Δεν θα βαλω τα μεγαλυτερα ολων των εποχων αλλα της τελευταιας 10-15 ετιας που προλαβα εγώ..
Τα πρωτα που μου'ρθαν στο μυαλο ειναι τα παραπάνω κ συνηδητοποίησα οτι όλες οι μεγαλες ομαδες που εφτασαν τελικους τα τελευταια χρονια ήταν ουσιαστικά ομαδες..ντουετων!! Με εξαιρεση βεβαια τους Πιστονς κ τους Νετς..
Αλλα σε γενικες γραμμες η ιστορια μας εχει διδαξει οτι.. αν παρεις δυο all star παιχτΑΡΑΔΕΣ κ τους δεσεις σε μια ομαδα εισαι για πρωτάθλημα..
Προσθεστε κ εσεις οποιον γουστάρετε κ παλιοτερους ακομα,κ εδω θα'μαστε να τα συζητάμε μην μεινουμε σε μια ψηφο δεν εχει αυτη τοση αξια..(εξαλλου ολοι τον Τζορνταν θα ψηφισετε.. )
Εγω εβαλα κυριως αυτα που θυμάμαι καταφεραν και διακριθηκαν κιολας φτανοντας τελικους ή ημιτελικους..Μπορουμε να προσθεσουμε κ αλλα λιγοτερο δημοφιλή..

Από τα σύγχρονα είναι το Τζόρνταν-Πίπεν, καθώς συνδύασαν διάρκεια και επιτυχίες, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο σε άμυνα-επίθεση.

Το Μαλόουν-Στόκτον έπαιται, όντας το πιο μακρόχρονο όλων των εποχών, αλλά όχι και το πιο πετυχημένο.

Το δίδυμο Σακίλ-Κόμπι θα συμπληρώσει την τριάδα μου, όπως θσ ήταν λογικό για ένα δίδυμο που μετρά 4 Τελικούς και 3 Τίτλους. Αν συμπαθιόντουσαν και λίγο και συζούσαν λίγο παραπάνω, θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη ψηλότερα.

Αυτά τα 3 θα τα τοποθετούσα και στα 10 όλων των εποχών. Τα υπόλοιπα:

Μάτζικ-Καρίμ: 5 πρωταθλήματα και 9 τελικοί, παίζοντας σε διαφορετικές θέσεις (μεγάλο συν). Το τρομακτικό είναι ότι ο Καρίμ είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει όταν ο Μάτζικ προστάθηκε στο ρόστερ της ομάδας. Για εμένα, μάλλον το Νο1.

Μπερντ-ΜακΧέιλ: Το μεγαλύτερο δίδυμο φόργουορντ στην Ιστορία. 3 Τίτλοι, 5 Τελικοί.

Ράσελ-Κούζι: Όχι τέλειο επιθετικά, αλλά υπεραρκετό για την έναρξη της δυναστείας των Σέλτικς.

Ράσελ-Χάβλιτσεκ: Ο μεγαλύτερος νικητής όλων των εποχών είναι ο μοναδικός που βλέπει το όνομά του εις διπλούν σαν το Νο1 της ομάδας, κι όχι άδικα. 7 χρόνια, 6 πρωταθλήματα, πιο ολοκληρωμένο από το προηγούμενο σε συνδυασμό άμυνας επίθεσης...

Τζαμπάρ-Ρόμπερτσον: Κάτι σαν Μάτζικ-Καρίμ σε αντιστροφή: Εδώ ο Καρίμ ήταν νεαρός και ο γκαρντ ήταν στα τελειώματά του.

Γουεστ-Μπέιλορ: Τρομερή παραγωγικότητα σε επίθεση, καλή άμυνα, αλλά η έλλειψη σέντερ που να κοιτά στα μάτια το Ράσελ άργησε 9 χρόνια...

Τόμας-Ντούμαρς: Υποτιμημένο σήμερα, αλλά οι 3 σερί Τελικοί, τα 2 σερί δαχτυλίδια και οι 5 σερί συμμετοχές σε τελικό Ανατολής τους ξαναφέρνουν στο προσκήνιο...

