Εκεί που όλα έδειχναν να έχουν μπει στον δρόμο τους, μία είδηση έρχεται και πάλι να ταράξει τα νερά στην ΑΕΚ. Ο Πολ Μακ Φέρσον βρέθηκε θετικός σε χρήση ινδικής κάνναβης, σε έλεγχο ντόπινγκ που υποβλήθηκε τις προηγούμενες ημέρες και πλέον στην Ένωση αναζητούν ήδη τον αντικαταστάτη του, με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή να πονοκεφαλιάζει έντονα καθώς οι διαθέσιμες λύσεις είναι λιγοστές πλέον στην ευρωπαϊκή αγορά.


Οι άνθρωποι της ΑΕΚ ειδοποιήθηκαν το μεσημέρι της Παρασκευής για τα αποτελέματα του ελέγχου ντόπινγκ και όπως ήταν φυσικό έπεσαν από τα σύννεφα. Ο Πολ Μακ Φέρσον βρέθηκε θετικός σε ινδική κάνναβη και έτσι η Ένωση ψάχνει ήδη τον αντικαταστάτη του. Τα χρονικά περιθώρια φυσικά έχουν στενέψει αρκετά καθώς την δεδομένη στιγμή, οι λύσεις στην ευρωπαϊκή αγορά είναι ελάχιστες.

Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής τώρα είναι υποχρεωμένος να ξεκινήσει και πάλι το σαφάρι για ανεύρησε παίκτη, την στιγμή μάλιστα που το μπάτζετ της ΑΕΚ δεν δείχνει ικανό να προσελκύσει κάποιον παίκτη υψηλής αξίας

πηγη www.sportime.gr


Αυτο μας ελλειπε τωρα... Δυστυχως Δεν νομιζω οτι θα μπορεσουμε να βρουμε κατι αξιολογο στην αγορα

πίκρα...
δε μπορούσε να πιάνανε ντοπέ τον Σκοτ ;

Αυτο της ελειπε τωρα της ΑΕΚ....

Λογικα ο αντικαταστατης του δεν θα προλαβει την πρεμιερα με Πανελληνιο.

smoke weed everyday!φαινοταν αλητακος αυτος..με μας ολο τσαμπουκαλευοταν..να σας πω και την αληθεια δεν μου πολυαρεσε καθως το μονο που μπορουσε να κανει ειναι να πηδαει..

Αν δε μπορέσει να βρει κάτι αξιόλογο γιατί δεν τον περιμένει??

Για ινδική κάνναβη δε νομίζω να τιμωρείται περισσότερο από 1-1μιση μήνα...

Κάθε μέρα σκέφτομαι πόσο ηλίθιος είμαι»

