QUOTE(Marciulionis @ Jun 5 2009, 13:49 )
Άλλά αλήθεια ποιά είναι η φιλοσοφία του? Μου φαίνεται ότι στον Ολυμπιακό δεν υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες ώρες ώρες άλλα ένα γενικό και αόριστο πλάνο που λέει να περάσει η μπάλα μέσα με υπομονή... Αυτό δεν είναι λογική προπονητή! Πως σκ**α θα περάσει η μπάλα μέσα τους έχει πεί? ή ελπίζει να πάρουν 4-5 επιθετικά ριμπάουντ ώστε να μείνει μέσα?
έβαλε 4 παίκτες μες στη ρακέτα ο άλλος και το Σπανούλη να κυνηγάει το Γκρίρ στο πρώτο τελικό και μπλόκαραν τα πάντα... Δεν γίνεται να επιτίθεται έτσι μια ομάδα... Να μην υπάρχει ένας παίκτης σε μια γωνία για ελεύθερο σουτ, ένα σκρίν μακριά από τη μπάλα, τίποτα? μόνο Γιουρούσια, μια από Γκρίρ, μια από το Γιοτά, μια από το Τσίλι, μια από το ΠΑπαλουκά? Ξεγυμνώθηκαν τελείως οι επιθετικές αδυναμίες του Ολυμπιακού στη σειρά με το ΠΑΟ απλά και μόνο γιατί βρέθηκαν 2 ψηλοί πιο δυνατοί και κοντρολαρισμένοι από το Μπουρούση, το Πρίντεζη, το Βούισιτς και το Τσίλι... Έτσι όπως προσπαθεί να παίξει ο Γιαννάκης μόνο ο καλός Σόφο ή ο Σακίλ τον σώζουν...
Αν και οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι κάτι δύσκολο να αναλυθεί, ας δούμε τα πράγματα απο την πλευρά του παο.
Τι κάνει ο παο στην επίθεση του; Σκριν του ψηλού στη μπάλα, στην κορυφή της ρακέτας.. Και έτσι ξεκινάει το παιχνίδι του παναθηναϊκού. με ένα σκριν στη μπάλα.
Από εκεί και πέρα, το πλέον αξιομνημόνευτο είναι οι αποστάσεις. Όλοι βρίσκονται εκεί που πρέπει, όταν πρέπει.
Πως λειτουργεί τώρα αυτό: Ο κοντός, είναι πάντα (μα πάντα) γοργοπόδαρος. Ο παο δεν έχει μαούνες τύπου Παπαλουκά- Χαλπερίν. Έχει γρήγορους κοντούς που παίρνουν αμέσως το σκριν και ορμάνε στο καλάθι, ενώ ο ψηλός που έδωσε το σκριν είναι αρκετά δυνατός για να κουτουλήσει πάνω του ο αμυνόμενος γκαρντ και να μείνει πίσω. Εκεί συνήθως γίνεται αλλαγή και εάν οι βοήθειες στο 3 δεν προλάβουν να κατέβουν, έχουμε το φαινόμενο, να βλέπουμε τον Βούισιτς να τρώει καλάθια στη μάπα απο τον Σπανούλη ή τον Νίκολας ή τον Διαμαντίδη ή τον Γιασικεβίτισιους...
Εαν τώρα η βοήθεια απο το 3 προλάβει να καλύψει, ο γκαρντ έχει καταφέρει να μαζέψει την άμυνα πάνω του και εκεί μπαίνουν στην εξίσωση οι αποστάσεις. Η μπάλα γυρίζει με ταχύτητα μέχρι να βρεθεί ο ελεύθερος παίχτης και να σουτάρει. Και δεν γυρίζει γρήγορα γιατί είναι τηλεκατευθυνόμενη, αλλά γιατί ο κάθε παίχτης βρίσκεται πάντα εκεί που πρέπει να βρίσκεται.
Υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο, να έχει σπάσει το σκριν του ψηλού ο αμυνόμενος γκαρντ. Σε αυτή τη περίπτωση, είναι πιο ζόρικα τα πράγματα, και συνήθως η μπάλα περνάει στον ψηλό για να πάει σε 1on1 με τον αντίπαλο ψηλό.
Παρόλα αυτά, αυτό το τελευταίο δεν προκύπτει συχνά. Οι γκαρντ του παο, στα μεταξύ μας παιχνίδια, σπάνια δεν εκμεταλλεύτηκαν το σκριν στην κορυφή και τους πρόλαβε ο αμυντικός.
Γιατί τώρα ο παο το πετυχαίνει όλο αυτό:
Η ταχύτητα των γκαρντ στα σκριν είναι θέμα ατομικού ταλέντου. Ομοίως και τα καλά σκριν που δίνουν οι ψηλοί.
Φυσικά έχουν δουλέψει κι όλας πάνω σε αυτό, αλλά απαιτείται και άπειρο ταλέντο. Γρήγορα πόδια απο τους κοντούς, μεγάλα μούσκουλα απο τους ψηλούς.