πολύ ωραίο Poll αλλά θα το ψάξω πρώτα πριν απαντήσω τις ερχόμενες μέρες..........

Εdit1: πρέπει να βάλεις και το φετινό δύδιμο Σακίλ-Γουέιντ

Παντως το διδυμο Ρικ Σμιτς-Ρετζι Μιλλερ ειναι απ'τα πιο αδικημενα, παρολο που ειχε κ διαρκεια,γιατι οι "κακομοιρηδες" αποκλειονταν συνεχεια στα ημιτελικα ή τους τελικους κ δεν καταφεραν να διακριθούν..Ειχαν κ την ατυχια κ εβρισκαν μπροστα τους τους Μπουλς..
ΝΑΙ βεβαια!!!Πως τους ξέχασα..? Αν κ πλαισιωνονταν παντα απο 1-2 παιχτες ακομα,όπως ο ο Dadley κ ο Mark Aguirre πιο μετα..Κ ημουν κ πολυ μικρος κ δεν τους πολυπρολαβα παρα μονο στη δυση τους.. (καλα Τον Dadley πχ καθολου..)

Όπως και τους Νικς και το αντίστοιχα υποτιμημένο δίδυμο Γιούιν-Όουκλεϊ (ή Γιούιν-Σταρκς, ανάλογα με τις προτιμήσεις σας).

βρήκα την οριστική μου απάντηση. Ψήφισα Σακίλ-Κόμπι καθώς ήταν από τους λίγους που πρόλαβα να καταλάβω όταν ήμουν μικρός, που κατέκτησαν 3 συνεχώμενα πρωταθλήματα και έχασαν στον ιστορικό τελικό της 4ης συνεχόμενης χρονιάς που ήταν φιναλίστ. Ψηφίσω γιατί αυτό το δύδιμο ήταν έτοιμο να κάνει ότι δν κατάφερε ο Michael Jordan με τους Μπουλς γιατί αποσύρθηκε μια χρονιά..............από εκεί άρχισε και ο μεγάλος καυγάς του Σακίλ-Κόμπι, που κατέλυξε στην μεταγραφή του Σακίλ στους Μαιάμι, αλλά ευτηχώς τελείωσε με μια συγκινιτική στιγμή που ο Σακίλ αγκάλιασε στην τεράστια αγκαλιά του τον Κόμπι, (νομίζω πριν αρχίσει ένας αγώνας εναντίον Μαιάμι-Λέικερς ή σε all star......κάποιος άμα ξέρει να μου πει παρακαλώ)και είπε: "Its time to meve on".....................

Διαλεγω Αντουαν Γουοκερ-Πολ Πιρς για τον εξης λογο... αναγεννησαν, εστω και για λιγο, τους σελτικς...

Και οσο για τα ζευγαρια, κανω ενσταση...
Απο ολα τα ζευγαρια μου ξυνιζουν δυο...

Γουεμπερ-Πετζα... Μην βαζεις τον γουεμπερ μαζι με τον πετζα... ο γουεμπερ ηταν ζευγαρι με τον γουιλλιαμς και μονο με αυτον... ασε που το σακραμεντο οταν εκανα την μεγαλη πορεια μεχρι τους τελικους της δυσης ηταν ΟΜΑΔΑ, δεν στηριχτηκαν σε ζευγαρια... και ο στογιακοβιτς τοτε δεν επαιξε σχεδον καθολου στα πλειοφ... και κακως γυρισε στους τελικους...

Νοβιτσκι-Νας? Υπηρχε και ενας παιχταρας, ο ηγετης για εμενα που λεγοτανε φινλει... και ο νας ηταν ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ στο νταλλας... αυτα τα αθλια πραγματα που εκανε δεν τα εχω δει απο αλλον πλειμεικερ... δεν θα τον ηθελα στην ομαδα μου... δεν τον γουσταρα καθολου στους νταλλας... απορουσα πως επαιζε μπασκετ αυτος ο ανθρωπος... και ακομα εχω αυτην την απορια...

