εμεις,
κατι που ολοι ξερουμε οτι ειναι πολυ σημαντικο στο συγχρονο μπασκετ.

-Θεωρω την ομαδα σιγουρα πιο εμπειρη απο περυσι.Πρωτοεμφανιζομενοι
ειναι οι Βασιλοπουλος και Μπουρουσης που δεν θα αποτελεσουν ομως τα
βαρομετρα της Εθνικης.Οι υπολοιποι στην ουσια πηραν το βαπτισμα του
πυρος στους Ολυμπιακους,οπου η 5η θεση μπορει να θεωρηθει πολυ καλη
για εκκινηση.Ενω για καποιους ισως ειναι και η 3η ή 4η συμμετοχη σε διεθνη
τουρνουα εθνικων ομαδων.

Σιγουρα δεν μπορουμε να πουμε οτι εχει ψηθει ως ομαδα σε τετοια τουρνουα,
εγω ομως θεωρω σημαντικο οτι εχουν ψηθει εστω και ατομικα στους συλλογους
τους σε μεγαλες διοργανωσεις.Ολοι οι παικτες διανυουν ισως τις πιο καλες
στιγμες της καριερας τους(καλα συμβολαια σε μεγαλους συλλογους,καταξιωση,
ωριμη μπασκετικα ηλικα)

-Οσο πιο αντικειμενικα προσπαθω να το δω...δεν θα μπορουσα να καταταξω
αυτην την ομαδα κατω απο την 4η θεση,οσον αφορα τα φαβορι της διοργανωσης
λιγο πριν την εκκινηση.Συνυπολογιζοντας φυσικα και τις απουσιες των αλλων
ομαδων(που και εμεις ειχαμε στο παρελθον).

Αν ημουν ο Γιαννακης,θα ημουν ευτυχισμενος απο το υλικο που διαθετω
και δεν θα με ικανοποιουσε καθολου μια θεση,εξω απο την πρωτη 4αδα.
Ισως και περα απο το μεταλλιο( )...να ξεκολλησει και επιτελους
η ταμπελα των αιωνιων τεταρτων!!

Φυσικα και κανεις δεν πρεπει να πεσει να τους φαει αν δεν τα καταφερουν
στο τελος,στο μπασκετ υπαρχουν και οι αποτυχιες...μιας και συμφωνω 100%..
οτι η συγκεκριμενη γενια εχει πολλα να δωσει στο μελλον και μπορει να
πρωταγωνιστησει στο παγκοσμιο στερεωμα την επομενη τριετια.

Εγω λοιπον αισιοδοξω.

Το μονο που με φοβιζει ειναι μηπως λυγισει την ομαδα το αγχος και τα
βιωματα που κουβαλα απο τα προηγουμενα χρονια.
σαμπως αυτο δεν ειναι ομως που ξεχωριζει τις μεγαλες ομαδες απο τις
μικροτερες και τους παικτες με χαρακτηρα απο τους υπολοιπους...??

2 και...σημερα μενουν ακομα!

Αντε,καλη μας επιτυχια!!

Καλές εμφανίσεις κάναμε σίγουρα. Απλώς να επισημανθεί ότι εκεί δε θα είναι Ακρόπολις. Τουτέστιν, πολύ λίγοι θα είναι με το μέρος μας, ιδίως από τη στιγμή που όλοι μας προβάλλουν σαν φαβορί.

Ως εκ τούτου, αυτό που θα κάνει τη διαφορά θα είναι η ικανότητά μας να υπερβούμε αυτή την πίεση που θα δημιουργηθεί, ιδίως αν βρισκόμαστε πίσω στο σκορ (και ακόμη περισσότερο αν παίζουμε με τους Γιουγκοσλάβους). Κι επειδή στο παρελθόν δεν έχουμε επιδείξει και τις δυνατότερες clutch ικανότητες και ψυχραιμία στα επίσημα (παρά τις εξίσου καλές εμφανίσεις μας στα φιλικά), γι'αυτό δικαιούνται κάποιοι να παραμένουν επιφυλακτικοί.

