ειπα να ανοιξω εδω το τοπικ μιας και σε αυτη την περιφερεια εκανε τα'οργια' μαζι με τον καραφλα με την τσιχλα και τον ινδιανο... ακολουθει ενα αφιερωμα απο το sport24.gr
Ο Τόνι Κούκοτς κρέμασε τη φανέλα του και το Νο7 νιώθει "ορφανό", καθώς εδώ και 20 χρόνια είχε βρει τον άνθρωπο για να το διαφημίσει αρχικά στην Ευρώπη και εν συνέχεια στις ΗΠΑ και το ΝΒΑ. Δυστυχώς, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Ακόμη κι αυτά που μεγαλώσαμε μαζί τους...
Μου ζητήθηκε να γράψω ένα αφιέρωμα για τον Τόνι Κούκοτς, ο οποίος αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Καθόλου παράξενο, αν αναλογιστεί κανείς, ότι αποτελεί το μπασκετικό πρότυπό μου και πως σε μικρότερη ηλικία είχα φτάσει σε σημείο να θέλω να είμαι... αριστερόχειρας.
Ίσως για μερικούς ο Τόνι Κούκοτς να μοιάζει σαν ένας "ξένος", αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι εδώ και 14 χρόνια ζει και αγωνίζεται μακριά από την Ευρώπη, κάτι που καθιστά δύσκολη την ταύτιση μαζί του. Κι όμως, η καθιέρωσή του στο ΝΒΑ σε μια εποχή, όπου οι Ευρωπαίοι παίκτες έπρεπε όχι μόνο να αποδεικνύουν ότι "πηδούν", αλλά και ότι... δέρνουν, εκείνος κατόρθωσε να σταθεί στη μεγάλη δυναστεία των 90's, τους Σικάγο Μπουλς και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Φιλ Τζάκσον, του Μάικλ Τζόρνταν κι όλων εκείνων που δημιούργησαν την αυτοκρατορία των Ταύρων.
Στα πατημένα 38 χρόνια του, ο Κούκοτς αποχωρεί με μια γεμάτη καριέρα, που στην ουσία δεν είχε χώρο για κάτι περισσότερο, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Πήρε πρωταθλήματα στην Ευρώπη, Κύπελλα Πρωταθλητριών, δαχτυλίδια του ΝΒΑ, προσωπικά βραβεία για τις επιδόσεις του, ασταμάτητο χειροκρότημα για το θέαμα που προσέφερε. Η αίσθηση του γηπέδου και ο χειρισμός της μπάλας μοιάζουν σαν οφθαλμαπάτη, με βάση το ύψος του. Κι όμως, ο Κούκοτς ήταν άλλη μία (από τις λίγες σε κάθε εποχή) απόδειξη, ότι το μπάσκετ περνάει πρώτα από το μυαλό. Thanks Toni. Thanks Idol...
1. Η ανθρωπότητα και ο πλανήτης τον "υποδέχονται" στις 18 Σεπτεμβρίου του 1968, όταν ο γιος του Άντε (μηχανικός σε καράβια) και της Ραντόικα (το ΔΥΣΚΟΛΟ επάγγελμα της νοικοκυράς) Κούκοτς βλέπει το φως του Κροατικού ηλίου στο Σπλιτ.
2. Σε ηλικία 14 ετών παίρνει 20 εκατοστά και η πορτοκαλί μπάλα καταλαβαίνει, ότι στο σώμα και το μυαλό του Τόνι υπάρχει φλέβα χρυσού, γι' αυτό και προσπαθεί (και φυσικά τα καταφέρνει) να τον γοητεύσει και να τον κάνει δικό της, αφήνοντας παραπομενένα το ποδόσφαιρο και το πινγκ πονγκ που έπαιζε σε μικρότερη ηλικία.
3. Ύστερα από μόλις δύο χρόνια είναι συμπαίκτης με τους Ντίνο Ράτζα και Βλάντε Ντίβατς στην Εθνική Γιουγκολαβίας των Νέων, η οποία επί τέσσερα χρόνια δεν ηττήθηκε ποτέ, ενώ νίκησε τις ΗΠΑ (όπου έπαιζαν οι Γκάρι Πέιτον και Λάρι Τζόνσον) δύο φορές στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 1987. Σε ένα από τα παιχνίδια, ο Κούκοτς σημειώνει 11 τρίποντα. Ήταν μόνο η αρχή...
4. Το 1989 και το 1990 η με τη φανέλα της Γιουγκοπλάστικα, κατακτάει δύο συνεχόμενες φορές το Κύππελο Πρωταθλητριών και το σύστημα... συναγερμού του ΝΒΑ αρχίζει να χτυπάει σαν τρελό. Το καλοκαίρι του 1990 οι Σικάγο Μπουλς τον επιλέγουν στο Νο29 των ντραφτ, αλλά ο Κούκοτς προτιμάει να παραμείνει για λίγο ακόμη στην πατρίδα, καθώς οι πολιτικές αναταράξεις στη Γιουγκοσλαβία δεν τον αφήνουν να παραμελήσει την οικογένειά του.