Αληθεια... Νας η τερι?
Τεεεεεεεεεεεεεεεεεεεερι

Για το Σακραμεντο μαλλον εχεις δικιο,αλλα ειναι κ "δικος μας" ο Πετζα κ ειπα να τον τιμήσω..
Eνα ακομη αγαπημενο μου διδυμο:Τιμ Χαρνταγουει-Μουρνινγκ ιδιαιτερα τα δυο πρωτα χρονια οταν ο Τιμ επαιζε ακομη πολυ μεγαλο μπασκετ!!
αλλα δεν καταφεραν ποτε να διακριθουν για διαφορους λογους αποκλειονταν ειτε απο Νικς ειτε απο Μπουλς!

Χμμ.. Δεν νομιζω οτι οι Νικς ηταν ποτε ομαδα-διδυμο!Υπηρχε ο Γιουιν κ ο Σταρκς κ κ απο πισω ο Οκλει (δυσκολευομαι να ξεχωρισω αλλα ενα προβαδισμα το'χει ο Σταρκς..) κ κατα καιρους κ αλλοι παιχτες πολυ καλοι που πλαισιωναν οπως ο Ντερεκ Χαρπερ,μετα ηρθε ο Αλαν Χιουστον κ αλλοι..!
Βεβαια με την εννοια οτι εμειναν πολλα χρονια μαζι στην ιδια ομαδα κ ειχαν διαρκεια κ εζησαν επιτυχιες,ναι..

Υπάρχουν κι άλλα(πρόσφατα):

Γκαρνέτ - Μάρμπερι (αλλά δεν πάει παραπάνω γιατί το μεγάλο αφεντικό ήταν ο Γκουλιότα)
Μπάρκλεϊ - Κέβιν Τζόνσον(αυτοί πάνε και για παραπάνω αλλά δεν ξέρω κατά πόσο υπήρξαν αυτό που εννοούμε δίδυμο)
Ντάνκαν - Ρόμπινσον(μήπως υπάρχει ήδη; )

Σχετικά σύντομα όλα αυτά... Γι' αυτό κι εγώ ψηφίζω Iverson - Ρεντζιάς...

Από τις απαντήσεις που δίνονται, μάλλον θα πω Μαλόουν - Στόκτον, γιατί έχω την εντύπωση ότι είτε το δίδυμο των Bulls είτε αυτό των Lakers είχε μεγαλύτερη βοήθεια από τους υπόλοιπους παίκτες σε σχέση με αυτό των Jazz. Δεν αμφιβάλλω ότι οι Τζόρνταν - Πίπεν ήταν πολύ πιο αποτελεσματικοί και ότι οι Σακίλ - Κόμπυ είχαν τεράστιες δυνατότητες αλλά ο ορισμός του ντουέτου είναι Στόκτον - Μαλόουν.

Άντε μη βάλω Φώτση-Σόλομον(και Μπιούφορντ μαζί... ο Μπατίστ δεν τους πρόλαβε ε; )

Νομίζω το κορυφαίο δίδυμο ήταν το Τζόρνταν-Πίπεν και αυτό γιατί στην περίοδο της δυναστείας των Μπουλς αυτότο δίδυμο επισκίαζε τους πάντες. Τρομεροι οι Μαλόουν-Στόκτον, τρομεροί και οι Κεμπ-Πέιτον αλλά πόσες φορές έχασαν σε τελικούς απο τον Αιρ και τον Ινδιάνο; Πελάτες τους είχαν όλους αυτούς. Για σύγχρονα τέτοια δίδυμα θα έλεγα οτι ξεχωρίζουν τα Γουέιντ-Σάκαρος, Νας-Μάριον, ΜακΓκρέιντι-Γιάο και (το ΚΟΡΥΦΑΙΟ απ' όλα) Μπαρόν Ντέιβις-Τζέισον Ρίτσαρντσον.