Και ναι, μια θέση εκτός 4άδας θα είναι αποτυχία. Η κύρια αιτία που κανείς δεν ευχαριστήθηκε από τις 5ες θέσεις μας το 2003 και 2004 είναι ο αποκλεισμός από την 4άδα. Έκτοτε, είτε 5οι είτε 8οι, ελάχιστη διαφορά έχει, από τη στιγμή που δεν προσφέρεται κανένα κίνητρο. Είναι σημάδι ψυχολογίας από κει και πέρα κι όχι καλύτερης ομάδας...

ο τιτλος του πονηματος ειναι αυτοσαρκαστικος.

τουτεστιν δεν προκειται να επιμεινω.
Απλες εκτιμησεις που το πολυ πολυ να ειναι λαθος.

κυριακη κοντη γιορτη και καλη μας επιτυχια

Υπαρχουν μερικες διαψευσεις που τις χαιρομαι τοσο πολυ, παραμεριζω τον εγωισμο μου για το οτι επεσα εξω, πανηγυριζω αυτοσαρκαζομενος αλλα πολυ φοβαμαι οτι θα συνεχισω να προβλεπω και μακαρι παντα να πεφτω παντα ετσι εξω!!!
Ευτυχως καπως εσωσα τα προσχηματα με την προβλεψη για τη Γερμανια και για το αστρο του θοδωρα ως υστερογραφο.

Γιατι πηραμε την κουπα:

γιατι οι αλλοι ηταν μηδενικα.
γιατι ειμασταν ενωμενοι
γιατι ειμασταν τυχεροι
γιατι παιξαμε ετσι ακριβως οπως επρεπε για τα κυβικα μας
γιατι στον παγκο υπηρχε ο Γιαννακης.
γιατι τελικα ειχαμε ηγετη



Πριν ξεκινησουν οι αγωνες ειχα ενσταση για τον ηγετη της ομαδας.
Και ομως υπηρχε και το παραδοξο ειναι οτι εμπαινε απο τον παγκο.
Και το ονομα αυτου θεοδωρος Παπαλουκας.

Στο κομβικο παιχνιδι που ηταν με τη Ρωσια, εβαλε 24 ποντους και το καθαρισε. Με τη Γαλλια ολοι θυμομαστε τον Διαμαντιδη αλλα σε λιγοτερο απο 1 λεπτο, ο θοδωρας ηταν αυτος που προλαβε και εβαλε 6 ποντους και ηταν αυτος που περασε τη μπαλα στον παπαδοπουλο για να προσθεσει αλλους 2 ποντους. Στον τελικο επισης εθαψε τους Γερμανους. Δεν ειναι τυχαιο λοιπον πως αφου τον Παπαδοπουλο τον εμαθαν, πηρε τα ηνια ο Θοδωρας και ετσι η πεσμενη αποδοση του ψηλου δεν φανηκε καθολου.


Ο παρεξηγημενος Γιαννακης [ μου ευχομαι να συγκρατηθω αν ακουσω κανεναν καφροβλακα να τον βριζει στο Γαλατσι ]