5. Η μοναδική ικανότητά του να χειρίζεται καταπληκτικά την μπάλα και να "βλέπει" γήπεδο με χαρακτηριστική ευκολία, παρά τα 208 εκατοστά του, δίνουν το δικαίωμα στον κόσμο και τα ΜΜΕ να τον βαφτίσουν "Μάτζικ Τζόνσον της Ευρώπης".
6. Το 1991 η Γιουγκοπλάστικα κάνει το 3/3 (η μοναδική ομάδα στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ) και ο Κούκοτς τη μιμείται, καθώς παραλαμβάνει για τρίτη χρονιά το βραβείο του παίκτη της χρονιάς.
7. Μέχρι εκείνη την εποχή, η ζωή του Τόνι Κούκοτς έχει αποκλειστικά πορτοκαλί χρώμα. Για του λόγου το αληθές, δηλώνει το 1996 σε συνέντευξή του στο Sports Illustrated: "Οι μοναδικοί φίλοι που έχω είναι οι συμπαίκτες μου από τους συλλόγους που έχω παίξει και από την Εθνική ομάδα".
8. Τη σεζόν 1991-92 (κι ενώ η Κροατία έχει αποσπαστεί από τη Γιουγκοσλαβία) αποφασίζει να μετακομίσει μαζί με τους γονείς του και την αρραβωνιαστικιά του, Ρενάτα, στο Τρεβίζο για να φορέσει τη φανέλα της Μπενετόν και να εξοργίσει τον Τζέρι Κράουζε ("κουμανταδόρο" (sic) των Μπουλς εκείνη την εποχή), αλλά και τους Μάικλ Τζόρνταν και Σκότι Πίππεν. Ειδικότερα ο "Ινδιάνος" ένιωθε, ότι η καθυστέρηση της έλευσης του Κούκοτς στην πόλη των ανέμων, προκαλούσε εμπόδια στην αύξηση των δικών του αποδοχών.
9. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης η Κροατία αντιμετωπίζει την Ντριμ Τιμ και ο Πίππεν κρατάει (στο παιχνίδι των ομίλων) τον Κούκοτς στους 4 πόντους, παίζοντας μια σκληρή άμυνα, που εκνευρίζει τον Κροάτη. Λίγες μέρες αργότερα, στον τελικό για το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, ο Κούκοτς σημειώνει 16 πόντους και μοιράζει 9 ασίστ. Τζόρνταν και Πίππεν, δηλώνουν ότι ο Κούκοτς "θα πρέπει να σκεφτεί θετικότερ τη μετακόμισή του στο Σικάγο". Όντως, ο Κούκοτς δηλώνει πως "για μένα τέλειωσαν οι προκλήσεις στην Ευρώπη".
10. Στις 19 Ιουλίου 1993 ο Τόνι Κούκοτς, η σύζυγός του Ρενάτα και ο ενός έτους γιος του Μαρίν, ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού τους στο Χάιλαντ Παρκ του Ιλινόις. Λίγες καιρό μετά, ο Μάικλ Τζόρνταν σκορπίζει πανικό στο Σικάγο με την απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Οι αρμοδιότητες του Κροάτη κάνουν limit up, αλλά δε "μασάει". Σε 75 αγώνες της κανονικής περιόδου μετράει 10.9 πόντους, 4 ριμπάουντ και 3.4 ασίστ μέσο όρο.
11. Ημιτελικοί της Ανατολής, 13 Μαϊου 1994 με αντιπάλους τους Νιου Γιορκ Νικς... Θέλει 1.8 δευτερόλεπτα και το σκορ είναι 102-102. Ο Φιλ Τζάκσον καλεί τάιμ άουτ και δίνει εντολή να πάρει το τελευταίο σουτ ο Κούκοτς. Ο Σκότι Πίπεν νιώθει μια "σκοτοδίνη" και αντιδράει σαν μικρό παιδί. "Δεν μπαίνω στο παρκέ, αν πάρει το σουτ ο Κούκοτς" λέει ο Ινδιάνος, αλλά ο Φιλ Τζάκσον δε χαμπαριάζει από τέτοια τσαλίμια. Ο Κούκοτς παίρνει το σουτ, ευστοχεί και ο Πίπεν κοιτάει από τον πάγκο...
12. Προς τέλος της σεζόν 1995-96 και λίγο πριν τα πλέι οφ, το I am back είναι γεγονός και ο Τζόρνταν επιστρέφει. Ο Κούκοτς χάνει τη θέση του στη βασική πεντάδα, αλλά αυτό βγαίνει σε καλό. Οι Μπουλς κατακτούν τον τίτλο, με τον Κροάτη να έχει παίξει σε 61 παιχνίδια ως έκτος παίκτης και οι δημοσιογράφοι του ΝΒΑ τον τιμούν με το βραβείο του καλύτερου 6ου παίκτη, αφού οι μέσοι όροι των 13.1 πόντων, των 4 ριμπάουντ και των 3.5 ασίστ είναι στην τρίτη θέση πίσω από αυτούς των Τζόρνταν και Πίπεν.