Koρυφαίο το Ρίτσαρντσον-Ντέιβις; Ας περάσουν πρώτα έστω πλέι οφ.
Από τα τωρινά, θα ξεχωρίσω Σακίλ-Γουέιντ, τόσο λόγω επιτυχιών και συνεργασίας, όσο και γιατί είναι αστέρες που καλύπτουν καλά ο ένας τον άλλο, μιας και παίζουν σε ξεχωριστές θέσεις.

Σωστος αλλα μην ξεχνας οτι η δυση ειναι πολυ δυσκολη περιφερεια...


Ισως το κορυφαιο ζευγαρι σημερα...


Αντουαν Γουοκερ - Πολ Πιρς... κατα την γνωμη μου το κορυφαιο ζευγαρι τα τελευταια χρονια... εφτασαν τους σελτικς στους τελικους της ανατολης το 2002! Oποιος δεν εχει δει το 3o παιχνιδι των τελικων της ανατολης εναντιων των νετς εχει κανει μεγαλο λαθος...

όπως είπα να το πρωσθέσουμε αλλά δν βλέπω πολύ ασχολεία............

To Wade-Shaq ειναι το κορυφαιο αυτη τη στιγμη,αλλα κ το Μακρειντι-Μινγκ εχει ψωμι..

θες να πεις σε μερικά χρόνια έχοντας υπ' όψη και του χρόνου..........

Αν ξεπεράσουν και οι 2 τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετωπίζουν (ειδικά ο ΜακΓκρέιντι) τότε θα κάνουν πράγματα και θάματα μαζί. Ειδικά αν πάρουν και ένα καλό φόργουορντ να βοηθάει τον Γιάο μέσα στη ρακέτα (καλύτερο από τους Ζουάν Χάουαρντ και Στομάιλ Σουίφτ) θα χτυπάνε άνετα τελικό.

Ποτε δεν θα πανε μπροστα λογο του κινεζου... δεν εχει δικαιολογησει ακομα την επιλογη του στο νουμερο 1 του ντραφτ...


Μια χαρα παικτες ειναι και οι δυο... Τον σουιφτ τον ειχε ζητησει ο ιδιος ο μακγρειντι ενω ο χαουαρντ εκανε πολυ καλα παιχνιδια φετος... Αλλος πρεπει να την κανει...

Α ναι, ξεχάσαμε... δεν είναι αμερικάνος...

2 ψήφοι για το δίδυμο των Σέλτικς...
.......
......
και συνεχίζω
.......
.......

Δεν ειναι οτι δεν ειναι αμερικανος... Δεν εχει δικαιωσει την επιλογη του στο νο1 του ντραφτ ουτε στο ελαχιστο...

Ούτε στο ελάχιστο?

Αν ήμασταν στην πρώτη του σεζόν, θα συμφωνούσα, αλλά από τότε έχει ανέβει αρκετά, τόσο ώστε να δικαιολογεί τη θέση του στο...top5 του draft ας πούμε.
Ασφαλώς, το hype γύρω από το όνομά του είναι αδικαιολόγητο, λογικό όμως μέχρι ενός σημείο, δεδομένης της δημοτικότητάς του σε 1,5 δισεκατομύριο ανθρώπους αυτής της Γης.

To θέμα δεν είναι τί προσδοκίες έχει δικαιώσει, αλλά το πού μπορεί να φτάσει.
Φέτος, όμως, έχει μείνει στάσιμος ...

Για το νο1 ουτε στο ελαχιστο.Απο νο2 (αν και παρατραβηγμενο παλι...) μεχρι νο6 καλος ειναι...


Ο λογος που παιζει στα all-star...


Εδω εχει την δικαιολογια οτι παιζει συνεχως τα τελευταια 4χρονια σε ΝΒΑ και εθνικη κινας...

Αυτο ακριβώς!Συμφωνώ απολυτα!! Και με ενα καλο φοργουορντ(οπως ειπες) εχουμε να δουμε πραγματα..