1. εκανε αριστες επιλογες στην εξελιξη καθε παιχνιδιου. Ο σωστος παικτης, την καταλληλη στιγμη, στο καταλληλο στιλ παιχνιδιου.
2. επεισε τους παικτες να παιξουν την σωστη αμυνα και οχι τις μεθοδους των οστρογοτθων πολεμιστων του Ιωαννιδη
3. Στα κρισιμα δεν αρχιζε τις χριστοπαναγιες αλλα κρατουσε την ομαδα προσηλωμενη, ενωμενη και με πιστη.
4. μου αρεσε μετα τη Γαλλια οταν μπηκε το συνεργειο της ΕΡΤ να παρει πλανα απο τα αποδυτηρια και ρωτησε ο καμεραμαν «κοουτς να τραβηξω;» και του απαντησε βροντερα «τραβα μωρε!». Γιαννακαρος!
5. με τις συνεχεις αλλαγες κρατησε την ομαδα φρεσκια και δεν δειξαμε ιχνος κοπωσης οπως οι ισπανοι και οι Γερμανοι
6. ειτε χαναμε ειτε κερδιζαμε η μορφη του δεσποζε στον παγκο και κρατουσε την ομαδα συγκεντρωμενη χωρις κινησεις πανικου, γκαφες και αναζητηση μαυρων προβατων.


Με απογοητευσε το μπασκετ που παιχθηκε. Αυτοι ειναι οι αστερες του ΝΒΑ ? δηλαδη συγγνωμη, ο Λακοβιτς ή ο Διαμαντιδης τι ακριβως εχει να ζηλεψει απο τον Παρκερ ? ο Κιριλενκο τι ακριβως κανει, πηδαει μεχρι το θεο κοβει και καρφωνει; Απο τοτε που τους αγωνες του ΝΒΑ τους πηρε το ζουμπερζμπορτ δεν εχω δει ουτε εναν γιατι χρηματα για τηλεοραση δεν διαθετω. Πιστευω ομως οτι οσο πεσμενο και να ειναι, ε, κατα τι καλυτερο απο το ευρωπαϊκο, τι στην ευχη μαλλον θα ειναι. Αυτο ομως που καταλαβαινω ειναι οτι ουσιαστικα μιλαμε για μια βιομηχανια αθλητων αλλα οχι μπασκετμπολιστων. Φοβερος λεει ο Ντιο. Μαλιστα. Ποιο ειναι το φοβερο οτι σε 2 βηματα διανυει 5 μετρα ? αυτο ειναι αθλητικο προσον αλλα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤ. Ειναι απογοητευτικο το γεγονος οτι στον τελικο πηγαν 2 ομαδες που η μια ειχε εναν παικταρα και 11 κουτσους και η αλλη ειναι ζητημα αν εβγαλε συνολικα 10 ωραιες φασεις και οσο για τα ποσοστα ευστοχιας της, αστα να πανε...

Αυτο ειναι το μπασκετ σε εθνικο επιπεδο στην Ευρωπη; Η μονη ομαδα που θυμιζε ομαδα μπασκετ ηταν η ισπανια που με τον γκασολ θα το σηκωνε ανετα. Οπως επισης και η Σερβια θα ηταν διαφορετικη με τον Πετζα. Ευτυχως ομως για μας η ζωη δεν παιζεται με «αν». Οι ιταλοι κουραστηκαν και κορεστηκαν, οι ρωσοι οπως παντα ασταθεις, οι λιθουανοι δεν προλαβαν να αφομοιωσουν τους νεους τους παικτες, οι γαλλοι να τρεχοπηδανε σαν κατσικια αλλα απο μπασκετ ολιγον, οι σερβοι αλληλοσκοτωθηκαν και οι σλοβενοι ειχαν μολις 4 παικτες και τη διψα τους να κανουν ενα βημα παραπανω. Το φετινο ευρωμπασκετ ηταν το χειροτερο που εχω δει και ευχομαι να ειναι μια μεταβατικη περιοδος... Το μονο που αξιζε απο αυτη τη διοργανωση ηταν ο Νοβιτσκι. Τι στιλ... Αξιωθηκα και τον ειδα απο κοντα στο ακροπολις... παλι καλα...
Παρεπιπτοντως, δεν εχω ξαναδει χειροτερη τηλεοπτικη καλυψη σε αγωνες τετοιου επιπεδου. Να το βρασω το ωραιο γηπεδο. Για να δειξουν replay επρεπε να κανει σεισμο... Ασε δε τον σχολιασμο απο τον Χατζηγεωργιου. Θεε μου, γιατι αυτον τον τυπο τον πληρωνω με τους φορους μου; παλι καλα που μετα ανελαβε ο Σκουντης ( εστω και με τις υπεβολες του που ενω το σκορ ηταν στο 4-2 φωναζε λες και καθε καλαθι ηταν σαν αυτο του Διαμαντιδη ) και παραμερισε τον Δημητρακη γιατι θα εβαζα στο μουγγο την τηλεοραση και θα ακουγα τους αγωνες απο τον Παπαδογιαννη.


