Πρόσφατη ήταν η απεργία που έγινε ως διαμαρτυρία για τις εξελίξεις στο ασφαλιστικό.Αλλά ρε παίδες πραγματικά πιστευετε οτι η απεργία είναι μια διαδικασία που μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση κάποιων δυσμενών καταστάσεων για τον εργαζομενο και την κοινωνία γενικότερα?

Εγώ πιστευω οτι πια αυτή η οπισθοδρομική διαδικασία η απεργία δεν προσφέρει τίποτα πια αλλά αντιθέτως δημιουργεί αρκετά προβλήματα στους απλούς πολίτες.Καμιά σοβαρή κυβέρνηση δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη κάποιους αργόσχολους που κάνουν απεργία,διαδηλώνουν στους δρόμους και άλλα τρυφερά.Αλλωστε οι γνωρίζοντες ξέρουν πολύ καλά οτι π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν δουλευουν καθόλου στη δουλειά τους και απλά απεργούν για να αλλάξουν παραστάσεις όπως οι γέροντες να κάνουν κανένα π*δημα με μια νεαρή κουμμούνα που γνώρισαν στους δρόμους κατα την διαδήλωση.Εντάξει,όλα μα όλα τα αρσενικά έχιυν κάποιες ανάγκες.Ωστόσο τα προβλήματα που δημιουργούν οι απεργίες και οι πορείες είναι απείρως μεγαλύτερα απο τις ψευδαισθείσεις που προσφέρουν.Πολλοί πολίτες που δεν απεργούν δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν,απίστευτη κυκλοφορία,ταλαιπωρία στους δρόμους,μείωση του Αεπ και πάρα μα παρα πολλά άλλα.Εγώ πιστευω οτι καλό θα είναι να καταργηθούν αυτά τα εκτρώματα και να αρχίσουν κάποιοι ουσιαστικοί διαλογοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν πραγματικά στην επίλυση κάποιων σοβαρών κοινωνικών καταστάσεων.

Αν πιστευετε γλύκες οτι οι πορείες την ΄προηγούμενη εβδομάδα θα λύσουν το Ασφαλιστικό τότε έχετε παραπλανηθεί γελείως.Αλλωστε γλύκες μου ποτέ δεν θα πάρει η σύγχρονη γενιά μια αξιοπρεπής σύνταξη.Διότι φταίει η ίδια.Ποτέ δεν δούλεψε ή θα δουλέψει ουσιαστικά.

Να σου θυμησω μονο τις φοιτιτικες πορειες κ καταληψεις περυσι???
Αποτελεσμα...??
Δεν περασε το νομοσχεδιο τις Γιαννακου.....


Οσο για τις συνομιλιες κ τους διαλογους που λες...Δεν θα εχουν ιδιαιτερο κερδος....Μονο με τα καταλληλα ανταλαγματα.....Γιατι το κρατος να να δωσει κατι πρεπει να κερδισει κατι....!!!

Tι δεν εκανε το νομσχεδιο της Γιαννακου;;;

Προφανως και περασε και πλεον ειναι νομος του κρατους..

Κατα τα αλλα το θεμα αλλα και το υφος του γραφοντος τα θεωρω προσβλητικα και αναξια σχολιασμου..

Αν δεν υπήρχαν οι απεργίες τότε η "λύση" που θέλουν να δωθεί στο ασφαλιστικό θα υπήρχε τουλάχιστον εδώ και 5 χρόνια (επιτροπή "σοφών" Σπράου κλπ κλπ).

Επίσης το ειρωνικό του στύλ "γλύκες μου" για ποιό λόγο ?

Είπες την άποψη σου, σεβαστή αλλά εξόχως απροσδιόριστη, αντισυνταγματική, αίολη, ανάλαφρη και γενικόλογη (ειδικά το κομμάτι πέρι "κάποιων ουσιαστικών διαλόγων και κάποιων σοβαρών κοινωνικών καταστάσεων"), στα όρια της ιταμότητας και της ακατάσχετης ιλαρογραφικότητας.

Τέτοιες οπισθοβαρείς ιδέες περί "οπισθοδρομικών διαδικασιών" δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, γυρίζουν δε την κοινωνία μας στις αξίες του 19ου αιώνα όπου κυριαρχούσε και η δουλεία ο ρατσισμός και η ανισότητα των φύλων και δεν πρέπει να περιμένεις να βρεις κατανόηση είτε αποδοχή τους.