Οι αποστάσεις τώρα, είναι προϊόν σκληρής δουλειάς. 100% έργο Ομπράντοβιτς και μπράβο του. Αυτοματοποιημένο μπάσκετ!
Ανακεφαλαιώνω.. τι κάνει ο παο; δεν έχει 100 συστήματα. Όχι. Έχει ένα που μεταλλάσσεται με 100 διαφορετικούς τρόπους και έχει φυσικά τους κατάλληλους παίχτες για να το χειριστούν . Παίχτες που επιλέχθηκαν για να παίξουν αυτό ακριβώς το μπάσκετ ...
Ο Ολυμπιακός τώρα πως επιτίθεται:
Γενικά ο Ολυμπιακός έχει πιο πολύπλοκη ανάπτυξη, η οποία ώρες ώρες αγγίζει το τουρλουμπούκι. Αρχικά, δε δίνει σχεδόν ποτέ σκριν στην κορυφή.. Συνήθως ξεκινάει με ένα πλάγιο σκριν στον άσσο (Παπαλουκά) ο οποίος κινείται προς την γωνία.. Η όλη λογική εδώ είναι να τραβηχτεί ο αμυνόμενος ψηλός στα πλάγια και έτσι να σπάσει το τείχος μέσα στη ρακέτα. Μετά, το σχέδιο είναι να γίνει κάποιο κόψιμο (από το 3 ή 4) μέσα στην άδεια από 1 ψηλό ρακέτα, ή να περάσει η μπάλα στον ψηλό που έχει κάτσει στην κορυφή και αυτός να ψάξει ξανά κάποιο κόψιμο..
Η βασική λοιπόν αρχή του ολυμπιακού είναι η πάσα μέσα στη ρακέτα, μετά απο κάποια κοψίματα και όλο αυτό συμβαίνει γιατί έχει στην πεντάδα 2 καλούς ψηλούς πασέρ (Παπαλουκάς-Βούισιτς) και αρκετούς παίχτες με ενέργεια στα κοψίματα (Τσίλντρες, Πρίντεζης, ενίοτε Μπουρούσης )
Για αυτό και ο Βούισιτς είναι τόσο απαραίτητος στην ομάδα, έτσι όπως εκείνη αγωνίζεται....
Αν έχετε προσέξει επίσης, κλασικό πικ+ρολ ο Ολυμπιακός παίζει μόνο με τον Γκριρ (που είναι γρήγορος), και σπάνια με τον Χαλπερίν και τους υπόλοιπους..
Γενικά ο Ολυμπιακός παίζει ένα μπάσκετ που δεν έχει σκοπό να απλώνεται στο γήπεδο, όπως το μπάσκετ του παο, αλλά περισσότερο να εκμεταλλεύεται στιγμιαία κενά στην καρδιά της αντίπαλης ρακέτας. Όταν τα κοψίματα δεν υπάρχουν ή όταν ο πασέρ, δεν έχει περιθώριο να περάσει τη μπάλα, έχουμε το κλασικό φαινόμενο των φετινών τελικών, να μας μένει η μπάλα στα χέρια. Πρόβλημα!
όπως και να χει, αυτή η σεζόν τελείωσε και οι ομάδες ξεκινούν σχεδιασμό για το μέλλον..
Αυτό που με προβληματίζει είναι πως ο Γιαννάκης δείχνει ότι θα επιμείνει στο ίδιο στυλ μπάσκετ που είδαμε και φέτος.
Με αργά γκαρντ, ανίκανα να παίξουν πικ+ρολ, ψηλούς με αδυναμία στο 1on1 και περιφερειακούς που δεν σκοράρουν από την περιφέρεια! Όλα θα είναι και πάλι στηριγμένα στα κοψίματα και στο μυαλό των πασέρ..
Το ζήτημα είναι μήπως θα έπρεπε να αποκτηθούν και μερικοί παίχτες με διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά και έτσι να βρεθεί και κάποιο εναλλακτικό πλάνο, γιατί είναι ξεκάθαρο πως με τους παίχτες που έχουμε, όντως, μόνο τέτοιο μπάσκετ μπορούμε να παίζουμε... το ζήτημα είναι, γιατί να έχουμε παίχτες μόνο σε αυτό το στυλ μπάσκετ (και μιλάω για τους κινητήριους μοχλούς, Παπαλουκα-Βούισιτς-Τσίλντρες)
*Ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές ποστ, απλά γίνονται διάφορες αναφορές σε τεχνικά ζητήματα, για αυτό και έκρινα σκόπιμο να μιλήσουμε επι τεχνικών θεμάτων
**Επίσης, είναι προφανές ότι οι ομάδες είχαν και εναλλακτικά πλάνα ανάπτυξης, αλλά εγώ ανέφερα τα πλέον χαρακτηριστικά και πολυφορεμένα.