οι δικοι μας απο την αλλη ειχαν το μοναδικο χαρακτηριστικο των Ελληνων που υπαρχει σε καθε τους επιτυχια. ΟΜΟΝΟΙΑ. Ομαδα του καλου κλιματος, του ομαδικου πνευματος, της αμυνας [ ΣΣ και οταν λεμε αμυνα στα ομαδικα αθληματα εννοουμε θυσια του ατομου για το συνολο χωρις διαφημισοπροβολη] και της γενικης παραδοχης/σεβασμου του προπονητη. Ουτε μιση γκρινια, ουτε αχ, βαχ και παρασκηνια.


Πιστευω οτι το προγραμμα μας πηγε κουτι μεχρι τους 8. παιξαμε με τη Γαλλια αρχικα που ακομα δεν ειχαν καταλαβει οι παικτες της οτι συμμετειχαν στη διοργανωση, μετα μας ηρθε η σλοβενια που μας εριξε μια καλη σφαλιαρα, ακολουθησαν οι κουτσοι βοσνοι και πηραμε τα πανω μας και το κερασακι το εβαλαν οι εβραιοι οι οποιοι αφενος ειχαν αδυναμη ομαδα (αυτον τον χατζατζ-αρη μεσα στην καρδια μου τον εβαλα...) αφετερου μας οφελησε οτι δεν μειναμε 5 μερες απραγοι αλλα ειχαμε ρυθμο αγωνων. Μετα, με τη Ρωσια, βρεθηκε ο παπαλουκας, ο χολντεν, η σκληρη αμυνα και τους τελειωσαμε, με τη Γαλλια, ο θεος και η απειρια / βλακεια τους [ περαν της δικης μας προσπαθειας, μιλαμε οτι αυτοκτονησαν, ουτε στη φυλακη δεν παιζεις ετσι οταν προηγεισαι με 7 ποντους 50 secs πριν τη ληξη ] μας εφτασαν στον τελικο που βρηκαμε την ομαδα του ενος. Μεγαλου αλλα ενος...
Να προσθεσω επισης οτι μας πηγε και η διαιτησια. Οχι οτι με χαλασε αλλα να και σε μια διοργανωση που αν μη τι αλλο δεν μας αδικησαν. Το σημειωνω ως ενα λιθαρακι για το χρυσο. Προσωπικα οταν προκειται για εθνικη διακριση δεν με ενδιαφερουν τα μεσα. Εδω που τα λεμε αρκετα σφαγεια εχουμε υποστει κατα το παρελθον με Γερμανους, Ισπανους, Σερβους και Ιταλους. Δεν με πειραζει καθολου να βγουμε και εμεις απο πανω οταν εχουμε τη δυνατοτητα.


Ετσι λοιπον ειχαμε μια ομαδα που επαιξε πτωχα πλην τιμια, σε μια πιο φτωχη διοργανωση, εκμεταλλευθηκε την καλη συγκυρια και με καλη ψυχολογια, πιστη, αμυνα, τον παπαλουκα και σημαντικη βοηθεια απο τον παγκο, ηρθε πρωτη.
Σημασια δεν εχει τι δεν κανεις ή τι θα μπορουσες ισως, αμα, αφου αλλα τι κανεις.
Μπραβο λοιπον στην ομαδα που δεν «ζαλιστηκε» στην πιθανη επιτυχια και εφερε εις περας την αποστολη και με το παραπανω.