Ξαναλεω πως καλος φοργουορντ υπαρχει και μαλιστα τον συγκεκριμενο τον ειχε ζητησει ο ιδιος ο μακγκρειντι... στρομαιλ σουιφτ το ονομα του...
Αλλος πρεπει να βελτιωθει παααααρα πολυ για να παει μπροστα το χιουστον... αυτος ο σχιζοματης... ο τσιν τσον τσιν

Ο Γιάο έκανε εξαιρετική χρονιά και αυτό αποδεικνύεται και απο τα στατιστικά του. Όταν ο ΜακΓκρέιντι ήταν αδύνατον να βοηθήσει λόγω των προβλημάτων με τη μέση του αυτός έπαιρνε την ομάδα στην πλάτη του και την οδηγούσε. Όσον αφορά τους φόργουορντ, καλός σκόρερ ο Χάουαρντ αλλά δεν είναι το βαρύ φόργουορντ που θα βοηθήσει (και θα γεμίσει τη ρακέτα) τον Γιάο (όπως γίνεται στο Μαιάμι με τον Χάσλεμ). Ο Σουίφτ είναι πολύ καλός αλλά (χωρίς να ξέρω το λόγο) δεν μου φαίνεται ότι βοηθάει ιδιαίτερα. Το ότι ήταν επιλογή του Τ-Μακ δεν μου λέει τίποτα.

1)Μαλόουν-Στοκτον
2)Κομπι-Σακιλ

Τζορνταν-Πιπεν φυσικα!

Eλατε τωρα... δεν ηταν ποτε ντουετο αυτοι...

1)Jordan-Pippen!!
και από ότι βλέπω ανερχόμενο (πιστεύω) : Wade-O'neal....

Τη τελευταια δεκαπενταετια κορυφαιο ειναι χωρις αλλο το διδυμο JORDAN - PIPPEN,με τον Κομπι και το ΣΑΚ να ακολουθουν.Αυτο φυσικα αν κρινουμε αποκλειστικα εκ του αποτελεσματος.

Η τυχη και ο AIR στερησαν ωστοσο ενα πρωταθλημα απο τη πιο αρμονικο δειγμα συνεργασιας ολων των εποχων στο ΝΒΑ:STOCKALONE.
Δωσανε αλλη διασταση στην εννοια του pick and roll,εναλλασοντουσαν εκπληκτικα στους ρολους οργανωτη-εκτελεστη ενω υπηρξαν και ειναι ακομα αχωριστοι εκτος γηπεδου.

H συχνοτητα με την οποια ακουστηκε το θρυλικο "STOCKTON TO MALONE" τη περασμενη δεκαετια αποδεικνυει του λογου το αληθες...

Αυτό που με εντυπωσιάζει (σε παγκόσμιο επίπεδο) στις αναφορές στο δίδυμο Στόκτον-Μαλόουν είναι ότι σε ατομική κλίμακα πρόκειται για δυο μάλλον υποτιμημένους θρύλους-ιδίως ο Μαλόουν, ο οποίος έχει πολλούς επικριτές, αλλά σαν δίδυμο σπανίως τους ξεχνούν στις αναφορές τους. Αξιοπρόσεκτο φαινόμενο.

Επειδή δεν τους πρόλαβα ιδιαίτερα, θα το θέσω ως ερώτηση: Το Ολάζουον-Ντρέξλερ, δεν ήταν δυνατό δίδυμο ή δε λειτουργούσαν τόσο ως δίδυμο;

Ψήφισα Στοκτον-Μαλοουν..

Το γνωστότερο δίδυμο όλων των εποχών με την πιο άψογη συνεργασία,για 18( ; ) χρονια έδιναν μαθηματα εκτέλεσης πικ'εν'ρολ..

Μπορει να μην είχαν την επιτυχια των Τζορνταν-Πιπεν αλλα αυτους δεν τους έχω τόσο σαν δίδυμο όσο ως ατομικά κορυφαιους+ότι τελικα δεν έχω καταλάβει πόσο καλός ήταν απο μονος του ο Πιπεν..