28/9/2006

Η αυτοκριτική είναι αρετή. Σπάνια μεν, πολύτιμη δε... Μέσα από μία συγκλονιστική κατάθεση-ομολογία εκ βάθους καρδιάς στο Sportime.gr, ο Χρήστος Ταπούτος αποδεικνύει ότι ποτέ δεν είναι αργά. Μέσα από μία μοναδική εθελούσια αυτοδιαπόμπευση, ο άνθρωπος που κάποτε τον αποκάλεσαν (δικαίως) ο Ελληνας Τόνι Κούκοτς, αλλά εξελίχθηκε σε περιπλανώμενο θίασο, πείθει τους πάντες ότι ...αναστήθηκε. Και το ελληνικό μπάσκετ, που τόσα στήριξε πάνω του, δικαιούται να ελπίζει. Ότι, ναι, υπάρχει μία πιθανότητα να ξαναβρεί το δικό του (χαμένο επί χρόνια στην άβυσσο της ψυχής του), Τόνι Κούκοτς. Διότι, αυτά τα προσόντα, είναι κρίμα να πάνε χαμένα. Και ίσως να μην πάνε τελικά.
Με τον συγκεκριμένο τύπο οι συνομιλίες μας ήταν τόσο σπάνιες όσο οι φοίνικες στην έρημο Σαχάρα και πάντα για λόγους τηλοψίας, έπειτα από αγώνες. Κι όμως, η συνομιλία που ξεκίνησε διστακτικά, λόγω του πρότερου έντιμου μα εσωστρεφή βίου του, εξελίχθηκε σε μία από τις πιο συγκλονιστικές συνεντεύξεις της μικρής δημοσιογραφικής διαδρομής του υπογράφοντος, ο οποίος, τη στιγμή που κοπανούσε τα πλήκτρα της συσκευής του, δεν είχε υπολογίσει ότι, απλά, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Και πως όταν ...στεγνώσει, αν μη τι άλλο, θα στυλώσει τα πόδια δυνατός, διότι, διάολε, ναι, ακόμα και σε διάστημα λίγων εβδομάδων, ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει. Να γίνει αγνώριστος.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, ιδιαίτερα όταν ο συνομιλητής, με έναν ειλικρινά, ανατριχιαστικό τρόπο, φροντίζει να αναδεικνύει τον πλούτο της εμπειρίας, που δεν εξαγοράζεται ούτε με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου, αλλά κυρίως της πολυτιμότερης αρετής του ατόμου. Της αυτοκριτικής. Όρκο ότι αυτός ο ζερβοκουτάλας, θα προλάβει την ιστορία που δεν κατέγραψε με την δική του πένα εγκύρως και εγκαίρως, δεν παίρνουμε. Ούτε πρόκειται να του επιδαψιλεύσουμε στείρους τίτλους τιμής, σαν κι αυτούς που επί χρόνια πότιζαν τα αυτιά του, τα οποία εν τέλει βούλωσαν, με αποτέλεσμα να μην ερεθίζεται καν από τα ...εκ των έξω προειδοποιητικά και ηχηρά κελεύσματα.
Ωστόσο, μετά λόγω γνώσεως, που (ελπίζουμε ότι και για εσάς) θα επιβεβαιωθεί ευθύς αμέσως, καλωσορίζουμε (ξανά), με μοναδικό αίσθημα ευτυχίας, τον Χρήστο Ταπούτο στην κοινωνία του ελληνικού μπάσκετ. Ο Χρήστος Ταπούτος ... «πέθανε», ο Χρήστος Ταπούτος, όμως ζει, τροχοδρομώντας τις σκέψεις και τον χαρακτήρας του στις ράγες που του έστησαν τα μηνύματα τα οποία εξέλαβε από τα χρόνια (όσο και συνηθισμένα εσχάτως) μνημόσυνα του ανεκμετάλλευτου (και σπάνιου, επίσης όπως οι φοίνικες στην έρημο Σαχάρα) ταλέντου του.
«Πλέον δεν πετάω στα σύννεφα»
«Έλα, γιατί με κατηγορείς; Αρνήθηκα ποτέ να σου μιλήσω;» ήταν η απάντησή του όταν, επιχειρώντας να ανιχνεύσουμε το έδαφος μετά το buzzer beater τρίποντο νίκης που πέτυχε κόντρα στον Αρη, τον ρωτήσαμε αν έχει πραγματική διάθεση, επιτέλους, να μιλήσει. Στόχος μας: Να ξεκλειδώσουμε την ψυχή του ανθρώπου, που, πλησίασε περισσότερο από κάθε άλλον ευρωπαίο (λόγω ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, αντίληψης και κορμιού) το πρότυπο του Τόνι Κούκοτς, αλλά για πολλά χρόνια στην πορεία, λειτουργούσε σαν ...κούκος με τις γνωστές συνέπειες.

