Με ενδιαφέρει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ το τακτικό κομμάτι του αθλήματος αλλά δυστυχώς ξέρω ελάχιστα, ή μάλλον...τα πολύ βασικά.

Μιας και είναι επίκαιρη η άμυνα ζώνης είπα να ανοίξω το τόπικ αυτό και να συζητήσουμε για τις μορφές της άμυνας αυτής. Σκέφτηκα ότι μπορούμε να έχουμε κάτι σα βάση δεδομένων, αν σας αρέσει η η μορφή ας προσθέτει/διορθώνει/αφαίρει ο καθένας ότι κρίνει. Κάνω την αρχή με τις δύο πιο συνηθισμένες και εύκολες:

Όνομασία: 3-2 (3 μέσα, 2 έξω)
Πλεονεκτήματα: Δυσκολεύει το inside game - Περισσότερα ρημπάουντ
Μειονεκτήματα: Πολλά και σχετικά ελεύθερα μακρυνά σουτ

Όνομασία: 2-3 (2 μέσα, 3 έξω)
Πλεονεκτήματα: Λιγότερα και με μεγαλύτερη πίεση σουτ - Περισσότερες ευκαιρίες για αιφνιδιασμούς
Μειονεκτήματα: Αδυναμία μέσα στη ρακέτα - Λιγότερα ρημπάουντ

βασικά ανάποδα είναι. το πρώτο νούμερο δείχνει τους έξω και το δεύτερο τους μέσα

επίσης, οι ζώνες γενικά χρησιμοποιούνται (σε όλες τους τις μορφές) είτε για να προφυλαχθούν παίχτες (απο φάουλ ή κούραση) είτε για να καλυφθούν αμυντικές αδυναμίες είτε γιατί ο αντίπαλος ειναι ομάδα πολύ αθλητική ή έχει καλό παιχνίδι στο low post χωρίς αυτό να συνοδεύεται από καλούς σουτέρ. εξαρτάται και από την ομάδα και τους παίχτες/προπονητές βέβαια. πχ. όταν η Ελλάδα έπαιξε ζώνη ενάντια στις ΗΠΑ,έδωσε αρκετά σουτ και δέχτηκε αρκετά τρίποντα, όμως έκλεισε την ρακέτα, έγινε το αφεντικό στα ριμπάουντ, ξεκούρασε τους παίχτες (ουσιαστικά ΔΔ,Παπαλουκάς,Σπανούλης βγάλανε όλο τον αγωνά χωρίς να πέσει η αποδοσή τους λόγω κούρασης) και είχε περισσότερη ενέργεια να βγάλει στην επίθεση. από την άλλη όταν ο Ολυμπιακός του Γκέρσον φέτος έπαιζε ζώνη ούτε τα ριμπάουντ έλεγχε, ούτε έκοβε τις διεισδύσεις και το inside game και τα σουτ των αντιπάλων ήταν όλα ελεύθερα. περίσσοτερο εξαρτάται δηλαδή από την φιλοσοφία της ομάδας και λιγότερο από την μορφή της ζώνης.
ακούγεται ευρέως ότι καλή ζώνη είναι αυτή που μοιάζει με μαν του μαν (και το αντίθετο έχω ακούσει, αλλά διαφωνώ αρκετά -όχι απόλυτα όμως- ) πράγμα το οποίο με βρίσκει σύμφωνο. συγκεκριμένα, εμένα προσωπικά οι καλύτερες ζώνες μου φαίνονται αυτές οι ζώνες προσαρμογής του Μπλατ, οι οποίες μοιάζουν με φλοταριστό μαν του μαν, και σε καμία περίπτωση δεν είναι επιθετικές αμύνες όπως το μ2μ, και επίσης κύριος σκοπός τους είναι να σε μπερδεψουν και να περάσουν τα 24'' μέχρι να αποφασίσεις τι θα κάνεις