Ήταν πολύ καλό, αλλά θα ήταν σίγουρα καλύτερο αν ο Κλάιντ ερχόταν πιο νωρίς στο Χιούστον. Έμειναν μαζί 3,5 χρόνια, είχαν 1 πρωτάθλημα, 1 ακόμη φορά στους Τελικούς Δύσης. Καλός απολογισμός, αλλά μόνο δεδομένου του χρονικού διαστήματος.




Δες τη σεζόν 1993-94, καθώς και το ξεκίνημα της επόμενης. Ήταν legit All Star.
Ο Στόκτον κατάλαβες ποτέ πόσο καλός ήταν από μόνος του;

Η αλήθεια είναι πως όχι,αλλα είναι γνωστες οι αποψεις μου για τον Τζον!
Θυμαμαι πως όταν ο Τζορνταν εκανε τον μπειζμπολιστα ο Πιπεν τα πήγαινε μια χαρα ατομικά,όχι όμως και οι Μπουλς.

Για κάποιο λόγο δεν μου έρχετε να ψηφισω τους Τζ-Πιπ.

Στοκτον και Μαλοουν ήταν αυτοι που περισσοτερο συμπληρωναν ο ένας τον αλλον παρα οι Τζ-Πιπ.

Ο ένας δημιουργουσε ο αλλος τέλειωνε.Ο ενας ήταν αδυναμος ο άλλο δυνατος.Ο ενας κοντος ο άλλο ψηλος.Ο ένα έπαιρνε το ριμπ,την έδινε στον Στοκτον για να την ξαναπαραλάβει ακριβως ενα βήμα πριν το καλαθι.

Ο Τζορνταν ή ο Πιπεν,θα επαιρνε το ριμπ και με ενα coast-to-coast θα καρφωνε.

Στην πραγματικότητα, οι Μπουλς το '94 έκαναν 55 νίκες και έφτασαν τους Νικς στα 7 παιχνίδια στους ημιτελικούς της Ανατολής. Το '95 έπεσαν στο 50% πριν την επιστροφή του Εμ-Τζέη, αλλά αφότου είχαν χάσει και το Χόρας Γκραντ, που είχε πάει Ορλάντο.

Χμμ...Λάθος μου τότε όσον αφορα στην πρώτη χρονια..

Σε έπεισα τουλαχιστον πως Στοκτον-Μαλοουν συμπλήρωναν περισσοτερο ο ένας τον άλλον; :-)

Όπως το εννοείς, είναι σαφές πως αλληλοσυμπληρώνονταν περισσότερο, μιας και μιλάμε για δίδυμο κοντού-ψηλού, όπως και στην περίπτωση Μάτζικ-Καρίμ.

... Ή όπως Σάκαρος-Γουέιντ τώρα... ή όπως ακόμα καλύτερα, Αμάρε-Νας την περσινή χρονιά (2004-05).