Πολύ γρήγορα μπήκε στο νόημα, πάντως και με λίγα λόγια άρχισε το ρεσιτάλ... «Άσε τα εσώψυχα και τα παρεμφερή. Δεν νομίζω ότι είναι ώρα για τέτοια. Το μόνο που εύχομαι είναι να συνεχιστούν οι καλές εμφανίσεις και τίποτα περισσότερο. Και τι έγινε δηλαδή; Επειδή έβαλα ένα τρίποντο, ή επειδή έπαιξα ένα καλό ματς έγινα ξαφνικά παικτάρα; Όχι βέβαια. Φίλε, πλέον, ξέρω ποιος είμαι και που βρίσκομαι. Δεν πετάω στα σύννεφα, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος. Πάμε λοιπόν να μιλήσουμε γενικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα, είμαι στη διάθεσή σου».
«Επιδίωξα την μεταγραφή μου στην ΑΕΚ»
Με δεδομένη την εκ μέρους του ώριμη προσέγγιση της κατάστασης συμφωνήσαμε, με μία αίσθηση ευχάριστης έκπληξης να πλημμυρίζει τις διαθέσεις μας. Ακολούθως προέκυψε ο απόλυτος αιφνιδιασμός... «Ξέρω πολύ καλά που ήρθα να παίξω και έκανα την επιλογή μου με απόλυτη γνώση. Θα σου πω μάλιστα ότι επιδίωξα με κάθε τρόπο τη μεταγραφή μου στην ΑΕΚ. Είναι η ομάδα που αγάπησα ειλικρινά και πάντα μετάνιωνα για την απόφασή μου να φύγω πριν από δύο χρόνια. Ήταν δικό μου λάθος, το ομολογώ, αλλά παρόλα αυτά πάντα πίστευα (και τώρα το επιβεβαιώνω) ότι μόνο στην ΑΕΚ συνάντησα ανθρώπους που με αγαπούν, θέλουν το καλό μου με σέβονται και πάνω απʼόλα δεν με θεωρούν αποξηραμένο».
«Ήμουν χαζός...»
Το κεφάλαιο ΑΕΚ δεν ολοκληρώνεται, αλλά η συνέχεια είναι πραγματική συγκλονιστική... «Μην περιμένεις να εκτοξεύσω κατηγορίες προς ...αλλότριες δυνάμεις. Ούτε Δον Κιχώτης θα γίνω, μήτε ...Ghost buster. Οτιδήποτε συνέβη μέχρι τώρα με την πάρτη μου, είναι αποκλειστικά και μόνο δική μου ευθύνη. Τα μυαλά μου ήταν στον αέρα. Είχα ξεφύγει τελείως. Πέταγα στα σύννεφα, δεν καταλάβαινα τι μου γινόταν. Ξέρεις, όμως κάτι; Ήμουν μικρός και αυτή είναι η μοναδική δικαιολογία που έχω. Δυστυχώς, τότε, είχα πολύ κακούς συμβουλάτορες... Επαναλαμβάνω ότι δεν αποσύρω την ευθύνη από πάνω μου, αλλά εκείνη την περίοδο, που το μυαλό δεν είχε πήξει, νόμιζα ότι με μια-δυο κουτσοεπιτυχίες, θα έπιανα τον παπά από τα αρχ... Και είμαι σίγουρος ότι δεν θα είμαι ο τελευταίος. Ειλικρινά το απεύχομαι, αλλά είμαι τόσο σίγουρος, όσο ο θάνατος, ότι φαινόμενα αιθεροβάμονα Ταπούτου, θα επαναληφθούν άπειρες φορές στο μέλλον. Τότε, όμως, είναι που σε θέλω μάγκα μου ...συμβουλάτορα. Να διαπιστώσεις ότι ο δικός άνθρωπος, αυτός που υποτίθεται ότι αγαπάς, τα έχει χάσει τελείως. Την ψώνισε, δε βλέπει μπροστά του και νόμιζε ότι έγινε σπουδαίος, πριν καν σκάσει μύτη από το τσόφλι. Που ήσουν τότε ρε μπαγάσα; Ξέρω φίλε τι έγινε... Είχα κακούς συμβούλους, τύπους που ήταν δίπλα σου απλά και μόνο για να κοιτάξουν την πάρτη τους και να βγάλουν φράγκα. Μόνο αυτό τους απασχολεί. Ήμουν κι εγώ χαζός όμως, διότι τους άκουγα, διάβαζα τα λόγια τους και τα πίστευα σαν ευαγγέλιο».
«Αντί είσαι εκεί, κάθεσαι στον καναπέ σου και ξύνεσαι...»
Η συζήτηση, όπως γίνεται αντιληπτό, αποκτά ένα νέο κι άκρως γοητευτικό ορίζοντα... Μέχρι πρότινος, για την κοινή λογική του Ελληνα μπασκετάνθρωπου οι λέξεις Ταπούτος και αυτοκριτική ήταν εχθρικές η μία ως προς την άλλη. Η απλή εκφορά του λόγου του και ίσως ένα ψήγμα εμπιστοσύνης, ή οικειότητας (που ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχε), δημιουργεί χώρο αναζήτησης. Όχι μέσω δημοσιογραφιών περικοκλάδων και επιτήδευσης, αλλά με τη γλώσσα που ο Ταπούτος, τελικώς, ξέρει πολύ καλά να εκφέρει. Τη γλώσσα της ειλικρίνειας και της αλήθειας
«Τι με ρώτησες; Αν έχω αισθανθεί ποτέ μαλάκας τα τελευταία χρόνια; Η απάντηση είναι ότι αισθάνομαι μαλάκας κάθε μέρα. Ολοένα και περισσότερο. Για αυτό και αποφάσισα να πάψω πλέον να είμαι. Διότι ήμουν. Και μεγάλος μάλιστα. Μέσα από την καρδιά μου θα σου πω κάτι... Με τις επιτυχίες που είχε η εθνική ομάδα πέταξα στα σύννεφα. Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Αλλά τα παιχνίδια τα έβλεπα με το ζόρι. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ... Προς Θεού, μην σκεφτείς κάτι κακό. Με τον ηλίθιο τον εαυτό μου τα έβαζα. Ξέρεις τι έλεγα στον εαυτό μου; «Μαλάκα Ταπούτο. Αντί είσαι εκεί, κάθεσαι στον καναπέ σου και ξύνεσαι... Ηλίθιε! Πόσο βλάκας πρέπει να ήσουν όλα αυτά τα χρόνια;».