Φιλικά

Η απεργία είναι το αποτελεσματικότερο μέσο άσκησης πίεσης του εργαζόμενου στον εργοδότη ώστε ο πρώτος να προσπαθήσει να προασπίσει τα δικαιώματα του ή να διεκδικήσει πρόσθετα (το πόσο λογικές ή δίκαιες είναι οι εκάστοτε διεκδικήσεις είναι άλλο ζήτημα).

Πέρα όμως από την ιδεολογική διάσταση που δίνει στις απεργιακές κινητοποιήσεις ο καθένας (που κυμαίνονται από απόψεις σαν και αυτή του χούλιγκαν μέχρι και ...επικά κατορθώματα στον αντίποδα) το σημαντικότερα για μένα όπως έχω γράψει για άλλο ζήτημα παλιότερα είναι ότι είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα (όπως αντίστοιχα είναι νόμος του κράτους και ο νόμος της Γιαννάκου βρε Β for B ) .
Και επειδή σίγουρα θα βρεθεί κάποιος που να το αμφισβητήσει όπως συνήθως αντιγράφω τη δεύτερη παράγραφο από το 23ο άρθρο του συντάγματος περί συνδικαλιστικής ελευθερίας.



Παρότι όμως η γενική τοποθέτηση μου είναι σαφώς υπέρ της προάσπισης αυτού του δικαιώματος δε σημαίνει ότι συμφωνώ και με τα κίνητρα, τις απαιτήσεις ή τον τρόπο διένεργειας της κάθε απεργείας (και άλλων ενεργειών που γίνονται στα πλαίσια αυτής). Για να γίνω πιο συγκεκριμένος:

1) Το να ζητάνε συγκεκριμένες κατηγορίες δημοσίων ή/και δημοτικών υπαλλήλων αυξήσης 50% έως 70% το θεωρώ από παράλογο έως γελοίο (προς Θεού δεν αναφέρομαι π.χ. στους υπαλλήλους καθαριότητας ή στις νοσοκόμες).
2) Το να ζητάνε οι γυναίκες εργαζόμενοι να μην ισχύσει η ευρωπαική ντιρεκτίβα που μιλάει για εξίσωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών αγγίζει τα όρια του ανάστροφου σεξισμού καλυμμένου υπό το μανδύα του φεμινισμού και της μητρότητας (λες και το παιδί θα το μεγαλώσουν στα 55...)
3) Το να υπάρχουν κάποιοι αργόσχολοι εργατοπατέρες που απλά θέλουν να κάνουν επίδειξη δύναμης και βρίσκουν ορισμένες φορές αφορμές για ξεσηκωμό δε θέλω καν να το χαρακτηρίσω.
4) Το να κλείνουν οι κεντρικότεροι εμπορικοί δρόμοι των Αθηνών για πολλές ώρες επί πάνω από 100 εργάσιμες μέρες κάθε χρόνο (αν μου ζητηθεί θα βρω και παραθέσω τα στοιχεία) είναι ζήτημα προς διευθέτηση για το καλό του συνόλου της κοινωνίας και της οικονομίας.
5) Το να ζητήται να δωθούν ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ επιχορηγήσεις σε γηράσκουσες μη αποδοτικές εταιρείες που είναι εγκλωβισμένες σε τεθνεώτες κλάδους δραστηριότητας (πχ κλωστουφαντουργία) ή σε υπεράριθμους γίγαντες (πχ Ολυμπιακή) είναι κλοπή από όλους τους υπόλοιπους πολίτες.
6) Το να αρνούνται κλάδοι που τελούν σε απεργία να διαθέσουν προσωπικό ασφαλείας ώστε να μην προκληθούν προβλήματα στη δημόσια υγεία είναι απροκάλυπτη καφρίλα (πχ με την απεργια των λιμενεργατών είχαν μείνει χωρίς οξυγόνο και άλλο υλικό νοσκομεία σε νησιά).

και η λίστα μπορεί να συνεχίστεί.

Το θέμα είναι, πρέπει για αυτούς τους λόγους και άλλους που δεν ανέφερα, να καταργηθεί το δικαίωμα της απεργίας; Κατα τη γνώμη μου όχι. Αλλά πρέπει η κοινωνία στο σύνολο της (και όχι μόνο η πολιτεία) να χρησιμοποιεί αυτό το δικαίωμα με την προσήκουσα σύνεση και να αναδεικνύει ως κεφαλές στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων σχετικών με τέτοιες κινητοποιήσεις ανθρώπους "υπέυθυνα δραστήριους" θα τους χαρακτήριζα αντί για λαϊκίστικα λαμόγια που πετάνε κανένα σοσιαλιστικό τσιτάτο από τα ένδοξα sixties.