Οι παικτες:
Σπανουλης: το πρωτο του σοβαρο τουρνουα, αφου με το μαρουσι επαιζε με τα στρουμφ. Ειμαι ικανοποιημενος απο την παρουσια του και τον θεωρω ως τον αυριανο οριτζιναλ ηγετη της ομαδας λογω του οτι ειναι περισσοτερο τρελος, καμικαζι και πιο ευστοχος. Ηταν ο μονος που πηγε να το γυρισει με τους σλοβενους και δεν μασαγε να τα βαλει και με τους 5 αντιπαλους. Θα ψηθει στον ΠΑΟ και τον βλεπω για μεγαλα πραγματα

Παπαλουκας: τα ειπα και ανωτερω. 0 πραγματικος ηγετης που ερχοταν απο τον παγκο. Αν και γενικα ηταν ευστοχος αλλα θα εξομογηθω την αμαρτια μου, δεν μπορω να τον εμπιστευθω στο σουτ. Λιγο το οτι πεταει τη μπαλα παρα σουταρει, λιγο το οτι δεν ξερει να κανει τζαμπ σουτ, καπου με χαλαει και τον θεωρω καλο αλλα οχι ολοκληρωμενο πλεϊ μεϊκερ. Βεβαια θα μου πειτε, και ο Σαν Επιφανιο μαπα στιλ ειχε αλλα τα χλατσωνε ανελεητα....

Διαμαντιδης: ο ανθρωπος που ναι μεν μας εστειλε στον τελικο και εσβησε ολες τις αρνητικες κριτικες αλλα εγω θα επιμεινω. Ο πιο πολυσυνθετος παικτης αδικει τον εαυτο του, την καριερα του και το ταλεντο του αν δεν εχει το θαρρος και την ικανοτητα να παιρνει σουτ και προσπαθειες. Εκτος και αν του αρεσει στο ζουμπερζμπορτ που πιθανως να εχει, να βλεπει τον Γιαριτς στην Αμερικη και τον εαυτο του στην Ελλαδα.

Ζησης: η ωριμοτητα του και η αγωνιστικη διαυγεια του σε τοσο νεαρη ηλικια ειναι αξιοθαυμαστη. Δεν την εχω ξαναδει απο κανεναν αλλο παικτη στην ηλικια του. Παλι καλα που προλαβαμε και τον ειδαμε εμεις οι αεκτζηδες απο κοντα γιατι θα κανουμε πολλα χρονια να τον ξαναδουμε οχι στην ομαδα μας αλλα σε οποιαδηποτε ελληνικη ομαδα. Πρωτος σκορερ της πρωταθλητριας ευρωπης στα 21, ε, δεν ειναι αμελητεο...

Χατζηβρεττας: τον σεβομαι πολυ οπως πχ και τον Σιγαλα. Αταλαντος, ασχετος αλλα εκανε μια καλη καριερα χαρη στην προσωπικη του προσπαθεια. Βοηθησε οπως μπορουσε, με καλες και κακες στιγμες και ειχε μια συνθετη παρουσια σε αμυνα, ριμπαουντ και επιθεση. Πτωχος πλην τιμιος.

Ντικουδης: αν και με ξενερωσε στην αρχη μετα κατι επαθε και εδωσε μεγαλες μαχες. Φταιει ο Γιαννακης, ο εγωισμος του, η ψυχικη βοηθεια απο τους συμπαικτες του, ολα και τιποτα, παντως αφησε αυτη τη μισθοφορικη νοοτροπια τυπου «το χασα/το βαλα ωραια και τι εγινε» και παλεψε για το καλο της ομαδας.