«Έχω αλλάξει...»
Όπως η αγάπη, έτσι και η ειλικρίνεια θέλει δύο για να ζεσταθεί, για αυτό και έπειτα από την προηγούμενη ομολογία, αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε ολοκληρωτικά τη στάση αναμονής και η κουβέντα έγινε σε επίπεδο καρδιάς πλέον... «Πραγματικά με στεναχωρεί που ο κόσμος δεν έχει σχηματίσει την καλύτερη εντύπωση για εμένα. Κι ο μοναδικός που ευθύνεται για αυτό είμαι εγώ. Τώρα, πλέον, βρίσκομαι σε διαδικασία αναζήτησης των αιτιών. Το σίγουρο είναι ότι η φάτσα μου γενικώς, είχε ένα πρόβλημα. Ήμουν απόμακρος κι εσωστρεφής. Απομονωμένος. Αντικοινωνικός. Αλλά κατάλαβα πια το έγκλημα που διέπραττα απέναντι σε όλους, αλλά, βασικά απέναντι στον εαυτό μου. Με βεβαιότητα, σου λέω ότι έχω αλλάξει πλέον. Είμαι άλλος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν μπορώ να προλάβω το χρόνο πια, αλλά ξέρω ότι πλέον είμαι αυτός που ήμουν πάντα στην προσωπική ζωή μου. Αλλά το έκρυβα. Ρε συ, ναι, τώρα χαμογελάω κιόλας. Αχ και να ʽξερες πόσο σημαντικό είναι αυτό για εμένα. Άλλος άνθρωπος σου λέω, άλλος άνθρωπος. Και πρόσεξέ με... Ευτυχισμένος άνθρωπος πια».
«Μπορώ να προλάβω την ιστορία»
Και με τεράστια διάθεση να προλάβει το χρόνο που του ξέφυγε, προσθέτουμε εμείς... «Ναι, πιστεύω ότι μπορώ να προλάβω την ιστορία. Αλλιώς, πίστεψέ με θα τα είχα παρατήσει. Είμαι ακόμα μικρός και δεν με πήραν τα χρόνια. Ρε, ξέρεις τι έκανα εναντίον του Άρη; Τρεις φορές βούτηξα στο παρκέ για να σώσω μία μπάλα. Θυμάσαι ποτέ τον Ταπούτο να βουτάει στο γήπεδο; Ασε, μην κουράζεσαι... Θα σου εγώ: Όχι, βέβαια. Γιατί; Ελεγα μέσα μου, σιγά μην κάνω εγώ βουτιά για να σώσω μία μπάλα. Βρε δε με αφήνετε στην ησυχία μου... Αυτό έκανα φίλε. Ναι, αυτό σκεφτόμουν εγώ, ο εγκληματίας. Αλλά, αυτό είναι... Μέσα από αυτή τη διαδικασία έφαγα πολλά σκατά, έσπρωξα τον εαυτό μου στον βούρκο και τώρα είμαι έτοιμος για όλα, χωρίς να φοβάμαι τίποτα. Όλο το καλοκαίρι, έκανα αμέτρητες συνομιλίες με τον εαυτό μου. Και αποφάσισα ότι ...φτάνει! Αρκετά με τη ηλιθιότητα που με έδερνε. Έβλεπα γύρω μου παίκτες να κάνουν καριέρα και άφηνα το τρένο να φεύγει, χωρίς να κάνω έστω κι ένα βήμα για να το καβαλήσω. Παίκτες, με πολύ λιγότερα προσόντα, από αυτά που έχω εγώ. Αλλά, ναι, έχω προσόντα, τέτοια, που ίσως δύσκολα να προσφέρει ο Θεός απλόχερα σε ένα κορμί, αλλά τι να το κάνεις, αν δεν έχεις τα πιο βασικά από όλα; Την καρδιά και τη σοβαρότητα. Χαράμι πάνε. Έτσι, έγινε μία ολόκληρη εσωτερική διεργασία και πλέον, νομίζω ότι είμαι στο σωστό δρόμο. Τουλάχιστον, εγώ νιώθω ευτυχισμένος, κάτι που μου είχε λείψει πάρα πολύ. Δεν ασχολούμαι με τους άλλους, κάνω την προπόνησή μου, ακούω τον προπονητή μου κι αν θέλει κάποιος να με χτυπήσει... γούστο του και καπέλο του, δεν θα του κάνω το χατίρι».
«Τώρα ξέρω πώς να χειριστώ τις καταστάσεις»
Στην ολική επαναφορά του, μεγάλο ρόλο παίζει και η αποκατάσταση του προφίλ του... «Ναι, ναι, πλέον θέλω να είμαι πιο κοινωνικός. Στο παρελθόν έκανα μεγάλα λάθη, λόγω ηλικίας, λόγω του κλειστού χαρακτήρα μου και των χαμηλών τόνων που ήθελα να ακολουθήσω. Μου κόστισε... Πλέον, μπορώ να αναγνωρίζω καταστάσεις. Για παράδειγμα, ήδη από σήμερα, άρχισαν να με πολιορκούν άνθρωποι, δημοσιογράφοι, που πριν μερικά χρόνια με αποθέωναν και μετά με έθαβαν σαν σκουπίδι κάτω από τη Γη. Τότε, τους πίστευα. Όχι πια. Που ήταν όλοι αυτοί, όταν ο Ταπούτος έτρωγε σκατά λόγω των επιλογών του; Εξαφανισμένοι! Όταν ήμουν 18 χρονών παικταρά με ανέβαζαν, παικταρά με κατέβαζαν και στα δύσκολα με γ.....ν. Ο Ταπούτος, πάντως, τώρα είναι διαφορετικός άνθρωπος. Δεν ήμουν ποτέ του ...σαλιαρίσματος, αλλά τελικά ένα πιο ελαφρύ προφίλ είναι απαραίτητο, χωρίς βεβαίως, να κάνω υπερβολές και να υποχρεώσω τον κόσμο να πει... «Πάλι αυτός μπροστά μας;». Χωρίς να γίνω κουραστικός εννοώ. Η διαφορά είναι ότι σήμερα ξέρω πώς να χειριστώ αυτές τις καταστάσεις, ενώ τότε δεν γνώριζα και κανείς δεν μου έδειξε το σωστό δρόμο για να διαπιστώσω τα λάθη μου».
Μετά από όλα αυτά, τι επίλογο μπορεί να γράψει κανείς. Τίποτα! Μόνο να βγάλει μέσα από την καρδιά του: Καλώς σε (ξανα)βρήκαμε Χρήστο Ταπούτο!