ΥΓ: για όσους δεν το κατάλαβαν, τέλειωσα τα midterms και επιστρέφω δημήτριος , ε... δριμύτερος

Το ότι πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε να μην φτάνουμε στις απεργίες για να ακουστεί η γνώμη μας είναι σίγουρο...το ποιός θα είναι ο τρόπος αυτός... δεν το ξέρω

Καταρχάς εξαιρετικότατη η τοποθέτηση του φιλτάτου μας φορουμίστα Flash αλλά και των υπολοίπων.

Δυστυχώς όμως οι κινιτοποιήσεις που γίνονται στην Ελλάδα μόνο όφελος στον εργαζομενο και στον φοιτητή
δεν προσφέρουν.Πάντα!Ακόμη σε πολλές χώρες όπως οι ΗΠΑ και μάλλον η Ιαπωνία και όχι μόνο η απεργία τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι τουλάχιστον ανέκδοτο μάλλον άγνωστη λέξη.Και σίγουρα η παραγωγικότητα αυτών των χωρών,όπου οι εργαζομενοι δεν απεργούν,δεν έχουν κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.Αμα υπάρχουν διαφορές με την εργοδοσία ή με το κράτος μπορούν να τις επιλύσουν στα ευρωπα΄ι΄κά ή ελληνικά δικαστήρια όπως συμβαίνει συνήθως στις πολιτισμένες χώρες.Αλλά εδώ είναι βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε.
Εδώ κυριαρχούν τα δικαιώματα του τεμπέλη,του ανίκανου και του άχρηστου.Είμαστε η χώρα όπου ενθαρρύνουμε την διαφθορά και την υποκρισία.Οι νόμοι είναι για τους άλλους και ποτέ για μας.

Θυμάστε οτι ενα απο τα βασικά αιτήματα των φοιτητών κατά της Γιαννάκου{δεν την χωνευω}είναι ελευθερία στους αιώνιους φοιτητές.Γράψαμε στηρίζουμε και αποθεώνουμε τους τεμπέληδες.

Καμιά φορά το κράτος για να προστατέψει τον ικανό και σκληρά εργαζόμενο θα πρέπει να κάνει επανάσταση.
Ακόμη και να αναγκάσει τα κομματικά κοπρόσκυλα που έχουν λεηλατήσει τον συνδυσκαλισμό{Γσεε}να περιορίσουν{για να μην πώ να καταργήσουν}τις απεργίες.Εχουν καταντήσει δικαίωμα να καταστρέφει την παραγωγικότητα και την ευημερία.

Με εκτίμηση!!

Μπερδεύεις αρκετά πράγματα και αυτό είναι λίγο επικίνδυνο.

1ο ) αν έχουμε για πρότυπο τους Αμερικάνους φέξε μου και γλύστρησα. Οι 2 κοινωνίες δεν συγκρίνονται απλά. Θα στο πουν αρκετοί αυτό. το ίδιο ισχύει και για τους Ιάπωνες. Μιλάς για 2 χώρες οπού η διαφορά που χωρίζει τις κοινωνικές τάξεις είναι χαώδης είτε ποιοτικά είτε ποσοτικά. Σε εμάς δε συμβαίνει αυτό παρά μόνο για έναν ελάχιστο αριθμό συνανθρώπων μας.

2ο ) Αν πάσχουμε βάναυσα στην εφαρμογή των νόμων(που συμβαίνει και εδώ αναγνωρίζω τα κίνητρα σου) αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να καταργήσουμε θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα. Διότι αυτά είναι η τελευταία γραμμή άμυνας μαζί με τα δικαστήρια απέναντι σε όποιον έχει εξουσία και αυθαιρετεί (ακόμα και το ίδιο το κράτος)

κατανοώ πλήρως τα νεύρα που προκαλούν στον καθένα οι απεργίες, ειδικά οι πορείες στο κέντρο της πόλης όπου 100 άτομα προκαλούν το χάος, αυτά ναι οφείλουν να διευθετηθούν. Το να μην πληρώνονται όλοι όσοι απεργούν (πράγμα που δε συμβαίνει), το να έχουν όλοι τις ίδιες εργασιακές σχέσεις και να μην δημιοργείται η κάστα των συνδικαλιστών εργατοπατέρων που καταλήγουν στη βουλή.
Αλλά να φτάσουμε στο άλλο άκρο είναι τραγωδία