Η

Η ψηφος μου στην συγκεκριμενη ψηφοφορια παει στους Τζορνταν-Πιπεν,λογω διαρκειας κ' 6 τιτλων.Με τα ιδια κριτηρια θεωρω 2η επιλογη τους Ματζικ-Τζαμπαρ,3η τους Μπερντ-ΜακΧεηλ,4η τους Σακιλ-Κομπε κ' 5η τους Τομας-Ντουμαρς.Το μακροβιοτερο κ' διασημο ντουετο Στοκτον-Μαλοουν,αν κ' τους εχω σε μεγαλη εκτιμηση,θα μπορουσα να τους παραλληλισω με ενα αγαπημενο ζευγαρι,σε εναν επιτυχημενο γαμο,διχως την δυνατοτητα ομως να μπορουν να κανουν παιδια!Απο τα ζευγαρια που τιθενται στην ψηφοφορια θα ελεγα οτι,το ζευγαρι Σακιλ-Πενι,αν εμενε σε βαθος χρονου μαζι(Ηταν κ' περιπου συνομιληκοι),θα κυριαρχουσαν.Στο ζευγαρι Ντανκαν-Ρομπινσον,αν κ αυτο ειχε ενα βαθος 5ετιας τουλαχιστον(Αν ηταν ο ναυαρχος νεοτερος-παραγωγικος),θα μιλαγαμε για ισως το καλυτερο διδυμο ψηλων που θα ειχε εμφανιστει ποτε.Τον ιδιο τιτλο θα διεκδικουσε κ με περισσοτερες πιθανοτητες απ'το προηγουμενο ζευγαρι,οι Σακιλ-Ουεμπερ,αν παιζαν μαζι κ δεν καναν την τραμπα οι Ορλαντο με τους Ουωριορς με τους Ουεμπερ κ Πενι.Ενδιαφεροντα ζευγαρια που δεν ειδα στην ψηφοφορια,ηταν οι Τζονσον-Μουρνιγκ στους Χορνετς(Μεγαλη τους ανοησια που δεν καταφεραν να τους κρατησουν),οι Μπαρκλει-Τζονσον στους Σανς,οι Μουρνιγκ-Τιμ Χαρνταγουει στους Χιτ,οι Πραις-Ντοχερτυ στους Καβαλιερς,οι Ερβινγκ-Μοουζες Μαλοουν στα τελειωματα τους στους Σιξερς,οι Ριτσμοντ-Μαλιν(Συν τον Τιμ Χαρνταγουει.Επι ευκαιριας θεωρω καλη ιδεα για τοπικ για κορυφαιες 3πλετες!)στους Ουωριορς,οι Πορτερ-Ντρεξλερ στους Μπλειζερς,οι Κιντ-Κιτλς στους Νετς,οι Μαρμπερι-Γκαρνετ στους Τιμπεργουλφς,οι Πειτον-Αλλεν στους Σονικς,οι Σακιλ-Ουειντ στους Χιτ,οι Μπιλαπς-Χαμιλτον στους Πιστονς,οι Αιβερσον-Καρμελο στους Ναγκετς,Αμαρε-Νας στους Σανς,οι Γκαρνετ(και ενας εκ των Αλλεν,Πιρς.Επιμενω για 3πλετες!)κ' Ντανκαν-Τζινομπιλι(Με 3 κουπες μαζι?Αν ναι,τοτε πλασαρονται στην 1η 5αδα!)

Δε βλέπω όμως να ανέφερες κανένα δίδυμο από τους Σέλτικς των 60'ς και γενικώς κανένα πριν τη δεκαετία του '80. Εκτός κι αναφέρεσαι μόνο σε δίδυμα που έχεις δει να παίζουν.

Ακριβως.Εχω αποψη κ αυτην μπορω να καταθεσω απο το 80' κ' μετα.Πριν τα 80',εχω διαβασει,εχω ακουσει αλλα δεν εχω δει!Για αυτο θα προσπαθησω να το επισημαινω..

Oσκαρ Ρομπερτσον μαζι με Τζαμπαρ.Το δυσαρεστο ειναι οτι ο μεγαλος Βig O στο Σινσινατι εκανε τα οργια,στο Μιλγουοκι αυτος ηταν στην δυση της καριερας ανω ο Τζαμπαρ ξεκηνουσε την legendary καριερα του.Επειστεγασμα το πρωταθλημα το 1971 απο τους Μιλγουοκι Μπακς.Και δευτερο αγαπημενο ντουετο Σαμπσον και Ολαζουον.Κριμα για τον Σαμπσον ο θεος του εδωσε ταλεντο να ειναι 2.26 και να κατεβαζει την μπαλα για πλακα ο παιχταρας.Αλλα οι τραυματισμοι μας εκαναν να τον χασουμε συντομα.Του εχω πιο πολυ αδυναμια ακομα και απο τον Χακιμ παραπανω.

Τζόρνταν-Πίππεν Πάντως όλα τα δίδυμα που παραθέτονται ήταν φωτιά!!!