--------------------------------------------------------------------------------
Χρησιμοποιείτε Yahoo!

Πόσες φορές θα το ποστάρουμε αυτό άραγε?

Έχει ήδη μπει σε δύο σημεία στο φόρουμ...

έλα ντε...
και τι σχέση έχει με τον ΜακΦερσον ;;

Οπως το βλεπω εγω....επειδη στην κατασταση που ειναι η ΑΕΚ αυτη τη στιγμη εχει αναγκη απο ενα ξενο
αμεσα να βοηθησει στις αγωνιστικες υποχρεωσεις.Αν συνυπολογισουμε και την κατασταση που βρισκεται ο
Σκοτ,η ΑΕΚ κατεβαινει χωρις αμερικανους στην ουσια στο πρωταθλημα.

αν ο Αλεξανδρής πιστευει πολύ στον Μακφέρσον, το ιδανικό θα ήταν να ερχόταν κάποιος για ένα μήνα μέχρι να λήξει η τιμωρία. Αυτά όμως στη σημερινή ΑΕΚ δε γίνονται για πολλούς λόγους.

Moy aresei o McPehrson omos me tetis blakies ti na ton kanoume!Polla amerikanakia pairnoyn kannabi ti ginetai?Akousa pantos pos o Aleksandris den einai ikanopieimenos apo ton Scott (pios to perimene auto?) kai psaxnei gia allon psilo!