δεν ξέρω αν έγινε εμφανές, αλλά προσωπικά μισώ την ζώνη

Και ποιός δε μισει τη ζώνη. Ποτέ μιά ομάδα που έχει υπεροχή δεν καταφευγει στη ζώνη. Πρέπει να απαγορευθεί και στα πρωταθληματα παίδων και εφήβων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΠΑΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΡΚΕΤΑ.ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣ ΜΙΑ ΖΩΝΗ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΜΥΝΑ ΝΑ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ!ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ?ΣΤΟ ΜΑΝ2ΜΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΤΡΥΠΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ,ΕΙΤΕ ΜΕ ΚΟΝΤΟΥΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΨΗΛΟΥΣ,ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΟΥΤ,ΕΙΤΕ ΜΕ DRIVES.ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ,ΚΙΝΕΙΣΑΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ Κ ΑΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ Η ΖΩΝΗ(ΠΡΑΓΜΑ ΟΧΙ ΔΥΚΟΛΟ) ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΗΝ ΣΠΑΣΕΙΣ!ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΚΤΗ!Ο ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΘΑ ΤΗΝ ΣΠΑΣΕΙ ΜΙΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ(ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ),Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΣΜΠΑΡΑΛΙΑ!ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΑ Η ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ Κ ΜΕΤΑ Η ΑΜΥΝΑ ΜΑΝ2ΜΑΝ!ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΝΒΑ,ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΤΥΛ!

ΕΠΙΣΗΣ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ Η ΖΩΝΗ 2-1-2 ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ

Παντα παρατηρουσα απο πολλους,μια φοβια κ ''απεχθεια'' για τις αμυνες ζωνης.Εχω ακουσει παρα πολλες φορες αποψεις οτι οι μορφες ζωνης θα πρεπει να απαγορευθουν απ τα παιδικα-εφηβικα.Προσωπικα διαφωνω.
Ειναι ενα κομματι της τακτικης του παιχνιδιου που πρεπει να διδασκεται σ αυτες τις ηλικιες κ τα παιδια να εξοικειωνονται,μιας κ αυτες οι ηλικιες ειναι ο προπομπος των ανδρικων τμηματων.
Γιατι ολη αυτη η αρνητικη φιλολογια με τις αμυνες ζωνης?
Μου φαινεται οτι πολλοι ''κοιτανε το δεντρο και χανουν το δασος''..εννοωντας οτι υπαρχουν παρα πολλα κενα-τρυπες στα σημερινα παιδια στην ατομικη τους τεχνικη κ στα βασικα του αθληματος.Δεν ξερουν να ντριμπαρουν σωστα,δεν ξερουν να πασαρουν καλα,δεν εχουν καλη ισορροπια του σωματος κ νευρομυικη συναρμογη,δεν χρησιμοποιουν καλα τα πιβοτ,κανουν βηματα,δεν ξερουν να κινουνται χωρις την μπαλα,δεν κατεχουν τις βασικες αμυντικες κ επιθετικες συνεργασιες κ πολλα-πολλα αλλα...
Θεωρω οτι οι αμυνες ζωνης ειναι ενας ''μυθος'',που διογκωθηκε λογω των παραπανω που ανεφερα συν της αγνοιας κ του μικρου επιπεδου ολων αυτων που εργαζονται σε αυτες τις ηλικιες..

Η απέχθεια δεν είναι για τη ζώνη, αλλά για τα συστήματα τύπου "ζώνης" των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων (κυρίως παιδικό) που δεν έχουν καμμία σχέση με ζώνες αλλά στηρίζονται στην αριθμητική υπεροχή στην περιοχή που τα παιδιά αυτών των ηλικιών είναι εύστοχα και επίσης εκμεταλλευόμενοι τους διαιτητές που κατά περίπτωση σφυρίζουν ή όχι τα τρία δευτερόλεπτα.

όλα τα παιδιά έτσι είναι , κανείς δε γεννήθηκε και να ήξερε όλα αυτά και δε τα ήξερε μέχρι κάποια ηλικία είτε 15 είτε 17 (μη παω παραπάνω μιλάμε για παιδιά)

και οι προηγούμενες γενιές ήτανε πιο άγαρμπες τι να λέει αυτό (έτσι ήταν τοτε το μπάσκετ) ... το λέω απλά γιατί θεώρησα λάθος την έκφραση . Ναι μεν υπάρχουν όλα αυτα τα κενά αλλά δεν είναι λόγω της γενιάς τους .. φιλικά πάντα για αποφυγή παρεξηγήσεων!!!!