Ψηφίζω Stockton-K. Malone αν και οι Jordan-Pippen ήταν σαφώς πιο επιτυχημένο δίδυμο (σε ό,τι αφορά τους τίτλους που πήραν), αλλά οι δύο παιχτάρες των Jazz ήταν το τέλειο ντουέτο ψηλού-κοντού........άσε που τους έχω για κάποιο λόγο και αδυναμία.

Για συναισθηματικούς λόγους θα ψήφιζα Χακίμ-Κλάιντ (με το φοβερό τους κατόρθωμα να κερδίσουν τίτλο ερχόμενοι από το νούμερο 6 της Δύσης) αλλά αντικειμενικά και θεωρώντας πως αντιπροσωπεύουν την έννοια της αλληλοσυμπλήρωσης μέσα στο παρκέ θα ψηφίσω Στόκτον-Μαλόουν (εδώ κόντεψε το pick&roll να μετονομασθεί σε Stockton-Malone από τους σχολιαστές τον ΝΒΑ)

Ρετζι Μιλλερ-Ρικι Σμιτς στην Ιντιανα,Γκλεν Ρομπινσον-Ρει Αλλεν στους Μπακς,Αλεξ Ινγκλις-Κικι Βαντεγουει στους Ναγκετς,Τομ Τσειμπερς-Ντειλ Ελλις στους Σονικς,Μπερναρντ Κινγκ-Τζεφ Μαλλουν στους Μπουλετς,Πειτον-Κεμπ στους Σονικς,Ντομινικ Ουιλκινς-Μοουζες Μαλλοουν στους Χωκς,Αιζαια Ραιντερ-Κριστιαν Λειτνερ στους Γουλφς.ΕΡΩΤΗΣΗ:Ο Μαρκ Αγκουαιρ,συνυπηρξε με τον Ρολαντο Μπλακμαν στους Μαβερικς,προτου μεταφραφει στους Πιστονς..αν ναι,τοτε κ αυτο το ντουετο..

Φυσικά και συνυπήρξαν, και για πολλά χρόνια μάλιστα. Οι Μαβς ήταν από τις καταπληκτικές δυτικές ομάδες που επισκίασαν αφενός οι Λέικερς αφετέρου οι μάχες της Ανατολής. Μιας και το 'φερε η κουβέντα, όταν ψάχνετε για DVD με κλασικές μονομαχίες του ΝΒΑ, προσέξτε ότι στην κατηγορία "80'ς" συνήθως λείπουν σχεδόν ολοκληρωτικά οι αγώνες της δυτικής περιφέρειας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο 5ος τελικός Δύσης του '86...

H αληθεια ειναι οτι δεν το θυμομουν καλα.Καταπληκτικος επιθετικος παικτης ο Αγκουαιρ,ο οποιος ''μεταφορφωθηκε'' στους Πιστονς,αποδεχομενος μειωμενο ρολο σε σχεση με την παρουσια του στους Μαβς,προκειμενου να κατακτησει το πολυποθητο δακτυλιδι που ηθελε...(Μεγας ο Ντειλι στην πειθω του..)και αυτος κ ο Βινι ''μαικρο-γουειβ'' Τζονσον,που ηταν μπακ απ στο μπακ-κορτ των Πιστονς,ανετα παιζαν βασικοι τοτε στις περισσοτερες ομαδες του ΝΒΑ..

Μαλόουν-Στόκτον
Στόκτον-Μαλόουν

Γιατί ήταν δίδυμο κοντά δύο δεκαετίες...
αναπτύχθηκαν μαζί και φτιάξανε μια ομάδα μαζί...
συμπληρώνατε ο ένας τον άλλον τέλεια...
σαν ζευγάρι.

μπορεί ο Πίπεν με τον Μαικλ να ήταν καλύτεροι (ίσως παίχτες) αλλά δε μπορείς να τους πεις δίδυμο απλά πολύ καλούς συμπαίχτες ...

ενώ δυστυχώς όταν ο Μάτζικ πήγαινε στην ουσία ο Τζαμπάρ έφευγε...