13. Τα δύο επόμενα χρόνια κάποια προβλήματα τραυματισμών, μειώνουν τις συμμετοχές του, αλλά όχι κατά πολύ. Άλλωστε, η συμβολή του στην κατάκτηση και των αυτών των τίτλων είναι τεράστια, ειδικότερα τη σεζόν 1997-98, όπου ο Κούκοτς ξεκινάει βασικός στα 52 από τα 74 (που έπαιξε) ματς της κανονικής περιόδου και στα 17 από τα 21 των πλέι οφ. Στον 5ο τελικό με τους Τζαζ σκοράρει 30 πόντους, αλλά δεν ξεπεράνει το career high του που είναι 34.
14. Την αμέσως επόμενη σεζόν ακολουθεί η κατάρρευση της αυτοκρατορίας των Μπουλς, καθώς οι Τζόρνταν και Πίπεν λένε αντίο κι αφήνουν τον Κούκοτς μόνο του να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Εκείνος, ναι μεν είναι πρώτος σκόρερ, ριμπάουντερ, αλλά και πρώτος στις ασίστ, αλλά το Σικάγο πάει άπατο.
15. Επτά χρόνια μετά τη μεταγραφή του στους Μπουλς, γίνεται ανταλλαγή και πάει στη Φιλαδέλφεια, όπου παρά την εξαιρετική και θερμή υποδοχή που του επεφύλαξαν όλοι, δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στο παιχνίδι της ομάδας. Το καλοκαίρι του 2000 μένει ελεύθερος, αλλά λίγους μήνες μετά ο Κροάτης συμφωνεί και πάλι τους 76ερς και για 28 εκατομμύρια δολάρια βάζει την υπογραφή του σε ένα 4ετες συμβόλαιο. Όμως, πριν καν τελειώσει η χρονιά γίνεται ανταλλαγή και πηγαίνει στην Ατλάντα και τους Χοκς. Το αντίο στην ενεργό δράση το είπε από τους Μιλγουόκι και τους Μπακς.
16. Ο Κούκοτς λατρεύει την πατρίδα του και κάθε καλοκαίρι φροντίζει να πηγαίνει εκεί με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά του. Το γκολφ και το ψάρεμα αποτελούν κολλήματά του...
17. Μερικά από τα ψευδώνυμά του είναι τα "Κούκι", "Αράχνη του Σπλιτ", "Ροζ Πάνθηρας", "Σπέσιαλ Κ".
18. Μισεί το ψυχρό κλίμα, τους ουρανοξύστες και την κίνηση στους δρόμους. Παρόλα αυτά έμαθε να ζει στις ΗΠΑ και ουδέποτε μπήκε στον πειρασμό να επιστρέψει στην Ευρώπη για να κλείσει την καριέρα του. Το γεγονός, ότι το όνομά του συνδέθηκε κατά το παρελθόν με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ίσως και να πρόκειται για... όνειρα θερινής (και μεταγραφικής) νυκτός.
19. Για το κλασικό 7 στην πλάτη του έχει πει ότι "ήταν το νούμερο που απλά επέλεξα στην αρχή της καριέρας μου και κατάφερα να το έχω σε όλη τη διάρκειά της".
20. Όταν πετάει με τα αεροπλάνα δεν είναι και η καλύτερή του. Ειδικά στην προσγείωση αντιμετωπίζει μεγάλο φόβο...
21. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Κέβιν Σπέισι είναι οι αγαπημένοι του ηθοποιοί. Από ταινίες επιλέγει τις "Συνήθεις Ύποπτοι" και "Νονός".
22. Το τατουάζ με τον καρχαρία στο μπράτσο του υποδηλώνει το θαυμασμό του για το συγκεκριμένο ον, αλλά και το πάθος του με τη θάλασσα. Έχει δηλώσει, ότι αν δεν έπαιζε μπάσκετ θα ήθελε να είναι βιολόγος με αντικείμενο τη ζωή στη θάλασσα.
23. Σαν άνθρωπος έχει μεγάλη αίσθηση του χιούμορ και αρέσκεται στις πλάκες...
24. (Σ.σ.) Είναι ένας από τους πιο πλήρεις Ευρωπαίους παίκτες των τελευταίων δεκαετιών...
Ο κατάλογος των διακρίσεων
Πρωταθλητής Ευρώπης με τη Γιουγκοπλάστικα το 1989, το 1990 και το 1991
Πρωταθλητής Κόσμου με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας το 1990
Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας το 1989 και το 1991
Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας το 1988
Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 με την Εθνική Κροατίας.
Χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Κροατίας στο Μουντομπάσκετ το 1994.
Χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Κροατίας στο Ευρωμπάσκετ του 1995.
Πρωταθλητής στο ΝΒΑ με τους Σικάγο Μπουλς το 1996, το 1997 και το 1998.
Ρεκόρ στο ΝΒΑ: 34 πόντοι κόντρα στους Χιτ στις 4 Απριλίου 1996.
Καλύτερος 6ος παίκτης του ΝΒΑ το 1996.