Το παιχνίδι είναι ομαδικό και η ομαδικότητα αν βγει νικάει αγώνες καλύπτωντας αλλα κενα... Η ζώνη είναι μια δύσκολη κατ 'εμέ άμυνα που για να είναι επιτυχής απαιτεί ομαδικότητα, συγχρονισμό και ταχύτητα ( τα μισά χαρακτηριστηκα για να παίξει κάποιος μπάσκετ δηλαδή) . Προφανώς εκμεταλεύονται τα χαρακτηριστικά που αναφέρει ο απο πάνω στις μικρες ηλικίες . Βέβαια η σκοπιμότητα είναι και αυτή μέσα στο παιχνίδι αλλά δε μπορεί να γίνεται εις βάρος της εξέλιξης , οπότε είμαι υπέρ με την προυπόθεση ότι είναι ανοιχτή και δεν χρησιμοποιείται ως παθητική στάση .(στην ουσια δηλαδη ειμαι κατα!!! χερια ψηλα για ζώνη..)

Δεν τιθεται θεμα παρηξηγησης...ο καθενας εκφερει την αποψη του..
Λες χαρακτηριστικα..''Ναι μεν υπαρχουν ολα αυτα τα κενα αλλα δεν ειναι λογω της γενιας τους''..Δεν εχω καμια προθεση να κανω ''συγκριση γενεων'',ομως κατα την γνωμη σου,που οφειλεται αυτο?
Θα διαφωνησω οτι η ζωνη ειναι δυσκολη αμυνα..τα στοιχεια ''ομαδικοτητα,συγχρονισμος,ταχυτητα'',εχουν να κανουν με ολα τα κομματια που συνθετουν το αθλημα..

ωραια χαιρομαι που το ρωτησες το τελευταιο για να το εξηγησω : σε αυτες τις ηλικίες καλός ή κακος 1 παίκτης αρκει με την ατομικότητα του για να πάρει εναν αγώνα οπότε τα συγκεκριμένα ματς (παιδικού εφηβικού) μιας και πανε συνηθως σε πιο χαμηλα σκορ κερδιζονται απο την άμυνα , οπότε όσο πιο πολύ βγει αυτό τοσο πιο καλα πάει ο αγώνας μιας ομάδας (κατ' εμέ)

Το θεωρώ φυσιολογικότατο να υπάρχουν κενα στους παίκτες σε τέτοιες ηλικίες (ειδικά σε ερασιτεχνικές ομάδες) αλλιώς δε θα δουλεύαν οι προπονητές πανω στους παίκτες παρα μόνο στις τακτικες για τους αγώνες , επίσης μολις ειχανε και τα σωματικα προσοντα θα πηγαινανε κατευθειαν στην πρωτη ομάδα (1-2 λυκείου) . Η ζώνη είναι δύσκολη αμυνα στο να είναι επιτυχημένη ως ζώνη .. όλοι μπορουν να βάλουν τους παικτες σε μια αμυνα 2-3 πολυ κλειστά και να αφηνουν τα περιφερειακα σουτ που ακόμα δύσκολα μπαίνουν αλλα έτσι δεν είναι επιτυχημένη ως ζώνη... Δύσκολα όμως και σε μικρό ποσοστό μπορεί κάποιος να σταματησει μια γρήγορη κυκλοφορία , έτσι ώστε να πεταχτούν μπαλες , να γίνουν λάθος πάσες και κλεψίματα

Ενδιαφερουσα και ολοκληρωμενη αν μη τι αλλο η αποψη σου..ομως δεν με βρισκει και τοσο συμφωνο..
Εξακολουθω και πιστευω στο δογμα..''καθε περσι και καλυτερα''..
Οσον αφορα τους προπονητες αυτου του επιπεδου,εχω ηδη εκφρασει την αποψη μου.

δηλαδη?? ... εγώ πιστεύω ότι απλά αλλάζει ο τρόπος παιχνιδιού με τον καιρο ... αυτό φαίνεται και στις μικρες εθνικες ... πολλες μαζεμενες επιτυχιες (ειναι ενα σημαδι και αυτο)

Οι παιδικές ομάδες έχουν συνήθως 1-3 καλούς παίκτες. Όταν λοιπόν παίζεις παθητική ζώνη μπλοκάρεις τον καλύτερο κατά προτίμηση και ουσιαστικά παίζουν πέντε με 1-3 καλούς. Για να βγει η επίθεση στη ζώνη πρέπει να είναι όλοι οι παίκτες καλοί ή να έχεις τον παιδα-LeBron (που λατρευει τις ευρωπαικές ζώνες ).