Τσαρτσαρης: με τη βοσνια τον θυμαμαι να εριξε 12 ποντακια και επιθετικα τιποτα αλλο το φοβερο. Οπως τον ξερουμε απο τον ΠΑΟ. Αξιοπιστος, καλος αμυντικος, παιζει για την ομαδα, δυνατος, με σταθεροτητα στην αποδοση του. Μεγαλη και αφανης η βοηθεια του ειδικα οταν ο Ντικουδης δεν υπηρχε.

Φωτσης: απο τη μια λεω τι κριμα τετοιο ταλεντο να μεινει κατα το μεγαλυτερο ποσοστο αναξιοποιητο απο την αλλη οφειλω να αναγνωρισω οτι σοβαρευτηκε και δεν κανει προσπαθειες τυπου «ειμαι ο Φωτσης, σας περναω ολους και καρφωνω». Επαιξε παραδοξως και αμυνα ενω στην επιθεση λιγα και καλα.

Παπαδοπουλος: τελικα δεν με εξεπληξε. Καλος παικτης αλλα ουτε στο ΝΒΑ παιζει, ουτε η Δυναμο ειναι καμια σημαντικη ομαδα στην Ευρωπη και δεν περιμενα απο την αρχη μεχρι το τελος να μας παρει στις πλατες του για αυτο και μετα τη φαση των 8 δεν τον ξεχωρισα για τιποτα. Καλος μεν, ισως ο καλυτερος μετα τον Φασουλα αλλα χωρις την ανοδο του Ντικουδη και τις βοηθειες απο Τσαρτσαρη και Φωτση δεν θα καναμε τιποτα. Και σε αυτον επεσα εξω καθως ειχα την εντυπωση απο τα φιλικα πως ειναι ο πιο σημαντικος μας παικτης.

Κακιουζης: Εβαλε και αυτος την υπογραφη του. Βοηθησε σε πολλους τομεις, καλη η παρουσια του και κυριως σταθερη. Απο κει που ηταν στη ναφθαλινη, να βρεθει αρχηγος, πολυ καλα σταθηκε.

Μπουρουσης: μονο και μονο που συμμετειχε θα τον δουμε πυραυλοκινητο στο πρωταθλημα. Ακομα και αυτα τα 6 ποντακια που εβαλε [ τα 2 τα χρωσταει στον ζηση που θυσιασε δικο του λεϊ απ δειγμα «ενωσιτικης αγαπης» ] θα τον βοηθησουν πολυ ωστε στο προσωπο του να βρουμε την αμεση αλλαγη του Παπαδοπουλου και να γραψουμε στα παλαιοτερα των υποδηματων μας τα γλεψιματα του, τωρα που σας ειδα πρωτους σας θυμηθηκα, jake ledkov.

Για τον βασιλοπουλο δεν εχω να πω κατι παρα μονο οτι «μεγαλωσε αποτομα» και ευχομαι να μην καει το παιδι.

Η κατακτηση του τροπαιου μου αφησε διπλη χαρα.
Περαν αυτης της ανελπιστης επιτυχιας αλλα και το οτι εχουμε ομαδα για 6 χρονια τουλαχιστον. Μπορει ο καθενας μας να εχει ισως καποιες μικροενστασεις αλλα λιγο ως πολυ αυτοι ειμαστε.
Το μπασκετ δεν ειναι ποδοσφαιρο, η ομαδα μπορει να μεινει η ιδια, με τους ιδιους προπονητες και ειμαστε μια χαρα. Και το σημαντικο ειναι πως εχουμε 12 σιγουρους παικτες και αλλους 3-4 που μπορουν επισης να παιξουν.

Στο μελλον και μερικοι παικτες θα προσφερουν περισσοτερα στην επιθεση ( σπανουλης – ζησης – διαμαντιδης ) και θα εχουν τη στοφα του πρωταθλητη οποτε ειμαι αισιοδοξος για το μοναδικο στοχο που εχει απομεινει για το ελληνικο μπασκετ: ενα μεταλλιο σε ολυμπιακους αγωνες...